Ρένια Λουϊζίδου: Οι δυσκολίες μετά τους «Απαράδεκτους», ο ηλικιακός ρατσισμός και το ταμπού της εμμηνόπαυσης

«Μετά τους "Απαράδεκτους" δεν είχα ούτε οικονομική άνεση, ούτε έβρισκα τις δουλειές που ονειρευόμουν», εξομολογήθηκε η ηθοποιός

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Η Ρένια Λουϊζίδου έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Καλημέρα είπαμε;» της ΕΡΤ και εξέφρασε την απογοήτευσή της για την έλλειψη σωστής ενημέρωσης σχετικά με την εμμηνόπαυση, ενώ μίλησε για το πώς αντιμετώπισε στερεότυπα και προκλήσεις στο ξεκίνημα της επαγγελματικής της πορείας.

« Έβρισκα πολλή δουλειά, αλλά όχι δουλειά που ήθελα να κάνω»

Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στο στερεότυπο που τη συνόδευε μετά τη συμμετοχή της στους «Απαράδεκτους» και τις δυσκολίες να βρει επαγγελματική κατεύθυνση που να της ταιριάζει. «Κυκλοφορεί για εμένα ένα ανέκδοτο στη δουλειά ότι είμαι γουρλού, το οποίο ξεκίνησε το 2003 όταν βγήκαν τον ίδιο μήνα "Το καφέ της Χαράς" και στους κινηματογράφους "Η Πολίτικη Κουζίνα" και επειδή σκίζανε και τα δύο βρέθηκα εγώ με έναν τίτλο που πολύ ευχαρίστως αποδέχομαι, αλλά δεν είμαι κανένας Γκαστόνε για τον εαυτό μου. Εγώ έτυχε να είναι αναγνωρίσιμη από πολύ μικρή ηλικία λόγω των "Απαράδεκτων", πάρα πολύ φρέσκια στη δουλειά, πάρα πολύ καινούργια στη δουλειά και πάρα πολύ ασχημάτιστη, χωρίς προηγούμενο στίγμα. Αυτό είχε όλα τα καλά του Θεού και είχε και πάρα πολλά κακά, με την έννοια ότι υπήρχε μία δυσπιστία ότι είναι πολύ εμπορικό και ότι ξέρουμε μόνο αυτό από αυτόν τον άνθρωπο. Αυτό ήταν κάτι που με ζόρισε πολύ τα πρώτα 10 χρόνια για να πάρω μια κατεύθυνση επαγγελματική που να μου ταιριάζει εμένα, να μην αναπαραγάγω μόνο το κορίτσι του Βλάση, που τρέχει πίσω από ένα αγόρι, ένα στερεότυπο της χαζής. Ζορίστηκα μετά τους "Απαράδεκτους" δεν είχα ούτε οικονομική άνεση, ούτε έβρισκα τις δουλειές που ονειρευόμουν. Έβρισκα πολλή δουλειά, αλλά όχι δουλειά που ήθελα να κάνω».

Επιπλέον, θυμήθηκε ότι εκείνη την περίοδο την επιτυχία μιας σειράς την καταλάβαιναν οι ηθοποιοί από την απήχηση στον κόσμο: «Ήταν μια εποχή που τα πράγματα είχαν άλλη αίσθηση, δεν υπήρχαν νούμερα, δεν ξέραμε πόσο κάνει η σειρά, αυτό το καταλαβαίναμε γιατί βγαίναμε στον δρόμο και σε χαιρετάγανε».

Ακόμη, η Ρένια Λουϊζίδου σχολίασε τον τρόπο που η κοινωνία ενισχύει την απροβλημάτιστη πορεία των αντρών, αφήνοντάς τους ανεπηρέαστους από κριτική, σε πλήρη αντίθεση από τις γυναίκες. «Είναι εκνευριστικό ότι ο άντρας είναι στο απυρόβλητο, τι να σου κάνει και αυτός δεν παίρνει καμία πληροφόρηση από πουθενά. Δεν τον ρωτάει κανένας, δεν τον ζορίζει κανένας και ζει και μεγαλώνει με τη μητέρα του που του λέει ότι είναι ο καλύτερος και μετά του το λέει και η κοινωνία ότι είναι ο καλύτερος και μετά η κοινωνία δεν τον στριμώχνει ποτέ στη γωνία, που να καταλάβει και αυτός τώρα, από πού να την πάρει την πληροφορία ότι μπορεί και να μην είναι έτσι».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξή, η ηθοποιός μίλησε για την έλλειψη ενημέρωσης και στήριξης που βίωσε κατά την εμμηνόπαυση, καθώς και για τη σιωπή γύρω από τα συμπτώματά της. «Εγώ πέρασα εμμηνόπαυση και όχι εύκολα και θύμωσα πάρα πολύ που βρήκα τον εαυτό μου τόσο απροετοίμαστο από μια απίστευτη ομερτά. Είναι ένα πράγμα που πραγματικά περνάει ομερτά, π.χ. "τι έχεις; πονοκέφαλο", ή "δεν κοιμήθηκα καλά". Μπορεί εγώ να έκανα 3 χρόνια να κοιμηθώ ολόκληρη νύχτα όταν πέρασα εμμηνόπαυση, αλλά όπου έλεγα "αμάν ρε παιδιά με αυτό το πράγμα" μου έλεγαν "μην το λες", σαν να είναι άκομψο. Και δεν ήξερε και τι μου γίνεται σωματικά, η πληροφόρηση που είχα δηλαδή από τους γιατρούς και τους ανθρώπους...μου έλεγαν μετά ότι αυτό είναι σύμπτωμα της εμμηνόπαυσης, "πείτε το μου ρε παιδιά ότι θα έχω πονοκεφάλους, να μη φοβάμαι ότι έχω όγκο στο κεφάλι"».

Παράλληλα, εξέφρασε, σε άλλο σημείο, την ελπίδα ότι το 2025 θα είναι μια καλύτερη χρονιά, μετά από συνεχόμενες δυσκολίες τα τελευταία χρόνια. «Τα τελευταία χρόνια δεν ξέρω τι έχουμε πάθει. Μετά τον κορωνοϊό κάθε χρόνος που φεύγει νομίζω ότι ήταν ο χειρότερος και προσδοκούμε ότι ο επόμενος θα είναι ο καλύτερος. Ας μας ανταμείψει αυτό το '25 Παναγία μου».

Διαβάστε ακόμη