δημοφιλές τώρα: 
Γιάννης Μπέζος: «Συγκρούστηκα έντονα με καναλάρχες και στελέχη»
Ο Γιάννης Μπέζος μιλά στο People για όλους και όλα...🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋
Έχει το πιο λιτό καμαρίνι που έχω δει σε ηθοποιό, ίσως μετά από αυτό του Άλκη Κούρκουλου στο Μικρό Παλλάς. Ένας καθρέφτης, δύο καρέκλες, ένα παλιό κινητό, αφημένο πάνω στον ξύλινο πάγκο, κι ένα πακέτο τσιγάρα όλα κι όλα, σε έναν χώρο ελάχιστων τετραγωνικών. Τίποτα προσωπικό που να υποδηλώνει κάποιο συναίσθημα.
Στις 17 Οκτωβρίου ο Ράφτης Κυριών κάνει πρεμιέρα. Και στο θέατρο Προσκήνιο, Καπνοκοπτηρίου και Στουρνάρη στα Εξάρχεια, επικρατεί ήδη ένας ωραίος αναβρασμός. Κόσμος μπαινοβγαίνει, φώτα αναβοσβήνουν, σκηνικά στήνονται. Ο Γιάννης Μπέζος, πάλι, δείχνει ατάραχος. Γνώρισμα των ικανών και έμπειρων.
Πόσα χρόνια επαγγελματίας ηθοποιός;
Σαράντα! Αν βάλουμε και τα χρόνια της σχολής είναι παραπάνω.
Δεν έχει τύχει καμιά χρονιά να πείτε «φέτος, δεν θα κάνω ούτε θέατρο ούτε τηλεόραση. Θα καθίσω να ξεκουραστώ»;
Όχι! Δεν θέλω να καθίσω! Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα μείνει σπίτι και θα βγαίνει μόνο για να βλέπει τις παραστάσεις των άλλων. Μπορεί να το κάνω κι αυτό, αλλά θα είναι κατ’ εξαίρεση. Όσο με κρατούν οι δυνάμεις μου, θα συνεχίσω. Στον βαθμό που επιβάλλουν η ηλικία μου και η θέση μου. Ξέρετε, αυτή η δουλειά δεν σε κουράζει.
Τι σου κάνει αυτή η δουλειά;
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν σε κουράσει, δεν κάνεις γι’ αυτήν. Η ιδιαιτερότητα της δικής μας δουλειάς είναι ότι θέλουμε να πηγαίνουμε στη δουλειά. Ακούω καμιά φορά συναδέλφους να παραπονιούνται και τους λέω «Δεν νομίζω ότι κάνεις για το θέατρο». Επίσης, κάνουμε μια δουλειά που δεν καταλαβαίνουν εύκολα οι άλλοι. Και αν με ρωτάτε, δεν πρέπει να την καταλαβαίνουν.
Για να διατηρείται ο μύθος;
Όχι για να διατηρείται ο μύθος, αλλά η ιδιαιτερότητα. Είναι αιρετική η δουλειά μας. Είναι ανάποδη. Δεν είναι στη σφαίρα της κανονικότητας. Παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας, ερχόμαστε εδώ, μπαίνουμε σε κάτι καμαρίνια, φοράμε συγκεκριμένα ρούχα, βγαίνουμε στη σκηνή, κάνουμε ότι είμαστε κάτι άλλο, μετά φεύγουμε και μας ξαναβλέπει ο κόσμος όπως είμαστε στη ζωή μας. Αυτό δεν το λες κανονικό. Αυτό είναι ένα ψέμα. Ή, μάλλον, μια μεγάλη αλήθεια με το περιτύλιγμα του ψεύδους, που έλεγε και ο Νίτσε. Αυτό, όμως, γοητεύει τους ανθρώπους. Αυτό που δεν μπορούν να εξηγήσουν. Κάθε φορά που ο ηθοποιός βγαίνει στη σκηνή, κάνει άλμα στο κενό. Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά. Είναι εκτεθειμένος στη δόξα ή στη χλεύη.
Πώς είναι να είσαι πάντα στη δόξα;
Δόξα σημαίνει αποδοχή. Κι αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Θέλει πάρα πολύ κόπο, θέλει όργωμα και κυρίως θέλει προσωπική περιχαράκωση. Δεν είναι μόνο να κάνεις μια καλή παράσταση. Είναι όλη η δημόσια συμπεριφορά σου. Το τι λες. Οι θεατές δεν ακολουθούν τους ρόλους, ακολουθούν τον άνθρωπο. Συχνά μεταξύ τους οι νέοι ηθοποιοί συζητούν: «Ο τάδε που παίζει τώρα εκεί και είναι στο προσκήνιο, και γιατί αυτός και όχι εγώ;». «Μη βιάζεστε» τους απαντώ. «Αν δεν πιάσει η ρίζα, θα τον ξεχάσετε σε λίγο καιρό». Κι έχουμε πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση να πιάσεις ρίζα στην καρδιά του κοινού. Θέλει να το γοητεύσεις και κυρίως να το συγκινήσεις. Αλλιώς θα το αιχμαλωτίσεις για λίγο και μετά θα σου φύγει, θα πάει στον επόμενο. Ενώ αυτόν που σε συγκινεί πραγματικά, δεν τον εγκαταλείπεις. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι πρέπει να είσαι πανέτοιμος να πεις αλήθειες στο κοινό. Αλήθειες που δεν αφορούν μόνο την παράσταση.
Να του πεις ακόμη και αυτά που δεν θέλει να ακούσει;
Κυρίως αυτά που δεν θέλει να ακούσει! Το κοινό δεν ακολουθεί τον καλλιτέχνη για να του χαϊδέψει τα αυτιά. Τον ακολουθεί γιατί τον συγκινεί βαθιά.
Τελικά, ο καλλιτέχνης πόσο στα σοβαρά οφείλει να παίρνει τον εαυτό του;
Ο καλλιτέχνης παίρνοντας στα σοβαρά τον εαυτό του νομίζει ότι θα οδηγήσει τους ανθρώπους στο Φως. Έλα, όμως, που για να τους οδηγήσεις στο Φως, πρέπει να γίνεις πρώτος εσύ αυτό που επιθυμείς να κάνεις στους άλλους. Πράγμα δύσκολο και σύνθετο. Αλλά αυτή είναι η αποστολή μας.
Εσείς πότε σταματήσατε να παίρνετε στα σοβαρά τον εαυτό σας;
Κοιτάξτε! Όταν είσαι νέος, δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά. Όταν είσαι νέος, νομίζεις ότι θα αλλάξεις τον κόσμο. Κι έτσι πρέπει να είναι. Αν, όμως, άλλαζε έτσι εύκολα ο κόσμος, θα ήμασταν καλύτεροι από την εποχή του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Δεν είμαστε! Έχουμε πολλά ακόμη να αντιμετωπίσουμε και κυρίως τον κακό μας εαυτό. Θα έχετε παρατηρήσει πως όταν κάτι δεν μας κάθεται καλά, κατηγορούμε πάντα τους άλλους. Δεν κοιτάμε προς τα μέσα μας, να κάνουμε αυτοκριτική. Γιατί κινδυνεύουμε από αυτήν. Κινδυνεύουμε να δούμε ότι μάλλον φταίμε εμείς.
Πηγή People
Σοκάρει η καταγγελία 8χρονου στην Πάτρα - 16χρονος κατηγορείται πως τον βίασε
Προφυλακιστέος και ο γαμπρός του 65χρονου που δολοφονήθηκε από τα παιδιά του στην Εύβοια
Ο άνθρωπος του Τραμπ για τη Δικαιοσύνη κατηγορείται ότι πλήρωνε για σεξ με ανήλικες
Χριστουγεννιάτικο το σκηνικό του καιρού: Πού αναμένονται χιόνια απόψε και την Τρίτη
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr