Συγκλονίζει η ηθοποιός Λουκία Πιστιόλα: «Έχω δουλέψει στη φυλακή με ισοβίτες φονιάδες - Είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά ┋

Η ηθοποιός Λουκία Πιστιόλα μίλησε στην Ελένη Τσολάκη και την εκπομπή «Open Weekend» για την παράσταση «Μανδραγόρας» που πρωταγωνιστεί, ενώ ανέφερε ότι δεν έχει υποστεί ποτέ κακοποιητική συμπεριφορά στο θέατρο.

«Προσωπικά παλεύω τον φόβο. Αρνούμαι να φοβηθώ. Έχω αποφασίσει να αντιμετωπίσω τον φόβο. Το συνάφι των ηθοποιών πρόκειται - σε σχέση με άλλα σινάφια - για ένα σινάφι αγγέλων. Στο κάτω κάτω η δουλειά μας έχει να διαπραγματευτεί με τη ψυχή του. Τα δύο κρούσματα συναδέλφων με κακοποιητικές συμπεριφορές που μάθαμε, ήταν μπορώ να σας πω τα μοναδικά. Δεν έχω υποστεί ποτέ κακοποιητική συμπεριφορά στη δουλειά μου. Είναι εγκληματικό να κακοποιείς παιδιά, ζώα και γέρους» είπε η Λουκία Πιστιόλα!

Λουκία Πιστιόλα: «Το άτομο που φυλακίζεται είναι ένα πρόσωπο που αξίζει, αν μη τι άλλο, τον ελάχιστο σεβασμό μας»

Αναφορικά με την εμπειρία της στις φυλακές Κορυδαλλού η ηθοποιός είπε: «Έχω δουλέψει σε φυλακές στο ψυχιατρείο για τριάμισι χρόνια με ισοβίτες φονιάδες. Το άτομο που φυλακίζεται είναι ένα πρόσωπο που αξίζει, αν μη τι άλλο, τον ελάχιστο σεβασμό μας, γιατί έρχεται αντιμέτωπο με τη ψυχή του, τα εγκήματά του και αυτά που έχει κάνει. Δεν υπάρχει άνθρωπος που έχει κακοποιήσει χωρίς να έχει κακοποιηθεί βάναυσα ο ίδιος στην παιδική του ηλικία. Όλοι οι φονιάδες που συνάντησα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: κακοποίηση στην παιδική τους ηλικία. Είτε από πατέρα είτε από αδιαφορία μάνας!

...Κάνουμε μια σκληρή δουλειά. Εγώ ευχόμουν ο πατέρας μου να πεθάνει δευτερότριτο για να μπορέσω να πάω στην κηδεία του. Από μία τέτοια πολύ σοβαρή ιστορία που δικό μου πρόσωπο κινδύνευε κι εγώ έπρεπε να κάνω αντικατάσταση στο θέατρο για μια εβδομάδα και έπρεπε να το κάνω - γιατί έχω υποχρέωση και στο κοινό και στους συναδέλφους μου που θα χάσουν τα μεροκάματά τους - αποφάσισα να μη δουλέψω για 3 με 4 χρόνια στο θέατρο.

Και θέλησα να κάνω κάτι που θα διεύρυνε τους δικούς μου ορίζοντες τους θεατρικούς, όχι από φιλανθρωπία. Και πήγα στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού, έναν πολύ δύσκολο χώρο, όπου έκανα δύο χρόνια να ανεβάσω παράσταση μαζί τους. Έπρεπε να τους πλησιάσω, να τους γνωρίσω, να με εμπιστευτούν και να "ανοίξουν". Κι εκεί βρήκα τον παράδεισό μου. Το πιο πρόσφορο έδαφος που μπορεί να βρει ένας ηθοποιός, δάσκαλος, σκηνοθέτης για να δουλέψει» εξομολογήθηκε η Λουκία Πιστιόλα.