Πέµη Ζούνη: «Μου αρέσει η τηλεόραση µε όρους που µου πάνε» (pics)

Σε µια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, η Πέµη Ζούνη µιλά για την επιστροφή της στη µικρή οθόνη µε τον ρόλο της Ναυσικάς στις «8 λέξεις», εξηγεί γιατί αποδέχθηκε την πρόταση του Αντρέα Γεωργίου και κάνει αναδροµή στην καλλιτεχνική πορεία της. Για πρώτη φορά, αναφέρεται στη διαµάχη µε την πρώην συνεργάτιδά της Μπέσσυ Γιαννοπούλου, ξεκαθαρίζοντας πως αυτή η ιστορία θα ολοκληρωθεί στα δικαστήρια.

Επιστροφή στη µικρή οθόνη έπειτα από 14 χρόνια. Πείτε µου, γιατί τόσο µεγάλο διάστηµα αποχής; Φαντάζοµαι ότι είχατε προτάσεις...

Πράγµατι υπήρξαν αρκετές προτάσεις. Πάντα ωστόσο µε ενδιαφέρουν οι συνθήκες παραγωγής και η οµάδα των συντελεστών που θα συνεργαστώ. ∆εν έκανα ποτέ τηλεόραση για να κάνω. Γιατί έπρεπε. Αυτά λοιπόν που µου είχαν προτείνει είχαν ελλείψεις. Περάσαµε και περνάµε ακόµη µια µεγάλη κρίση. Τα περιθώρια που υπήρχαν για να γίνουν καλές δουλειές µειώθηκαν. Είµαι τυχερή γιατί έζησα την τηλεόραση σε καλές στιγµές. Είχα την ψευδαίσθηση πως κάνω σινεµά. Ηταν λοιπόν επιλογή µου αυτή η αποχή. Μου αρέσει η τηλεόραση µε όρους που µου πάνε.

Θέλω να µου πείτε πώς έγινε η αρχική προσέγγιση µε τον Αντρέα Γεωργίου για τη συµµετοχή σας στις «8 λέξεις».

Με ένα τηλεφώνηµα. ∆εν γνωριζόµασταν µε τον Αντρέα προσωπικά και δεν είχα δει το «Τατουάζ» λόγω έλλειψης χρόνου. Ηξερα όµως την απήχηση της σειράς. Ελαβα ένα πολύ ευγενικό µήνυµα και βρεθήκαµε. Στον Αντρέα µε κέρδισε η ποιότητα του χαρακτήρα του. Είναι σεµνός, γλυκός, έχει γνώσεις και ξέρει να σέβεται τον άλλον. Για εµένα αυτό είναι πολύ σηµαντικό. Αυτά µε κέρδισαν στον Αντρέα.

Υποδύεστε τη Ναυσικά. Τη µητέρα των δύο πρωταγωνιστών. Φαινοµενικά σκληρή, µε εστίαση στο κοινωνικό φαίνεσθαι και µια µάλλον διαφαινόµενη αδυναµία στον Μιχαήλ. Πείτε µου πώς θα εξελιχθεί ο ρόλος;

Η Ναυσικά έχει µια αµηχανία ως προς τον Οδυσσέα, ίσως γιατί έχουν πολλά κοινά ως προσωπικότητες. ∆εν θέλω να υπεραναλύω τους ρόλους, γιατί σηµασία τελικά έχει τι βγαίνει προς τα έξω. Με τον Οδυσσέα έχουν κοινά στοιχεία λοιπόν: το πείσµα, τον εγωισµό, τον δυναµισµό. Ο Μιχαήλ είναι πιο αφηµένος στην καθοδήγηση της Ναυσικάς. Ο Οδυσσέας αντιστέκεται. Αγαπά και τους δύο γιους της µε διαφορετικό τρόπο. Με τον Οδυσσέα υπάρχει η κόντρα αλλά και η επιθυµία της µητέρας να τα βρουν. Με τον Μιχαήλ η Ναυσικά είναι πιο χειριστική, οπότε τα πράγµατα είναι πιο απλά.

Κρύβει και κάποια µυστικά η Ναυσικά Καλλέργη. Τι µπορούµε να πούµε γι’ αυτά;

Η Ναυσικά έχει ένα παρελθόν που την ταράζει. Φαινοµενικά το χειρίζεται ψύχραιµα. Υπάρχει η ιστορία µε τον πατέρα της, υπάρχει και η εξαφάνιση του άντρα της. Υπάρχουν µυστικά και πολλές ίντριγκες. Θα τα δούµε στην πορεία. Η Ναυσικά είναι εγκλωβισµένη στο φαίνεσθαι περισσότερο για την πολιτική καριέρα του Μιχαήλ, αλλά στην προσωπική ζωή της είναι συναισθηµατική. Η Ναυσικά έχει δαίµονες από το παρελθόν. Και θα δούµε και ένα θέµα που αφορά στην καριέρα της, τη γενετική. Ερχεται αντιµέτωπη µε πολλά ηθικά διλήµµατα.

Η σειρά έχει πολλά ταξίδια. Σας κουράζει αυτό;

Οχι, µου αρέσει η κίνηση. Τα ταξίδια είναι πάντα αφορµή ενθουσιασµού. Με κάνουν παιδί.

Πώς είναι το µέχρι τώρα κλίµα στα γυρίσµατα;

Από το πρώτο ραντεβού µε τον Αντρέα και τη Βάνα ∆ηµητρίου, που είναι µια πολύ δηµιουργική γυναίκα, µάντεψα το κλίµα. Το κλίµα λοιπόν είναι ανθρώπινο και πολύ καλό και µε τους συναδέλφους και µε τους τεχνικούς. ∆εν µου έχει τύχει τόσο ωραίο κλίµα. Και είναι πολύ σηµαντικό όλο αυτό.

Είδαµε την πρεµιέρα στη Ρώµη. Εσείς τι θυµάστε από το πρώτο ταξίδι σας στην Αιώνια Πόλη;

Πρώτη φορά είχα πάει πριν από 26-27 χρόνια. Ερωτεύτηκα τη Ρώµη coup de foudre. ∆εν το έχω πάθει µε άλλη πόλη. Λάτρευα πάντα το Παρίσι, αγάπησα το Λονδίνο, αλλά έρωτας µε την πρώτη µατιά συνέβη στη Ρώµη. Με µια τεράστια πανσέληνο δίπλα στο Κολοσσαίο. Κινηµατογραφικό σκηνικό.

Αν υπάρχει κάποιο κοινό µε τη Ναυσικά Καλλέργη στον χαρακτήρα σας, ποιο είναι αυτό;

Αγαπώ τη Ναυσικά γιατί δεν έχει τίποτα κοινό µε εµένα (γέλια). Γι’ αυτό µε εξιτάρει ο ρόλος.

Εχει διατυπωθεί η άποψη πως ο Αντρέας Γεωργίου «πατάει» πάνω στη συνταγή που είχε καθιερώσει στα τέλη της δεκαετίας του 1990 στις σειρές του ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης. Και επειδή έχετε συνεργαστεί µε τον Χριστόφορο και τώρα συνεργάζεστε µε τον Αντρέα, θέλω να σας ρωτήσω εάν το εντοπίζετε αυτό...

Εχουν χαρακτηριστεί αυτές οι συνταγές;

Το ερωτικό τρίγωνο για παράδειγµα...

Είναι ένα µοτίβο που χρησιµοποιείται αιώνες τώρα. Ούτε πρωτότυπο ούτε θα ξεπεραστεί ποτέ όµως, γιατί είναι ιντριγκαδόρικο. ∆εν µε απασχολούν οι συνταγές, µε απασχολεί το πώς γίνεται κάτι. ∆εν υπάρχει πρωτότυπο θέµα εύκολα. ∆εν µπαίνω σε σύγκριση. Το µόνο κοινό λοιπόν που βρίσκω ανάµεσα στον Αντρέα και τον Χριστόφορο είναι πως και οι δύο είναι ταλαντούχα και πολύ σεµνά παιδιά.

Εχετε διατηρήσει επαφές µε τον Χριστόφορο;

Αραιά και πού. Οι δουλειές µάς πήγαν αλλού. Πολλές φορές είπαµε «να ξανασυνεργαστούµε», αλλά η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει εύκολα µοτίβο να συνεργαστούµε µετά από εκείνη την τόσο όµορφη ιστορία. Θα ήταν ανοησία να επανέλθουµε µε κάτι άλλο.

Θα γυρίσω τον χρόνο πολύ πίσω. 1982, «Γιάννης και Μαρία» στην ΕΡΤ. Τι θυµάστε από εκείνη την πρώτη σας τηλεοπτική δουλειά;

Η εµπειρία ήταν ό,τι θα ονειρευόταν να ζήσει ένας ηθοποιός. Ευτυχώς είχα τα µυαλά µου στη θέση τους και δεν καβάλησα το καλάµι. Μας έβλεπε όλη η Ελλάδα. Κυριολεκτικά, καθώς δεν υπήρχε η ιδιωτική τηλεόραση. Το ξεκίνηµα αυτό είναι ό,τι ονειρεύεται ένας νέος ηθοποιός. Σε συνδυασµό βέβαια µε το θέατρο, το οποίο λατρεύω.

Ποιο πολύ αγαπάτε την τηλεόραση ή το θέατρο;

Το θέατρο φυσικά, αλλά δεν υποτιµώ και δεν απαξιώνω την τηλεόραση. Για να το διευκρινίσω λοιπόν, χωρίς την τηλεόραση µπορώ να ζήσω, χωρίς το θέατρο δεν µπορώ.

Είναι τάση τα ριµέικ. Θα µπορούσατε να δείτε αυτήν τη σειρά µε άλλο πρωταγωνιστικό καστ;

Εχω να σας πω ότι είχε υπάρξει προσπάθεια να γίνει αυτό 20 χρόνια µετά την πρώτη προβολή της σειράς. Ο Γλυκοφρύδης ήθελε να το κάνει, εγώ το ήθελα πολύ, αλλά ο Ηλίας Γιαννίτσος, ο «Γιάννης», είχε πάρει έναν άλλο δρόµο, είχε άλλες υποχρεώσεις και δεν γινόταν να ενωθούµε και πάλι τηλεοπτικά.

Φιλοσοφική, µουσικές σπουδές, τελικά υποκριτική. Γιατί σας κέρδισε το θέατρο, κυρία Ζούνη;

Προφανώς αυτό ήταν που λαχταρούσα από µικρή. Εκανα µια βόλτα σε άλλα αντικείµενα και κατέληξα σε αυτό που λαχταρούσα.

Από τις δουλειές σας στην τηλεόραση ξεχωρίζετε κάποια µε µεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες;

Οχι. Είναι όλες στην καρδιά µου. Και το «Γιάννης και Μαρία» και οι «Γυναίκες» µε τη Θέµιδα Μπαζάκα και η «Πρόβα νυφικού» και το «Κλείσε τα µάτια».

Είναι περισσότερα τα «όχι» ή τα «ναι» που έχετε πει στην καριέρα σας;

Εχω πει λίγα «όχι». Ηµουν τυχερή γιατί µου ήρθαν όµορφα πράγµατα. Τα «όχι» είναι βέβαια και θέµα χρονικών συγκυριών.

Είχατε διατελέσει βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Το κεφάλαιο «πολιτική» έχει κλείσει για εσάς;

Νοµίζω ναι. Παρακολουθώ ως πολίτης βέβαια πάντα τα πράγµατα. Οταν έχεις περάσει από αυτό, δεν µπορείς να πεις «δεν ασχολούµαι». Αφήνω µια πολύ µικρή χαραµάδα, αλλά δεν νοµίζω πως εύκολα θα ξαναγύριζα. Για πολλούς λόγους.

Παντρέψατε την κόρη σας πριν από λίγες εβδοµάδες. Μιλήστε µου λίγο γι’ αυτό. Για τα συναισθήµατά σας.

Ηταν ένα βράδυ διαρκούς ευχάριστης έκπληξης µε πολλά χαµόγελα. ∆εν άφησα τα µάτια µου από πάνω της. Ηταν τόσο ευτυχισµένο και λαµπερό το ζευγάρι, που δεν τους χόρταινα. ∆εν έκλαψα, απλώς είχα έναν κόµπο. Αυτό συµβαίνει κάποια στιγµή στις µαµάδες, συνέβη και σε µένα. Πέρασε η ζωή της µπροστά µου σαν ταινία.

Γιαγιά θέλετε να γίνετε;

Βεβαίως θέλω να γίνω. ∆εν το έχω βιώσει, αλλά µου έχουν πει ότι είναι ένα πολύ τρυφερό συναίσθηµα. ∆εν είναι στα άµεσα πλάνα των παιδιών, απ’ ό,τι ξέρω τουλάχιστον, αλλά θα έρθει κι αυτό (γέλια). 

Ποια είναι η σχέση σας µε τον χρόνο; Τον φοβάστε;

Ποτέ δεν τον φοβήθηκα, είχα πάντα καλή σχέση µαζί του. Τον παρακολουθώ επάνω µου βέβαια. Και οµολογώ µε περιέργεια. Είµαι συµφιλιωµένη µε τον χρόνο. ∆εν κερδίζεται αυτή η µάχη. Μόνο να τον καλοπιάσεις µπορείς, όχι να του πηγαίνεις κόντρα. ∆εν την κερδίζεις τη µάχη. Γι’ αυτό δεν πήγα κόντρα ποτέ. ∆εν πείραξα, για παράδειγµα, κάτι στο πρόσωπό µου.

Εχετε σκεφθεί όµως για το µέλλον;

∆εν θέλω. Τροµάζω µε την ιδέα της παραµικρής αλλαγής πάνω µου και προτιµώ να µε παρακολουθώ φυσιολογικά.

Είναι γνωστό πως η ιστορία µε την πρώην συνεργάτιδά σας, Μπέσσυ Γιαννοπούλου, έχει πάρει τον δρόµο της ∆ικαιοσύνης. Γιατί, κυρία Ζούνη, δεν βγήκατε εσείς, όχι µέσω των δικηγόρων σας, να µιλήσετε ανοιχτά γι’ αυτό το θέµα;

Γιατί θεωρώ πως είναι τόσες οι λεπτοµέρειες που δεν υπάρχει κανένας λόγος ή χρησιµότητα να αρχίσεις να τις εκθέτεις κάπου αλλού εκτός των δικαστηρίων. ∆εν ξέρω πού εξυπηρετεί αυτό. Θα εξυπηρετούσε ένα αναµάσηµα των φυλλάδων που ασχολήθηκαν. Γιατί όταν δεν έχεις να πεις κάτι, τότε γίνεται σε επίπεδο φυλλάδας και εικασιών. Είναι τόσο πολύπλοκο το θέµα, που αποφάσισα από την πρώτη στιγµή πως θα µιλήσω µόνο στο δικαστήριο.

Μετά το τέλος των δικών θα το κάνετε;

∆εν το ξέρω, θα δω αν συντρέχει λόγος. Θέλω να κλείσει αυτή η ιστορία, να τελειώσει. Οµως στο δικαστήριο θα βγουν πολλά.

Αν σας ζητούσε µια συγνώµη η Μπέσσυ Γιαννοπούλου, θα τη δεχόσασταν;

∆εν το έχω σκεφθεί. Προφανώς ούτε και εκείνη ούτε και η δικηγόρος της το έχουν σκεφθεί, αλλά δεν θέλω τώρα να µπω σε αυτήν τη διαδικασία. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό θέµα, όπως αντιλαµβάνεστε.

Τη στάση που κράτησαν τα ΜΜΕ σε αυτήν την ιστορία πώς την κρίνετε;

∆εν µε εξέπληξαν. Ορµούν πάνω σε αυτό που γαργαλάει µε τρόπο θρασύ. Και εικάζουν ό,τι θέλουν. Μόνο τα σοβαρά έντυπα δεν αναµείχθηκαν. Ο άλλος δρόµος είναι ορµάς και ξεσκίζεις ό,τι µπορείς, γιατί αυτό πουλάει.

Ηταν µεγαλύτερη η ψυχική ή η επαγγελµατική φθορά που υποστήκατε από αυτήν την ιστορία;

Τον απολογισµό θα τον κάνω µετά, όταν κλείσει το θέµα. Είναι και τα δύο πολύ έντονα. ∆εν έχω κάνει απολογισµό του ποιο είναι µεγαλύτερο. Θα το δούµε στην πορεία.

Πώς σκοπεύετε να χειριστείτε εφεξής το θέµα; Αποκλειστικά και µόνο µέσω της δικαστικής οδού; 

Ναι, καθαρά και µόνο.

Θεατρικά τι ετοιµάζετε;

∆υστυχώς δεν προλαβαίνω να κάνω κάτι. Θα σκηνοθετήσω όµως του χρόνου ένα έργο που αγαπώ πολύ: το «Μοναξιά στην Αγρια ∆ύση» του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Ηταν για φέτος, αλλά λόγω των πολλών γυρισµάτων των «8 λέξεων» πάει για του χρόνου.

Γιατί πιστεύετε ότι θεωρείται πως η φωνή σας είναι εµβληµατική στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο; Επειδή έχετε κάνει πολλά σπικάζ, πολλές διαφηµίσεις;

∆εν µπορώ να το κρίνω εγώ. Πράγµατι έπιασε η φωνή. Το ηχόχρωµα είναι κάτι το οποίο δεν το ορίζουµε εµείς. Από εκεί και πέρα το καλλιεργείς και γίνεσαι καλύτερος. Η διαφήµιση ήταν ένα καλό «σχολείο» στο θέµα αυτό. Εννοώ την εκφορά και την αµεσότητα του λόγου. Είναι ένα δώρο που το έχεις ή δεν το έχεις.