Ο Θηλυκός Καλιγούλας: η αιμοδιψής βασίλισσα που εξόντωσε τους μισούς υπηκόους της και πέθανε σε βαθιά γεράματα - Γενοκτονία που κάνει τον Πολ Ποτ να μοιάζει με άγιο

Οι ιστορικοί την αποκαλούν (και) Θηλυκό Καλιγούλα. Ήταν η βασίλισσα της Μαδαγασκάρης, που εξόντωσε τους μισούς υπηκόους της και πέθανε 40 χρόνια πριν από την αυγή του 20ου αιώνα, ήρεμα στον ύπνο της. Ο Πολ Ποτ, ο εξολοθρευτής των Καμποτζιανών μπροστά της έιναι άγιος...

Η Μαδαγασκάρη είναι το μεγάλο νησί απέναντι από τη νοτιοανατολική ακτή της Αφρικής. Η Μαδαγασκάρη είναι γνωστή στον κόσμο για τους πιθήκους λεμούριους, τους πολύχρωμους χαμαιλέοντες, τις εντυπωσιακές ορχιδέες και τα πανύψηλα δέντρα μπαομπάμπ, αλλά και τα μακροσκελή ονόματα των κατοίκων της (ο δημοφιλής σπρίντερ Ζαν Λουίς Ραβελομαναντσόα είχε κάνει τους τηλεσχολιαστές στις μεταδόσεις Ολυμπιακών Αγώνων να δένουν κόμπο τη γλώσσα τους…).

Η Μαδαγασκάρη ονομάζεται και Κόκκινο Νησί για τις αποχρώσεις του κόκκινου που έχει το έδαφός της.
Και τέλος, η Μαδαγασκάρη – για τους ιστορικούς και όχι μόνο – είναι γνωστή και για την βασίλισσα της, την διαβόητη Ραναβαλόνα.

Η βασίλισσα Ραναβαλόνα (1778 – 1861), είχε το όνομα: Rabodoandrianampoinimerina· κυβέρνησε τη Μαδαγασκάρη από το 1828 μέχρι τον ήσυχο – φυσιολογικό θάνατό της το 1861. Με το παρατσούκλι «Ραναβαλόνα η αιμοσταγής», κυβέρνησε τυραννικά, απάνθρωπα, σκληρά και όλοι, (όλοι οι Δυτικοί, εχθρόί της) υποστηρίζουν ότι ήταν διαταραγμένη προσωπικότητα! Κι όπως θα διαβάσουμε πιο κάτω αυτοί που την χαρακτηρίζουν αιμοδιψή και τρελή έχουν απόλυτο δίκιο, όπως τα περιγράφουν.
Η 33χρονη βασιλεία της Ραναβαλόνα ήταν η απόλυτη καταστροφή για τον λαό της Μαδαγασκάρης. Χιλιάδες υπήκοοί της αφανίστηκαν από δολοφονίες, μαζικές σφαγές, φυλακίσεις, κακουχίες, πείνα και διώξεις.

https://twitter.com/Bigbounce01/status/1276549736993095680Κατά τη διάρκεια των πιο ακραίων εκδηλώσεων της βασιλείας της Ραναβαλόνα, το 1/3 του πληθυσμού της Μαδαγασκάρης πέθανε, είτε κατόπιν διαταγών της, είτε ως αποτέλεσμα των καταστροφικών πολιτικών της.
Η άνοδος της Ραναβαλόνα στην εξουσία άρχισε όταν ο πατέρας της ενημέρωσε τον βασιλιά της Μαδαγασκάρης (πάρτε ανάσα) Andrianampoinimerinandriantsimitoviaminandriampanjaka (!) για συνωμοσία που εξυφαινόταν εναντίον της ζωής του. Για να δείξει την εκτίμησή του ο βασιλιάς, επέλεξε την κόρη του πληροφοριοδότη του για να παντρευτεί τον γιο και κληρονόμο του. Ο γάμος δεν στέριωσε ερωτικά κι όταν ο σύζυγος της Ραναβαλόνα πέθανε άτεκνος το 1828, εκείνη με πραξικόπημα και κατέλαβε την εξουσία. Και άρχισε η καταστροφή, και το αίμα να ρέει στους χωμάτινους δρόμους του νησιού. Για αρχή, η Ραναβαλόνα κατέσφαξε όλους τους πιθανούς αντίπαλους - διεκδικητές του θρόνου και μετά αυτοανακηρύχτηκε Βασίλισσα Ραναβαλόνα Α'.

Δεν χύθηκε σταγόνα αίμα βασιλικό!

Η Ραναβαλόνα στη συνέχεια θεμελίωσε την εξουσία της σκοτώνοντας κάθε μέλος της βασιλικής οικογένειας που μπορούσε να βρει στο δόμο της. Κι επειδή θεωρείτο ταμπού να χυθεί βασιλικό αίμα, διέταξε να τους δημίους της να στραγγαλίζουν ή να αλυσοδένουν σε μπουντρούμια τα θύματά τους μέχρι να πεθάνουν από την ασιτία.
Η αιμοσταγής βασίλισσα κατάργησε τα όποια νομικά συστήματα και εισήγαγε τις δίκες με παραδοσιακή δοκιμασία: οι κατηγορούμενοι υποχρεώνονταν να καταπιούν τρία δηλητηριασμένα κομμάτια πέτσα κοτόπουλου με τον τοξικό καρπό από τον θάμνο τανγκένα. Αν έκαναν εμετό και τα τρία κομμάτια του κοτόπουλου, ήταν αθώοι! Αν πάλι δεν το έκαναν, ήταν ένοχοι και αναλόγως εκτελούνταν... αν επιβίωναν από το κοτόπουλο.

Η Ραναβαλόνα, έχοντας εξασφαλίσει τον θρόνο της πια ενάντια σε ντόπιους αμφισβητίες, κατακρεουργώντας υποτιθέμενους εχθρούς και αθώους πολίτες, έστρεψε την προσοχή της στους ευρωπαίους καταπατητές και σκότωσε ή πέταξε στη θάλασσα σχεδόν όλους τους ξένους· ακύρωσε όλες τις συνθήκες με τη Βρετανία και τη Γαλλία, απαγόρευσε τον Χριστιανισμό με την ποινή του θανάτου, απομόνωσε τη Μαδαγασκάρη από τον έξω κόσμο και τη μετέτρεψε σε ένα ερημικό βασίλειο.

Δεν μπρείς να πληρώσεις; Θα σπας πέτρες!

Η Ραναβαλόνα εισήγαγε εκτεταμένη καταναγκαστική εργασία, με την οποία οι φτωχοί της Μαδαγασκάρης - η πλειοψηφία του πληθυσμού, δηλαδή - έπρεπε να εκτελούν σκληρή κι απάνθρωπη εργασία έναντί των υψηλών φόρων που δεν μπορούσαν να πληρώσουν. Οι κατά τεκμήριο σκλάβοι έχτισαν σπίτια και παλάτια, αποψίλωσαν εδάφη και κατασκεύασαν δρόμους, μετέφεραν στις πλάτες τους ευγενείς και βασιλικούς ακολούθους, υπηρέτησαν στον στρατό της Ραναβαλόνα και εκτελούσαν όποια άλλα καθήκοντα τους είχε ορίσει η βασίλισσα· δεν πληρώνονταν, σιτίζονταν ανεπαρκώς έως και καθόλου, και πέθαιναν κατά εκατοντάδες καθημερινά.

Εν τω μεταξύ, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι ήταν δυσαρεστημένοι με το γεγονός ότι αποκλείστηκαν από τη Μαδαγασκάρη, έναν πλούσιο τόπο, όπου είχαν γίνει δεκτοί με τιμές από τους προηγούμενους ηγεμόνες. Κι επειδή τι είναι ένας σκληρός ηγεμόνας μπροστά στη δύναμη και την κυνικότητα μιας αυτοκρατορίας, οι Ευρωπαίοι διοργάνωσαν επιχειρήσεις ανατροπής της Ραναβαλόνα, αλλά όλες οι προσπάθειες τους κατέληξαν σε αποτυχία. Όταν οι Ευρωπαίοι επιχείρησαν να καταλάβουν το νησί και είδαν ότι δεν μπορούν, υποχώρησαν αφήνοντας πίσω τους νεκρούς και τραυματίες. Τότε η ανάλγητη βασίλισσα διέταξε να αποκεφαλιστούν τα πτώματα και να καρφωθούν τα κεφάλια τους σε πασσάλους που τοποθετήθηκαν σε παράταξη στις παραλίες της Μαδαγασκάρης, με θέα στον ωκεανό· για να τα βλέπουν οι επίδοξοι κατακτητές και να γνωρίζουν τι τους περιμένει!

Οι στρατιώτες της βασίλισσας έκαιγαν χωριά και κατέστρεφαν ολόκληρες περιοχές που αντιστέκονταν στην κυριαρχία της· επίσης εξοντώθηκαν οι χριστιανικές οικογένειες: οι στρατιώτες κατέσφαξαν τους κατοίκους των πόλεων και των οικισμών που θεωρούνταν άπιστοι. Όσοι γλίτωσαν από τις μαζικές εκτελέσεις υποδουλώθηκαν και τέθηκαν στην υπηρεσία της βασίλισσας, για να δουλεύουν δίχως σταματημό μέχρι τέλους της ζωής τους.
Μεταξύ 1820 και 1853, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο σκλάβοι - σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού των ορεινών περιοχών της Μαδαγασκάρης και τα δύο τρίτα του πληθυσμού του Ανταναναρίβο (της πρωτεύουσας) - εργάζονταν για την Ραναβαλόνα

Ο πληθυσμός της Μαδαγασκάρης αποδεκατίστηκε. Σε μόλις έξι χρόνια από το 1833 έως το 1839, οι κάτοικοι του νησιού μειώθηκαν από 5 σε 2,5 εκατομμύρια. Τέτοιοι αριθμοί υποδηλώνουν γενοκτονία και είναι συγκρίσιμοι με εκείνους που προκάλεσαν οι σφαγές του Πολ Ποτ και οι Ερυθροί Χμερ στον λαό της Καμπότζης έναν αιώνα αργότερα. Σε αντίθεση με τον Πολ Ποτ, ωστόσο, η Ραναβαλόνα δεν διώχθηκε ποτέ. Μετά 33 χρόνια εξουσίας, πέθανε ήσυχη και με καθαρή τη συνείδησή της, στον ύπνο της από φυσικά αίτια, σε ηλικία 83 χρονών.

Ωστόσο, στην Ραναβαλόνα πιστώνεται πως ήταν μια από τους λίγους αφρικανούς ηγέτες που κατάφεραν να κρατήσουν μακριά τις ξένες δυνάμεις κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που η αποικιακή λαίλαπα έθεσε μεγάλο μέρος της Αφρικής υπό την ευρωπαϊκή κυριαρχία. Η Ραναβαλόνα προτίμησε να εξοντώσει μόνη της τους δικούς της!
Για να κλείσουμε την ιστορία της Διεστραμμένης Βασίλισσας να σημειώσουμε ότι ο γιος της Ραντάμα ασπάστηκε τον Καθολικισμό και άνοιξες τις «πύλες» της Μαδαγασκάρης στους Γάλλους.

Τελικά πόσο αλήθεια είναι η ιστορία της βασίλισσας;

Και κάτι ακόμα ως αντίβαρο στην τυραννική προσωπικότητα της Ραναβαλόνα: Ευρωπαίοι σύγχρονοι της Ραναβαλόνα γενικά καταδίκασαν τις πολιτικές της και τη χαρακτήρισαν ως τύραννο στην καλύτερη περίπτωση και τρελή στη χειρότερη. Αυτοί οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί παρέμειναν στη δυτική ιστορική βιβλιογραφία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Αργότερα ακαδημαϊκή έρευνα αναμόρφωσε τις ενέργειες της Ραναβαλόνα και την χαρακτηρίζει ως μια βασίλισσα, που προσπάθησε να προστατεύσει τη Μαδαγασκάρη από την καταπάτηση της ευρωπαϊκής πολιτιστικής και πολιτικής επιρροής. Συνεπώς, όλα τα γεγονότα περί θηριωδιών και σφαγών ίσως να είναι μυθεύματα των Δυτικών, που είχαν πεταχτεί στη θάλασσα...

Τέλος όταν πέθανε η Ραναβαλόνα κηρύχθηκε εθνικό πένθος εννέα μηνών (!), σφάχτηκαν 12.000 αγελάδες ζεμπού και μοιράστηκε το κρέας τους σε φτωχούς και στη διάρκεια της κηδείας της βασίλισσας άρπαξε φωτιά ένα βαρέλι με πυρίτιδα, προκλήθηκε έκρηξη και πυρκαγιά από την οποία σκοτώθηκαν αρκετοί πολίτες και κάηκαν τρεις ιστορικές βασιλικές κατοικίες. Αυτή ήταν κηδεία!