Στην Ελλάδα πρώτη φορά χωρίς Ανάσταση, ταβέρνα, ποδόσφαιρο και θεάματα!   

Για όλα υπάρχει πρώτη φορά κι αυτό που ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες είναι πραγματικά πρωτοφανές. Ούτε σε περιόδους πολέμων, ούτε κατά τις πολύχρονες περιόδους κατοχής δεν εφαρμόστηκαν μέτρα τόσο αυστηρά ώστε να μείνουν οι θρησκευόμενοι πιστοί μακριά από τις εκκλησιές το Πάσχα, να μην ταξιδέψουν με πυξίδα την παράδοση, να μην μυρίσουν τσίκνα οι γειτονιές. Μεγάλη βδομάδα και οι σταθμοί διοδίων θα μετρούν το παρελθόν, στα λιμάνια στους σταθμούς των τρένων απουσίες μοναχά και σιωπή. Πάσχα κι απομεσήμερο άδειες οι πόλεις και τα χωριά, καταχνιά κι ερήμωση. Πού μυαλό γι’ Ανάσταση…

Ουδέποτε στο παρελθόν έχει απαγορευτεί η γιορτή του Πάσχα στην Ελλάδα. Επί τουρκοκρατίας υπήρχαν περιορισμοί, αλλά όχι ακραία μέτρα. Διατάγματα του κατακτητή που απαγόρευαν στους χριστιανούς να ντύνονται γιορταστικά, με ωραίες χρωματιστές ενδυμασίες, σε πολλά μέρη της Ελλάδας τα αψηφούσαν. Οι χριστιανοί ορθόδοξοι, θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα δώσουν το φιλί της αγάπης (ούτε άγγιγμα, ποιο φιλί;) από τότε που γιορτάζει η θρησκεία μας την Ανάσταση του Χριστού.

Όπως περιγράφουν ξένοι περιηγητές: Οι Τούρκοι προγραμμάτιζαν, συχνά κατά τόπους στις μεγάλες γιορτές των χριστιανών, και θανατικές εκτελέσεις πιστών που καταδίκαζαν με διάφορες κατηγορίες και ειδικότερα γιατί δεν δέχονταν ν’ αλλαξοπιστήσουν. Εδιναν «μαύρο»  χρώμα στη Λαμπρή, αλλά δεν λύγιζαν το φρόνημα. Ο κορονοϊός αποδεικνύεται ισχυρότερος και από τον πιο δυνατό στρατό κατοχής! Και στην περίοδο των δύο μεγάλων πολέμων του 20ου αιώνα ουδέποτε είχε ματαιωθεί θρησκευτική γιορτή, αλλά ούτε και επί γερμανικής κατοχής άλλαξαν ήθη και έθιμα οι Ελληνες!

Στον αθλητισμό

Οι πόλεμοι είχαν ματαιώσει του Ολυμπιακούς Αγώνες του 1916 του 1940 και του 1944. Η πανδημία του κορονοϊού ανέστειλε τους Αγώνες του Τόκιο για ένα χρόνο μετά. Κι οι Ολυμπιακοί Αγώνες μολύνθηκαν από πολεμικές συρράξεις, δεν είχε συμβεί κάτι ανάλογο με ποδοσφαιρικές διοργανώσεις ή αγώνες. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1914 καταμεσής του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, Γερμανοί και Βρετανοί άφησαν τα χαρακώματα στην πόλη Ιπρ του Βελγίου και μονομάχησαν με όπλο τους μια μπάλα (όπως γράφει ο συνάδελφος Γιώργος Νασμής σε σχόλιο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ). Κι όταν οι νέοι της δεκαετίας του ’10 αλέθονταν στις μυλόπετρες του Μεγάλου Πολέμου, τη θέση τους στο ποδόσφαιρο είχαν πάρει γυναίκες!

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου το πρωτάθλημα στην Αγγλία – επίσημα – δεν σταμάτησε ποτέ. Διεξάγονταν ποδοσφαιρικοί αγώνες με συγκεκριμένο αριθμό θεατών για λόγους ασφαλείας και μάλιστα είναι καταγεγραμμένες ομάδες που αναδείχτηκαν πρωταθλήτριες από το 1939 έως το 1945. Ούτε στη Γαλλία, ουσιαστικά, μπήκε λουκέτο στα γήπεδα, ούτε στην Ιταλία. Στην Ελλάδα δεν συνέβη το ίδιο ακριβώς. Το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της σεζόν 1940-41 διεκόπη αμέσως με την κήρυξη του πολέμου. Τα περισσότερα γήπεδα χρησιμοποιήθηκαν σαν νοσοκομεία και αποθήκες. Οι ομάδες ανέστειλαν τη λειτουργία τους και περιορίστηκαν στο να δίνουν φιλικά. Τώρα ούτε φιλικά! Όλοι στο σπίτι.

Λύγισε κι Τζέιμς Μποντ...

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας όλα τα μαγαζιά εστίασης κατέβασαν ρολά! Τα, ασφαλώς πολύ λιγότερα, στην περίοδο των πολεμικών συγκρούσεων του περασμένου αιώνα συνέχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αδιάλειπτα. Καφενεία και ταβέρνες στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, μα με καφέ από ρεβίθι ή χαρούπι, μα με λαχανίδες και μπομπότα λειτουργούσαν και αποτελούσαν θερμές διέξοδοι για τον χειμαζόμενο Ελληνα, όποτε του το επέτρεπαν οι καταστάσεις.

Επίσης θέατρα και κινηματογράφοι ουδέποτε είχαν αναστείλει μαζικά τη λειτουργία τους στο παρελθόν. Οι πολεμικές επιχειρήσεις, οδηγούσαν περισσότερους θεατές σε κινηματογραφικές προβολές ή θεατρικές παραστάσεις, όπου ενημερώνονταν (και) για τα νέα από το μέτωπο. Στις αρχές του Απριλίου ήταν προγραμματισμένη η πρεμιέρα της ταινίας του Τζέιμς Μποντ με τον προφητικό τίτλο: «No Time To Die»… Για την ώρα, ευχόμαστε να βγούμε ζωντανοί από την κρίση της πανδημίας και ο Ντάνιελ Κρεγκ ας περιμένει μέχρι το φθινόπωρο, να ΄μαστε καλά…

Προϊδεασμένοι, όσοι αρέσκονταν να παρακολουθούν ταινίες επιστημονικής φαντασίας βλέπουν τώρα τη μυθοπλασία να γίνεται πραγματικότητα. Κι εκεί που τίποτα δεν άγγιζε τις απριλιάτικες βιολέτες -τίποτα-: μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς, ήρθε ο κορονοϊός να τις μαράνει… Υπομονή κάποτε θα καλοκαιριάσει και τότε…