Ένα χαστούκι στον λάθος άνθρωπο την έστειλε στο θάνατο: το οικτρό τέλος διάσημης ηθοποιού της ΕΣΣΔ

Ήταν όμορφη και διάσημη ηθοποιός της Σοβιετικής Ένωσης κι αυτό την «σκότωσε». Ένα χαστούκι στον πανίσχυρο Μπέρια την έστειλε στην Κόλαση των Γκουλάγκ!

«Μην κάνεις έτσι, θα σου βρούμε άλλη γυναίκα»… απάντησε ο Στάλιν στον Πιότρ Σίρχοφ, χαμογελώντας πονηρά και ανάβοντας ένα τσιγάρο.

Η Ευγενία Γκαρκούσχα, σύζυγος του Πιότρ Σίρχοφ, είχε εξαφανιστεί στις 28 Ιουλίου του 1946, λίγες μέρες αφού είχε χαστουκίσει δημόσια τον Λαβρέντι Μπέρια, πρώην υπουργό Εσωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης και επικεφαλής της Κρατικής Ασφάλειας! Εγκληματικό το λάθος της…

Κι ο σύζυγός της Ευγενίας δεν ήταν και κάποιος τυχαίος. Ο Πιότρ Σίρχοφ ήταν από τους υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους του σταλινικού καθεστώτος: Λαϊκός Επίτροπος του Πολεμικού Ναυτικού της Σοβιετικής Ένωσης και η Γκαρκούσχα; Διάσημη ηθοποιός!
Ο Πιότρ με την Ευγενία είχαν γνωριστεί στη Μόσχα το 1941, όταν η οικογένεια του Σίρχοφ (γυναίκα και δυο παιδιά) βρέθηκε στην πρωτεύουσα για να προφυλαχτούν από τους ναζιστικούς βομβαρδισμούς και ο σύζυγος της Ευγενίας, ο ποιητής Γιαροσλάβ Ροντιόνοφ πολεμούσε στο μέτωπο (πέθανε το 1943). Ωστόσο, ούτε ο πόλεμος ούτε ο ποιητής που έγραφε καθημερινά στην αγαπημένη σύζυγό του, ούτε τίποτα, εμπόδισαν έναν θυελλώδη έρωτα: ο Σίρχοφ έπαιρνε την Ευγενία μαζί του ακόμη και σε επαγγελματικά ταξίδια. Όταν η σύζυγός του Σίρχοφ με τον γιο και την κόρη τους επέστρεψαν στο οικογενειακό σπίτι, την ενημέρωσε για τον νέο του έρωτα – η Ευγενία το 1944 είχε ήδη γεννήσει την κόρη τους, τη Μαρίνα, και ο Πιότρ αποφάσισε να μείνει με τη νέα του οικογένεια.

Το μοιραίο χαστούκι

Και ο αστικός μύθος προσπερνάει την πραγματική ιστορία. Το 1946- λένε- σε μια δεξίωση στο Κρεμλίνο, ο Λαβρέντι Μπέρια- τότε παντοδύναμο μέλος του Πολιτικού Γραφείου- που έλεγχε την Κρατική Ασφάλεια, «εντόπισε» την Ευγενία και της έκανε δίχως να διστάσει μια απρεπή πρόταση, στην οποία ο Ευγενία απάντησε άμεσα με ένα δυνατό χαστούκι.

Ήταν 28 Ιουλίου του 1946, όταν η Ευγενία Γκαρκούσχα συνελήφθη και κανένας από τους συγγενείς της δεν έμαθε το παραμικρό· κατηγορήθηκε για προδοσία και κερδοσκοπία σε βάρος της ΕΣΣΔ. Η Ευγενία έφτασε πολύ κοντά στο εκτελεστικό απόσπασμα, όταν οι κατηγορίες διογκώθηκαν με «κατασκοπεία» και «συνεργασία στο παρελθόν με τους Ναζί». Τον θάνατο μετέτρεψε σε εκτοπισμό ο Πιότρ, που ανακάλυψε την Ευγενία στα κελιά της Ασφλάλειας. Στις 29 Νοεμβρίου του 1947, η Ευγενία καταδικάστηκε να περάσει 8 χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης (Γκουλάγκ) και στάλθηκε στην περιοχή του Μαγκαντάν, στον βορειοδυτικό Ειρηνικό, όπου πέθανε στις 11 Αυγούστου του 1948 ή- όπως εικάζεται- αυτοκτόνησε παίρνοντας πολύ μεγάλη δόση υπνωτικών χαπιών.

Η Ευγενία Βλαντιμίροβα Γκαρκούσχα, που είχε ανέβει σε σκηνές όπως του Θεάτρου του Κιέβου και της Τούλα, αλλά και στο Θέατρο Mossovet της Μόσχας, έσβησε μόνη και κατατρεγμένη για ένα χαστούκι, όπως λένε…
Η άλλη «αλήθεια» ήταν ότι πράγματι η ηθοποιός έκανε αντισοβιετική προπαγάνδα κάτι που υπέπεσε στην αντίληψη των μυστικών υπηρεσιών και το αποτέλεσμα ήταν εξορία.

Το ταλέντο που εξαφανίστηκε

Η Γκαρκούσχα είχε γεννηθεί στις 8 Μαρτίου του 1915 στην Αγία Πετρούπολη της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας της ήταν γεωπόνος και η μητέρα της λογίστρια. Όταν η Ευγενία έγινε έξι ετών, αυτή και η οικογένειά της μετακόμισαν στο Κίεβο. Η Ευγενία Γκαρκούσχα ασχολήθηκε από μικρή με το χορό και το τραγούδι και με τον καιρό εξελίχθηκε σε όμορφο κορίτσι με αναμφισβήτητο ταλέντο. Το 1942, κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, η Ευγενία πρωταγωνίστησε στην ταινία περιπέτειας «Elusive Jan», η οποία περιγράφει τον αγώνα των Τσεχοσλοβάκων πατριωτών ενάντια στους Ναζί εισβολείς. Η Γκαρκούσχα είχε παντρευτεί τρεις φορές.

Ο Πιότρ Σίρχοφ δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ. Το 1948 απομακρύνθηκε από τη θέση του Πολεμικού Ναυτικού της ΕΣΣΔ και το 1953 πέθανε από καρκίνο. Η κόρη της Ευγενίας και του Πιότρ, η Μαρίνα Πετρόβνα Σιρσόβα, ορφάνεψε από τα 8 της χρόνια και αργότερα αφιέρωσε τη ζωή της στην ωκεανολογία· ζει σήμερα στη Μόσχα. Η Ευγενία Βλαντιμίροβα Γκαρκούσχα αποκαταστάθηκε το 1956, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Στάλιν και του Μπέρια…