Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Στο Φεστιβάλ Βενετίας με τη νέα αγαπημένη του (pics)

Θερμό χειροκρότημα απέσπασε η τελευταία ταινία του Κώστα Γαβρά «Ενήλικοι στην αίθουσα», η προβολή της οποίας έγινε στη Σάλα Γκράντε του Λίντο, το πρωί του Σαββάτου (9:00). Η αίθουσα, όπου έγινε η προβολή, ήταν γεμάτη παρά το ότι η ημέρα της προβολής της συνέπιπτε με εκείνη της ταινίας «Τζόκερ», ακριβώς δίπλα.

Η ταινία, «Ενήλικοι στην αίθουσα» αναφέρεται σε όλες τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση του χρέους. Ο ηθοποιός Αλέξανδρος Μπουρδούμης, που υποδύεται τον Αλέξη Τσίπρα βρέθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας με τη νέα του σύντροφο, ηθοποιό Λένα Δροσάκη. Ανέβασε μάλιστα και μια φωτογραφία τους στο Instagram.

Σας είδαμε πριν από λίγες εβδομάδες στις Ικέτιδες του Ευριπίδη στην Επίδαυρο. Αν δεν απατώμαι, ήταν η πρώτη σας δημόσια εμφάνιση.

Κυκλοφορούμε μαζί, δεν κρυβόμαστε, αλλά όλο το υπόλοιπο κομμάτι καλό είναι να το κρατήσουμε για εμάς και τους φίλους μας. Δεν θέλω πια να λέω μεγάλα λόγια στις συνεντεύξεις. Αυτό που μπορεί να ζω τώρα στην προσωπική μου ζωή θα το φυλάξω για μένα, αν μου επιτρέπεις. Το ξέρω πια το παιχνίδι και προσπαθώ, όσο μπορώ, να μην το ξαναπαίξω. Ούτε έχει νόημα να αναλύσω περισσότερο αυτό το κομμάτι, γιατί από μόνο του δεν χρήζει περισσότερης ανάλυσης και επιβεβαίωσης.

Ποια λάθη του παρελθόντος δεν θέλεις να μεταφέρεις στην τωρινή ή κάποια μελλοντική σου σχέση;

Αυτό που είναι πολύ βασικό σε μια σχέση –το πιο βασικό– είναι η ειλικρίνεια. Μιλάω γι’ αυτή την απόλυτη ειλικρίνεια, που αφορά από τα πιο μικρά πράγματα μέχρι τα μεγαλύτερα. «Να πάμε για σούσι;». «Όχι, δεν μου αρέσει το σούσι» ή «Πάμε, για σένα, να φάμε σούσι, αλλά να φάμε μια επόμενη φορά και μια ωραία μακαρονάδα;». Να λες τα πάντα, ακόμη και τα πιο απλά. «Με ενοχλεί όπως πίνεις αυτή τη στιγμή τον χυμό σου». Πες το! Κι ας στεναχωρήσεις τον άλλον. Αυτή η ανατριχιαστική ειλικρίνεια, του πώς πίνεις τον χυμό σου, μπορεί να σώσει τη σχέση, όταν θα έρθουν οι πιο μεγάλες κρίσεις. Γιατί θα έρθουν, σίγουρα. Αυτό θα άλλαζα από τις σχέσεις του παρελθόντος μου κι αυτό αλλάζω τώρα.

Η Λένα Δροσάκη, είχε μιλήσει για τα μοναχικά παιδικά της χρόνια και τη βράβευσή της: «Η βράβευσή μου ήταν δώρο εξ ουρανού. Θυμάμαι πως ήμασταν όλες οι υποψήφιες πάνω στη σκηνή και όταν άκουσα το όνομά μου νόμιζα πως μας φωνάζουν πάλι να ανέβουμε στη σκηνή. Όταν άρχισε ο κόσμος να χειροκροτεί είπα από μέσα μου “Ααα! Εγώ είμαι που πήρα την Καρφίτσα”. Έκανα σαν μικρό παιδί. Λες και έπαιρνα το μεγαλύτερο δώρο. Ένιωσα τεράστια χαρά, ήταν μεγάλη αποδοχή. Ήταν πολύ συγκινητικό οι άνθρωποι του θεάτρου να σου λένε “μπράβο” και να σε ενθαρρύνουν να συνεχίσεις την πορεία σου».