Angel: «Πολλά βράδια έχω κλάψει επειδή δεν ήξερα να αντιμετωπίσω όσα συνέβαιναν», δήλωσε η μητέρα της

Η τρανς εγγονή της Δούκισσας, Angel που έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της στο «Voice» και η μητέρα της, Μαριάννα Χρυσικοπούλου, βρέθηκαν καλεσμένες στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ και μίλησαν για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε η 18χρονη λόγω της διαφορετικότητας της, αλλά και για την υποστήριξη που δέχτηκε από την οικογένειά της.

«Υπήρχαν βράδια πολύ δύσκολα»

Η Μαριάννα Χρυσικοπούλου δήλωσε πως τα τρανς άτομα είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένα, ενώ σημείωσε πως στα μάτια της κόρης της έβλεπε πάντα τη Δούκισσα. «Δεν γνωρίζει κανείς τι είναι το τρανς. Είναι παρεξηγημένο από τη λέξη και την ταμπέλα που έχει τοποθετηθεί, οπότε ξεκινάμε λάθος. Κατ'αρχήν ήταν μια μεγάλη καλλιτέχνιδα και τραγουδούσε από μωρό. Δηλαδή, θυμάμαι τη μαμά, τη συγχωρεμένη την πεθερά μου, η Αγγελική δεν την πολυθυμάται, εγώ έβλεπα μέσα στα μάτια της εκείνη», σημείωσε.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις μνήμες που έχει από τη Δούκισσα και τη στήριξη που δέχτηκε από εκείνη, όταν ο πατέρας της διαγνώστηκε με καρκίνο. «Η Δούκισσα ήταν εξαιρετική, ήταν μητέρα, φίλη. Για μένα, η μαμά ήταν πολλά πράγματα. Όταν τη γνώρισα, είχε διαγνωστεί ο πατέρας μου με καρκίνο και πέθανε πολύ γρήγορα. Στα νοσοκομεία δεν ερχόταν. Ήρθε στο Σισμανόγλειο και με το που την είδα, άλλαξαν όλοι. Μετά αλλάξαμε και δωμάτιο. Δεν μπορώ να διανοηθώ πόσο πολύ μας στήριξε», σημείωσε.

Έπειτα, η Angel μίλησε για τη σημαντική στήριξη που έλαβε από την αδερφή της, η οποία την προστάτευε με κάθε τρόπο από το bullying που δεχόταν, όταν αποφάσισε να αλλάξει την εικόνα της. «Η αδερφή μου ήταν εκεί να τους πλακώσει όλους. Ήθελα να το πω κιόλας, η αδερφή μου τους βάραγε. Αν πήγαινε ένα παιδάκι να με πειράξει, η αδερφή μου έμπαινε μπροστά και το παιδάκι ό,τι κι αν ήταν, όποιο κι αν ήταν, την άλλη μέρα ούτε που με κοίταζε στα μάτια», είπε χαρακτηριστικά.

Η μητέρα της με τη σειρά της εξήγησε πως υπήρχαν πολλές δυσκολίες, μέχρι να γίνει αποδεκτή στο περιβάλλον της η Angel. «Υπήρχαν βράδια πολύ δύσκολα. Έβλεπα το παιδί που χανόταν μες στις σκέψεις του, έκλαιγε, γιατί υπήρχε και η εφηβεία, είχε μία δυσκολία. Πολλά βράδια έχω κλάψει, επειδή δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω όσα συνέβαιναν. Ευτυχώς έχω ανθρώπους πολύ αγαπημένους. Νομίζω ότι η κουβέντα και το να ανταλλάξουμε δύο απόψεις με ανθρώπους που μας ξέρουν από μωρά παιδιά, με βοήθησε πολύ. Κάθε μέρα έλεγα "είναι μία καινούρια ημέρα, θα το δούμε πώς θα πάει. Με φόβισε ο κόσμος, το σχολείο, ο τρόπος που αντιμετώπιζαν το παιδί. Το λεωφορείο. Το παραδέχομαι, δεν το άφησα ποτέ να πάει στο σχολείο με το λεωφορείο», σημείωσε κλείνοντας.