Ευγενία Δημητροπούλου: «Φανταζόμουν τον εαυτό μου μητέρα και όχι ηθοποιό στην ηλικία μου»

Η Ευγενία Δημητροπούλου επιστρέφει στην τηλεόραση μέσα από την καθημερινή δραματική σειρά του ΑΝΤ1, «Ήλιος» και μιλά στο ethnos.gr για το νέο της ρόλο, αλλά και για το πώς φανταζόταν τον μεγάλο εαυτό της όταν ήταν παιδί

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά ┋

Έχει πείσμα, τσαγανό και δύναμη. Δεν εφησυχάζει ποτέ. Απεναντίας, δημιουργεί κάθε χρόνο νέους επαγγελματικούς στόχους, η επίτευξη των οποίων την κάνει να νιώθει πλήρης και δημιουργική. Η Ευγενία Δημητροπούλου γεννήθηκε στη Λαμία. Έζησε για λίγα χρόνια στον Πύργο Ηλείας και ξανά στην Λαμία μέχρι που ήρθε στην Αθήνα για σπουδές. Είναι κόρη φιλολόγων και έχει ένα μεγαλύτερο αδελφό το Θοδωρή και μία μικρότερη αδελφή την Αμαλία. «Θα έλεγα πως έζησα όμορφα και πολύ αγαπημένα χρόνια στην επαρχία. Από την παιδική μου ηλικία θυμάμαι πολύ έντονα την ασφάλεια, την αγάπη που εισέπραττα και τη μυρωδιά της φύσης από την μπαλκονόπορτα του δωματίου μου. Αν ξεχώριζα αυθόρμητα μια στιγμή από τα παιδικά χρόνια ίσως θα ήταν οι πρώτες οικογενειακές διακοπές στην Σκόπελο. Ήμουν αρκετά μικρή, αλλά είχα μαγευτεί από το νησί και την ομορφιά του» αναφέρει η ταλαντούχα ηθοποιός στο ethnos.gr.

Από τον Παντελή Βούλγαρη στο «Νησί»

Μπορεί η Ευγενία Δημητροπούλου να έχει τελειώσει τη Νομική Σχολή Αθηνών, ωστόσο, την κέρδισε η υποκριτική. Η πρώτη της επαγγελματική συμμετοχή ήταν στις «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη, όταν την ανακάλυψε η διευθύντρια κάστινγκ την περίοδο που η νεαρή κοπέλα συμμετείχε ερασιτεχνικά στη θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου. Στη συνέχεια, ήρθε η πρόταση από τον Μανούσο Μανουσάκη να κάνει το πρώτο της σίριαλ με τίτλο «Κρυφά Μονοπάτια» το 2005. Μάλιστα, όταν πήρε τον μπαμπά της τηλέφωνο για να του το ανακοινώσει, εκείνος αμέσως της είπε: «Να το κάνεις!». Μετά από αυτό, αποφάσισε να πάει στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη και να σπουδάσει υποκριτική. Σήμερα, αισθάνεται ευλογημένη με το γεγονός πως έχει συνεργαστεί με πολύ αξιόλογους καλλιτέχνες, έχει κληθεί να ερμηνεύσει σπουδαίους ρόλους και έχει ζήσει πολλές συγκινήσεις. «Πάντα, όμως, θέλω να εξελίσσομαι και να πηγαίνω παρακάτω. Στην πορεία αυτή έχω θυσιάσει πράγματα, αλλά δεν το βλέπω σαν στέρηση. Απλώς σε μια υποτιθέμενη ζυγαριά, η δουλειά και οι απαιτήσεις της βάραιναν περισσότερο. Ποτέ, όμως, δεν έχω μετανιώσει. Δεν με πειράζει αν δεν κάνω διακοπές προκειμένου να δουλέψω, αν δεν διασκεδάσω γιατί πρέπει να μελετήσω. Ειλικρινά, αγαπώ πολύ αυτό που κάνω» σημειώνει η ίδια.

Η «απογείωση», όμως, της Δημητροπούλου ήρθε με το «Νησί» και με τον πολύ δυνατό ρόλο της «Άννας», αλλά και της «Αλέξις», εγγονής της «Άννας», που έρχεται από την Αγγλία στην Σπιναλόγκα για να ανακαλύψει την ιστορία της οικογένειάς της. «Το “Νησί” όντως μου έδωσε αναγνωρισιμότητα που διαρκεί αρκετά πλέον χρόνια. Ωστόσο, αυτό ήταν κάτι που δεν με άλλαξε θεωρώ στον πυρήνα μου. Συνήθως θα μου μιλήσουν αν με γνωρίσουν και μπορεί να με ρωτήσουν κάτι. Είναι όμορφο να δέχεσαι αγάπη ή έναν καλό λόγο από κάποιον» δηλώνει. Τη ρωτάω πώς ξεπερνάει τις παροδικές αποτυχίες και αν έχει μάθει με τα χρόνια να προστατεύει τον εαυτό της από τα αρνητικά σχόλια. «Με κλάμα, αυτοκριτική, αυτομαστίγωμα και αναπνοές. Το λέω με λύπη, αλλά ακόμα και αν έχω δεχτεί πολλά θετικά σχόλια, ένα αρνητικό σχόλιο μπορεί να με “ρίξει” αρκετά ψυχολογικά. Δεν έχω καταφέρει να με θωρακίσω καλά ή καλύτερα υπάρχουν περίοδοι που η Κερκόπορτα της ψυχής μου είναι ανοιχτή και κάτι αρνητικό μπορεί να φωλιάσει μέσα μου και να μου στοιχίσει πολύ» εξηγεί.

Ήλιος

Φέτος τον χειμώνα η όμορφη ηθοποιός αποφάσισε να επιστρέψει στην τηλεόραση μέσα από τη νέα καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1, «Ήλιος». Τη σκηνοθεσία υπογράφουν η Βίκυ Μανώλη και ο Λίνος Χριστοδούλου και το σενάριο η Μαρία Γεωργιάδου. Μετά το τέλος της «Γυναίκας χωρίς όνομα», οι τρεις συντελεστές έχουν ρίξει όλη τους την προσοχή στο νέο τους εγχείρημα, που είναι η διασκευή ενός γαλλικού φορμάτ που φέρει τον τίτλο «Un Si Grand Soleil» (Ένας τόσο μεγάλος ήλιος). «Η πρόταση προέκυψε μετά από μια σειρά δοκιμαστικών και συναντήσεων. Μου άρεσε πολύ η ιστορία που είχαμε να διηγηθούμε και φυσικά οι συντελεστές αυτής της δουλειάς. Πάντα έχω άγχος και αγωνία. Όχι τόσο για τα νούμερα, αλλά για το αποτέλεσμα της δουλειάς» επισημαίνει.

Στη νέα σειρά, η Ευγενία Δημητροπούλου υποδύεται τη Λήδα Βασιλείου, η οποία είναι ευαίσθητη αλλά δυνατή, θαρραλέα, βαθιά συναισθηματική, έξυπνη, δυναμική, όμορφη και δοτική. Επιβιώνει χωρίς να μεμψιμοιρεί. Αντισυμβατική, αρνείται τους συμβιβασμούς, έντονη προσωπικότητα που δεν μπαίνει σε καλούπια. «Με γοητεύει πολύ η αφοβία της. Που δεν δίστασε να χαράξει μόνη της την πορεία της ζωής της, που ξέρει να υπερασπίζεται τα συναισθήματά της» υπογραμμίζει. Η Λήδα γυρίζει στην πόλη που γεννήθηκε μετά από 18 χρόνια απουσίας, μαζί με τον 16χρονο γιο της, τον Πέτρο, για να κλείσει έναν κύκλο που άνοιξε όταν έφυγε γεμάτη ενοχές μακριά από την οικογένειά της και τον άντρα που αγαπούσε, τον Φίλιππο. Επιστρέφοντας, όμως, βρίσκεται κατηγορούμενη για τον φόνο του καλύτερού της φίλου και έρχεται αντιμέτωπη με όλα όσα προσπάθησε να αποφύγει όταν έφυγε από εκεί.

Ο κορονοϊός έχει επηρεάσει αναμφίβολα την καθημερινότητά μας και βασικές συνήθειες της ζωής. Σύμφωνα με όσα περιγράφει η Ευγενία, τα γυρίσματα της σειράς γίνονται με αυξημένα μέτρα ασφαλείας. Όλοι οι συντελεστές κάνουν συχνά τεστ, φοράνε μάσκες και δεν αγκαλιάζονται παρά μόνο αν είναι απαραίτητο. «Ο ιός αυτός μπήκε στη ζωή μας και την άλλαξε κατά πολύ. Μας εμποδίζει να αγκαλιαζόμαστε, να βρισκόμαστε, φώλιασε μέσα μας τον φόβο και την ανασφάλεια για το σημαντικότερο αγαθό που είναι η υγεία. Και φυσικά ταλανίζει τον πολύπαθο καλλιτεχνικό κλάδο μας. Τα γυρίσματα μέσα στην πανδημία είναι διαφορετικά. Κάνουμε συχνά τεστ, φοράμε μάσκες, δεν αγκαλιαζόμαστε παρά μόνο αν είναι απαραίτητο και προσωπικά με τη σειρά προσέχω ακόμα περισσότερο, αφού δεν πρέπει να αρρωστήσω όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους υπόλοιπους. Και φυσικά επειδή δεν είναι απόλυτα στο χέρι μου αυτό είναι στρεσογόνο».

Τα ριάλιτι – σόου είθισται να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της τηλεοπτικής πραγματικότητας. Έχοντας φανατικούς θαυμαστές και εχθρούς, πάντα γίνονται αντικείμενο συζήτησης και σχολιασμού, ενώ τις περισσότερες φορές σημειώνουν και υψηλή τηλεθέαση. Τη ρωτάω, λοιπόν, αν πιστεύει ότι το «GNTM», το «Shopping Star» και το «Bachelor» είναι παιχνίδια που υποβιβάζουν τις γυναίκες. «Δεν τα έχω παρακολουθήσει ιδιαίτερα για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Δεν νομίζω πάντως πως αυτά τα τρία τηλεοπτικά προϊόντα είναι ίδια. Από όσο έχω δει. Το «Βachelor» σαν κόνσεπτ είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω ούτε την ύπαρξή του, ούτε την συμμετοχή κάποιου σε αυτό, αλλά ούτε και κάποιου να το παρακολουθήσει» απαντά.

«Μικρή σίγουρα δεν φανταζόμουν να γίνω ηθοποιός»

Όση ώρα μιλάμε, αναρωτιέμαι πώς καταφέρνει να ισορροπεί τις απαιτήσεις της επαγγελματικής ζωής με τις ανάγκες της προσωπικής. «Δεν τα καταφέρνω πάντα. Συχνά οι δικοί μου άνθρωποι παραπονιούνται πως δίνω μεγάλο βάρος στη δουλειά» λέει με ειλικρίνεια. Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έχει στη διάθεσή της, της αρέσει να ακούει μουσική, να διαβάζει, να βλέπει φίλους, να μαγειρεύει και να γυμνάζεται. Είναι απλή, αυθόρμητη και συνεχώς χαμογελαστή. Μεταδίδει με ένα μοναδικό τρόπο τη θετική της ενέργεια και τη ζεστασιά σε κάθε της κουβέντα.

«Υπάρχουν περίοδοι που τα πάμε καλά με την Ευγενία και άλλες όχι και τόσο. Μικρή σίγουρα δεν φανταζόμουν να γίνω ηθοποιός. Σίγουρα θα περίμενα στην ηλικία μου να είμαι μαμά. Νομίζω πως σε κάποια κομμάτια ήμουν αρκετά ώριμη από μικρή, σε κάποια ωρίμασα όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις και σε κάποια διατηρώ ακόμα μια ανεμελιά. Κατά καιρούς σκέφτομαι πως θα ήταν τα πράγματα αν είχα πάρει μια διαφορετική απόφαση, αν τα πράγματα ερχόντουσαν αλλιώς. Νομίζω, όμως, πως δεν θα άλλαζα πολλά πράγματα. Ίσως να μην άφηνα να με επηρεάσουν τόσο πολύ κάποιες καταστάσεις, αλλά και πάλι χαίρομαι που κάθε τι το βιώνω έντονα και ζωντανά. Κάθε φορά που περνάω δύσκολα έχω μία φράση που προσπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου: “Στο τέλος όλα θα είναι καλά, αν δεν είναι καλά δεν είναι το τέλος”. Αυτή η φράση μου δίνει δύναμη κάθε φορά που “πέφτω”. Παλιότερα πίστευα πως η ευτυχία είναι μια διαρκής κατάσταση που μπαίνει κάποιος όταν περάσει μια δυσκολία όπως στα παραμύθια. Τώρα πια ξέρω πως για μένα ευτυχία είναι στιγμές που νιώθεις πλήρης που δεν έχεις ανάγκη και δεν αποζητάς τίποτα άλλο και αισθάνεσαι γεμάτος. Ευτυχία για μένα μπορεί να είναι ένα χαμόγελο, ένα “σ' αγαπώ”, ένα ζεστό χειροκρότημα, ένα ωραίο βράδυ με τους δικούς μου ανθρώπους» καταλήγει.

Διαβάστε ακόμη