Συμμορία Ροζ Πάνθηρες: Η γυναίκα αράχνη που ήταν εθισμένη στην παρανομία (vid)

Η Σέρβα Ολίβια Τσίρκοβιτς έγινε γνωστή στη χώρα μας ως μία από τις καλύτερες μπασκετμπολίστριες που πέρασε από τα ελληνικά παρκέ, αλλά και για τις αμέτρητες ληστείες που έχει στο βιογραφικό της ως μέλος της συμμορίας «Ροζ Πάνθηρες». 

Η μοναδική γυναίκα που κατάφερε να αποδράσει από τις ελληνικές φυλακές έδωσε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στον Αντώνη Σρόιτερ, που με την κάμερα της εκπομπής «Αυτοψία» τη συνάντησε στο παγωμένο Βελιγράδι, καθώς μετά την αποφυλάκισή της της έχει απαγορευτεί η είσοδος στην Ελλάδα.

Η «Λησταρχίνα» των Ροζ Πανθήρων που καταδικάστηκε από τα ελληνικά δικαστήρια για ληστείες και κλοπές σε 116 κοσμηματοπωλεία, συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και την απόδρασή της από τις φυλακές Κορυδαλλού διηγήθηκε στον παρουσιαστή του Alpha τη ζωή της που μοιάζει με σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. 

«Δεν μετάνιωσα ποτέ. Γνώρισα ανθρώπους που είχαν σχέση με την παρανομία και αντί να τρομάξω από αυτούς, εγώ γοητεύτηκα από τον τρόπο που ζούσαν και συμπεριφέρονταν. Ήμουν κρατούμενη 7,5 χρόνια. Μπήκα στη φυλακή τρεις φορές. Μόνο εγώ είμαι υπεύθυνη για όλα αυτά που έχω κάνει» ανέφερε η Σέρβα πρώην μπασκετμπολίστρια με ύψος 1,93, Ολίβια Τσίρκοβιτς.

Μίλησε για τα πρώτα ευτυχισμένα χρόνια στην ομάδα Παγκρατίου, αποκάλυψε πώς μπήκε στη διαβόητη συμμορία με τη μυθιστορηματική δράση, θυμήθηκε τα δύσκολα χρόνια στη φυλακή, αλλά και το πώς απέδρασε ένα μεσημέρι του Ιουλίου με την βοήθεια ενός συνεργού της που μπήκε στις φυλακές με το πρόσχημα πως της φέρνει χρώματα να ζωγραφίσει. «Όσα χρόνια είσαι φυλακή, αν θες να επιβιώσεις πρέπει να παγώσεις τα αισθήματά σου. Κατάλαβα ότι πάγωσα όταν ήρθα στο αεροδρόμιο του Βελιγραδίου και με περίμενε ο γιος μου. Τον βλέπω να τρέμει, έκλεγε και έρχεται να με αγκαλιάσει. Τον αγκάλιασα και δεν αισθάνθηκα τίποτα» είπε.

«Στη Σερβία είναι νόμιμο να ανοίξεις ένα showroom και να έχεις κλεμμένα ρούχα ή χρυσό. Οι Σέρβοι πήγαιναν στην Ευρώπη και έφερναν κλεμμένα επώνυμα ρούχα και κοσμήματα. Λέω: "γιατί όχι;" Να αγοράζω εγώ φτηνά και να τα πουλάω νόμιμα. Ήταν νόμιμο γιατί είχαμε εμπάργκο και η Σερβία μας άφηνε να κάνουμε τα πάντα. Με τις γνωριμίες που είχα ό,τι μου έφερναν το πουλούσα αμέσως. Τόσο γρήγορα που άρχισα να χρηματοδοτώ ομάδες να κλέβουν όλη την Ευρώπη. Ήμουν σίγουρη ότι δεν είμαι παράνομη. Ήμουν περήφανη για το πόσο έξυπνη ήμουν και πόσο γρήγορα έβγαζα λεφτά» τόνισε η Ολίβια. 

Ο έρωτας που την οδήγησε στη φυλακή

Ο έρωτας, όμως, θα την οδηγήσει στη φυλακή. Έχοντας χωρίσει από τον πρώτο της άντρα, θα ερωτευτεί ένα μέλος της συμμορίας και θα ακολουθήσει σε ένα «χτύπημα» στην Ελλάδα. Το κοσμηματοπωλείο στη Χερσόνησο της Κρήτης ήταν ιδανικό για να συνδυαστεί με διακοπές.

Μένει μακριά από το σημείο κλοπής, αλλά επιστρέφει με τον νέο της έρωτα στο Ρέθυμνο, για να μην προκαλέσει υποψίες. Ένας ξεχασμένος λοστός κάτω από το κάθισμα του αυτοκινήτου και ένας έλεγχος από τους αστυνομικούς θα την οδηγήσουν στην πρώτη της καταδίκη. Έξι χρόνια ποινή φυλάκισης. «Παίρνω τον γιο μου και του λέω: "Νικόλα, ο άνθρωπος με τον οποίο πήγα για κάτι δουλειές κάτι έκανε και έμπλεξα. Είμαι στη φυλακή. Μοιάζει με ξενοδοχείο που ξεκουράζεσαι όλη μέρα, που έχουμε φαγητό και είναι ωραία"». Ο γιος τότε ήταν 10 ετών. Η συμμορία ακόμη δεν είχε αποκτήσει το όνομα «Ροζ Πάνθηρες».

Επειτα από τρία περίπου χρόνια αποφυλακίζεται, αλλά ντρεπόταν να επιστρέψει στο μπάσκετ και να προπονεί, είχε στιγματιστεί. Γύρισε στη Σερβία και μπήκε πιο βαθιά στην παρανομία. Τότε αρχίζει και η ιστορία για τους «Ροζ Πάνθηρες». Ο δικός της ρόλος στην οργάνωση, όπως ισχυρίζεται, ήταν περισσότερο υποστηρικτικός. Να ενοικιάζει τα σπίτια ή τα αυτοκίνητα. Όμως ένα ακόμη λάθος και ο πάντα «παρών» έρωτας θα οδηγήσει και πάλι σε αδιέξοδο. Θα βρεθούν ξανά στην Κρήτη για ληστεία. Ο φίλος της θα πυροβολήσει και θα πυροβοληθεί. «40 μέρες ήταν σε κώμα. Δεν ξέρω πώς έζησε αυτός ο άνθρωπος. Όλοι φύγανε, αλλά εγώ έμεινα. Είπαμε αυτό το έργο που έχουμε αισθήματα, να ονειρεύομαι, δεν μπορούσα να τον αφήσω».

Η κόρη του Άκη Τσοχατζόπουλου, Αρετή, τη βοηθά να αποδράσει

Προφυλακίζεται στον Κορυδαλλό, αλλά από την αρχή ήταν αποφασισμένη να αποδράσει. Το σχέδιο ξεδιπλώνεται γύρω από το τάλαντο της στη ζωγραφική. «Με βοήθησε άθελά της να αποδράσω η κόρη του Άκη Τσοχατζόπουλου, Αρετή. Είπε ότι εκείνη είναι μια καλλιτέχνιδα που ζωγραφίζει τέλεια και αφήστε την κοπέλα να ζωγραφίσει στη φυλακή».

Έτσι, η ευκαιρία ήρθε όταν η αρχιφύλακας της πρότεινε να ζωγραφίσει το δωμάτιο της διευθύντριας που έλειπε. «Χρυσή ευκαιρία» λέει η ίδια. 15 μέτρα από την πόρτα του Κορυδαλλού, 15 μέτρα από την ελευθερία. Έχει συνεννοηθεί να έρθει ένας συνεργός ώστε να τη βοηθήσει με την απόδραση. «Θυμάμαι πως αντί να ανέβω σε μια μηχανή μεγάλου κυβισμού, εγώ ανέβηκα σε ένα παπάκι. Πηγαίναμε σαν πληγωμένο σαλιγκάρι. Με το παπάκι σε δυο λεπτά ήμουν σε ένα σπίτι νοικιασμένο. Τελείωσε η υπόθεση. Απόδραση τέλος» ανέφερε χαριτολογώντας. 

Η παρανομία γίνεται εθισμός για την Ολίβια

Πλέον, όμως, η παρανομία έχει γίνει εθισμός γι' αυτήν. Δεν μπορούσε να αντισταθεί. Σε λίγους μήνες μια ληστεία θα την φέρει πάλι στη χώρας μας. Μια ληστεία σε κοσμηματοπωλείο στην Αργυρουπολη, μια υποψία για το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο που είχαν και η επιστροφή στην φυλακή ήρθε χωρίς περιθώρια νέας απόδρασης. Αυτή τη φορά θα μείνει μέσα πέντε χρόνια. «Πιστεύεις ότι στον παράνομο δρόμο ξέρεις που πατάς. Και έγινε ένα περιστατικό σε μια πολύ επικίνδυνη χώρα που πιστεύω ότι ο Θεός έκλεισε τα μάτια παντού για να με σώσει. Τρόμαξα το παιδί μου γιατί ήταν στο τηλέφωνο και κατάλαβε πως κάτι μου συμβαίνει. Γυρίζω σπίτι και για πρώτη φορά είδα στα μάτια του γιου μου την αμφιβολία. Η εικόνα είδωλο που είχε για μένα κατέρρευσε. Δεν με άλλαξε κανένα δικαστήριο, κανένας αστυνομικός. Με άλλαξε ο γιος μου και αυτό το βλέμμα που είδα».

Σήμερα, έχοντας κλείσει οριστικά την πόρτα της παρανομίας πίσω της, γράφει βιβλία για την ζωή της που πρόκειται να γίνουν ταινία στο Χόλυγουντ, ενώ έχει ξεκινήσει και δικαστικό αγώνα προκειμένου να μπορέσει να έρθει και πάλι στην Ελλάδα.