Πανελλαδικές 2020: Επτά νέοι καλλιτέχνες θυµούνται τη χρονιά που έδιναν εξετάσεις

«Τους μαθητές τους τρώει το στρες και η αγωνία αν θα µπούνε στις ανώτατες σχολές» τραγουδούσαµε όλοι στην τελευταία τάξη του λυκείου, γνωρίζοντας πως, παρά το άγχος για τις επερχόµενες Πανελλαδικές Εξετάσεις, θα ερχόταν η στιγµή που τα θρανία και τα γέλια µε τους συµµαθητές µας θα έλειπαν από τη καθηµερινότητά µας. Κάποιοι θα εισαχθούν σε κάποια σχολή και θα κάνουν ως επάγγελµα αυτό που ονειρεύτηκαν, ενώ άλλοι θα κάνουν την αποτυχία στις εξετάσεις αφετηρία για ένα καινούργιο ξεκίνηµα. Η περίοδος των Πανελλαδικών Εξετάσεων αλλά και ολόκληρη η σχολική χρονιά που προηγείται βάζουν τους υποψηφίους σε µια ιδιότυπη «καραντίνα», κλεισµένους µέσα στα βιβλία τους, µακριά από τους φίλους τους και τις αγαπηµένες τους συνήθειες.

Νεαροί και επιτυχηµένοι επαγγελµατίες από τον χώρο του θεάµατος µιλούν στο «Εθνος της Κυριακής» για το πώς βίωσαν οι ίδιοι τις Πανελλαδικές και την εισαγωγή τους σε κάποια σχολή. Κάποιοι από αυτούς σπούδασαν το επάγγελµα που ακολουθούν, άλλοι ακολούθησαν διαφορετικό επαγγελµατικό µονοπάτι από τις σπουδές τους, ενώ άλλοι διαβάζουν για να πάρουν το πτυχίο τους παρότι ήδη κάνουν ένα εντελώς διαφορετικό επάγγελµα.

«Ηταν η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι µπορώ να λειτουργώ υπό πίεση. Ωστόσο το εκπαιδευτικό σύστηµα στην Ελλάδα σε σχέση µε άλλες χώρες µπορεί να είναι αρκετά καλύτερο, αλλά δεν αναπτύσσει επαρκώς τις πραγµατικές δεξιότητες ενός εφήβου. Αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα συµβούλευα τον 17χρονο εαυτό µου να έχει λιγότερο άγχος. Θεωρώ ότι οι Πανελλαδικές δεν είναι η αρχή και το τέλος του κόσµου στη ζωή ενός ατόµου, καθώς έτσι όπως έχουν γίνει πλέον τα πράγµατα είναι δύσκολο να βρεις δουλειά στον τοµέα που έχεις σπουδάσει» τονίζει η Μαίρη Συνατσάκη, απόφοιτος Ψυχολογίας από το Πάντειο Πανεπιστήµιο Αθηνών, που ασχολείται µε την τηλεόραση, την υποκριτική και τη µόδα.

«Αυτή την περίοδο τη βίωσα µε πολύ άγχος, καθώς είµαι αγχωτικός χαρακτήρας. Ενιωθα ότι οι εξετάσεις θα µου καθόριζαν όλη τη ζωή. Η πορεία, όµως, υπήρξε διαφορετική, καθώς τελικά δεν ακολούθησα τη Γεωπονική. Αυτό που θέλω να πω στα παιδιά που δίνουν τώρα εξετάσεις είναι ότι δεν χρειάζεται να τρελαίνονται. Απλά να κάνουν ό,τι καλύτερο µπορούν» δηλώνει η Ευγενία Σαµαρά, µία από τις πιο δηµοφιλείς πρωταγωνίστριες της νεότερης γενιάς.

Σκληρή χρονιά

Ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης γεννήθηκε και µεγάλωσε στην Ορεστιάδα, την οποία εγκατέλειψε για να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη, όπου και ήρθε σε επαφή µε τη µεγάλη του αγάπη, την υποκριτική. «Νοµίζω πως είναι πολύ σκληρά χρόνια αυτά. Θα τα χαρακτήριζα µέχρι και απάνθρωπα για ένα παιδί. Ως ψυχαναγκαστικό άτοµο, διαµόρφωσα ένα καθηµερινό πρόγραµµα µε βάση τις εξετάσεις και τελικά κατάφερα αυτό που ήθελα, δηλαδή να µπω στο Τµήµα Φυσικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης. Αναµνήσεις από αυτή την περίοδο δεν έχω, καθώς είχα µπει σε µια ροµποτική πραγµατικότητα, όπου επιβάλλεται να σηκωθείς, να φας και να πιεις τον χυµό σου σε συγκεκριµένες ώρες. Στη συνέχεια, να διαβάσεις, να κοιµηθείς και την επόµενη µέρα να πας να γράψεις ξανά. Εγώ δεν ήξερα πραγµατικά σε ποια σχολή ήθελα να περάσω, καθώς επέλεξα καθαρά µε βάση την πόλη. Ηθελα µόνο Θεσσαλονίκη. Είναι ένα παιχνίδι αντοχής οι Πανελλαδικές. Εκείνος που δίνει εξετάσεις πρέπει να έχει ως πρώτο στόχο τη διατήρηση της ψυχραιµίας του. Χρειάζεται να βγει αλώβητος από αυτό το παιχνίδι, για να έχει όλη τη ζωή µπροστά και να πετύχει τα όνειρά του».

Η Νάντια Μπουλέ, ως άριστη µαθήτρια, πέτυχε στις Πανελλαδικές, πέρασε στο Τµήµα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού, αλλά τελικά επέλεξε να γίνει ηθοποιός. «∆εν νοσταλγώ καθόλου εκείνη την περίοδο, καθώς είχα αρκετό άγχος. Οταν συναντώ άτοµα στη φάση και στην ηλικία αυτή, πάντα τους συµβουλεύω ότι χρειάζεται ψυχραιµία. Φαίνονται βουνό πάντα οι εξετάσεις -ειδικά αυτές-, αλλά δεν είναι ούτε οι µόνες ούτε οι πιο σηµαντικές στη ζωή. Σίγουρα η γνώση είναι δύναµη, αλλά στο πλαίσιο των Πανελλαδικών η ουσία της χάνεται. Για ένα άτοµο η ζωή ξεκινάει µετά τις εξετάσεις και ασχέτως αποτελέσµατος. Είναι κάτι που το πιστεύω πάρα πολύ. Στη δική µου περίπτωση, για παράδειγµα, ήταν κάτι που µε βοήθησε ως αντικείµενο σπουδών, αλλά δεν καθόρισε ούτε την επαγγελµατική µου πορεία ούτε µου δηµιούργησε στεγανά, καθώς τα τελευταία χρόνια ασχολούµαι µε την υποκριτική, το τραγούδι και τον χορό, τα οποία δεν έχουν καµία σχέση µε αυτό που σπούδασα».

Παράλληλα, ο Θανάσης Πατριαρχέας από τις σπουδές στα οικονοµικά βρέθηκε να δίνει εξετάσεις στη ∆ραµατική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν «Οι Πανελλαδικές ήταν η πρώτη µου µεγάλη δοκιµασία ως έφηβος. Εδωσα εξετάσεις σε δεκατέσσερα µαθήµατα. Θυµάµαι τον εαυτό µου να κρατάει όλη µέρα ένα βιβλίο και να διαβάζει. Αυτή η περίοδος είχε πολύ τρέξιµο και άγχος. Είναι κάτι όµως που περνάει και τα πράγµατα βελτιώνονται µε τον καιρό. Βέβαια δεν σηµαίνει ότι αν περάσει αυτός ο σκόπελος όλα θα γίνουν ξαφνικά εύκολα. Είναι µια δοκιµασία που µας κάνει πιο δυνατούς για αυτά που θα έρθουν αργότερα. Κουράγιο, λοιπόν, γιατί είναι κάτι που θα περάσει! Ακόµα και να αποτύχεις δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβληµα».

Ο Μίνως Θεοχάρης από την Α’ ∆ηµοτικού ήξερε ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός. Γι’ αυτό και τις Πανελλαδικές δεν τις πήρε ποτέ στα σοβαρά. «Τις είχα πάρει αρκετά αψήφιστα. Εγώ εκείνη την περίοδο προετοιµαζόµουν για να δώσω εξετάσεις στη ∆ραµατική. Απλά περίµενα να πάρω το απολυτήριο και να το δώσω στις σχολές υποκριτικής που µε ενδιέφεραν. Βαριόµουν τόσο πολύ τα µαθήµατα του σχολείου. Κάτι που θυµάµαι πολύ έντονα από εκείνα τα χρόνια είναι ότι στις εξετάσεις χηµείας έκατσα και έγραψα ολόκληρη την ανάλυση από το έργο “Γλάρος” του Τσέχοφ. Μάλιστα, κάτω από την ανάλυση σηµείωσα στον καθηγητή µου ότι δεν µου άρεσε η χηµεία και για αυτό δεν την έχω διαβάσει, αλλά δεν είναι ότι δεν αγαπώ τίποτα στη ζωή µου γενικότερα. Αγαπώ πολύ το θέατρο».

Διαφορετικοί στοίχοι

Οσο µεγάλωνε η Demy είχε δύο πολύ ξεκάθαρους και φαινοµενικά ασύνδετους µεταξύ τους στόχους: Να περάσει στη Νοµική και να γίνει τραγουδίστρια. «Τα δύο χρόνια που προηγήθηκαν των Πανελλαδικών ήταν πολύ δύσκολα, µε πολύ διάβασµα και πολύ αυστηρό πρόγραµµα. Θα σας πω µόνο ότι ακόµα και η ώρα του φαγητού ήταν χρονικά οριοθετηµένη. Αν και η περίοδος του πολύ διαβάσµατος και των εξετάσεων είναι πια κάπως θολή, θυµάµαι σαν χθες τη στιγµή που µου ανακοίνωσε ο πατέρας µου τις βάσεις της Νοµικής και συνειδητοποιήσαµε ότι πέρασα Αθήνα. Ενιωσα απίστευτη ικανοποίηση και δικαίωση, σαν να ξεκινάει η ζωή µου. Και όντως, περνώντας στο Πανεπιστήµιο είχα την ευκαιρία να επιδιώξω το µεγάλο µου όνειρο, που ήταν το τραγούδι. Αναπόφευκτα, όπως ήρθαν τα πράγµατα, παραµέλησα έπειτα από ένα σηµείο τις σπουδές µου, διατηρώντας µια επαφή µόνο µε τις εξετάσεις, όµως αισίως πια έχω φτάσει πολύ κοντά στο πτυχίο. Αυτή την περίοδο διαβάζω για το τελευταίο και πιο δύσκολο µάθηµα της σχολής. Δεν έχω µετανιώσει καθόλου για τις σπουδές µου στη Νοµική, παρά το γεγονός ότι ασχολούµαι µε κάτι τελείως διαφορετικό στην πράξη. Αν κάτι θα ήθελα να πω στα παιδιά που δίνουν ή θα δώσουν Πανελλήνιες είναι ότι τα όνειρα και οι στόχοι επιτυγχάνονται µε πολύ κόπο, αλλά και οι “αποτυχίες” είναι µέσα στο πρόγραµµα και µας οδηγούν πάντα κάπου, ίσως και κάπου καλύτερα από το ιδανικό µας σενάριο. Να δουλεύουµε για τα όνειρά µας µεν, αλλά να αγαπάµε τον εαυτό µας πρώτα απ’ όλα».