Νένα Μεντή: O θάνατος του πρώτου της συζύγου και η εξομολόγηση για το παιδί της - «Βαριόμουν την κόρη μου όταν ήταν μωρό»

Η Νένα Μεντή πρωταγωνιστεί αυτή την περίοδο στη θεατρική παράσταση «Κοντέσσα Βαλαίρενα», και το μεσημέρι της Τρίτης 2/4 ήταν καλεσμένη στο «Στούντιο 4». Η ηθοποιός εξομολογήθηκε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο πως βίωσε τη δύσκολη περίοδο μετά τον θάνατο του πρώτου της συζύγου. Πιο συγκεκριμένα, η Νένα Μεντή αποκάλυψε ότι ο πρώτος της σύζυγος με τον οποίο ήταν παντρεμένοι δέκα χρόνια, πέθανε σε ηλικία 34 ετών με την ίδια να δυσκολεύεται να το διαχειριστεί την πρώτη περίοδο, σε σημείο που να ντύνεται και να βγαίνει έξω με τα ρούχα του.

«Άρχισα να ντύνομαι με τα ρούχα του»

«Ήταν πολύ ωραίος ηθοποιός. Πέθανε 34 χρονών. Έχω ζήσει πολλά. Ήμασταν 10 χρόνια παντρεμένοι. Μεγάλο χαστούκι. Το χαστούκι δεν είναι τίποτα. Πέθανε πρώτα ο πατέρας μου, που τον λάτρευα και μετά από λίγα χρόνια ο άντρας μου. Πολύ ξαφνικά και οι δύο από το ίδιο πράγμα, καρδιά» αποκάλυψε η Νένα Μεντή.

«Τότε ήταν τρέλα. Νομίζω ότι για ένα διάστημα… έφυγε και δεν ξέρω πως το μάζεψα. Κάποιοι φίλοι μου με βοήθησαν. Άρχισα να ντύνομαι με τα ρούχα του και να περπατώ στον δρόμο με τα ρούχα του. Έπαθα ένα ανισόρροπο πράγμα. Κουνήθηκα» εξομολογήθηκε.

«Δεν μπορούσα το μωρό το μικρό»

Στη συνέχεια μίλησε για τον δεύτερο σύζυγό της, με τον οποίο απέκτησαν ένα παιδί: «Είναι άλλος χαρακτήρας από εμένα, δεν μιλάει πολύ. Ερωτεύτηκα αυτόν τον άνθρωπο που είναι σπάνιο είδος, από αυτούς που λέω τελειώνουν τα καλούπια. Καμία σχέση με εμένα, εγώ μπροστά του δεν υπάρχω, δεν είμαι τίποτα, δεν εννοώ σαν ηθοποιός, σαν προσωπικότητα. Πολύ καθαρό πράγμα, μασίφ, είναι γεμάτο πράγμα και έχεις απόλυτη σιγουριά συναισθηματική».

Όσο για την κόρη που έχει αποκτήσει με τον σύζυγό της, είπε: «Έχουμε ένα παιδί υπέροχο που το έχει μεγαλώσει αυτός πιο πολύ και όχι εγώ. Εγώ δούλευα αλλά ήμουν και τεμπέλα. Είναι σπουδαίος, πολύ καλός πατέρας, πατέρας και μάνα μαζί. Της το έχω πει της κόρης μου… “Βαριόμουν μαζί σου Μαρία μου”. Ήθελα να μεγαλώσει να κάνουμε παρέα, δεν μπορούσα το μωρό το μικρό. Φώναζα φίλες από τον παιδικό για να με παρηγορήσουν και να παίξουν μαζί. Δεν έκρυβα τίποτα και αυτό έχει τα καλά του. Μπορεί πολλές φορές να μην αντέχεται η τόση ευθύτητα αλλά τελικά κάτι κερδίζεις, γιατί δεν παίζεται τίποτα από πίσω».