Ένας απίστευτος απατεώνας: Ο σκωτσέζος τυχοδιώκτης που παγίδεψε Λονδίνο και Παρίσι και στο τέλος ο πρόεδρος μιας χώρας έκλαιγε πλάι στο φέρετρό του

Ο Γκρέγκορ ΜακΓκρέγκορ ήταν ένας κοινός απατεώνας κι όμως η ζωή τον αποθέωσε! Ήταν ο σκωτσέζος τυχοδιώκτης που παγίδεψε Λονδίνο και Παρίσι και στην τελευταία πράξη της επί γης παρουσίας του, στην κηδέια του, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας έκλαιγε πλάι στο φέρετρό του! Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή...

Θεωρείται ακόμη ως μία από τις μεγαλύτερες μορφές απάτης στην παγκόσμια Ιστορία και τέθηκε σε εφαρμογή στις 13 Απριλίου του 1821. Ο Γκρέγκορ ΜακΓκρέγκορ, ένας Σκωτσέζος τυχοδιώκτης, στρατιωτικός του Βρετανικού στρατού έπεσε σαν μετεωρίτης στο Λονδίνο, άστραψε και προκάλεσε σεισμό και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε διάσημος στους κοσμικούς κύκλους!
Όλοι ήθελαν να σταθούν πλάι του και να πάρουν λίγη από τη λάμψη του…

Ο πόλεμος δεν έφερνε χρήματα... για την ώρα

Ο ΜακΓκρέγκορ που είχε υπηρετήσει στον πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου και στους πολέμους της ανεξαρτησίας των λαών της Νότιας Αμερικής, γύρισε στο Λονδίνο δηλώνοντας πως ήταν ο «Κασίκε» τίτλος που σήμαινε πρίγκιπας η φύλαρχος της «Πογιέζ»…
Δέκα χρόνια πριν, το 1811, ο νεαρός Σκωτσέζος είχε ταξιδέψει στη Βενεζουέλα - σε ηλικία 25 χρονών - για να αναζητήσει την τύχη του στη φωτιά των πολέμων της ανεξαρτησίας που διεξήγαγαν οι ισπανικές αποικίες στη Λατινική Αμερική στο πλευρό του Σιμόν Μπολιβάρ. Ο πόλεμος κούρασε τον ΜακΓκρέγκορ, δεν έβλεπε και προκοπή κι αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του.

Γύρισε στη βρετανική πρωτεύουσα, ο ΜακΓκρέγκορ, αυτοπαρουσιάστηκε και αξίωσε μάλιστα να παραστεί στη στέψη του βασιλιά Γεωργίου Δ’. Η κατάσταση, τότε, στη Λατινική Αμερική ήταν ομιχλώδης το λιγότερο και όχι ιδιαίτερα κατανοητή στους Ευρωπαίους, πράγμα που καθιστούσε πιστευτό το να υπάρχει μία άγνωστη χώρα που να την ονόμαζαν Πογιέζ, με ηγέτη της έναν παρασημοφορημένο στρατηγό...
Δεδομένου ότι ένα πλοίο χρειαζόταν εβδομάδες, μερικές φορές ακόμα και μήνες, για να πραγματοποιήσει ένα υπερατλαντικό ταξίδι, ήταν δύσκολο να ελεγχθεί η ακρίβεια των ευφάνταστων ιστοριών του «ηγέτη» της Πογιέζ. Η έκταση της απάτης που έστησε ο Γκρέγκορ ΜακΓκρέγκορ στους Λονδρέζους ήταν δυσθεώρητη!

Ο σκωτσέζος τυχοδιώκτης, όταν πήγε στο Λονδίνο κοινοποίησε σε όλους ότι ο βασιλιάς Γεώργιος Φρειδερίκος Αύγουστος της Ακτής των Κουνουπιών της Ονδούρας είχε δημιουργήσει μιαν αποικία, την Πογιέζ, την οποία περιέγραφε με τα πιο λαμπερά χρώματα και της οποίας ήταν αυτός ο ηγέτης! Κάποιοι Λονδρέζοι μάλιστα πείστηκαν τόσο, ώστε μάζεψαν τα πράγματά τους, μπήκαν στο πρώτο καράβι που απέπλεε για τη Νότια Αμερική και έφυγαν να βρουν την τύχη τους. Όχι τύχη δεν βρήκαν, αλλά πολλοί έχασαν και τη ζωή τους!
Ο ΜακΓκρέγκορ με τις γοητευτικές ιστορίες του και την χαρισματική του προσωπικότητα γρήγορα ξεκλείδωσε τις «μεγάλες πόρτες» της καλής κοινωνίας του Λονδίνου.

Ένα δείγμα της αγάπης του για τις κινήσεις εντυπωσιασμού ήταν το γεγονός ότι είχε πάντα μαζί του μία ευμεγέθη βιβλιοθήκη καθώς και έναν προσωπικό οργανοπαίχτη γκάιντας!
Ο ΜακΓκρέγκορ έγινε περιζήτητος στα σαλόνια και τις αίθουσες χορού της βρετανικής πρωτεύουσας και ήταν ο βασικός προσκεκλημένος σε κάθε κοσμικό γεγονός. Ανάμεσα στις πολλές προσκλήσεις που είχε λάβει συγκαταλεγόταν και μία από τον δήμαρχο του Λονδίνου! Ο ΜακΓκρέγκορ άνοιξε στη πρωτεύουσα της Βρετανίας διπλωματικό Γραφείο και Γραφείο κτηματικών συναλλαγών, αλλά και υποκατάστημα Τράπεζας της Πογιέζ και πουλούσε, εκτός των άλλων και στρατιωτικά αξιώματα!

Περιέγραφε γλαφυρά την πρωτεύουσα της χώρας, το «Σενσέι» με τον καθεδρικό της ναό την εντυπωσιακή της Τράπεζα και τα υπέροχα δημόσια κτήρια. Οι Λονδρέζοι, μέχρι να συνειδητοποιήσουν και να καταλάβουν πως επρόκειτο για απάτη και ψευδολογίες του είχαν δώσει αμέτρητα χρήματα για να τα επενδύσει.

Όλη του την περιουσία!

Ένας ταγματάρχης, μάλιστα ο σερ Ουίλιαμ Τζον Ρίτσαρντσον είχε τόσο πολύ γοητευτεί από τις φανταστικές αφηγήσεις του ΜακΓκρέγκορ ώστε είχε γίνει ενεργός σύμμαχος του και βασικός επενδυτής του, παραχωρώντας ολόκληρη την περιουσία του! Ο ΜακΓκρέγκορ σε αντάλλαγμα έδωσε στον Ρίτσαρντσον την ηγεσία του Τάγματος του Πράσινου Σταυρού και τον διόρισε επιτετραμμένο στην πρεσβεία της Πογιέζ στο Λονδίνο!
Οι ιστορικοί και βιογράφοι που ασχολήθηκαν με την περίπτωση του ΜακΓκρέγκορ και της «χώρας» του συμφωνούν, ότι τότε η εποχή προσφερόταν για αναζητήσεις άλλων κόσμων, εξερευνήσεις και για κυνήγι μια διαφορετικής ζωής από εκείνη του ομιχλώδους Λονδίνου.
Εν μέσω μιας γενικής ανάπτυξης της βρετανικής οικονομίας μετά τη Μάχη του Βατερλώ και το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων, τα επιτόκια έπεφταν και το βρετανικό κρατικό ομόλογο προσέφερε χαμηλό επιτόκιο: 3% ετησίως στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου. Όσοι λοιπόν στόχευαν σε υψηλότερες αποδόσεις επένδυσαν πιο ρυψοκίνδυνα… Στην Πογιέζ, για παράδειγμα!
Όμως, όπως όλα έχουν κάποτε ένα τέλος, οι ιστορίες του Σκωτσέζου αποκαλύφθηκαν. Κάποιοι ενθουσιώδεις μετανάστες έφυγαν για την Πογιέζ, αποδεκατίστηκαν, έφτασαν και βρήκαν μόνο ζούγκλα, αρρώστιες και αφιλόξενους ιθαγενείς. Από τους περίπου 250 που είχαν ταξιδεύσει στη Νότια Αμερική, τουλάχιστον 180 είχαν χαθεί, ενώ λιγότεροι από 50 επέστρεψαν στη Βρετανία. Αυτοί λοιπόν, με το που πάτησαν το πόδι τους στο λιμάνι του Λονδίνου αναζήτησαν τον ΜακΓκρέγκορ. Ο Σκωτσέζος όμως είχε προλάβει, είχε μαζέψει τα πράγματά του, είχε περάσει το Κανάλι και απολάμβανε τον αέρα του Παρισιου…

Εκεί στην Πόλη του Φωτός συνέχισε να πουλάει ανύπαρκτες εκτάσεις, να παραμυθιάζει μέλη της υψηλής κοινωνίας και να προσφέρει όνειρα στους επίδοξους εξερευνητές. Όταν η απάτη του μαθεύτηκε και στο Παρίσι, ο ΜακΓκρέγκορ πού να πάει; (η Ελλάδα ακόμα ήταν σε επαναστατικό οίστρο, αλλιώς εδώ θα είχε έρθει) Διώχθηκε και δικάστηκε, αλλά ποτέ δεν καταδικάστηκε! Κι όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν με τους Γάλλους, γύρισε στο Λονδίνο, όπου οι φουκαράδες που είχαν γυρίσει από τη ζούγκλα, είχαν πια γεράσει και ξεχάσει…

Η Βενεζουέλα τον υποδέχτηκε!

Κι εκεί όμως, στο Λονδίνο, κάποιοι τον αναζητούσαν και αρκετοί τον έβλεπαν στον ύπνο τους… Έτσι ένα πρωί άφησε πίσω του τη μεγάλη ζωή και μπήκε σε ένα πλοίο που θα τον ταξίδευε μέχρι τη Βενεζουέλα, όπου την γνώριζε καλά αφού είχε πολεμήσει στο πλευρό των Επαναστατών· εγκαταστάθηκε στο Καράκας και μάλιστα υπέβαλε αίτηση για υπηκοότητα και αποκατάσταση του στον στρατιωτικό βαθμό του στον στρατό της Βενεζουέλας, αναδρομικά και σύνταξη. Κι έπεσε στην περίπτωση: Ο υπουργός Άμυνας της Βενεζουέλας Ραφαέλ Ουρνατνέτα, που είχε πολεμήσει στο πλευρό του ΜακΓκρέγκορ ζήτησε από τη Γερουσία να εξετάσει την αίτηση του Σκωτσέζου ευνοϊκά! Κι έτσι ο Σκωτσέζος τυχοδιώκτης έγινε πολίτης της Βενεζουέλας, πήρε μια ικανοποιητική σύνταξη, εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα και έγινε σεβαστό μέλος της τοπικής κοινωνίας.

Μετά το θάνατό του, στο σπίτι του στο Καράκας στις 4 Δεκεμβρίου 1845, θάφτηκε με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στον καθεδρικό ναό του Καράκας με τον Πρόεδρο Κάρλος Σουμπλέτε να χύνει ένα δάκρυ συγκίνησης πλάι στο φέρετρό του και τους υπουργούς του υπουργικού συμβουλίου και τους στρατιωτικούς αρχηγούς της Βενεζουέλας, να παρελαύνουν πίσω από το σκήνωμά του. Να σημειώσουμε ότι το τμήμα της Ονδούρας που υποτίθεται ονομαζόταν Πογιέζ παραμένει ανεκμετάλλευτο ακόμα και σήμερα, στον 21ο αιώνα. Ε, λοιπόν αυτή η συναρπαστική ιστορία απάντης και ευπιστίας δεν έγινε ποτέ σενάριο για κινηματογραφική ταινία! Κρίμα...