Καλά παιδιά στον πόλεμο δεν υπάρχουν: Απεχθή εγκλήματα πολέμου των Συμμάχων που κρύφτηκαν στα συρτάρια της μνήμης

Πόλεμος και καλά παιδιά δεν συνάδουν! Κι όμως, απεχθή εγκλήματα πολέμου έχουν διαπραχθεί και από τους Συμμάχους, εγκλήματα που κρύφτηκαν στα συρτάρια της μνήμης

Εγκλήματα πολέμου, δυο λέξεις που η Ιστορία τις έχει συνταιριάξει κυρίως με τους Ναζί, αλλά και τους περιστρεφόμενους γύρω από τον Άξονά τους. Για εγκλήματα πολέμου δεν ενέχονταν μόνο οι βασικοί εκπρόσωποι του απεχθέστερου καθεστώτος που λέρωσε τη Γη, εγκληματίες πολέμου που λέρωσαν χέρια και ψυχές με αίμα αθώων ήταν και Γιαπωνέζοι και Ιταλοί και Βούλγαροι… Και- δυστυχώς- ως εγκλήματα πολέμου, χαρακτηρίστηκαν και ειδεχθείς δολοφονίες και πράξεις των- αμέμπτου ηθικής στη συνείδηση της Ιστορίας- συμμαχικών δυνάμεων!

Ξεφυλλίζουμε αργά και με το στομάχι σφιγμένο το κεφάλαιο Εγκλήματα πολέμου Συμμάχων, ένα κεφάλαιο που οι ιστορικοί φρόντισαν να γραφτεί με… συμπαθητική μελάνη, με το είδος εκείνο του μελανιού, δηλαδή, του οποίου η γραφή είναι αόρατη και εμφανίζεται μόνο έπειτα από απλή χημική επεξεργασία· κι αυτό λόγο συμπάθειας προς τους Νικητές. Η χημική επεξεργασία που χρειάστηκε για την ανακάλυψη εγκλημάτων πολέμου από άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων ήταν η περιέργεια και η αναζήτηση. Και ψάχνοντας, βρίσκεις… Λοιπόν.

Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διεξήχθησαν δίκες εγκληματιών πολέμου του Άξονα με πιο γνωστές τις Δίκες της Νυρεμβέργης και τις Δικές του Τόκιο, όμως εγκλήματα πολέμου, που διέπραξαν άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων ουδέποτε έφτασαν σε δίκη και οι άθλιοι θύτες τους δεν λογοδότησαν παρά μόνο στις Ερινύες τους.

Σύμφωνα με ένα άρθρο στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel υπογεγραμένο από τον Klaus Wiegrefe (ιστορικό, κάτοχο διδακτορικού διπλώματο, συντάκτη στο πολιτικό τμήμα του Spiegel, υπεύθυνο για τη σύγχρονη Ιστορία), πολλά απομνημονεύματα στρατιωτών των Συμμάχων έχουν αγνοηθεί ηθελημένα από τους ιστορικούς επειδή έρχονταν σε αντίθεση με τη μυθολογία της «Greatest Generation» της Γενιάς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή. Η όλη ψευδαίσθηση περί τίμιων και ηθικών στρατιωτών, άρχισε να γκρεμίζεταιται με την έκδοση βιβλίων, όπως το «The Day of Battle» του αμερικανού συγγραφέα Ρικ Άτκινσον, στο οποίο περιγράφονται εγκλήματα πολέμου των Συμμάχων μετά την Απόβαση στη Σικελία και το «D-Day: The Battle for Normandy» , του βρετανού ιστορικού Άντονι Μπίβορ στο οποίο καταγράφονται εγκλήματα πολέμου των Συμμάχων στη Νορμανδία.

Ο Μπίβορ περιγράφει επίσης τους χιλιάδες βιασμούς Γερμανίδων από στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού κατά τη διάρκεια της κατοχής της Γερμανίας ως το «μεγαλύτερο φαινόμενο μαζικών βιασμών στην Ιστορία»· έχει υπολογίσει ότι τουλάχιστον 1,4 εκατομμύριο γυναίκες βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν μόνο στην Ανατολική Πρωσία, την Πομερανία και τη Σιλεσία! Επίσης να σημειώσουμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί αιχμάλωτοι πολέμου, που έπεσαν στα χέρια των Σοβιετικών, υπέστησαν άθλια βασανιστήρια, κακουχίες και ελάχιστοι από εκείνους επέστρεψαν στην πατρίδα τους.

Αίμα, θάνατος και αναλγισία

Και οι Δυτικοί όμως δεν φείδονταν σε αντίποινα και εκδικητικού χαρακτήρα συμπεριφορές, που χαρακτηρίστηκαν εγκλήματα πολέμου, αλλά δεν δικάστηκαν. Παραδείγματα; Δεκάδες.
1.Η καναδική στρατιωτική μονάδα «The Loyal Edmonton Regiment» δολοφόνησε Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου κατά την εισβολή στη Σικελία καίγοντάς τους ζωντανούς μέσα σε οίκημα.
2. Ο Γαλλικός Στρατός συγκέντρωσε και εκτέλεσε 21 Βέλγους πολίτες που θεώρησε συνεργάτες των Γερμανών· μόνο τέσσερις συνεργάζονταν πραγματικά με τους Γερμανούς!
3. Τον Απρίλιο του 1945, Βρετανοί στρατιώτες επέλεξαν τυχαία και έκαψαν δύο εξοχικά σπίτια στο Seedorf της Γερμανίας με τους ενοίκους τους μέσα, σε αντίποινα εναντίον πολιτών που είχαν κρύψει Γερμανούς στρατιώτες στα κελάρια τους.
4. Το «Κλουβί του Λονδίνου», ήταν μια εγκατάσταση αιχμαλώτων πολέμου της MI19 στο Ηνωμένο Βασίλειο που λειτούργησε κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά τον πόλεμο· καταγγέλθηκαν βασανιστήρια. Το κέντρο ανακρίσεων Bad Nenndorf στην κατεχόμενη Γερμανία, το οποίο διαχειριζόταν το Combined Services Detailed Interrogation Center, αποτέλεσε αντικείμενο επίσημης έρευνας το 1947, η οποία διαπίστωσε ότι υπήρχαν «ψυχικά και σωματικά βασανιστήρια κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων» και ότι «προσωπική περιουσία των κρατουμένων κλάπηκε».
5. Τα ιταλικά αρχεία καταγράφουν οκτώ βιασμούς και δεκαεννέα απόπειρες βιασμών από βρετανούς στρατιώτες στην Ιταλία μεταξύ Σεπτεμβρίου 1943 και Δεκεμβρίου 1945. Διάφορες πηγές, συμπεριλαμβανομένου του Τμήματος Ειδικών Ερευνών καθώς και στοιχεία από Βέλγους δημοσιογράφους, ανέφεραν ότι ο βιασμός και η σεξουαλική παρενόχληση από βρετανικά στρατεύματα ήταν σύνηθες φαινόμενο μετά η Απόβαση στη Σικελία το 1943.
6. Στη Γερμανία, βιασμοί των ντόπιων γυναικών διαπράχθηκαν από βρετανικά και καναδικά στρατεύματα. Δεν γλύτωσαν ούτε ηλικιωμένες γυναίκες! Κάποιοι βιασμοί διαπράχθηκαν παρορμητικά υπό την επίδραση αλκοόλ ή μετατραυματικού στρες, αλλά υπήρξαν και περιπτώσεις προσχεδιασμένων επιθέσεων.

Λεηλασίες και σφαγές

7. Κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Overlord (η στρατιωτική επιχείρηση της Απόβασης στη Νορμανδία), βρετανικά στρατεύματα διεξήγαγαν λεηλασίες στο Μπαγιέ και την Καέν στη Γαλλία, μετά την απελευθέρωσή τους, κατά παράβαση των Συμβάσεων της Χάγης. Στις 23 Μαΐου του 1945, τα βρετανικά στρατεύματα στο Schleswig-Holstein φέρεται να έχουν λεηλατήσει το κάστρο Glucksburg, κλέβοντας κοσμήματα και βεβηλώνοντας 38 φέρετρα από το μαυσωλείο του κάστρου!
8. Η Σφαγή στο Canicatti: δολοφονία Ιταλών αμάχων από τον αντισυνταγματάρχη McCaffrey. Έγινε έρευνα, αλλά ο McCaffrey δεν κατηγορήθηκε ποτέ για αδίκημα που σχετίζεται με το περιστατικό. Η υπόθεση παρέμεινε άγνωστη μέχρι που ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Γιόσεφ Σάλεμι, του οποίου ο πατέρας ήταν αυτόπτης μάρτυς, την αποκάλυψε.
9. Στη Σφαγή του Biscari, έχουν καταγγελθεί δύο περιπτώσεις μαζικών δολοφονιών από αμερικανικά στρατεύματα της 45ης Μεραρχίας Πεζικού: σκότωσαν περίπου 75 αιχμαλώτους πολέμου, κυρίως Ιταλούς.
10. Κοντά στο γαλλικό χωριό Audouville-la-Hubert, 30 Γερμανοί αιχμάλωτοι δολοφονήθηκαν από Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές.
11. Στον απόηχο της Σφαγής του Μαλμεντί, μια γραπτή διαταγή από το Αρχηγείο του 328ου Συντάγματος Πεζικού Στρατού των ΗΠΑ, με ημερομηνία 21 Δεκεμβρίου 1944, ανέφερε: Κανένας απλός στρατιώτης ή αλεξιπτωτιστής των SS δεν θα αιχμαλωτίζεται, αλλά θα πυροβολείται αμέσως. Ο υποστράτηγος των ΗΠΑ Raymond Hufft έδωσε σχετικές οδηγίες στα στρατεύματά του να μην συλλάβουν αιχμαλώτους όταν διέσχιζαν τον Ρήνο το 1945. «Μετά τον πόλεμο, όταν συλλογίστηκα τα εγκλήματα πολέμου που ενέκρινα- παραδέχτηκε- αν Οι Γερμανοί είχαν κερδίσει, θα ήμουν σε δίκη στη Νυρεμβέργη αντί για αυτούς»…

12. Την 1η Ιανουαρίου του 1945, μέλη της 11ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων εκτέλεσαν 80 στρατιώτες της Βέρμαχτ, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν σε ένα χωράφι και πυροβολήθηκαν με πολυβόλα· ήταν η Σφαγή στο Τσενόν.
13. Στις 22 Απριλίου του 1945 αμερικανοί στρατιώτες από το 23ο Τάγμα Αρμάτων της 12ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας σκότωσαν 24 στρατιώτες των Waffen SS που είχαν αιχμαλωτιστεί στη γερμανική πόλη Lippach. Μέλη της ίδιας μονάδας φέρεται επίσης να βίασαν 20 γυναίκες στην πόλη.

14. Κατά την απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Νταχάου στις 29 Απριλίου του 1945, περίπου 12 φρουροί του στρατοπέδου πυροβολήθηκαν από στρατιώτη που τους επιτηρούσε. Άλλοι στρατιώτες του 3ου Τάγματος του 157ου Συντάγματος Πεζικού, της 45ης Μεραρχίας των ΗΠΑ (Thunderbird) σκότωσαν πολλούς φρουρούς που αντιστάθηκαν. Συνολικά, περίπου 30 σκοτώθηκαν, σύμφωνα με τον διοικητή Felix L. Sparks. Αργότερα, ο συνταγματάρχης Howard Buechner έγραψε ότι περισσότεροι από 500 σκοτώθηκαν. 

Το πιο πάνω γεγονός να το χαρακτηρίσουμε έγκλημα πολέμου ή έκρηξη οργής και δικαιοσύνη; Ας το αφήσουμε ασχολίαστο...

Μεταξύ των Αμερικανών βετεράνων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που παραδέχτηκαν ότι διέπραξαν εγκλήματα πολέμου ήταν ο πρώην εκτελεστής της Μαφίας Φρανκ Σίραν . Σε συνεντεύξεις με τον βιογράφο του Τσαρλς Μπραντ, ο Σίραν θυμήθηκε τη θητεία τους στη Μεραρχία Thunderbird. Σύμφωνα με δηλώσεις του, ο Σίραν συμμετείχε σε πολυάριθμες σφαγές και εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες γερμανών αιχμαλώτων, πράξεις που παραβίαζαν τις Συμβάσεις της Χάγης του 1899 και 1907 και τη Σύμβαση της Γενεύης του 1929 για τους Αιχμαλώτους.
Επίσης, μυστικά αρχεία που κατέγραψαν γεγονότα εν καιρώ πολέμου και δημοσιοποιήθηκαν μόλις το 2006 αποκαλύπτουν ότι αμερικανοί στρατιώτες διέπραξαν περισσότερα από 400 σεξουαλικά αδικήματα στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων 126 βιασμών στην Αγγλία, μεταξύ 1942 και 1945.
Μελέτη του ομότιμου καθηγητή Κοινωνιολογίας/Εγκληματολογίας στο North Kentucky University, Ρόμπετ Λίλι υπολογίζει ότι συνολικά 14.000 άμαχοι στην Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία βιάστηκαν από Αμερικανούς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Υπολογίζεται ότι υπήρξαν περίπου 3.500 βιασμοί από Αμερικανούς στρατιώτες στη Γαλλία μεταξύ Ιουνίου 1944 και του τέλους του πολέμου Η σεξουαλική βία κατά των γυναικών στην απελευθερωμένη Γαλλία ήταν συχνή.

Πιο σκληροί εκδικητές οι Σοβιετικοί!

Και αφήνουμε τη Δύση και γυρίζουμε την πυξλιδα των εγκλημάτων πολέμους στην Ανατολή.
Ένα από τα πρώτα εγκλήματα πολέμου της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η Σφαγή του Κατίν: μαζικές εκτελέσεις (22.000 άνθρωποι!) Πολωνών αξιωματούχων.
Τα πιο ευρέως γνωστά εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από τα σοβιετικά στρατεύματα εναντίον πολιτών και στρατιωτών είναι:
Η σφαγή του Μετγέθεν: μαζική δολοφονία και βιασμός 32-3.000 γερμανών πολιτών από στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού.
Η σφαγή του Νέμερσντορφ: μαζική δολοφονία και βιασμός 74 γερμανών πολιτών (καθώς και 50 Γάλλων και Βέλγων αιχμαλώτων) από το 2ο Σώμα τεθωρακισμένων του Κόκκινου Στρατού
Η σφαγή του Treuenbritzen: μαζική δολοφονία και βιασμός γερμανών πολιτών.
Η Σφαγή του Μπρονίκι: μαζική δολοφονία 153 γερμανών αιχμαλώτων.
Η σφαγή του Grischino: μαζικά βασανιστήρια, βιασμοί και δολοφονίες αιχμαλώτων στρατιωτών του Άξονα (κυρίως νοσοκόμες, εργάτες κατασκευών και προσωπικό επικοινωνίας) και πολιτών.
Η Σφαγή της Φεοντόσια: βασανιστήρια, ακρωτηριασμοί και δολοφονίες 160 τραυματισμένων γερμανών στρατιωτών.
Η σφαγή στη Naliboki: λεηλασίες, και μαζικές δολοφονίες στην πόλη Naliboki της Λευκορωσίας από Σοβιετικούς Παρτιζάνους, με αποτέλεσμα το θάνατο 127-129 πολωνών πολιτών.
Επίσης στα τέλη του πολέμου, οι κομμουνιστές παρτιζάνοι της Γιουγκοσλαβίας παραπονέθηκαν για τους βιασμούς και τις λεηλασίες που διέπραξε ο Σοβιετικός Στρατός ενώ διέσχιζε τη χώρα τους.

Κόλαση και στην Ασία!

Κι όλα αυτά επί ευρωπαϊκών εδαφών. Δεν καταπιανόμαστε με την ασιατική ήπειρο, όπου σφαγές, βιασμοί και λεηλασίες ήταν σύνηθες φαινόμενο από τα συμμαχικά στρατεύματα. Αξίζει προσοχής ένα περιστατικό: Αμέσως μετά την απόβαση αμερικανών πεζοναυτών, όλες οι γυναίκες ενός χωριού στη χερσόνησο του Motobu έπεσαν στα χέρια τους. Τότε στο χωριό υπήρχαν μόνο γυναίκες, παιδιά και γέροι, καθώς όλοι οι νέοι είχαν επιστρατευτεί. Οι εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, άρχισαν με μανία «κυνήγι γυναικών». Όσες γυναίκες κρύβονταν στο χωριό ή σε κοντινά καταφύγια αεροπορικών επιδρομών βιάστηκαν η μία μετά την άλλη!

Και ας μην βιαστεί κάποιος αναγνώστης να επικαλεστεί τη βιβλική εκείνη (πανανθρώπινη...) ρήση: «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, χείρα αντί χειρός, πόδα αντί ποδός...», θα του απαντήσει ο Γκάντι: «Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό»!  

Το ποιήμα του Θωμά Γκόρπα είναι ο πιο ταιριαστός επίλογος ενός δύσκολου θέματος: «Λένε κάποια τραγούδια και ιστορικά βιβλία
πως ο στρατός μας θαυματούργησε στην Αλβανία. Αλλ’ ο πατέρας μου κανένα θαύμα δε θυμόταν κι όταν τον ρώταγα τον πόλεμο τον καταριόταν.
– Ποιοι ήταν πατέρα οι νικηταί και ποιοι οι ηττημένοι;
– Στον πόλεμο, παιδί μου, υπάρχουν μόνο σκοτωμένοι…»! Και εγκλήματα από όλους!