Idra Kayne στο ethnos.gr: «Ζούμε μια δικτατορία ομορφιάς»

Η Idra Kayne είναι με βεβαιότητα η αποκάλυψη της soul funk σκηνής της χώρας μας. Με υπέροχα ολοκληρωμένη φωνή, με τόσο ζωντανή και μεστή σκηνική παρουσία, που νομίζεις πως η σκηνή είναι φτιαγμένη γι’ αυτήν. Η φωνή της έχει ένα εντυπωσιακό βάθος, το ιδανικό σόουλ γρέτζο μιας «μαύρης» ντίβας. 

Πώς ξεκινάει η σχέση σου με τη μουσική και το θέατρο;

Η σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Συμμετοχή στη σχολική χορωδία από 6 χρονών και μετά το σχολείο με μαθήματα φωνητικής, συμμετοχή σε μπάντες και εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της Αθήνας. Το θέατρο ήρθε στη ζωή μου το 2011 με τη συμμετοχή μου στην οπερέττα «Η κόρη της καταιγίδος» στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών και ακολούθησαν αρκετά μιούζικαλ και παιδικές παραστάσεις. Έχω υπάρξει πολύ τυχερή…

Από το πρώτο σου άλμπουμ, το «Don’t walk away» το 2011, μέχρι σήμερα, πως βλέπεις τη μουσική σου εξέλιξη;

Είμαι πολύ «διψασμένη» για αυτή τη δουλειά και θέλω να κάνω πολλά πράγματα ακόμα. Δε μπορώ, όμως, να μην αισθάνομαι ευγνώμων και πολύ περήφανη για την εξέλιξή μου καθώς είναι αποτέλεσμα δουλειάς, προσωπικής εξέλιξης, επιμονής και πίστης.

Κάθε Παρασκευή βράδυ τραγουδάς στο «Le pierrot» στον Πειραιά. Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα;

Είναι ένα «ακουστικό» σετ (πιάνο-φωνή) με κομμάτια της προσωπικής μου δισκογραφίας και κομμάτια που αγαπώ κι έχω «ζηλέψει», πάντα σε pop-r’n’b-soul-jazz ύφος. Από Sade μέχρι Kylie Minogue, αλλά και λίγα ελληνικά κομμάτια αρκετά «πειραγμένα» από Μαραβέγια μέχρι Βίσση και Κυριαζή. Ξεκινάμε στις 21.00 και τελειώνουμε λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Και είναι ευπρόσδεκτοι όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας ή μουσικών προτιμήσεων.

Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή πάνω στη σκηνή;

Δύο πολύ αγαπημένες στιγμές έχω. Όταν μοιράζομαι μια σχετικά αστεία ιστορία μιας παλιάς μου σχέσης για να δικαιολογήσω την επιλογή του «Tyrone» της Erykah Badu που λατρεύω να ερμηνεύω και όταν τραγουδάω το «Get out my way» από το δεύτερο άλμπουμ μου «MicDrop». Ένα πολύ γλυκό κομμάτι-απάντηση στο cyber bullying και το ρατσισμό που έχω βιώσει από μικρή.

Η μουσική σκηνή της Αθήνας είναι ανοιχτή σε πειραματισμούς και πολυπολιτισμικά ακούσματα και είδη;

Είναι αρκετά ανοιχτή, ίσως περισσότερο απ’ όσο θα περίμενα. Όταν κυκλοφόρησα το πρώτο μου άλμπουμ και έστησα τη δική μου μπάντα δεν ήμουν καθόλου αισιόδοξη σχετικά με την απήχηση που θα είχα με ένα αποκλειστικά αγγλόφωνο και soul funk ρεπερτόριο. Ομολογώ ότι εξεπλάγην με την ανταπόκριση του κόσμου. Όπως και κάθε φορά που πηγαίνω να παρακολουθήσω άλλες μπάντες είτε jazz είτε afrobeat, βλέπω ότι υπάρχει χώρος και κοινό. Όσο πιο πολυπολιτισμική γίνεται η Ελλάδα τόσο πιο ανοιχτή θα γίνεται και στα ακούσματά της. Έχει αρκετό δρόμο ακόμα, αλλά είμαι πολύ αισιόδοξη.

Πόσο δύσκολο είναι ένας νέος άνθρωπος να πείσει πως μπορεί να έχει μια θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα αυτής της χώρας;

Θεωρώ ότι είναι αρκετά δύσκολο. Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι εκεί έξω με το ίδιο όνειρο. Πρέπει να είσαι πολύ συγκεντρωμένος σε αυτό, σοβαρός και προετοιμασμένος για πολλή δουλειά, επιμονή κι υπομονή. Και φυσικά να αποδεικνύεις με κάθε σου επιλογή ότι αξίζεις τη θέση σου στο καλλιτεχνικό στερέωμα αυτής της χώρας.

Tί γνώμη έχεις για τους ανθρώπους που πηγαίνουν σε ένα talent show για να μπορέσουν να ξεκινήσουν μια καριέρα, να τους δει κάποιος και να έχουν μια ευκαιρία; Τα παρακολουθείς αυτά τα shows;

Η αλήθεια είναι πως δεν τα παρακολουθώ πλέον, λόγω περιορισμένου χρόνου. Ωστόσο, θεωρώ ότι είναι ένα καλό βήμα για να κερδίσει κάποιος αναγνωρισιμότητα, αλλά και να δει από κοντά κάπως το χώρο. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνούν οι συμμετέχοντες ότι θέλει πάρα πολλή προσπάθεια και προσωπική δουλειά. Νομίζω ότι η εποχή που κάποιος έμπαινε σε ένα talent show στην Ελλάδα και γινόταν αυτομάτως σταρ, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Εσύ θα πήγαινες;

Έχω περάσει από ένα talent show πολύ παλιότερα. Ήταν ένα κομμάτι της βιομηχανίας που εμένα δεν μου ταίριαζε. Αισθάνθηκα ότι δεν είχα καμία καλλιτεχνική ελευθερία, δεν είχα δική μου φωνή σε πολλά ζητήματα. Έτσι βγήκα από αυτό. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν το θεωρώ λάθος και δεν μετανιώνω για αυτό.

Το τραγούδι είναι αξιοκρατικός χώρος;

Δεν θέλω να είμαι απόλυτη, οπότε θα πω ότι μπορεί να μην είναι 100% αξιοκρατικός χώρος, αλλά αισθάνομαι ότι ο ταλαντούχος και εργατικός άνθρωπος σίγουρα θα τα καταφέρει αργά ή γρήγορα.

Πώς έζησες τη δική σου εφηβική ηλικία;

Οι αναμνήσεις μου από την εφηβική μου ηλικία δεν είναι και οι πιο ευχάριστες. Ήμουν αρκετά κλειστό και ντροπαλό παιδί, δυσκολευόμουν πολύ να διαχειριστώ τη διαφορετικότητά μου λόγω ρατσιστικών συμπεριφορών και σχολίων που δεχόμουν σε καθημερινή βάση. Μόνο μου καταφύγιο ήταν η μουσική, ο αθλητισμός και ο χορός. 

Σε έναν έφηβο που δέχεται ρατσιστικά σχόλια από τους γύρω του τι θα τον συμβούλευες;

Να κρατά τα αυτιά του κλειστά και να μην ξεχνάει ποτέ ότι η διαφορετικότητα είναι προσόν, ομορφιά. Να είναι πάντα «αληθινός» και να μην ξεχνά πώς το να «ανήκεις» δεν είναι απαραίτητα καλό.  

Ζούμε μια δικτατορία ομορφιάς;

Και πότε δεν τη ζούσαμε; Αναρωτιέμαι! Ως γυναίκα αισθάνομαι ότι από την εφηβεία το θέμα της ομορφιάς είναι πολύ σημαντικό γιατί το βλέπεις παντού γύρω σου, αλλά υπάρχει και μια τύπου απαίτηση από τους γύρω σου να είσαι όμορφη. Πόσο μάλλον στον καλλιτεχνικό χώρο. Ομολογώ ότι είναι μεγάλο βάσανο και όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και πιο σημαντική - βλακωδώς κατά τη γνώμη μου-η ομορφιά. Μου πήρε πολλά χρόνια να με αγαπήσω όπως είμαι. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, το παλεύω κάθε μέρα. Είναι άπειρες οι φορές που έχω ακούσει «γιατί δε χάνεις κιλά;». τραγουδίστρια είμαι, όχι μοντέλο. Αλλά και μοντέλο έχω υπάρξει. Plus size. (Γέλια)

Όταν αποφάσισες να ασχοληθείς με τον χώρο του θεάματος, σκέφτηκες ότι τα κιλά σου μπορεί να σταθούν εμπόδιο; 

Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου θα πρέπει να χάσω κιλά. Αντιθέτως, πολλοί άνθρωποι γύρω μου, φίλοι, συγγενείς, συνεργάτες μου το επεσήμαναν πάντα. Για χρόνια αυτό με μπλόκαρε σε κάποιο βαθμό. Τώρα πια λυπάμαι που επέτρεψα τέτοιου είδους σκεπτικό να με επηρεάσει και χαίρομαι που διαψεύδω καθημερινά όλους αυτούς τους «καλοθελητές», κατακτώντας έναν έναν τους στόχους μου χωρίς αναλογίες μοντέλου. (Γέλια)

Υπάρχει κάτι πάνω σου πού θα διόρθωνες; 

Θα διόρθωνα σίγουρα την αναβλητικότητα και τις κρίσεις χαμηλής αυτοπεποίθησης που παθαίνω. Μου τρώνε πολύ χρόνο και ενέργεια που θέλω να διοχετεύω αλλού.

Ποιο τραγούδι ακούς στο repeat αυτές τις μέρες; 

To «Level up» από Ciara. Μιλάει για την καλλιτεχνική της αναγέννηση και αναβάθμιση σε όλα τα επίπεδα. Επειδή λοιπόν είμαι σε αντίστοιχη φάση ζωής, κάθε φορά που το ακούω (και το τραγουδάω) κάπως μαγικά με κινητοποιεί να προχωρήσω.

Η μεγαλύτερη επιτυχία στη ζωή σου μέχρι σήμερα, ποια θεωρείς πως είναι;

Η πιο μεγάλη επιτυχία μου είναι η προσωπική μου εξέλιξη. Είμαι πολύ περήφανη για το ότι δουλεύω και θα δουλεύω πάντα το μέσα μου.

Στην προσωπική σου ζωή έχεις σταθερότητα;

Θεωρώ πως ναι. Τα έχω βρει κατά πολύ με τον εαυτό μου και είναι το πιο σημαντικό. Μου αρέσει να έχω ένα σταθερό κύκλο ανθρώπων γύρω μου. Τώρα το αν άνθρωποι θα έρχονται και θα φεύγουν, είτε είναι φίλοι είτε σύντροφοι, πιστεύω ότι είναι μέσα στο παιχνίδι. Δεν το ερμηνεύω ως έλλειψη σταθερότητας.

Οι άνθρωποι βρίσκουμε περισσότερα να μας ενώνουν ή να μας χωρίζουν;

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι οι άνθρωποι έχουμε κλειστεί στο μικρόκοσμό μας κι ενώ αυτά που μας ενώνουν είναι πάρα πολλά, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να βρούμε όλα αυτά που μας χωρίζουν και εμμένουμε σε αυτά.

Πιστεύεις ότι η αγάπη λύνει τα πάντα;

Η αγάπη είναι η βάση για να λυθούν τα πάντα. Μην ξεχνάμε όμως ότι χωρίς δουλειά, επιμονή και υπομονή και στοχοπροσύλωση, η αγάπη δεν αρκεί.

Ποια είναι τα άμεσα καλλιτεχνικά σου πλάνα;

Ετοιμάζω νέο single που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες, συνεχίζω τις παραστάσεις με το «Σαν παιδιού φαντασία» στο Θέατρο Ριάλτο και οργανώνω μια σειρά εμφανίσεων σε μουσική σκηνή της Αθήνας. Stay tuned…

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram