Αναστασία Παντούση: «Είναι απαράδεκτο να προσφωνούμε έναν δολοφόνο με το μικρό του όνομα και όχι δολοφόνο»

Η Αναστασία Παντούση σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «ΟΚ!» μίλησε για τη σύγχρονη κοινωνία, τον Μανούσο Μανουσάκη αλλά και για το σύντροφό της, Ιωάννη Παπαζήση. 

«Ήταν ξαφνική η απώλεια του Μανούσου Μανουσάκη»

Η ηθοποιός δήλωσε αρχικά: «Φοβάμαι την κοινωνία μας. Είναι όλα απαισιόδοξα. Θεωρώ ότι όλη αυτή η αναπαραγωγή μας κάνει να το συνηθίζουμε. Επίσης, είναι απαράδεκτο να προσφωνούμε έναν δολοφόνο με το μικρό του όνομα και όχι ''δολοφόνο''. Μας τον κάνει οικείο. Λέμε πως τα παιδιά είναι η ελπίδα. Πρέπει οι γονείς να τα διαπαιδαγωγούν με αρχές και αγάπη. Πώς όμως οι γονείς θα τους δώσουν αυτά όταν δεν τα έχουν διδαχθεί οι ίδιοι;»

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης η ηθοποιός αναφέρθηκε στο γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν για κακοποίηση που έχουν δεχτεί, τονίζοντας πως κατανοεί τους λόγους πίσω από τον φόβο αυτό. «Κατανοώ και τους ανθρώπους που δεν μιλάνε ή άργησαν να μιλήσουν. Σκέψου πόση ψυχολογική καταπίεση έχουν υποστεί και βλέπουν πως η δικαιοσύνη πολλές φορές αδιαφορεί, ή αργεί, ή παίρνει αποφάσεις και οι θύτες είναι έξω, ενώ τα θύματα δεν παίρνουν ούτε αυτή την ανακούφιση».

Στη συνέχεια μίλησε για την απώλεια του Μανούσου Μανουσάκη: «Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για αυτό. Μας ήρθε πολύ ξαφνικά, και δεν μπορώ να φανταστώ να μιλάω για τον Μανούσο χωρίς τον Μανούσο. (Συγκινείται.) Ο Μανούσος μού έκανε ένα τεράστιο δώρο. Η Ιφιγένεια ήταν σταθμός στην πορεία μου, με έκανε να αγαπήσω περισσότερο τον χώρο της υποκριτικής, τη δουλειά μου, να τη σέβομαι περισσότερο γιατί ο ίδιος τη σεβόταν. Υπήρξε πρότυπο, αγαπούσε τους ηθοποιούς του. Μακάρι όλοι οι σκηνοθέτες να είναι σαν εκείνον. Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι ηθοποιοί και οι συντελεστές έχουμε ακόμη επικοινωνία, κάτι που το δημιούργησε ο ίδιος. Υπήρξε εξαιρετικός, κύριος, ευγενής, μας άνοιξε το σπίτι του, μας έκανε τα τραπέζια του, ένας δάσκαλος και γονιός μαζί».

Ενώ πρόσθεσε: «Όταν ολοκληρώσαμε μία από τις τελευταίες, δύσκολες σκηνές από τον πρώτο κύκλο στο Κόκκινο ποτάμι, θυμάμαι, ήρθε και με αγκάλιασε με υγρό βλέμμα. Ήταν συγκινημένος. Μου έδωσε μια όμορφη αγκαλιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ξέρεις, αυτό που έκανε ο Μανούσος ήταν ότι σεβόταν τους θεατές. Καθόταν με το κοινό, τον έβλεπαν και του μιλούσαν, και μετά μας μετέφερε τα λόγια που του έλεγαν. "Λες να το κάνουμε έτσι αυτό που μου είπαν;" θυμάμαι να λέει».

'Επειτα μίλησε για τη γνωριμία της με τον Ιωάννη Παπαζήση: «Ήταν το κάρμα του Ποταμιού. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα. Στην αρχή δεν μιλούσαμε ιδιαίτερα με τον Ιωάννη, αλλά μετά που ήρθε μια καλή συνεργασία αρχίσαμε να επικοινωνούμε και, όπως περιγράφει και ο Οδυσσέας Ελύτης, ήταν "απ’ αλλού φερμένο"».

Ενώ κλείνοντας αποκάλυψε αν ο σπουδαίος σκηνοθέτης ήξερε για τη σχέση τους: «Στη δική μας περίπτωση, ο έρωτας ήρθε μετά. Δεν ήμασταν μέσα στα γυρίσματα όταν το έμαθε. Θυμάμαι πως όταν του το είπαμε με τον Ιωάννη, εκείνος δεν είπε τίποτα, χαμογέλασε με νόημα, σαν να το περίμενε ότι θα συμβεί».