Στρατάρχης Ρόμελ: Πώς οδηγήθηκε στην αυτοκτονία – Οι τελευταίες στιγμές της Αλεπούς της Ερήμου

Μια μέρα σαν σήμερα 14 Οκτωβρίου του 1944 αυτοκτονεί ο Στρατάρχης Έρβιν Ρόμελ, ο θρύλος των Γερμανών, η Αλεπού της Ερήμου. Ο Ρόμελ κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε σε απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ.

Ο Ρόμελ ήταν ο πλέον δημοφιλής ανώτατος αξιωματικός στη Γερμανία, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και είχε κερδίσει τον σεβασμό και των αντιπάλων του με τις επιτυχίες του, ως διοικητής του Άφρικα Κορπς.

Ο Ρόμελ είχε γεννηθεί στο Χάιντενχαϊμ 45 χιλιόμετρα από το Ουλμ, στο κρατίδιο της Βυρτεμβέργης. Στα 18 του χρόνια ο νεαρός Έρβιν κατατάχτηκε στο τοπικό 124ο Σύνταγμα Πεζικού και το 1910 γράφτηκε στη Σχολή Δοκίμων Αξιωματικών του Ντάντσιχ. Ο Ρόμελ, συμμετείχε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και λέγεται ότι αιχμαλώτισε 1.500 στρατιώτες και 43 αξιωματικούς, έχοντας υπό τη διοίκησή του μόνο 3 οπλίτες και 2 αξιωματικούς!

Το 1940, έχοντας πλέον τον βαθμό του υποστρατήγου, συμμετείχε στην επίθεση εναντίον της Γαλλίας, ως διοικητής της 7ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων.

Το 1941 του ανατέθηκε η διοίκηση της 15ης Μεραρχίας Πάντσερ και της 5ης Ελαφράς Μεραρχίας. Αυτές θα αποτελέσουν τον πυρήνα του γνωστού ως Afrika Korps του γερμανικού εκστρατευτικού σώματος στη Βόρεια Αφρική. Βασική του αποστολή ήταν να βοηθήσει τον ιταλικό στρατό, που είχε αποδεκατιστεί από τις βρετανικές δυνάμεις.

Ο Ρόμελ ανέτρεψε το σκηνικό. Κι εκεί πήρε το προσωνύμιο Αλεπού της Ερήμου, για τα πανέξυπνα τεχνάσματά του: διέταζε ψευδείς υποχωρήσεις που οδηγούσαν σε παγίδες, τοποθετούσε παλιούς κινητήρες αεροσκαφών σε φορτηγά με σκοπό να σηκώνουν σκόνη για να δείχνουν υπέρτερες οι δυνάμεις του, μετακινούσε φορτηγά προς κάποια κατεύθυνση για να επισημανθούν από την αεροπορία και το βράδυ αυτά γύριζαν στη βάση τους, δημιουργούσε ξύλινα ομοιώματα αρμάτων μάχης για την παραπλάνηση των αεροπλάνων και στη διάρκεια των μαχών έστηνε ψεύτικα πυροβόλα για τον αποπροσανατολισμό του εχθρού!

Η αρχή του τέλους

Στις 20 Ιουλίου του 1944 στις 20 Ιουλίου, έγινε η απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ από τον ο συνταγματάρχης Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, γνωστή ως Επιχείρηση Βαλκυρία. Η εμπλοκή του Ρόμελ στην συνωμοσία είναι ακόμα και σήμερα αντικείμενο διχογνωμίας. Ο Ρόμελ προκειμένου να μην περάσει στρατοδικείο και εξευτελιστεί προτίμησε το υδροκυάνιο. Ας διαβάσουμε πώς περιγράφει τις τελευταίες ώρες του Ρόμελ, ο συγγραφέας Ντείβιντ Ίρβινγκ:

«Πηγαίνοντας περίπατο με τον Μάνφρεντ (γιός του Ρόμελ) στις 14 Οκτωβρίου, ο Στρατάρχης Ρόμελ κοιτάζει σκεπτικά τον γιό του που φοράει την γκρίζα μπλε στολή του βοηθητικού της Λουφτβάφε και του λέει: «Σήμερα υπάρχουν δύο πιθανότητες ή δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα ή απόψε δεν θα βρίσκομαι εδώ»...

»Στον αυτοκινητόδρομο, λίγα μίλια μακρύτερα το Opel του στρατηγού Μπέργντορφ σταμάτα για λίγο κοντά σε μία αστυνομική λιμουζίνα γεμάτη με άντρες που φορούν πολιτικά. Στην έπαυλη του ο Ρόμελ έχει ήδη φορέσει το χιτώνιο του Άφρικα Κορπ με τον ανοιχτό γιακά. Το μεσημέρι χτυπάει το κουδούνι, ο υπηρέτης ανοίγει την εξώπορτα και αρχίζει η τελική πράξη του δράματος. Ο στρατηγός Μπέργντορφ μπαίνει στο σπίτι. Είναι ένας μεγαλόσωμος ροδοκόκκινος άντρας και ο βοηθός του είναι λίγο πιο κοντός με μακριά σουβλερή μύτη, μυτερά αυτιά και μάτια που λάμπουν. Και οι δύο πασχίζουν να φερθούν ευγενικά και καθώς πρέπει· χαιρετούν στρατιωτικά και η σύζυγος του Ρόμελ, Λούσι τους καλεί να μείνουν για το γεύμα, αλλά ο στρατηγός αρνείται «Πρόκειται για επίσημη υπόθεση», λέει και ρωτάει αν μπορούν να μιλήσουν ιδιαιτέρως με τον Στρατάρχη.

»Τώρα ο Μπέργντορφ κοιτάζει σοβαρά τον παλιό του φίλο πριν αρχίσει να μιλάει. Οι πρώτες του κουβέντες γκρεμίζουν βίαια όλες τις προσδοκίες του Ρόμελ. «Έχετε κατηγορηθεί για συναυτουργία σε απόπειρα σε βάρος της ζωής του Φύρερ», ανακοινώνει και του δίνει την επιστολή του Κάιτελ. Οι κατηγορίες είναι άκρως επιβαρυντικές. Τις παραδίδει στον Ρόμελ. Μέσα από το κελί των μελλοθανάτων ο καταδικασμένος συνταγματάρχης φον Στάουφεμπεργκ έχει περιγράψει πως η Αλεπού της Ερήμου είχε επικοινωνήσει με τον στρατάρχη και πώς μετά από κάποια σκέψη ο Ρόμελ είχε συμφωνήσει στις προτάσεις του.
Ο στρατηγός Μπέργντορφ βλέπει μία έκφραση αγωνίας να διαγράφεται προς στιγμήν στο πρόσωπο του Ρόμελ. Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να αποδείξει ότι δεν έχει παίξει κανένα ρόλο στην συνωμοσία και ότι δεν γνωρίζει τίποτα: Το μόνο που σκεφτόταν ήταν μια πιθανή ξεχωριστή εκεχειρία με τον Μοντγκόμερι με ή χωρίς τη συναίνεση του Χίτλερ. Ακόμα όμως κι αν το παραδεχόταν αυτό, δεν θα γλίτωνε από το εκτελεστικό απόσπασμα. Ο Ρόμελ βλέπει πια τη ζωή του να χάνεται.

»Ο Στρατάρχης διστάζει λίγο και στη συνέχεια ανακοινώνει: «Θα υποστώ τις συνέπειες. Έχω παρεκτραπεί».
Έπειτα από αυτή την ειλικρινή ομολογία το ποτάμι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.
«Το γνωρίζει ο Φύρερ;», ρωτάει ήσυχα τον Μπέργντορφ και ο στρατηγός νεύει καταφατικά. Ο Μπέργντορφ ζητάει από τον συνταγματάρχη υπασπιστή του να τους αφήσει μόνους για λίγα λεπτά και μετά αποκαλύπτει αυτό που δεν αναφέρεται στην επιστολή: την υπόσχεσή του Φύρερ ότι αν ο Ρόμελ δεχτεί να αυτοκτονήσει, το μυστικό της προδοσίας του δεν θα αποκαλυφθεί στο γερμανικό λαό, ένα κομψό μνημείο θα αναγερθεί στη μνήμη του και η κηδεία του θα γίνει με όλες τις τιμές. Επιπλέον κανείς από τους συγγενείς του δεν θα υποστεί τα συνήθη αντίποινα. Απεναντίας η σύζυγός του, θα εξασφαλίσει την πλήρη σύνταξη του Στρατάρχη. «Είναι η αναγνώριση για τις υπηρεσίες που προσφέρατε στο Ράιχ κατά το παρελθόν» του λέει.

»Ο Ρόμελ ζήταει μερικά λεπτά για να σκεφτεί… Τι ειρωνεία, εκείνος ο θρυλικός Έρβιν Ρόμελ, ο άνθρωπος που είχε γλυτώσει από τις ομάδες εκτελεστών του εχθρού, από βόμβες, από πυρά αεροπλάνων, από οβίδες αρμάτων μάχης και από σφαίρες σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους, να πρέπει τώρα να πεθάνει έτσι ταπεινωτικά και άδοξα εξαιτίας μιας αποτυχημένης απόπειρας, στην οποία ουδέποτε συμμετείχε και που είχε οργανωθεί από ένα Γενικό Επιτελείο στο οποίο δεν ανήκε.
«Μήπως μπορώ να πάρω το αυτοκίνητό σας, για να πάω κάπου ήσυχα», ρώτα τον Μπέργντορφ, «…όμως δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να κρατήσω κανονικά ένα πιστόλι». «Ήρθαμε προετοιμασμένοι για όλα απαντάει ήρεμα ο στρατηγός… Ενεργεί σε 3 δευτερόλεπτα», του λέει και βγάζει από την τσέπη του μια κάψουλα. Το πρόσωπο του Ρόμελ είναι μία ανέκφραστη μάσκα.
«Σε 15 λεπτά θα είμαι νεκρός», λέει στη Λούσι ψύχρα και στη συνέχεια φωνάζει το γιο του και του ανακοινώνει, με σταθερή φωνή, αυτό που πρόκειται να συμβεί. Ο Μάνφρεντ θαυμάζει την αυτοκυριαρχία του πατέρα του.

»Ο Ρόμελ επιβιβάζεται στο αυτοκίνητο του στρατηγού. Οδηγός είναι ένας ανθυπασπιστής των SS· Βάζει μπροστά και το αυτοκίνητο χάνεται κατηφορίζοντας το δρόμο προς το επόμενο χωριό. Ο 32χρονος οδηγός αργότερα διηγήθηκε τις τελευταίες στιγμές του στρατάρχη: Μετά 200 μέτρα ο στρατηγός με διέταξε να σταματήσω. Χρειάστηκε να βγω έξω και ο στρατηγός περπάτησε μαζί μου για λίγο στο δρόμο. Λίγα λεπτά αργότερα ο Μπέργντορφ με φώναξε. Πήγα προς το αυτοκίνητο και είδα τον Ρόμελ καθισμένο πίσω, προφανώς ετοιμοθάνατο. Ήταν αναίσθητος, είχε γείρει στο κάθισμα πνιγμένος τους λυγμούς. Δεν ήταν επιθανάτιος ρόγχος ή βογκητό αλλά λυγμός! Το πηλήκιό του είχε πέσει κάτω. Τον σήκωσα στο κάθισμα και τούτο ξαναφόρεσα»…»

Ο Ρόμελ ήταν μόλις 52 χρονών. Η κηδεία του Στρατάρχη έγινε δημοσία δαπάνη με τιμές, ενώ επίσημα διαδόθηκε ότι ο Ρόμελ είχε υποκύψει στα τραύματά του, που προκλήθηκαν όταν που δέχτηκε επίθεση το αυτοκίνητό του στη Νορμανδία.
Ο Ρόμελ «έφυγε» με το κεφάλι ψηλά ως αριστοκράτης στρατηγός, όμως… Η Ναζιστική Γερμανία ήδη ψυχομαχούσε, έχανε το ένα μετά το άλλο τα εδάφη που είχε καταλάβει, το Βερολίνο κατέρρεε από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων και ο Αδόλφος Χίτλερ σε έξι μήνες θα ταξίδευε ατιμασμένος να συναντήσει τον Ρόμελ…
Ο γιος του Ρόμελ, Μάνφρεντ το 1974 εκλέχτηκε δήμαρχος της Στουτγάρδης θέση που διατήρησε μέχρι το 1996.