Kerry Washington: «Σκεφτόμουν την αυτοκτονία λόγω της διατροφικής μου διαταραχής»

Η Κέρι Ουάσινγκτον (Kerry Washington) περιγράφει λεπτομερώς τις συνέπειες που είχε η διατροφική διαταραχή από την οποία έπασχε, όχι μόνο για την ψυχική της υγεία, αλλά και για την ίδια της τη ζωή. Σε συνέντευξη με την Ρόμπιν Ρόμπερτς, η Ουάσιγκτον αποκάλυψε πως σκεφτόταν να αυτοκτονήσει στο απόγειο της διαταραχής της και «προσπαθούσε να αυτοκαταστραφεί».

Η ηθοποιός διάβασε επίσης ένα απόσπασμα από τα νέα της απομνημονεύματα «Thicker Than Water» --που θα κυκλοφορήσουν στις 26 Σεπτεμβρίου-- και μοιράστηκε ότι μέχρι να πάει στο κολέγιο η σχέση της με το φαγητό και το σώμα της είχε «γίνει ένας τοξικός κύκλος αυτοκατάχρησης που χρησιμοποιούσε τα εργαλεία της πείνας, της υπερφαγίας, της σωματικής εμμονής και της ψυχαναγκαστικής άσκησης».

«Μπορούσα να νιώσω ότι η κακοποίηση ήταν ένας τρόπος να βλάψω πραγματικά τον εαυτό μου, σαν να μην ήθελα να είμαι εδώ», είπε. «Με τρόμαζε που δεν μπορούσα να θέλω να είμαι εδώ γιατί πονούσα τόσο πολύ». Ερωτηθείσα αν σκέφτηκε να αυτοκτονήσει, η Ουάσιγκτον απάντησε: «Ναι. Ναι... Η συμπεριφορά μου ήταν ότι με μικρές πράξεις προσπαθούσα να καταστρέψω τον εαυτό μου».

Είπε ακόμη ότι προσευχήθηκε για να μπορέσει να ξεφύγει από τη διατροφική διαταραχή, καθώς η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο και αγωνιζόταν να διατηρήσει την «τέλεια» εικόνα της στον έξω κόσμο.

«Το πρώτο πράγμα που με γονάτισε --όπως την πρώτη φορά που γονάτισα και προσευχήθηκα σε κάποια δύναμη μεγαλύτερη από εμένα για να πω, "Δεν μπορώ να το κάνω αυτό, χρειάζομαι λίγη βοήθεια"-- ήταν με το φαγητό μου», είπε. «Ήμουν καλή στο να αποδώσω το "τέλειο". Ήμουν καλή στον έλεγχο. Θα μπορούσα να είμαι σε πάρτι όλη τη νύχτα και να πίνω, να καπνίζω και να κάνω σεξ και να εμφανίζομαι και να έχω καλούς βαθμούς», συνέχισε. «Ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Ήμουν τόσο υψηλής λειτουργικότητας και το φαγητό με έβγαλε εκτός. Η δυσμορφία του σώματος, το μίσος για το σώμα, ήταν πέρα από τον έλεγχό μου και πραγματικά με οδήγησε στο να νιώσω ότι "χρειάζομαι βοήθεια από κάποιον, ή κάτι, μεγαλύτερο από εμένα γιατί έχω πρόβλημα και δεν ξέρω πώς να ζήσω με αυτό"».

Η Ουάσιγκτον είπε ακόμα πως αν και είναι καλύτερα τώρα, δίνει μάχη με τη διατροφική της διαταραχή καθημερινά. «Δεν θα έλεγα ότι δεν παίζω ποτέ με το φαγητό, απλώς είναι πολύ διαφορετικό τώρα», είπε. «Δεν είναι στα άκρα. Δεν υπάρχει αυτοκτονικός ιδεασμός, δεν είμαι πια εκεί… Ο πάτος έχει ανέβει πολύ ψηλότερα, όπου αρκεί μια μικρή ταλαιπωρία με αυτό για να ξέρω ότι αυτός είναι ένας τρόπος να ελέγξω τον εαυτό μου. Είναι πολύ πιο εύκολο. Είναι πολύ πιο λογικό από ό,τι ήταν παλιά».