Μαρία Ελένη Λυκουρέζου για Ζωή Λάσκαρη: «Είχαμε κανονίσει να βρεθούμε μία μέρα πριν πεθάνει αλλά της το ακύρωσα»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Μια σκληρή αλλά αληθινή ιστορία είδε το φως της δημοσιότητας με την Μαρία Ελένη (Αίθρα) Λυκουρέζου να περιγράφει τις τελευταίες της στιγμές με τη μητέρα της Ζωή Λάσκαρη. Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται εφτά χρόνια από το θάνατο της αείμνηστης ηθοποιού και η κόρη της θέλησε να κάνει μια αναδρομή μία ημέρα πριν το θάνατο της μητέρας της.

Όπως περιέγραψε η ίδια σε ένα βίντεο που ανήρτησε στο προσωπικό της λογαριασμό στο Tiktok, μητέρα και κόρη είχαν κανονίσει να συναντηθούν μία μέρα πριν πεθάνει η Ζωή Λάσκαρη, με την δεύτερη να μετανιώνει για εκείνη τη στιγμή.

«Τα έχουμε όλα δεδομένα ότι ο άλλος θα είναι εκεί και αύριο»

Στο βίντεο που δημοσίευσε ανέφερε αρχικά ότι η μητέρα της την είχε καλέσει στις 15 Αυγούστου για να της ευχηθεί για τη γιορτή της. «16 Αυγούστου δεν μιλάμε και 17 ήταν να πάνε το βράδυ να φάμε, εγώ είχα τα δικά μου τα ψυχολογικά και δεν ήμουν καθόλου καλά και της στέλνω μήνυμα ότι «μαμά άκυρο για το βράδυ, δεν έχω καθόλου διάθεση θα τα πούμε αύριο». Είναι αυτή η μα... που στέλνουμε μήνυμα, τα έχουμε όλα δεδομένα ότι ο άλλος θα είναι εκεί και αύριο», δήλωσε αρχικά η Αίθρα Λυκουρέζου.

Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Την επόμενη μέρα πάω να κολυμπήσω στο Πόρτο Ράφτη και δεν περνάω από το σπίτι, δεν ήμουν γενικότερα καλά. Δεν είχα διάθεση να μιλήσω με κανέναν. Κολύμπησα και φεύγοντας από την παραλία, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο πατέρας μου. Μου λέει «Μαρία Ελένη… η μαμά δεν ξύπνησε!». Παθαίνω πανικό, όπως αντιλαμβάνεστε. Όπως ήμουν δεν θυμάμαι τίποτα, πρέπει να πήγαινα ανάποδα στον δρόμο. Μπαίνω στο σπίτι και βλέπω την μανούλα μου στο κρεβάτι. Ήμασταν όλοι εκεί… τα υπόλοιπα είναι ιστορία», είπε για τη μέρα του θανάτου της μεγάλης σταρ.

Τέλος μίλησε για το πως διαχειρίστηκε το θάνατο της μητέρας της: «Εκανα πολύ καιρό να ξεπεράσω και να μαλακώσει μέσα μου το γεγονός ότι της έστειλα μήνυμα, το γεγονός ότι ακύρωσα, το ότι φέρθηκα έτσι όπως φέρθηκα. Είναι αυτό που λες «γιατί ρε γα...να το έχω κάνει». Από την άλλη σκέφτομαι ότι έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα, ήταν το τελευταίο βράδυ με τον άντρα της, ήταν οι δυο τους στο δωμάτιο, μιλούσαν, γελούσαν και ήταν σε πολύ καλή διάθεση. Μετά κοιμήθηκαν… Χάνουμε στιγμές, χάνουμε πράγματα στη ζωή μας και το τρένο τρέχει, προχωράει και δεν σε περιμένει. Να μην ξεχνάμε να παίρνουμε τηλέφωνο, να αγκαλιάζουμε, να μη ξεχνάμε να λέμε σε αγαπώ. Να τα λέμε όποτε τα νιώθουμε… Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει».