Μια απίστευτη ιστορία: Ο θρυλικός Φερνάντο, ο σκύλος μουσικοκριτικός που στάθηκε πλάι στον πρόεδρο της Αργεντινής και στην κηδεία του τον συνόδευσαν χιλιάδες κόσμου

Αν κάποιος φθάσει στην πόλη της Αργεντινής Ρεζιστένσια οδικώς, στην είσοδο της θα τον υποδεχτεί μια πινακίδα που γράφει: «Καλώς ήρθατε στην Ρεζιστένσια, την πόλη του Φερνάντο»!
Το περίεργο είναι ότι η πόλη, που ανακηρύχθηκε Εθνική Πρωτεύουσα Γλυπτών από το Κογκρέσο της Αργεντινής το 2006, δεν το καυχιέται ούτε το διαφημίζει όταν πρόκειται να υποδεχτεί τον ταξιδιώτη, αλλά προβάλει τον Φερνάντο!

Ο Φερνάντο δεν ήταν ούτε ένας διάσημος ποιητής που γεννήθηκε στη Ρεζιστένσια, ούτε στρατηγός, ούτε επιστήμονας, ούτε καν ένας πολίτης – ήρωας της πρωτεύουσας της επαρχίας Τσάκο της βορειοανατολικής Αργεντινής. Και τέλος δεν ήταν καν ένας ποδοσφαιριστής. Τι ήταν; Ένα αδέσποτο σκυλί!
«Ο Φερνάντο - γράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο - ανήκε στην τάξη των ελεύθερων. Ανήκε σε όλους και δεν ήταν κανενός. Όταν μπούχτιζε να κυνηγάει γάτες στις πλατείες τριγύρναγε στους δρόμους με τους φίλους του που τραγουδούσαν και έπαιζαν κιθάρα, και μαζί τους, από γιορτή σε γιορτή τρύπωναν στα άδυτα της μουσικής. Από τις συναυλίες δεν έλειπε ποτέ. Κριτικός με εκλεπτυσμένο αυτί, κουνούσε την ουρά όταν του άρεσε ό,τι άκουγε, διαφορετικά γρύλιζε! Όταν κάποτε τον έπιασε ο μπόγιας ένα αμέτρητο πλήθος έτρεξε να τον ελευθερώσει. Όταν τον χτύπησε ένα αυτοκίνητο, τον περιποιήθηκε ο καλύτερος γιατρός της πόλης και τον φιλοξένησε στο ιατρείο του. Για τα σαρκικά του αμαρτήματα, που τα διέπραττε σε κοινή θέα, τον τιμωρούσαν με κλωτσιές που τον έφερναν σε κακό χάλι και τότε οι παιδικές ταξιαρχίες τις λέσχης «Πρόοδος» τον έβαζαν στην εντατική για θεραπεία. Στην πόλη του Ρεζιστένσια, στο Τσάκο της Αργεντινής, υπάρχουν τρία αγάλματα του Φερνάντο, που πέθανε στις 27 Μαΐου του 1963».

Ξαφνικά την παραμονή των Χριστουγέννων...

Αυτός ήταν ο Φερνάντο, που εμφανίστηκε ξαφνικά στη μέση μιας καταιγίδας την παραμονή των Χριστουγέννων του 1951 σε ένα μπαρ. Το μικρό λευκό μαλλιαρό σκυλάκι κρύφτηκε τρομαγμένο στα πόδια του Φερνάντο Ορτίθ, ενός διάσημου τραγουδιστή του μπολερό, που βρισκόταν σε περιοδεία εκείνες τις μέρες και ο που, κατά σύμπτωση, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην πόλη.

Έτσι, έγινε το κατοικίδιο του Ορτίθ, που του έδωσε το όνομά του. Ο συμπαθητικός σκύλος άρχισε να παρακολουθεί όχι μόνο τις συναυλίες του αφεντικού του, αλλά και ό,τι μουσικό γεγονός γινόταν στη Ρεζιστένσια! Σιγά σιγά ο Φερνάντο έπαψε να ανήκει αποκλειστικά στον Ορτίθ και άρχισε μια μποέμικη ζωή επισκεπτόμενος κάθε βράδυ τα μπαρ της πόλης όπου σύχναζαν ντόπιοι μουσικοί, καλλιτέχνες και πολιτικοί. Με τον καιρό, σε κάθε κοινωνική ή καλλιτεχνική εκδήλωση η παρουσία του Φερνάντο, που σιωπηλά έπαιρνε θέση δίπλα στην ορχήστρα, ήταν επιβεβλημένη! Ο Φερνάντο εξελίχθηκε σε εξαιρετικό μουσικοκριτικό! Αφού άκουγε τον καλλιτέχνη που έπαιζε, ο σκύλος, σαν Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ενέκρινε κουνώντας την ουρά του αν του άρεσε ό,τι άκουγε ή, όταν δεν του άρεσε, χαμήλωνε τα αφτιά του, γρύλιζε ή και ούρλιαζε…

Έχεις δίκιο, έκανα δύο φορές λάθος

Ένα βράδυ, ένας Πολωνός έδωσε μια συναυλία στην πόλη και, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Φερνάντο βρισκόταν «πρώτη θέση». Έπειτα από ένα μουσικό λάθος, ο σκύλος κατέβασε τα αφτιά του και γρύλισε στον καλλιτέχνη όχι μία, αλλά δύο φορές. Παρατηρώντας τη δυσαρέσκειά του, ο πιανίστας σταμάτησε να παίζει και, μετά τη σιωπή των θεατών, απευθύνθηκε στον Φερνάντο λέγοντας: «Έχεις δίκιο, έκανα δύο φορές λάθος»!
Ήταν τέτοια η φήμη και ο σεβασμός που είχε κερδίσει ο Φερνάντο, που ακόμα και οι κριτικές των εφημερίδων επηρεάζονταν από τις αντιδράσεις που είχε το ζώο κατά τη διάρκεια μια συναυλίας. Το BBC και οι «New York Times» είχαν αφιερώσει διθυράμβους στο συμπαθές τετράποδο. Ήταν ένας δημοφιλής σταρ όσο λίγοι!

Οι κινήσεις του Φερνάντο στην πόλη

Η καθημερινότητά του ήταν πολύ συγκεκριμένη: Κοιμόταν στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου «Colon», από εκεί πήγαινε για κρουασάν και πρωινό με καφέ στο γραφείο του διευθυντή της Τράπεζας Banco Nacion, στη συνέχεια έκανε μια στάση στο κομμωτήριο που ήταν μεσοτοιχία με το ιαπωνικό μπαρ και μετά έπαιρνε το γεύμα του στο εστιατόριο «El Madrileno» ή στο «Sorocabana»· απαρέγκλιτα θα έπεφτε για έναν μεσημεριανό υπνάκο στο σπίτι του Dr. Reggiardo και, τέλος, δειπνούσε στο «La Estrella», αφού... γυμναζόταν κυνηγώντας γάτες στην κεντρική πλατεία.

Κανένας ταξιδιώτης δεν πέρασε ποτέ από τη Ρεζιστένσια χωρίς να αναζητήσει τον Φερνάντο, να τον χαϊδέψει και να φωτογραφίστει μαζί του. Λέγονται εκπληκτικές ιστορίες για τον Φερνάντο, όπως την περίεργη συνήθεια του να εμφανίζεται απροσδόκητα σε εκθέσεις, συναυλίες, συνέδρια, γενέθλια ή γάμους. Μια μέρα στάθηκε πλάι, όλος καμάρι, στον τότε πρόεδρο της Αργεντινής Χουάν Ντομίνγκο Περόν στο μπαλκόνι του Υπουργείου Δημόσιας Υγείας! Υπήρχε πάντα μια θέση για τον Φερνάντο στο Social Club, όπου μια κάποιο βράδυ συντρόφευσε σε ένα πάρτι έναν άλλο Πρόεδρο της Αργεντινής, τον Αντιστράτηγο Aramburu.

Ένα άδοξο τέλος, μια ένδοξη κηδεία

Το πρωινό της 28ης Μαΐου του 1963, ο Φερνάντο βρέθηκε θανάσιμα τραυματισμένος στην πόρτα του Κυβερνητικού Μεγάρου. Τον είχε χτυπήσει αυτοκίνητο. Η είδηση μεταδόθηκε αστραπιαία σε ολόκληρη τη χώρα. Ακόμη και οι εφημερίδες του Μπουένος Άιρες έβγαλαν έκτακτο παράρτημα! Ο μικρόσωμος Φερνάντο δεν άντεξε και κατέληξε στα τραύματά του… Τοπικοί παράγοντες, φοιτητές, δημοτικοί και πολιτιστικοί εκπρόσωποι μετέφεραν τα λείψανα του Φερνάντο στον τελευταίο χώρο ανάπαυσής του, κοντά στον πολιτιστικό χώρο Fogon de los Arrieros. Εκεί υπάρχει η επιγραφή: «Στον Φερνάντο, ένα λευκό κουτάβι που, περιπλανώμενο στους δρόμους της πόλης, ξύπνησε ένα όμορφο συναίσθημα σε αμέτρητες καρδιές». Λέγεται ότι στην κηδεία του Φερνάντο παραβρέθηκε ολόκληρη η πόλη!
Το τραγούδι Callejero, το έχει γράψει ο διάσημος τραγουδοποιός Alberto Cortez και το έχει φιερώσει στον μικρούλη Φερνάντο.