Γλίξμπουργκ: Παύλος και Φρειδερίκη ο γάμος της χλιδής στην Ελλάδα που πεινούσε - Μίσος του βασιλιά Γεώργιου για τη νύφη και φήμες για τον γαμπρό

Οι ιστορίες για τους Γλίξμπουργκ ατέλειωτες… Ο γάμος της χλιδής του Παύλου με τη Φρειδερίκη στην Ελλάδα που πεινούσε, το μίσος του βασιλιά Γεώργιου Β’ για τη νύφη και οι φήμες για τον γαμπρό...

Ομιχλώδες τοπίο στον Κόσμο του 1938: δικτατορία Μεταξά στον τόπο μας και οι σπουδαίοι πολιτικοί της χώρας (Βενιζέλος, Κονδύλης, Τσαλδάρης, Ζαΐμης, Παπαναστασίου…) είχαν, δυο χρόνια πριν, «φύγει» και εξομολογούνταν πλέον τα αμαρτήματά τους στον Κύριο· κάποιος Αδόλφος Χίτλερ τρόμαζε την Ευρώπη με τις ανταριασμένες ομιλίες του στη Γερμανία· ο Μπενίτο Μουσολίνι είχε δείξει τα ματωμένα δόντια του στην Αιθιοπία... Και στην Ελλάδα, που λιμοκτονούσε τι είχαμε; Βασιλικούς γάμουους…

Ο αδελφός του βασιλιά Γεωργίου Β’, διάδοχος Παύλος νυμφεύεται τη… δούλη του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας- των Ναζί δηλαδή- Φρειδερίκη του Αννοβέρου, ανίψια του Παύλου- ο Γλίξμπουργκ ήταν εξάδελφος της μητέρας της (λεπτομέρειες για τους γαλαζοαίματους).

Και στα χρόνια που, παιδιά στην ελληνική περιφέρεια- η πιο σωστά: ΤΑ παιδιά στην περιφέρεια- δεν είχαν παπούτσια να φορέσουν, ρούχα να ζεσταθούν και φαγητό για να χορτάσουν, το ανάλγητο κι αδιάφορο για τον ελληνικό λαό Παλάτι ετοίμασε γάμους προκλητικής πολυτέλειας: το κόστος ανήλθε στο 1,5 εκατ. δραχμές (αστρονομικό ποσό για την εποχή) και το δώρο του πολύφερνου γαμπρού προς τη νύφη κόστισε (στον ελληνικό λαό ασφαλώς) 855.000 δραχμές!

Μια χώρα πενεται κι οι βασιλιάδες της γλεντάνε!

Για να καταλάβετε σε τι εποχή αναφερόμαστε αρκεί να σημειώσουμε τα παρακάτω: άθλιες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα, η τιμή του ελαιολάδου ανά οκά ήταν 45 δραχμές, του κρέατος 40 δραχμές και των υποδημάτων 400 δραχμές το ζεύγος! Χαμηλό οικονομικό επίπεδο, ανεπαρκές βιοτικό επίπεδο, εξάρτηση της χώρας από εξωτερικούς μεγαλό-παράγοντες και απόλυτη αδυναμία αξιοποίησης των πλούσιων παραγωγικών πηγών.

Το κατά κεφαλήν εθνικό εισόδημα, το 1938, εκτιμάται ότι ανερχόταν στα 61 δολάρια, έναντι 369 δολαρίων του Βελγίου, 398 δολαρίων της Γαλλίας, 560 δολαρίων της Αγγλίας και 690 δολαρίων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ο ελληνικός λαός και ιδίως οι λαϊκές τάξεις τρέφονταν κυρίως με ψωμί: το 60% των θερμίδων που έπαιρνε κατά μέσο όρο μια ελληνική οικογένεια προερχόταν από τα σιτηρά. Η κατανάλωση κρέατος στην Ελλάδα προπολεμικά (κατά μέσο όρο σε μια ελληνική οικογένεια τον χρόνο) ανερχόταν σε 16 κιλά, έναντι 63 στην Αγγλία, γάλατος 40 κιλά, έναντι 94 κιλών στην Αγγλία, ζάχαρης 10 κιλών, έναντι 43 στην Αγγλία, ψαριών 5 κιλών, έναντι 21 στην Αγγλία. Παροιμιώδης και με χροιά ανεκδότου στην Ευρώπη: ο «λιτοδίαιτος Έλλην»!
Το μέσο ημερομίσθιο στην Ελλάδα για τον εργάτη την περίοδο που αναφερόμαστε δεν ξεπερνούσε τις 50 έως 70 δραχμές!
Ε, υπό αυτών των οικονομικών δεδομένων, ο βασιλικός οίκος των Γλίξμπουργκ ετέλεσε γαμήλια τελετή απροσμέτρητης χλιδής και απατηλής λάμψης…

Άλλον Γλίξμπουργκ ήθελε η Φρειδερίκη, αλλά... 

Η Φρειδερίκη, ας το σημειώσουμε κι αυτό, είχε προταθεί στον γοητευτικό πρίγκιπα Πέτρο, γιο του πρίγκιπα Γεωργίου, αλλά ο Πέτρος της είχε γυρίσει προκλητικά την πλάτη. Επίσης, να το γράψουμε κι αυτό: η Φρειδερίκη δεν το συγχώρησε ποτέ αυτό στον Πέτρο· τον μισούσε θανάσιμα μέχρι που πέθανε ο πρίγκιπας- έναν χρόνο πριν από αυτήν- και αξίωσε να μην ενταφιαστεί στο Τατόι!

Ο πρίγκιπας Παύλος δέχτηκε το προξενιό της Φρειδερίκης στο Βερολίνο ενώ είχε ταξιδέψει για να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1936. Και, όπως λέγεται, η Φρειδερίκη δεν τον πολυήθελε τον Παύλο. Στους χρυσοκάνθαρους οίκους, όπου τριγύριζε η Φρειδερίκη για να βρει γαμπρό δεν ακούγονταν και τα καλύτερα για τον ανδρισμό του Παύλου… Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι ο πρίγκιπας εξ Ελλάδος είχε μακρόχρονη ομοφυλοφιλική σχέση με γάλλο ηθοποιό. Ο Παύλος φέρεται να είχε προσκαλέσει τον ομοφυλόφιλο ηθοποιό Denham Fouts, σε κρουαζιέρα στο Αιγαίο και οι κουτσομπόληδες της εποχής κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν εραστές!

Κι όλα τούτα τα παράβλεψε η υστερόβουλη Φρειδερίκη, όταν έμαθε ότι αν ξαφνικά πέθαινε ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ που ήταν άγαμος και συνεπώς άτεκνος, θα τον διαδεχόταν ο αδελφός του ο Παύλος και εκείνη θα γινόταν Βασίλισσα. Και να δεις που έτσι ακριβώς συνέβη: ούτε 10 χρόνια μετά τον γάμο: ο βασιλιάς Γεώργιος πέθανε ξαφνικά την Πρωταπριλιά του 1947… Κι όλος ο καλός ο κόσμος πια πίστεψε πώς ήταν ψέμα η πιο σκληρή αλήθεια…
Και κάτι άλλο: ο βασιλιάς Γεώργιος Β' αντιπαθούσε με πάθος τη Φρειδερίκη, αφού «ένα σπίτι» είναι τα Παλάτια της Ευρώπης και ο Γεώργιος γνώριζε λεπτομέρειες από το σκοτεινό (ερωτικό και πολιτικό) παρελθόν της μέλλουσας κουνιάδας του. Αλλά για να κλείσουν στόματα οι Γλίξμπουργκ για τα ένοχα μυστικά του Πολ, καλή κι η Φρειδερίκη. Να σημειώσουμε επίσης ότι ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ ουδόλως έδειχνε ευτυχής για το γάμο του αδελφού του με τη γερμανίδα πριγκίπισσα και πολύ συχνά στο μέλλον οι σχέσεις του με τη Φρειδερίκη υπήρξαν τεταμένες.

Να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός...

Κι έτσι στις 9 του παγωμένου Γενάρη του 1938, την χρυσοστόλιστη νύφη, συνόδευσαν τέσσερις παράνυφοι, που κρατούσαν με δέος την σχοινοτενή ουρά του νυφικού και μια χρυσή άμαξα περίμενε το ζεύγος που, συνοδεία καβαλάρηδων, χαιρετούσε το πεινασμένο πλήθος που τους αποθέωνε…
Και ήταν όλοι οι κηφήνες της Ευρώπης- με λαμπρό μέλλον σε χώρες με άδηλο παρόν- καλεσμένοι να φάνε, να πιούνε και να γλεντήσουν με χρήματα του ελληνικού λαού. Και ποιοι δεν ήταν: οι μέλλοντες βασιλείς της Ρουμανίας, οι μέλλοντες βασιλείς της Γιουγκοσλαβίας, ο πρίγκιπας Νικόλαος (νονός του Κώστα Σημίτη…) στην τελευταία του επίσημη εμφάνιση ακριβώς έναν μήνα πριν πεθάνει (έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο λίγες ημέρες μετά τον γάμο), κι όλοι οι πρίγκιπες που κατασπάρασσαν τις σάρκες των Ελλήνων ήταν παρόντες, βουλιμικοί και χαμογελαστοί. Και να δεξίωση για το χειροφίλημα στα Ανάκτορα και να δεξίωση και στο Εθνικό Θέατρο για τα αρπακτικά-προσκεκλημένους και να δεξιώσεις σε Πρεσβείες…
Και μιας και ο λόγος για Πρεσβείες: δεν έλειψαν και τα πολιτικά σύννεφα πάνω από τον βασιλικό γάμο: ο πρέσβης της μεγάλης Βρετανίας, από τους αρραβώνες των μελλονύμφων ήδη, είχε επισημάνει ότι ο αντίκτυπος θα ήταν δυσάρεστος. Και μετά τους γάμους, ο βρετανός διπλωμάτης, σε έκθεσή του είχε διαπιστώσει ότι υπήρχε ολοφάνερη αρνητική κριτική στάση της κοινής γνώμης με καθαρώς πολιτικά αίτια.

Κι όλα αυτά ξεχάστηκαν γρήγορα από το ευτυχισμένο ζευγάρι, που κατέλυσε στην έπαυλη του Ψυχικού, που μάλωναν στα γερμανικά πολύ συχνά, που επικοινωνούσαν τηλεφωνικώς ή δι’ αλληλογραφίας στα αγγλικά και που κάποτε κάποτε έλεγαν και καμιά ελληνική λέξη, έτσι για να θυμούνται ποιοι τους ταΐζουν, παρασιτούσαν σε βάρος των Ελλήνων. Και την Πρωταπριλιά του 1947 το πριγκιπικό ζεύγος Παύλου και Φρειδερίκης απέκτησαν κι αυτό που τους έλειπε- κυρίως από τη Γερμανίδα- την απόλυτη εξουσία! Έγιναν Βασιλείς κι' αφέντες! Και ζήσανε αυτοί καλά και η Ελλάδα στα χειρότερα της… Και στις μέρες μας οι απόγονοί τους, οι «Ντε Γκρες» συνεχίζουν να μας θυμίζουν την συννεφιασμένη ιστορία τους στον ηλιόλουστο τόπο μας...