Η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους μιλάει για την «Επιστροφή»

Η γνωστή ηθοποιός Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, που επανακάμπτει στην τηλεόραση με τη φιλόδοξη «Επιστροφή» του ΑΝΤ1, μιλά για το στόρι της νέας καθημερινής σειράς και σκιαγραφεί τον ρόλο της ως μητέρας που αναζητά εδώ και 20 χρόνια τον εξαφανισμένο γιο της. Εξηγεί τους λόγους που αποφάσισε φέτος να κάνει τηλεόραση και αποκαλύπτει τη σχέση της με τη θρησκεία αλλά και τον χρόνο, που δηλώνει πως της έχει φερθεί καλά.

Τι σας έκανε να πείτε «ναι» στο νέο σίριαλ του ΑΝΤ1;
Αρχικά η προηγούμενη καλή συνεργασία με τον παραγωγό, Γιάννη Καραγιάννη, γιατί έχει σημασία μεγάλη στην εποχή μας αυτό. Να ξέρεις ότι αυτά που θα πεις, αυτά θα ισχύουν. Φυσικά έπαιξε ρόλο το σενάριο, γιατί είναι μια πάρα πολύ ωραία ιστορία, με αγωνία και ενδιαφέρον που κι εμείς που το διαβάζουμε επεισόδιο με επεισόδιο έχει πολλή αγωνία. Σημαντικό ρόλο παίζουν και οι συνεργασίες, από τον Αλέξανδρο Πανταζούδη και τους άλλους δύο σκηνοθέτες, τους ηθοποιούς, τους συναδέλφους. Ολα αυτά κάνουν μια δουλειά να έχει ενδιαφέρον.

Το δυνατό σημείο της «Επιστροφής» ποιο είναι;
Νομίζω η σταδιακή αγωνία. Δεν περιμένεις να συμβούν κάποια πράγματα καθόλου ούτε από τους χαρακτήρες ούτε από τις συνθήκες. Και για μας είναι έκπληξη οι εξελίξεις.

Ο ρόλος σας ποιος είναι;
Υποδύομαι την Έλενα, μια μητέρα 3 παιδιών. Κάποια στιγμή πριν 20 χρόνια, εξαφανίζεται το 4χρονο αγοράκι της, ο Μάνος, στα γενέθλιά του σε μια παραλία. Τον ψάχνουν και όσο περνάνε τα χρόνια οι περισσότεροι γύρω της της λένε ότι έχει πεθάνει ή ότι έχει πνιγεί. Εκείνη είναι πεπεισμένη ότι ζει και επί 20 χρόνια τον ψάχνει. Και μια μέρα ανοίγει την πόρτα και είναι ένας νεαρός και της λέει ότι είναι ο γιος της. Από κει και πέρα ξεκινάνε όλα.

Δεδομένου ότι είστε μητέρα όπως και η ηρωίδα της σειράς, αυτό κάνει τον ρόλο πιο εύκολο;
Μπορώ τις στιγμές του ρόλου να τις αντιληφθώ συναισθηματικά πολύ πιο εύκολα από το αν δεν ήμουν μητέρα. Ξέρω και μπορώ να καταλάβω πώς είναι η αίσθηση του να χάνεις ένα παιδί.

Όταν διαβάσατε το σενάριο και είδατε αυτή την εξέλιξη με την εξαφάνιση ενός παιδιού, τρομάξατε; Μπήκατε στη θέση της ηρωίδας;
Η σκέψη είναι τρομερή, είναι τρομακτική. Είναι από τα πιο φρικτά πράγματα που μπορεί να βιώσει ένας γονιός. Είναι ίσως και χειρότερο από τον ίδιο τον θάνατο, γιατί μια εξαφάνιση σου κρατάει μια ελπίδα.

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της μητέρας στη ζωή σας;
Είναι ο πιο σημαντικός ρόλος, όχι μόνο επειδή έτσι το αισθάνομαι, αλλά υποχρεωτικά είναι ο πιο σημαντικός. Οφείλεις να είσαι υπεύθυνος και να προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο για τους ανθρώπους που έφερες στον κόσμο.

Η επιστροφή σας στην TV φέτος συνδυάζεται και με την επιστροφή της μυθοπλασίας στη μικρή οθόνη.
Αυτό είναι ένα πολύ θετικό γεγονός. Ελπίζουμε να πάνε καλά όλες οι δουλειές για να ξεκινήσει και αυτή η επιστροφή στη μυθοπλασία να γίνεται και με λίγο καλύτερες συνθήκες. Μια καλή, μια προσεγμένη σειρά, ο κόσμος πιστεύω θα την αναγνωρίσει και θα τη δει.

Πόσο επηρέασε η κρίση τη δουλειά σας, τι άλλαξε;
Η δική μας δουλειά ήταν από τις πρώτες που επηρέασε η κρίση, και στο θέατρο και στην τηλεόραση. Οι μισθοί αλλάξανε σε όλους, άρχισαν να μειώνονται οι σειρές, ο βασικός μισθός των ηθοποιών πήγε στα... τάρταρα, όχι απλά επηρεάστηκε.

Σας ενοχλεί όταν δημοσιοποιούνται τα κασέ των ηθοποιών στην τηλεόραση, ειδικά τα τελευταία χρόνια;
Αν ένας συνάδελφός μου βγει και πει τα πόσα πιστεύει ότι πήρα, είναι μηνύσιμο. Ο μόνος που μπορεί να ξέρει πόσα πήρα είμαι εγώ, ο παραγωγός που μου τα έδωσε και η Εφορία που μπορεί να το ελέγξει.

Ο ρόλος της Ερατούς στους «Ψίθυρους καρδιάς» πόσο ρόλο έπαιξε στην καριέρα σας;
Φυσικά και έπαιξε γιατί ήταν ο πρώτος ρόλος και έτυχε να έχει και επιτυχία. Έπαιξε και θετικό ρόλο και αρνητικό ρόλο γιατί τα πράγματα έχουν πάντα δύο όψεις. Το θετικό ήταν ότι απέκτησα μια αναγνωρισιμότητα, η οποία με έβαλε πιο γρήγορα στα πράγματα, και το αρνητικό γιατί αυτή η αναγνωρισιμότητα σε τόσο γρήγορο διάστημα για κάποιους μπορεί να μην είναι αποδεκτή.

Μετανιώνετε για κάτι σε επαγγελματικό επίπεδο;
Όχι, για τίποτα. Δεν έχω καμία δουλειά που να με κάνει να ντρέπομαι. Μπορεί να μην πήγε καλά, αλλά δεν έχω νιώσει να με υποτιμάει κάποια δουλειά που έχω επιλέξει.

Στο παρελθόν είχατε πει ότι δεν πιστεύετε στους φορείς της εκκλησίας και η πίστη δεν περιορίζεται στα όρια μιας εκκλησίας...
Στην Ελλάδα το 99% του κοινού θεωρεί ότι δεν έχεις το δικαίωμα να μην πιστεύεις στην εκκλησία. Δεν χρειάζεται να το συζητήσει κανείς. Δεν πιστεύω στους φορείς. Δεν βλέπω την εκκλησία να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων όταν τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα.

Έχει συμβεί ποτέ να καταφύγετε στη δύναμη της πίστης ή της προσευχής;
Το τι σημαίνει προσευχή για τον καθένα είναι πολύ ιδιωτικό. Μπορεί κάποιος να διαλογίζεται. Με αυτήν τη γενική έννοια της προσευχής, θα σας πω ναι, και όχι με τη θρησκευτική έννοια.

Σε μια από τις συνεντεύξεις σας αναφερθήκατε στην απώλεια της μητέρας σας. Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σας; Τι διδαχθήκατε;
Φυσικά ήταν η πιο δύσκολη. Αυτό που έμαθα είναι πάρα πολύ απλό και ακούγεται πολύ εύκολο και το ξεχνάμε. Οφείλουμε να ζήσουμε, το να ζήσουμε όμως δεν είναι τόσο απλό. Δεν είναι ζωή να κοιμάσαι, να ξυπνάς, να αγχώνεσαι, να δουλεύεις, να βγάζεις λεφτά. Οφείλουμε να ζούμε μ’ έναν άλλο τρόπο. Αν σου συμβεί κάτι πολύ κακό, όπως η φωτιά που βίωσαν κάποιοι το καλοκαίρι και μπεις στη θέση τους, τότε τα υπόλοιπα σου φαίνονται τόσο ασήμαντα.

Με την πολιτική θα θέλατε να ασχοληθείτε;
Όχι δεν θα ήθελα. Έχω πολιτική σκέψη, ενδιαφέρομαι για τα κοινά αλλά δεν θα έμπαινα στη διαδικασία αυτή. Η πολιτική αρένα θέλει να είσαι άλλου τύπου άνθρωπος.

Εσείς τι τύπος είστε;
Θα πω ότι είμαι ένα άνθρωπος πρακτικός, οργανωτικός, στα δύσκολα είμαι πολύ καλή, σε πιο απλά παθαίνω ένα χάος. Αγαπάω τους ανθρώπους γύρω μου, αγαπάω τη φύση και έχω πολλούς φίλους.