Έκανες λάθος Κυριάκο Μητσοτάκη: Οι Άγγλοι δεν ήταν ποτέ φίλοι μας - Πίσω από κάθε εθνική τραγωδία ήταν οι Βρετανοί. Μικρασιατική Καταστροφή, Εμφύλιος, Κρήτη, Κύπρος!

«Ελλάδα και Βρετανία ενώνονται από παραδοσιακούς δεσμούς φιλίας»… Αμήχανη η δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την ακύρωση της συνάντησης με τον Βρετανό ομόλογό του, Ρίσι Σούνακ…

Όχι κύριε Μητσοτάκη, κάνατε λάθος μέγα. Η Βρετανία, από τότε που ήταν Μεγάλη, αλλά και μετά που συρρικνώθηκε στις ακτές των νησιών της, ουδέποτε υπήρξε φίλη με την Ελλάδα. Το αντίθετα μάλιστα! Κι εκείνο που γράφει ο Ελύτης: «Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους», (και) για τους Άγγλους το 'χει γράψει!

Από παλιά, στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου για παράδειγμα, οι Άγγλοι από λάθος μπήκαν στο χορό της φωτιάς και χόρεψαν και- θέλοντας και μη- δήθεν βοήθησαν. Οι Άγγλοι την χαρακτήρισαν τη ναυμαχία, που ουσιαστικά μέσα από τα καιόμενα καράβια ξεπήδησε η ελευθερία της Ελλάδας, «ανάρμοστο γεγονός».

Παρασύρθηκε ο Κόδριγκτον...

Ο Γιάννης Κορδάτος, στην «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας» του, γράφει: «Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου είχε αναστατώσει τις συμμαχικές κυβερνήσεις γιατί δεν περίμεναν ποτέ ότι θα έφταναν μέχρις εκεί και οι ίδιοι οι ναύαρχοι είχαν στεναχωρηθεί και είχαν αποδοκιμάσει το έργο τους. Διαδιδόταν τότε πως ο Βρετανός Ναύαρχος σερ Έντουαρτ Κόδριγκτον παρασύρθηκε από τον ρώσο ναύαρχο για να χτυπήσει τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Φυσικά η ναυμαχία, μολονότι ευνοϊκή για τους Έλληνες, δεν είχε γίνει προς χάριν τους αλλά για να επιβάλουν οι Τρεις Δυνάμεις τη θέλησή τους στην Πύλη και έτσι να εξασφαλίσει η καθεμιά τους όσο γίνεται μεγαλύτερο μερίδιο επιβολής στην ανατολική Μεσόγειο».

Ο σερ Άρθουρ Ουέσλι (πρώτος δούκας του Ουέλιγκντον), πρωθυπουργός της Βρετανίας, αποκάλεσε τη ναυμαχία «...ένα ανάρμοστο γεγονός», ανάρμοστο διότι, όπως είπε στην Βουλή των Κοινοτήτων, δεν άρμοζε στη Συνθήκη του Λονδίνου, η οποία δεν προέβλεπε χρήση βίας. Πάντα «ανάρμοστα» τα λόγια και (κυρίως) οι πράξεις των Βρετανών που αφορούσαν τη χώρα μας!

Και μέχρι τις μέρες μας, τις μέρες και τις… νύχτες της Ενωμένης Ευρώπης, οι επίδοξοι κηδεμόνες μας είχαν συνέπεια στη συλλογιστική και λογιστική τους απέναντι στην Ελλάδα. Οι προθέσεις των Βρετανών ήταν, οι ξενόφερτοι βασιλιάδες να ερμηνεύουν ρόλο «…επιτρόπου των συμμαχικών Δυνάμεων διά να τηρούν την Ελλάδα υποταγμένην δια της βίας των όπλων». Ο πρέσβης της Αγγλίας στην Αθήνα, το 1841, ο διαβόητος σερ Έντμουντ Λάιονς υποστήριζε με πάθος πως: « Η Ελλάς πραγματικώς ανεξάρτητος είναι κάτι παράλογον»! Αν αυτοί είναι οι φίλοι μας…

Για τα πετρέλαια της Μοσούλης, ο... συνωστισμός

Και ταξιδεύουμε γρήγορα, με ιντερνετική ταχύτητα και πάμε 100 χρόνια μετά. Να θυμηθούμε; Οι Άγγλοι, ή καλύτερα ΚΑΙ οι Άγγλοι ήταν πίσω από την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής. Τα πετρέλαια της Μοσούλης ήταν ο διακαής πόθος των Βρετανών και η Ελλάδα, ας πάει να πνιγεί. Και πνίγηκε!

Ενώ η Μικρασιατική Εκστρατεία ήταν σε εξέλιξη και μάλιστα δυσμενή για τον Ελληνικό Στρατό: «Ή Αγγλία από τις αρχές Αυγούστου γύρεψε να την πληρώσει ή όφειλέτιδα Ελλάδα τα χρέη της»! Με την κατάρρευση τού μετώπου και την απασχόληση των Τούρκων στην εκδίωξη και σφαγή των Ελλήνων, οι «Άγγλοι ανενόχλητα τον Οκτώβρη του 1922 στέλνουν στρατιωτικά τμήματα αραβικού στρατού τής Μεσοποταμίας και καταλαμβάνουν την Μοσούλη, Στις 10/10/1922 ή Αγγλία έκλεινε συμφωνία με το Ιράκ, σύμφωνα με την οποία σταθεροποιούνταν η βρετανική κηδεμονία και επιρροή στη Μεσοποταμία. Ο «Άγγλος υπουργός των Εξωτερικών λόρδος Κώρζον είχε πραγματοποιήσει την επιθυμία του. Ο Κώρζον της Turkish Petroleum ησύχασε. Τα πετρέλαια τής Μοσούλης ήταν στα χέρια τής αγγλικής αποικιοκρατίας».

Οι Βρετανοί ξανάρχονται...

Και μετά 20 έτη, χειρότερα. Δεκεμβριανά και Εμφύλιος και το «χέρι» του «φίλου» Άγγλου κινεί το θέατρο σκιών των Ελληνικών Κυβερνήσεων. Γράφει ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος: «Η αγγλική παρουσία στην κατεχόμενη Ελλάδα συνιστά μια απροσχημάτιστη, ωμή αποικιοκρατική επιχείρηση που οδήγησε στις συγκρούσεις μεταξύ αντιστασιακών οργανώσεων, στα Δεκεμβριανά και, τέλος, σε αυτό που είχαν οι ίδιοι από το 1943 προεξοφλήσει, τον ελληνικό Εμφύλιο. Oι απλοί Έλληνες της υπαίθρου είδαν τους Άγγλους ως σωτήρες. Τους άνοιξαν τα σπίτια και την ψυχή τους. O αρχηγός της Bρετανικής Στρατιωτικής Aποστολής, ταξίαρχος Έντι Mάγερς, περιγράφει τις περιοδείες του στην ύπαιθρο και τη ζεστασιά των Ελλήνων: «Μπορούσε να κατέληγα στο σπιτάκι ενός από τους πιο φτωχούς Έλληνες, ο οποίος ωστόσο, όσο φτωχός κι αν ήταν, συμπεριφερόταν πάντα με τη μεγαλύτερη γενναιοδωρία και το πιο υψηλό πνεύμα φιλοξενίας. [...] Μας έδιναν πάντα όχι μονάχα ό,τι καλύτερο είχαν, αλλά και το ίδιο το υστέρημά τους». O Μάγερς, παρά τις κατοπινές φιλοφρονήσεις για τους Έλληνες, κατά την περίοδο της Κατοχής, τουλάχιστον, τους μισούσε: «Δεν εμπιστεύομαι κανέναν Έλληνα», δήλωνε, θεωρώντας όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας «Aσιάτες» και πιο «Aσιάτη» όλων τον Άρη (σ.τ.σ. Βελουχιώτη). Τα ίδια αισθήματα έτρεφαν και οι περισσότεροι αξιωματικοί του. Ένας από αυτούς, αποκαλεί συλλήβδην τους Έλληνες «οι μαλλιαροί πίθηκοι που μολύνουν αυτή τη χώρα».

Η προδοσία της Κρήτης

Κι αν πάμε λίγο πιο πίσω, στην Κρήτη του 1941, οι «φίλοι» μας Άγγλοι κι εκεί παρόντες: στο βιβλίο του Ηλία Φιλιππίδη: «Κρήτη 1941 – Η «παράδοσή» της από τον Τσόρτσιλ στο Χίτλερ» διαβάζουμε: «Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι η τύχη των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης θα ήταν διαφορετική αν η Κρήτη είχε μείνει ελεύθερη! Η σχέση των Γερμανών προς την Κρήτη θα είχε μείνει στην Ιστορία ως σχέση ήττας - ακόμα και πανωλεθρίας - όσες δυνάμεις και αν είχαν ρίξει σε αυτή την επιχείρηση, αν απλώς οι Βρετανοί είχαν αξιοποιήσει τις αμυντικές δυνατότητες του νησιού και του λαού της. Και είχαν χρόνο για αυτό, έξι ολόκληρους μήνες και 20 μέρες από την 28η Οκτωβρίου του 1940, που ανέλαβαν την ευθύνη της άμυνας της Κρήτης, μέχρι την εισβολή των Γερμανών στις 20 Μαΐου του 1941. Αν ήθελαν οι Βρετανοί τότε οι Γερμανοί θα είχαν υποστεί την πρώτη τους πανωλεθρία στην Κρήτη πριν από το Στάλινγκραντ»! Δεν ήθελαν όμως, οι «φίλοι» μας…

Και όταν γκρεμίστηκε το οικοδόμημα του Γ’ Ράιχ, τι έγινε;

Επιχείρηση αυτονόμησης της Μεγαλονήσου!

Ο καπετάν Μπαντουβάς- ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της Αντίστασης στην Κρήτη- καταθέτει (στα απομνημονεύματά του) ότι ο (Βρετανός) Κρις Γούντχαουζ του έκανε πρόταση εκ μέρους των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών να αναλάβει πρωτοβουλία για την αυτονόμηση της Κρήτης (!) με αντάλλαγμα την ελευθερία και την οικονομική ανόρθωση του νησιού με τη γενναιόδωρη βρετανική βοήθεια! Ο Μπαντουβάς θα ήταν ο πρώτος «πρόεδρος» του προτεκτοράτου . Η απάντηση του Μπαντουβά ήταν να συλλάβει επιτόπου τον Γούντχαουζ και να απαιτήσει την άμεση αποχώρησή του από την Κρήτη, κάτι που έγινε. Όταν ο Μπαντουβάς είχε ζητήσει από τους Βρετανούς το 1943- μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας- να βοηθήσουν να ελευθερωθεί η Κρήτη, οι Βρετανοί έκαναν πως δεν το άκουγαν… Είναι προφανές ότι οι «φίλοι» σύμμαχοί μας ήθελαν από το 1941 να παραδώσουν την Κρήτη στους Γερμανούς για να καταργηθεί η ελληνική κυριαρχία στο νησί και μετά να διαβρώσουν την κρητική Εθνική Αντίσταση για να τη μετατρέψουν σε αυτονομιστικό κίνημα ανεξάρτητης αποικίας».

Οι Ναζί έμειναν για... διακοπές στην Κρήτη

Και όταν σχεδόν ολόκληρη η Ελλάδα είχε απελευθερωθεί από τους Γερμανούς κατακτητές, γιατί ναζιστικά στρατεύματα παρέμειναν στην Κρήτη μέχρι τον Μάιο του 1945 πάνοπλοι και συμπεριφερόμενοι ως στρατός κατοχής; Γράφει ο Σήφης Μανουσογιαννάκης Αντιναύαρχος ΠΝ ε.α.: «Η Αγγλία φοβάται μήπως η Ελλάδα διολισθήσει μεταπολεμικά σε κομουνιστική επιρροή, κατάσταση, που θα απειλούσε τα ζωτικά της συμφέροντα. Άλλωστε διαχρονικός στρατηγικός στόχος των Άγγλων για την Ελλάδα ήταν η διατήρηση της Αγγλικής επιρροής στον Ελληνικό χώρο, ώστε να διασφαλίζονται στο διηνεκές τα συμφέροντα της Αυτοκρατορίας στην ανατολική Μεσόγειο.

»Σύμφωνα με την σχεδίαση των Άγγλων ότι «ήταν επιθυμητές συμφωνίες με Γερμανούς Διοικητές οι οποίοι θα διατηρούσαν το status quo αλλά θα υπήκουαν στις διαταγές τους», αλλά και επειδή ειδικά για την Κρήτη οι Άγγλοι φαίνεται ότι είχαν άλλα σχέδια στην περίπτωση που το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ επικρατούσε στην υπόλοιπη Ελλάδα (τα γεγονότα μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Πελοπόννησο τους είχαν θορυβήσει) τους οδήγησαν στην χρησιμοποίηση των Γερμανικών στρατευμάτων που είχαν εγκλωβίσει στην Κρήτη. Δεν είχε λόγο ο διοικητής του Οχυρού Κρήτη (διοίκηση των γερμανικών δυνάμεων κατοχής κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Κρήτη, την οποία κατέλαβαν έπειτα από τη μάχη της Κρήτης στα τέλη Μαΐου 1941) Γκέοργκ Μπέντακ, στις 14 Νοεμβρίου 1944 να εκδώσει προκήρυξη για τις «κομμουνιστικές συμμορίες που χτυπήθηκαν και ότι τα Χανιά δεν θα πρέπει πλέον να φοβούνται άλλες επιθέσεις τους».

Η μόνη φροντίδα του Γερμανού ήταν η επιβίωση των στρατιωτών του μέχρι την παράδοση τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπέντακ συνελήφθη το 1945, φυλακίσθηκε, δικάστηκε και κρίθηκε αθώος των κατηγοριών που του είχαν απαγγελθεί αφού «επιχειρούσε κάτω από την εξουσία των Άγγλων για την τήρηση της τάξεως στην Κρήτη στην οποία ήταν Διοικητής πριν και αμέσως μετά το τέλος του πολέμου».

Από όλα αυτά εύλογα μπορεί να οδηγηθεί κάποιος στο συμπέρασμα ότι οι Άγγλοι μπροστά σε μια επαπειλούμενη εμφύλια σύρραξη στον Ελλαδικό χώρο που τυχόν οδηγούσε σε ανατροπή του στρατηγικού τους στόχου θα προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την παραμονή τους τουλάχιστον στην Κρήτη ώστε να μην χαθεί ολοκληρωτικά η παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο και ο έλεγχος της απ’ αυτούς». Αυτοί ήταν και είναι (ξεδοντιασμένα λιοντάρια πια) οι φίλοι μας κύριε Μητσοτάκη.

Οι εγκληματίες της Κύπρου

Και να πάμε και στην Κύπρο… Εκεί, οι στυγνοί εγκληματίες αποικιοκράτες Βρετανοί, εκτέλεσαν, έκαψαν, ισοπέδωσαν, προκάλεσαν οιμωγές και άφατο πόνο. Κομμάτι ελληνικό η Κύπρος και «φίλοι» μας πάντα οι Βρετανοί!
Έσυραν στην αγχόνη έφηβους, που πάλευαν για την ελευθερία τους: Καραολής και Δημητρίου, Ευαγόρας Παλικαρίδης, Γρηγόρης Αυξεντίου, Ανδρέα Κάρυος, Φώτης Πίττας, Ηλίας Παπακυριακού, Χρίστος Σαμάρας. Και οι σταυροί στα μνήματα-σειρά…
Και τώρα τι αναζητούμε από τους Άγγλους; Τα σπαράγματα του πολιτισμού μας που κατάκλεψε ο Τόμας Μπρους, 7ος Κόμης του Έλγιν; Και περιμένουμε να μας τα επιστρέψουν;

Ένας ινδικής καταγωγής πρωθυπουργός (οι γονείς του μετανάστευσαν στη Βρετανία από την Ανατολική Αφρική τη δεκαετία του 1960), που η χώρα, στην οποία ήταν βαθιές οι ρίζες των γονιών του, ένοιωσε τη «φιλία» των Βρετανών στο κορμί της με αυλακιές από μαστίγιο και σφαίρες, γύρισε την πλάτη στον Έλληνα Πρωθυπουργό γιατί απαίτησε (με τρόπο ευπρεπή πολιτικό) ό,τι μας έκλεψαν κάποτε οι υπήκοοί του.

«Τ’ αγάλματα ειναι στο μουσείο. Καληνύχτα. — ... γιατί τ' αγάλματα δεν είναι πια συντρίμμια, είμαστε εμείς». Εμείς που διδάξαμε πολιτισμό στους «φίλους» κι εκείνοι μας τον έκλεψαν!
Ο βούλγαρος συγγραφέας Ελίας Κανέτι έχει γράψει: «Κάποιος αποφάσισε να βγάλει από τη μέση την Ελλάδα. Τι μένει; Ένα συνεχές τραύλισμα»! Ένα συνεχές τραύλισμα κύριε Ρίσι Σούνακ, μην το ξεχνάτε αυτό!