Νένα Μεντή: «Στοίχισε φοβερά στην Έλλη Λαμπέτη η κατάληξη της υιοθεσίας του παιδιού»

Η Έλλη Λαμπέτη ήταν αναμφισβήτητα μία από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της χώρας μας. Γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής και ήταν αρβανίτισσα στην καταγωγή. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου. Ο πατέρας της Κώστας Λούκος είχε μια ταβέρνα στα Βίλια και η μητέρα της ήταν η Αναστασία Σταμάτη. Είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων ένα δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1941. Το 1928 η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα.

Ο γάμος της με τον Μάριο Πλωρίτη, ο οποίος παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της, το 1950 υπήρξε ατυχής. Χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν και μαζί έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή. «Ο Δημήτρης Χορν ήταν πολύ ανταγωνιστικός. Όταν η Έλλη Λαμπέτη ξεκίνησε καριέρα στο εξωτερικό, δεν μπόρεσε να το καταπιεί» ανέφερε ο Γιώργος Καραμίχος στην κάμερα της εκπομπής «Καλύτερα δε γίνεται». «Δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Όταν έμεινε έγκυος η Έλλη, της ζήτησε να κάνει έκτρωση γιατί δεν ήθελε τα παιδιά» τόνισε ο Γιώργος Χριστοδούλου. 

Από τον Δημήτρη Χορν χώρισε το 1959, όταν γνώρισε τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν (Frederic Wakeman), τον οποίο παντρεύτηκε, αλλά χώρισε το 1976 μετά από πολλά προβλήματα και όντας χρόνια σε διάσταση. Ο καρκίνος κάνει την εμφάνιση του στη ζωή της ηθοποιού το 1969, αφού της στέρησε τις αγαπημένες της αδερφές, τις οποίες έχασε όλες, εκτός από την αδερφή της Αντιγόνη, η οποία έζησε αρκετά χρόνια και μετά τον θάνατο της Έλλης, από καρκίνο του μαστού. Μετά την εγχείρηση, ολική μαστεκτομή, στην οποία υποβλήθηκε στις ΗΠΑ, επιστρέφει και προσπαθεί να το ξεπεράσει. «Είχε μεγάλο πόνο για το θάνατο των αδελφών της και της μητέρας της. Της στοίχισε φοβερά η κατάληξη της ιστορίας και με την υιοθεσία του παιδιού» συμπλήρωσε η Νένα Μεντή. 

Η προσπάθεια υιοθεσίας της μικρής Ελίζας από κοινού με τον Γουέικμαν, της δημιούργησε πλείστα προβλήματα, όταν δικαστική απόφαση την υποχρέωσε να επιστρέψει το παιδί, μετά παρέλευση 4 χρόνων, στους φυσικούς γονείς του. Η περιπέτεια αυτή της δημιούργησε γενική κατάπτωση και μελαγχολία, που την κράτησε μακριά από το θέατρο. Ο καρκίνος έκανε την επανεμφάνισή του μετά από 11 χρόνια, το 1980. Οι μεταστάσεις ήταν συνεχείς. Οι χημειοθεραπείες, στις οποίες υποβλήθηκε, έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και τη φωνή της. Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα ήταν το «Σάρα - Τα Παιδιά ενός κατώτερου Θεού» στον ρόλο της κωφής Σάρα.

«Μου έλεγε: "Εγώ θα πάθω καρκίνο, είμαι σίγουρη". Την περίοδο της αρρώστιας πήγαινα στο θέατρο και την έβλεπα. Θυμάμαι ότι ήταν άλλη… Έλλη. Πέρναγε μια σκιά στα μάτια της. Όταν τελείωσε η παράσταση και φύγαμε μαζί, κάνει έτσι και βγάζει την περούκα και μου λέει: "Δες, ούτε μια τρίχα δεν μου έμεινε"» αποκάλυψε η Νένα Μεντή. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 στις 7:30 το πρωί άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Mount Sinai Hospital των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί πριν από λίγες εβδομάδες. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.