Διεστραμμένες φόνισσες των στρατοπέδων συγκέντρωσης: Η Νυφίτσα με το σκυλί και η Μισητή Ελίζαμπεθ - Όλες είχαν άθλιο τέλος

Ο κατάλογος με τις διεστραμμένες φόνισσες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, είναι πολυσέλιδος. Ποια ήταν η Νυφίτσα με το λυκόσκυλο και ποια η Μισητή Ελίζαμπεθ. Όλες τους είχαν το άθλιο τέλος που τους ταίριαζε!

Αρχές του Μαρτίου ήταν που γράψαμε για την Ίρμα Γκρέζε, την Ύαινα του Άουσβιτς, το Ξανθό Τέρας, όπως την αποκαλούσαν οι μελλοθάνατες Εβραίες· τη γυναίκα που πριν καν κλείσει τα 21 της χρόνια- σχεδόν παιδί- είχε λερώσει την ψυχή και τα χέρια της με ποταμούς αίματος. Και δεν ήταν μόνη!

Πλάι στην σατανική Ίρμα, έδρασαν- με περισσότερο μένος και δίψα για θάνατο- κι άλλες γυναίκες, στα στρατόπεδα θανάτου των Ναζί. Και τα πολλά λόγια των προλόγων είναι περιττά, το κυρίως θέμα αρκεί για να καταδείξει ότι το κακό ελλοχεύει παντού και πάντα.

Το κτήνος με το λυκόσκυλο

Η Γουάνα Μπόρμαν (Juana Bormann) ήταν η Γυναίκα με το Σκυλί, έτσι την αποκαλούσαν οι έγκλειστοι του Άουσβιτς και του Μπέλσεν, όπου πρόσφερε τις ελεεινές υπηρεσίες της. Η Μπόρμαν απολάμβανε με σαδιστική ηδονή να παρακολουθεί τα λυκόσκυλά της να κατασπαράζουν τους άμοιρους φυλακισμένους. Η Γουάνα Μπόρμαν είχε ενταχθεί στα SS ως πολιτική υπάλληλος το 1938 για να κερδίσει χρήματα, όπως κατέθεσε στη δίκη της το 1945. Η Μπόρμαν υπηρέτησε για πρώτη φορά ως δεσμοφύλακας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Lichtenburg της Σαξονίας· το 1939, της ανατέθηκε να επιβλέπει μια ομάδα εργασίας στο νέο στρατόπεδο εγκλεισμού γυναικών του Ravensbruck κοντά στο Βερολίνο. Τον Μάρτιο του 1942, η Μπόρμαν ήταν μια από τις λίγες γυναίκες που επιλέχθηκαν για φρουρός στο Άουσβιτς. Κοντή στο ανάστημα, η Μπόρμαν, γρήγορα γιγαντώθηκε στα μάτια των κρατουμένων για την κυνικότητα και τη σκληρότητά της.

Τα θύματα την αποκαλούσαν «Wiesel» δηλαδή Νυφίτσα και «Η γυναίκα με τα Σκυλιά», γιατί περπατούσε πάντα στον προαύλιο χώρο του στρατοπέδου κρατώντας από ένα δερμάτινο λουρί ένα Γερμανικό Ποιμενικό, αιμοβόρο και άγριο για τους ανθρώπους! Η Μπόρμαν ηδονιζόταν να δίνει διαταγή στον σκύλο της να επιτίθεται και να ξεσκίζει τις σάρκες κρατουμένων! Τον Οκτώβριο του 1942, η Μπόρμαν πήγε στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου ως «Aufseherin», δηλαδή φρουρός-επόπτρια σε γυναικεία τμήματα στρατοπέδου συγκέντρωσης (να πούμε ότι περισσότερες από 3.500 Aufseherin υπηρέτησαν στη διάρκεια του πολέμου στα ναζιστικά στρατόπεδα). Και μια υποσημείωση: οι γυναίκες φρουροί ήταν συνήθως κατώτερης τάξης και το επαγγελματικό υπόβαθρο τους διέφερε: κάποιες ήταν πρώην πόρνες, εργάτριες σε εργοστάσια ή υπάλληλοι σε τραμ, κομμώτριες, συνταξιούχοι, δασκάλες και τραγουδίστριες.

Ανώτερη σε βαθμό της Μπόρμαν ήταν η Ίρμα Γκρέζε. Αργότερα η Μπόρμαν εργάστηκε, με τον δικό της σαδιστικό τρόπο φυσικά, σε ένα υποστρατόπεδο πλάι στο Άουσβιτς, στο Μπάντι. Κι όταν οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι οι Σύμμαχοι πλησιάζουν στα κολαστήρια του θανάτου, η Μπόρμαν μετατέθηκε στο βοηθητικό στρατόπεδο Hindenburg (τώρα ονομάζεται Zabrze) στην Πολωνία και το 1945 επέστρεψε στο Ράβενσμπρουκ. Σε όλες αυτές τις μετακινήσεις της, η Γουάνα Μπόρμαν άφηνε βαθύ το χνάρι της πάνω σε πτώματα. Το λυκόσκυλό της κατασπάραζε, εκείνη σκότωνε με τρόπο σαδιστικό και όλοι έβλεπαν τη Νυφίτσα- που απομυζεί αίμα- άλλαζαν διαδρομή γιατί ένα αντάμωμα με το βλέμμα της και μόνο θα τους έστελνε στον ουρανό… 

Στις 15 Απριλίου του 1945, ο βρετανικός στρατός κατέλαβε Μπέργκεν-Μπέλσεν, ανακαλύπτοντας πάνω από 10.000 στοιβαγμένα πτώματα και 60.000 ανθρώπους να ακροβατούν στα γκρέμνα του θανάτου. Η Μπόρμαν συνελήφθη άμεσα· φυλακίστηκε και ανακρίθηκε από στρατιωτικούς και στη συνέχεια οδηγήθηκε σε δίκη, η οποία διήρκεσε από τις 17 Σεπτεμβρίου έως τις 17 Νοεμβρίου του 1945.

Μόνο κάποια χαστούκια θυμόταν!

Το δικαστήριο με σφιγμένο στομάχι άκουσε μαρτυρίες σχετικά με φόνους που είχε διαπράξει στο Άουσβιτς και στο Μπέλσεν η Μπόρμαν, για το λυκόσκυλο, για τη διαβολική της προσωπικότητα. Επιζήσαντες των στρατοπέδων κατέθεσαν ότι η Μπόρμαν επέλεγε κρατούμενες που θα στέλνονταν στους θαλάμους αερίων και στο οδυνηρό ιατρείο των πειραμάτων του Γιόζεφ Μένγκελε και του Φριτς Κλάιν. Η Μπόρμαν κατηγορήθηκε επίσης ότι ξυλοκοπούσε μέχρι θανάτου κρατούμενες και άφηνε το σκυλί της να τις κατασπαράζει, προκαλώντας τουλάχιστον δύο θανάτους με αυτόν τον τρόπο. Η Νυφίτσα αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, παραδέχτηκε μόνο ότι χαστούκισε ελάχιστες κρατούμενες για πειθαρχικούς λόγους… Η Μπόρμαν κρίθηκε ένοχη και απαγχονίστηκε στις 13 Δεκεμβρίου του 1945. Ο άνθρωπος που της πέρασε τη θηλιά στο λαιμό, ο βρετανός δήμιος Άλμπερτ Πιερπόιντ έγραψε εκείνη την ημέρα στο Ημερολόγιό του: «Κατέβηκε κουτσαίνοντας στο διάδρομο· φαινόταν γερασμένη και κουρασμένη. Ήταν 42 ετών (στην πραγματικότητα 52), μόλις λίγο πάνω από 1,50. Έτρεμε καθώς την έβαζαν στη ζυγαριά. Ψιθύρισε στα γερμανικά: «Έχω τα συναισθήματά μου»… Και μετά την παρέλαβε η Ιστορία των Τεράτων και ο Θεός (αν υπάρχει…).

Η πιο μισητή του στρατοπέδου

Κι εκείνη την ημέρα, στις 13 Δεκεμβρίου του 1945 ο δήμιος Άλμπερτ Πιερπόιντ είχε πολλή δουλειά. Πριν από την Μπόρμαν είχε στείλει στον Άλλο Κόσμο την Ίρμα Γκρέζε και μισή ώρα μετά θα πέρναγε τη θηλιά στον απαλό λαιμό της Ελίζαμπεθ Βόλκενραθ. Η Βόλκενραθ ήταν επόπτρια σε πολλά ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κατά τη διάρκεια της θητείας της στο Άουσβιτς, μάλιστα, γνώρισε τον έρωτα της ζωής της, τον υπαξιωματικό των SS Χάινς, τον οποίο και παντρεύτηκε. Η Ελίζαμπεθ ήταν κομμώτρια πριν ασχοληθεί... επαγγελματικά με τον θάνατο κρατουμένων! Η Βόλκενραθ ήταν για κάποιο διάστημα επικεφαλής του στρατοπέδου γυναικών στο Άουσβιτς Μπίρκεναου, το οποίο χωριζόταν από την περιοχή των ανδρών με την σιδηροδρομική γραμμή. Η Βόλκενραθ είχε επίσης εργαστεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν ως επιβλέπων φύλακας. Όπως και η Μπόρμαν, η Βόλκενραθ συνελήφθη από στρατιώτες των Συμμάχων. Ανακρίθηκε και οδηγήθηκε σε δίκη. Κατά τη διάρκεια των προανακρίσεων, η Βόλκενραθ παραδέχτηκε τις εποπτικές αρμοδιότητες της στα στρατόπεδα, αλλά αρνήθηκε ότι επέλεγε κρατούμενες για τους θαλάμους αερίων ή ότι ξυλοκοπούσε γυναίκες. Οι επιζώντες, όμως είχαν διαφορετική γνώμη: περιέγραψαν την Ελίζαμπεθ Βόλκενραθ ως την πιο μισητή γυναίκα στο στρατόπεδο! Και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο Πιερπόιντ…

Να καταγράψουμε ότι οι Σοβιετικοί ήταν πιο άμεσοι και αποτελεσματικοί: ούτε δίκες ούτε πολλές πολλές ανακρίσεις. Πολλοί από τους άνδρες και τις γυναίκες των SS που συνελήφθησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ οι υπόλοιποι στάλθηκαν στα Γκουλάγκ για πιο αργό θάνατο. Και οι πόλεμοι συνεχίζονται και οι εγκληματίες πολέμων ξεπηδούν σε όλες τις εποχές σαν τα παράσιτα πλάι στα σταροχώραφα…