Κηδεία Σπύρου Φωκά: Ντυμένες στα λευκά είπαν το τελευταίο αντίο στον σπουδαίο ηθοποιό η σύζυγός του Λίλιαν και η θετή του κόρη Κωνσταντίνα

Το τελευταίο αντίο στον σπουδαίο ηθοποιό Σπύρο Φωκά είπαν σήμερα Τρίτη 14 Νοεμβρίου φίλοι και συγγενείς στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Ο Σπύρος Φωκάς έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή τα τελευταία χρόνια, με την αγαπημένη του σύζυγο, Λίλιαν Φωκά να βρίσκεται στο πλευρό του και να ενημερώνει για την πορεία της υγείας του. Ο αγαπημένος ηθοποιός τελικά δεν τα κατάφερε και την περασμένη Παρασκευή άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών.

Όπως έχει γίνει γνωστό, η σορός του θα βρίσκεται στην αίθουσα πολιτικής κηδείας από 12.00 μμ έως 14.00 μμ. Στη συνέχεια θα οδηγηθεί στη Ριτσώνα για αποτέφρωση εκφράζοντας την τελευταία βούληση του, σύμφωνα με την ανακοίνωση της οικογένειας.

Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες τόσο η σύζυγός του Λίλιαν Φωκά, όσο και η θετή του κόρη, Κωνσταντίνα, εμφανίστηκαν ντυμένες στα λευκά. Η σχέση της Κωνσταντίνας Φωκά με τον αείμνηστο ηθοποιό ήταν ιδιαίτερα στενή, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τον τρόπο που τον αποχαιρέτησε, αλλά και από το στεφάνι της για αυτόν, που γράφει «Μπαμπά, άσε τα ψόφια, σήκω να χορέψουμε». 

«Έχουμε μία γιορτή. Σήμερα γιορτάζουμε τον Σπύρο, που πετάει ψηλά», είπε η σύζυγός του συγκινημένη στις τηλεοπτικές κάμερες.

Η σπουδαία καριέρα του Σπύρου Φωκά

Ο Σπύρος Φωκάς γεννήθηκε στην Πάτρα και ο κινηματογραφικός φακός φώτισε για πρώτη φορά το πρόσωπό του το 1959 στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού, «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα». Η ταινία προβλήθηκε τότε στο Φεστιβάλ των Καννών και ήταν η αφετηρία για την διεθνή καριέρα του. Μετά από αυτή τη διάκριση, όντας και απόφοιτος της δραματικής σχολής του Κωστή Μιχαηλίδη, δεν άργησε να πάρει το ρίσκο και να πάει στην Ιταλία, στα στούντιο της Τσινετσιτά, όπου και αξιοποίησε τις οντισιόν και τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν.

Έτσι, συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές, όπως στις ταινίες «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στην αξέχαστη Κατίνα Παξινού. Ειδικότερα με την εμφάνιση του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι «Ο Θάνατος ενός Φίλου», απογειώνεται η κινηματογραφική του καριέρα, αφού κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο.

Στη συνέχεια κάνει το μεγάλο βήμα προς το Χόλιγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες παραγωγές. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, γυρίζει στην Φίνος Φίλμ δύο ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία», που άφησαν εποχή. Δεν άργησε όμως να ξαναφύγει για την Αμερική, όπου πρωταγωνίστησε σε ταινίες που έκαναν μεγάλη εμπορική επιτυχία, όπως το «Διαμάντι του Νείλου» και «Ράμπο 3».

Συνολικά έπαιξε σε 36 ταινίες, 2 εκ των οποίων της Φίνος Φιλμ. Σε όλη την κινηματογραφική καριέρα του έπαιξε με επιτυχία σε πάνω από 30 ταινίες, οι περισσότερες στην Ιταλία και στην Αμερική, και αξίζει να αναφερθεί ότι έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός, και από τις εμφανίσεις του σε γνωστά θέατρα του εξωτερικού. Σημαντική τέλος ήταν και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας σε κοινωνικές και δραματικές σειρές, ανάμεσά τους οι: «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Δύο Ξένοι», «Οι κληρονόμοι», «Της αγάπης μαχαιριά», «Φιλί ζωής» κ.α.

Ενδεικτικό της πορείας του είναι ότι στο IMdB εμφανίζονται περισσότεροι από εκατό τίτλοι ταινιών και σίριαλ στα οποία έχει συμμετάσχει. Στο βιβλίο με τίτλο «Σπύρος Φωκάς – Ένα πέρασμα…» διηγείται όλη του την καριέρα. Στην περιγραφή της βιογραφίας του αναφέρονται τα δικά του λόγια: «Κάποτε αυτή η βιογραφία θα συμπληρωθεί σε τρίτο πρόσωπο. Πέρασα μιαν όμορφη ζωή. Γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους, είδα πολλά μέρη, μπήκα σε σαλόνια που πολλοί ονειρεύονται και λίγοι μπαίνουν. Έκανα μια δουλειά που μου άρεσε και που θα μπορούσα να την κάνω και τσάμπα. Γιατί για μένα το σινεμά ήταν έρωτας και ψώνιο και δεν ήταν σαν την αγάπη της Τιτίκας που ποτέ δεν έμαθε ότι την αγαπώ. Το σινεμά το αγάπησα και του το έδειξα. Εκεί όμως είχα και ανταπόκριση. Με αγάπησε κι εκείνο. Μπορεί να μην ήμουν πάντα πρωταγωνιστής. Όμως, πιστέψτε με, ακόμα και σαν κομπάρσος αν υπηρετήσεις αυτήν την τέχνη, πάλι θα σε μαγέψει. Και όταν παίρνεις μέρος με οποιονδήποτε ρόλο σε μια ταινία, πάλι αυτές οι φράσεις-κλισέ θα σε μαγέψουν: «Πάμε»…«Γυρίζουμε»… «Ησυχία»… «Κατ»… «Πάμε πάλι»… Και ο ξερός κρότος της κλακέτας θα σε συνοδεύει σε όλες τις σκηνές της ζωής σου σαν να είναι κι αυτή σινεμά μέχρι να φτάσεις στους τίτλους του τέλους… Και αρκεί να γραφτεί το όνομά σου πάνω σε αυτούς τους τίτλους… Δεν παίζει κανέναν ρόλο η σειρά… Πρωταγωνιστής; δεύτερος; τρίτος; ένα πέρασμα; Όχι… Πιστέψτε με … Δεν παίζει κανέναν ρόλο… Φτάνει που έκανες ένα πέρασμα…»