Eurovision: Τα 8 μεγαλύτερα σκάνδαλα του διαγωνισμού τραγουδιού που πιθανώς δεν είχατε ακούσει ποτέ

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά ┋

Το βράδυ της Πέμπτης (11/5), συμπληρώθηκε το παζλ με τις χώρες που θα διαγωνιστούν στον μεγάλο τελικό της Eurovision 2023, ο οποίος θα διεξαχθεί απόψε Σάββατο (13/5) στη σκηνή του M&S Bank Arena στο Λίβερπουλ. Δυστυχώς, η ελληνική συμμετοχή δεν κατάφερε να προκριθεί, σε αντίθεση με την Κύπρο και τον Andrew Lambrou που κέρδισε την προτίμηση του κοινού. Βέβαια, ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision δεν είναι μόνο γεμάτος από θεατρικά κοστούμια, περίεργους στίχους και ιδιαίτερες ερμηνείες. Στην 68χρονη ιστορία του, έχει επίσης αποτελέσει πεδίο αντιπαραθέσεων που κυμαίνονται από υποτιθέμενες δωροδοκίες για ψήφους μέχρι πολιτικές διαδηλώσεις στη σκηνή.

Κάποτε μπορούσατε να ψηφίσετε για τη χώρα σας

Στον πρώτο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 1956, και οι επτά συμμετέχουσες χώρες έστειλαν από δύο μέλη της κριτικής επιτροπής στη διοργανώτρια πόλη, το Λουγκάνο της Ελβετίας, προκειμένου να ψηφίσουν μυστικά τα τραγούδια. Οι κριτές μπορούσαν να ψηφίσουν όποια χώρα ήθελαν, συμπεριλαμβανομένης και της δικής τους. Ωστόσο, τα μέλη της κριτικής επιτροπής από το Λουξεμβούργο δεν ήταν σε θέση να ταξιδέψουν, οπότε οι Ελβετοί υπήκοοι επιτράπηκε να ψηφίσουν για λογαριασμό τους. Και μαντέψτε ποιος κέρδισε τον διαγωνισμό; Φυσικά η Ελβετία! Ο αυτοέπαινος δεν είναι έπαινος.

Το Ισραήλ είχε αποκηρύξει τη δική του συμμετοχή

Μια αμφιλεγόμενη πολιτική χειρονομία διαδραματίστηκε στη σκηνή της Eurovision το 2000, όταν οι συμμετέχοντες του Ισραήλ, οι PingPong, ολοκλήρωσαν το τραγούδι τους "Be Happy" ξεδιπλώνοντας συριακές σημαίες και κάνοντας έκκληση για ειρήνη, προς σοκ πολλών στην πατρίδα τους. Η ραδιοτηλεοπτική αρχή του Ισραήλ αποκήρυξε τη συμμετοχή, αλλά η αλήθεια τελικά αποκαλύφθηκε όταν έγινε γνωστό ότι δύο μέλη της αποστολής ήταν δημοσιογράφοι που έγραφαν για πολιτιστικά θέματα στην εφημερίδα Ma'ariv. Ομολόγησαν ότι συμμετείχαν στον διαγωνισμό της Eurovision για πλάκα, αν και στην πορεία κατέληξαν να νικήσουν 83 άλλες συμμετοχές.

Ισχυρισμοί για χρήση ναρκωτικών

Όταν το ιταλικό ροκ συγκρότημα Maneskin κέρδισε τον διαγωνισμό το 2021, η επιτυχία τους επισκιάστηκε από εικασίες σχετικά με τη χρήση ναρκωτικών κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης. Ο τραγουδιστής Damiano David καταγράφηκε από τις τηλεοπτικές κάμερες να σκύβει πάνω από ένα τραπέζι εκτός σκηνής στο green room κάνοντας μια κίνηση που παρέπεμπε σε χρήση ναρκωτικών κατά τη διάρκεια του φινάλε του σόου, τροφοδοτώντας φήμες για χρήση κοκαΐνης. Ένα άλλο μέλος του συγκροτήματος φάνηκε να τον σπρώχνει και αυτός γρήγορα κάθισε ξανά όρθιος. Όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει την περίεργη συμπεριφορά του σε μια αμήχανη συνέντευξη Τύπου με έναν Σουηδό δημοσιογράφο, ο David αρνήθηκε οποιαδήποτε παράβαση και επέμεινε ότι "κοιτούσε κάτω επειδή ο κιθαρίστας Thomas Raggi είχε σπάσει ένα ποτήρι".

LGBTQ+ προκλήσεις

Όταν η τρανσέξουαλ τραγουδίστρια Dana International κέρδισε τον διαγωνισμό για το Ισραήλ το 1998 με το τραγούδι "Diva", εδραίωσε τη Eurovision ως εορταστικό χώρο για τα LGBTQ+ άτομα. Όμως η συμμετοχή της στον διαγωνισμό οδήγησε τους ορθόδοξους Εβραίους να διαμαρτυρηθούν στους δρόμους του Ισραήλ και η ίδια δέχτηκε απειλές για τη ζωή της. Η διαφορετική στάση των χωρών υποδοχής απέναντι στα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων είναι ένα επίμονο θέμα του διαγωνισμού, με τη μεγάλη βάση ομοφυλόφιλων οπαδών του να αναγκάζεται συχνά να ταξιδεύει σε χώρες με καταπιεστικό καθεστώς απέναντι στη σεξουαλικότητα.

Μια από τις πιο εμβληματικές νικήτριες των τελευταίων ετών ήταν η γενειοφόρος drag performer Conchita Wurst που κέρδισε για την Αυστρία το 2014. Ο performer, το πραγματικό όνομα του οποίου είναι Tom Neuwirth, κέρδισε τον διαγωνισμό με διαφορά 52 βαθμών, παρά τις αρχικές προσδοκίες ότι η εμφάνισή του θα ήταν αμφιλεγόμενη στις κοινωνικά συντηρητικές χώρες.

Τα παιδιά στη Eurovision

Το 1970, η 18χρονη Rosemary Browne ή αλλιώς Dana, κέρδισε για πρώτη φορά τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision για την Ιρλανδία τραγουδώντας το "All Kinds of Everything". Αλλά το κορίτσι από το Ντέρι δεν είναι η νεότερη νικήτρια. Το 1986, νικήτρια του διαγωνισμού τραγουδιού ήταν η 13χρονη Sandra Kim που εκπροσωπούσε το Βέλγιο, η οποία τραγούδησε το J'Aime La Vie. Είχε πει στους παραγωγούς του σόου ότι ήταν 15 ετών.

Η επιτυχία της Kim έδωσε το έναυσμα για την επιλογή νεαρών συμμετεχόντων σε πολλές χώρες. Το 1989, η 11χρονη Nathalie Paque εκπροσώπησε τη Γαλλία και η 12χρονη Gili Natanael εμφανίστηκε για το Ισραήλ. Αυτό προκάλεσε διαμάχη λόγω της πίεσης που ασκούσε ο διαγωνισμός στα παιδιά να εμφανιστούν σε μια τόσο μεγάλη σκηνή. Μια αλλαγή των κανόνων την επόμενη χρονιά όριζε ότι οι διαγωνιζόμενοι πρέπει να είναι 16 ετών την ημέρα του διαγωνισμού.

Μποϊκοτάζ για όλους τους θεατές

Ενώ πολλοί ζήτησαν από την Ιρλανδία να ξεχάσει τη Eurovision λόγω των κακών επιδόσεων, της ψηφοφορίας βάσει μπλοκ και του κόστους φιλοξενίας του διαγωνισμού στο (απίθανο πλέον) σενάριο να εξασφαλίσει τη νίκη, υπήρξαν επίσης εκκλήσεις για μποϊκοτάζ της Eurovision για πολιτικούς και ανθρωπιστικούς λόγους.

Το 2019, οι διοργανωτές, οι καλλιτέχνες και οι τηλεθεατές ενθαρρύνθηκαν να μποϊκοτάρουν τον διαγωνισμό, καθώς πραγματοποιήθηκε στο Τελ Αβίβ, προκειμένου να αναδειχθεί η καθημερινή βία, το άγχος και το ανθρώπινο κόστος της ισραηλινής κατοχής για τους Παλαιστίνιους. Στον διαγωνισμό του 2009 η Γεωργία απέσυρε τη συμμετοχή της, αφού το τραγούδι της "We Don't Wanna Put In" απορρίφθηκε από τους διοργανωτές επειδή περιείχε προφανείς αναφορές στον Ρώσο ηγέτη.

Ο Cliff Richard έπεσε θύμα ληστείας

Όταν ο Cliff Richard εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο τραγουδώντας το 1968 το "Congratulations", ήταν το φαβορί των στοιχημάτων για τη νίκη. Ωστόσο, ο Ισπανός διαγωνιζόμενος Massiel τον κέρδισε για μόλις έναν πόντο με το "La La La La". Έκτοτε, σε ισπανικό ντοκιμαντέρ του 2008, υποστηρίχθηκε ότι ο δικτάτορας της χώρας Φρανσίσκο Φράνκο νόθευσε την ψηφοφορία, καθώς η νίκη θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας για το φασιστικό του καθεστώς για την ενίσχυση της εικόνας της Ισπανίας στο εξωτερικό.

Ερωτηθείς αν το θέμα θα διερευνηθεί επίσημα, ο διευθυντής της Eurovision Bjorn Erichsen απάντησε: "Όχι! Η Eurovision δεν θα έχει καμία σχέση με το θέμα. Μόνο για να κάνουμε τον Cliff Richard λίγο πιο χαρούμενο και τον Ισπανό νικητή λίγο πιο δυστυχισμένο; Δεν νομίζω ότι πρέπει να ξεθάψετε παλιά πτώματα για να αποδείξετε ότι ήταν ή δεν ήταν ο πατέρας. Είναι παρελθόν". Δεν θα υπάρξουν λοιπόν αναδρομικά συγχαρητήρια ή πανηγυρισμοί για τον Cliff.

Η Ιορδανία ανακοίνωσε τους επιλαχόντες ως νικητές

Η Ιορδανία μετέδωσε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision για πρώτη φορά το 1978, σε ένα από τα πολλά αρνητικά σημεία των σχέσεών της με το Ισραήλ Η Ιορδανία αρνήθηκε να μεταδώσει την ισραηλινή συμμετοχή, έκλεισε το σήμα την ώρα που έπαιζαν και αντ' αυτού έδειξε εικόνες με λουλούδια.

Αργότερα, όταν η ψηφοφορία έδειξε ότι το Ισραήλ κέρδισε, διέκοψαν τη μετάδοση και ανακοίνωσαν στο τοπικό κοινό τους ότι το Βέλγιο (που είχε καταλήξει στη δεύτερη θέση) ήταν ο νικητής.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι σχεδόν κάθε Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision προκαλεί αντιπαραθέσεις διαφόρων μορφών - άλλες πολιτικές, άλλες ανθρωπιστικές, άλλες εντελώς αστείες.

Με πληροφορίες από rte.ie

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:

Διαβάστε ακόμη