Στο μυαλό του David Bowie: Σεξ, ναρκωτικά και ο διάβολος στην πισίνα

Η παρακμή και η παράνοια εξουσίαζαν τον Ντέιβιντ Μπόουι (David Bowie) στα μέσα της δεκαετίας του 1970 με έναν τρόπο που μπορεί να συγκριθεί μόνο με κάποιον τρελό βασιλιά μιας άλλης εποχής. Πίσω από το καλλιτεχνικό του μεγαλείο κρυβόταν ο εθισμός στην κοκαΐνη, μια παράξενη δίαιτα με πιπεριές και γάλα και η ακλόνητη εμμονή του με το Τρίτο Ράιχ. Ως αποτέλεσμα των παρενεργειών της κοκαΐνης, ο Bowie πίστευε ότι δέχτηκε μια οδυνηρή επίθεση από δαιμονικά τέρατα της κόλασης, κυρίως με τη μορφή του φίλου του, μουσικού συνεργάτη του και υποτιθέμενου «φαντάσματος» του Glenn Hughes των Deep Purple.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες οδήγησαν στην περσόνα του Thin White Duke, του σκελετωμένου χαρακτήρα και φορέα της θεϊκής τρέλας που ο Bowie χρησιμοποίησε με καταστροφικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας. Τα άλμπουμ που παρήγαγε εκείνη την εποχή μπορεί κάλλιστα να αποτελούν ένα ζενίθ, αλλά επιβάρυναν σημαντικά τον Starman.

Η εμμονή με το Τρίτο Ράιχ και τον ναρκισσισμό του Χίτλερ

Ο Glenn Hughes είναι μπασίστας και τραγουδιστής, γνωστός κυρίως για τη δουλειά του στους Deep Purple και στο funk-punk συγκρότημα Trapeze. Μιλώντας στον Dylan Jones για το μυθιστόρημά του, David Bowie: A Life, κατέγραψε τις εμπειρίες του με τον ρόκερ το '74: «Ήταν εγωιστής και καθοδηγούνταν εκείνη την εποχή από μια εμμονή με το Τρίτο Ράιχ και έβλεπε αυτές τις μα**κίες στο σπίτι μου».

Και συνεχίζει εξηγώντας: «Ήταν τόσο απορροφημένος από τον ναρκισσισμό του Χίτλερ. Δεν ήθελε να είναι αυτός, αλλά ήταν γοητευμένος από το ναζιστικό κίνημα». Αυτές οι γεμάτες ναρκωτικά συνεδρίες παρακολούθησης δημαγωγών προκάλεσαν το ενδιαφέρον του Bowie για τον φασισμό, ωθώντας τον να δηλώσει περιβόητα ότι «ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ένας από τους πρώτους ροκ σταρ», σε μια συνέντευξη του 1976 στο περιοδικό Playboy.

Η περίφημη εικόνα του ναζιστικού χαιρετισμού της εποχής μπορεί κάλλιστα να επιβεβαιωθεί ως ένα εφέ επεξεργασίας φωτογραφίας που προκλήθηκε από την κίνηση του χεριού του τραγουδιστή ενώ χαιρετούσε. Παρ' όλα αυτά, υπήρξε έντονη διαμάχη γύρω από τον σταρ εκείνη την εποχή.

Η κατάχρηση ουσιών και οι παραισθήσεις

Πέρα από τα προκλητικά σχόλιά του, ο Bowie πέρασε μια περίοδο απίστευτης κατάχρησης ουσιών που απαιτεί μια πολύ λιγότερο λογική προσέγγιση. «Ένιωθε ότι η πισίνα στο σπίτι του στο Λος Άντζελες ήταν στοιχειωμένη. Ένιωθε ότι ο Διάβολος ήταν μέσα στην πισίνα», εξηγεί ο Hughes. «Ο άνεμος ούρλιαζε, [και η πισίνα άρχισε να] φουσκώνει σαν τζακούζι [...] Σας ορκίζομαι ότι έχω μια πισίνα και δεν την έχω ξαναδεί να φουσκώνει. Αυτή η πισίνα έβγαζε γαμ***νες φυσαλίδες».

Ο Hughes συνεχίζει: «Μπορεί να σκεφτείτε, ω Θεέ μου, αυτοί οι δύο γαμ****νοι ηλίθιοι. Αλλά με την κόκα, μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου να δει τα πάντα. Κάνε στον εαυτό σου μια χάρη, μείνε ξύπνιος για 72 ώρες και θα δεις σκ*τά να κινούνται». Το κατά πόσο αυτό είναι «να κάνεις μια χάρη στον εαυτό σου» είναι συζητήσιμο, αλλά το περιστατικό με τις φυσαλίδες στην πισίνα είχε σίγουρα ανεξίτηλο αντίκτυπο στον Bowie, καθώς ο τραγουδοποιός αργότερα έκανε εξόρκισμό στο «υδάτινο σπίτι του διαβόλου» με τη βοήθεια μιας «μάγισσας» από τη Νέας Υόρκης, της Walli Elmlark.

Οι επιδράσεις των ναρκωτικών, η αποκρυφιστική λογοτεχνία που διάβαζε εκείνη την εποχή και το περίεργο κλίμα που υπήρχε γύρω από τον γείτονά του στο Λος Άντζελες, προερχόμενο από το φρικτό σκηνικό των δολοφονιών του Manson λίγα μόνο σπίτια πιο κάτω, συνδυάστηκαν και οδήγησαν τον Bowie σε έναν κόσμο που μαστιζόταν από κακόβουλα φαντάσματα τόσο από τη σφαίρα της κόλασης όσο και από τη μουσική βιομηχανία. Όπως είπε ο ίδιος ο Bowie: «Μια ακόμη έλξη μου αποτελούσαν οι Ναζί και η αναζήτησή τους για το Άγιο Δισκοπότηρο. [...] Το πλήρωσα με τη χειρότερη μανιοκατάθλιψη της ζωής μου. [...] Ο ψυχισμός μου πήγε στα τάρταρα, απλά έσπασε σε κομμάτια. Είχα παραισθήσεις είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα. [...] Ένιωθα σαν να είχα πέσει στα έγκατα της γης». Μια τέτοια παραίσθηση ήταν ότι το σπίτι του Aleister Crowley είχε περιέλθει στην κατοχή του Jimmy Page, ο οποίος ασχολιόταν και ο ίδιος με τον αποκρυφισμό (σχετική αναφορά υπάρχει σε ομιλία του στο Oxford Union στο 34:50).

Μετά από μια διαφωνία με τον ροκά των Led Zeppelin, ο Bowie ένιωθε ευάλωτος σε δαιμονικές επιθέσεις που προκαλούσε ο «Θεός της κιθάρας», ο Page. Η λύση του Bowie εκείνη την εποχή ήταν να αποθηκεύει οτιδήποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του, συμπεριλαμβανομένων των δικών του ούρων, των νυχιών και των μαλλιών του.

Παρόλο που ο Bowie είχε γίνει αχώριστος από τον Hughes εκείνη την εποχή, ένιωθε αβοήθητος από την ψύχωση του τραγουδιστή. Ο Bowie έκανε συνεχώς κήρυγμα στον σταρ των Deep Purple για την ανάγκη συνεχούς δημιουργικής εξέλιξης. Μίλαγε ακατάπαυστα στον Hughes για την αλλαγή του ήχου και της εμφάνισής του, «πετώντας τα δερμάτινα παντελόνια του» και αφήνοντας τον Bowie να του κόψει τα μαλλιά. Εικάζεται ότι ο απώτερος σκοπός του Bowie για αυτά τα αιτήματα κουρέματος είχε τις ρίζες του στο απόκρυφο βασίλειο, όπου μια τούφα μαλλιών κατέχει ανείπωτη δύναμη.

Μιλώντας στον συγγραφέα Wim Hendrikse, ο Hughes είπε: «Ο David δεν κοιμόταν ποτέ. Βρισκόταν σε μια "καταιγίδα κοκαΐνης". Ήμασταν ξύπνιοι τρεις ή τέσσερις μέρες τη φορά. Ο Bowie είχε την τάση να πηγαίνει συχνά σε πολύ παράξενες συζητήσεις για τον Aleister Crowley ή τους Ναζί ή τους αριθμούς. Ήταν τελείως τρελαμένος. Ήταν συνέχεια στα όρια της παράνοιας... Ο Bowie ταξίδευε κατευθείαν στο κέντρο του ψυχικού σκοταδιού, χαμένος στον δικό του κόσμο». (σχετική αναφορά του Bowie στον Aleister Crowley, Άγγλο αποκρυφιστή σε συνέντευξή του το 2004 στο 11:25)

Ίσως το πιο αξιοσημείωτο σε αυτή την περίοδο για τον Bowie ήταν ότι η κάθοδός του σε έναν απομονωμένο κόσμο τρέλας και χάους οδήγησε σε μερικές λαμπρές στιγμές, κορυφαίες για την καριέρα του. Για τον μέσο άνθρωπο που παλεύει να σηκωθεί από το κρεβάτι μετά από μερικά ποτά, το γεγονός ότι μια τέτοια αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα και μια απομόνωση στην αχαλίνωτη παρακμιακή λήθη παρήγαγε έργα όπως το Young Americans και το Station to Station είναι από μόνο του ένα εκπληκτικό κατόρθωμα. Ένα κατόρθωμα που σίγουρα μόνο ο θρυλικός ροκ σταρ θα μπορούσε να πετύχει.

Με πληροφορίες από faroutmagazine.co.uk

Διαβάστε ακόμη

Έρχεται «Μεγάλος Αδελφός» για τα αυθαίρετα: Drones, ψηφιακές πλατφόρμες και τεχνητή νοημοσύνη θα εντοπίζουν τα κτίσματα χωρίς άδεια

Πώς διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις στην κυβέρνηση: Για ποια θέματα χτυπά «καμπανάκι»

Ένα βήμα πριν τη δημοσιονομική παράλυση οι ΗΠΑ - Καταψηφίστηκε η πρόταση Τραμπ για αύξηση του ορίου του χρέους

Αυτές είναι οι πιο χριστουγεννιάτικες πόλεις στον κόσμο