Theodore: «Σε κάθε μου δίσκο προσπαθώ να δημιουργήσω μία κάθαρση στο τέλος» - Στο «The Voyage» μας ταξιδεύει στο διάστημα

O πολυπράγμων Theodore, κατά κόσμο Θοδωρής Πολυχρονόπουλος, ήξερε από μικρός ότι θ' ασχοληθεί με τη μουσική. Γι' αυτό δεν έχασε χρόνο, επιχειρώντας άλλα πράγματα που ενδεχομένως θα τον αποσπούσαν από τον στόχο του. Έτσι, λοιπόν, μόλις τελείωσε το σχολείο έφυγε για να σπουδάσει στο Λονδίνο κλασική σύνθεση και μουσική για κινηματογράφο. Από τότε μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει τέσσερις προσωπικούς δίσκους, ενώ δεν σταματά ποτέ να πειραματίζεται και ν' εξαντλεί όλες τις δημιουργικές πτυχές του εαυτού του.

Τη δουλειά του έχουν αναδείξει μερικά από τα σπουδαιότερα διεθνή ΜΜΕ, όπως το αγγλικό BBC και το αμερικανικό εθνικό ραδιοφωνικό δίκτυο NPR, στο οποίο ο Theodore φιλοξενήθηκε, συμμετέχοντας σ' ένα από τα διάσημα sessions του Tiny Desk. Παράλληλα, το φημισμένο γερμανικό περιοδικό «Eclipsed» τον έχει χαρακτηρίσει ως «Mozart της ψηφιακής εποχής». Αυτή την περίοδο, έχει κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ, με τίτλο «The Voyage», από τη United We Fly,  η οποία αφηγείται μέσα από έξι μουσικά κεφάλαια ένα ταξίδι στο διάστημα ή στον βαθύτερο εαυτό μας. 

«Το 2019 και αφού είδα ξανά το "Space Odyssey", έπειτα από χρόνια γεννήθηκε η ιδέα για το concept του "The Voyage". Το ταξίδι στο διάστημα ήταν ένα θέμα που με ενθουσίαζε από παιδί. Οι αγαπημένες μου ταινίες και τα αγαπημένα μου βιβλία, ακόμα και τα αγαπημένα μου soundtrack είχαν αυτή τη θεματολογία. Έτσι αποφάσισα να γράψω μια ιστορία για τον άνθρωπο που συνειδητοποιεί το αδιέξοδο που προκύπτει από την ευημερία του, να εγκαταλείψει τη γη και να εξερευνήσει το άπειρο αναζητώντας νέο τόπο ή κάτι βαθύτερο» λέει, χαρακτηριστικά, ο ίδιος στο ethnos.gr

Ο ήχος του νέου σου δίσκου έχει αρκετά στοιχεία από τα 80’s. Γιατί επέλεξες αυτή τη δεκαετία;

Νομίζω ότι αυτό προέκυψε φυσικά από το θέμα μου. Στα 80’s άνθισε η sci- fi κουλτούρα. Ταινίες σαν το «Star Wars» και το «Blade Runner» στιγμάτισαν την αντίληψη για τον ήχο σε τέτοιες καταστάσεις. Σε αυτό το δίσκο δεν προσπάθησα να κρύψω τις αναφορές μου και έτσι τα synthesizer και ο ήχος μου συνολικά παραπέμπει σε αυτή τη δεκαετία.

Ακούγοντας το άλμπουμ, παρατήρησα πως αρχίζεις να γίνεσαι πιο φωτεινός και αισιόδοξος σε σχέση με τα παλιότερά σου τραγούδια... Ισχύει;

Εγώ θεωρώ πως όλες μου οι δουλείες είναι αισιόδοξες ή τουλάχιστον προσπαθώ να δημιουργήσω μια κάθαρση στο τέλος του κάθε άλμπουμ. Παρόλα αυτά καταλαβαίνω και εγώ πως αυτός ο δίσκος είναι πιο φωτεινός από τους προηγούμενους. Ίσως επειδή δημιουργήθηκε μέσα στη πανδημία και η διαδικασία της παραγωγής του αποτελούσε διέξοδο από τα σκοτάδια εκείνων των ημερών. Βγήκε από μέσα μου η αντίδραση στη κλεισούρα εκείνη.

Ποια στιγμή απολαμβάνεις περισσότερο: Όταν συλλαμβάνεις την ιδέα ενός κομματιού ή όταν το ολοκληρώνεις;

Απολαμβάνω τη στιγμή που συλλαμβάνω την ιδέα και τις επόμενες ώρες που σχηματοποιείται. Η ολοκλήρωση του δίσκου με ανακουφίζει.

Υπάρχουν σημεία του δίσκου που σε δυσκόλεψαν συναισθηματικά;

Με δυσκόλεψαν τα πρώτα δυο τραγούδια/κεφάλαια του δίσκου. Όσο ο ήρωας της ιστορίας μου βρίσκεται ακόμα στη γη. Στο «Μan and His Tools» έγραφα για τα αδιέξοδα της ζωής που χτίζουμε και στο «Last Day on Earth» έπαιρνα την απόφαση αντί να τα αντιμετωπίσω, να φύγω. Στιχουργικά μου ήταν πολύ δύσκολο αυτό.

Όσο ζει ο ήρωας του δίσκου σου την τελευταία του μέρα στη Γη, προσπαθεί να σκεφτεί τι θα πάρει μαζί του φεύγοντας, τι θα του λείψει πραγματικά. Εσύ αν ήσουν σε μία παρόμοια θέση, τι θα ήταν αυτό που θα έπαιρνες μαζί σου;

Γράφοντας τους στίχους αυτούς μπήκα στη διαδικασία να ψάξω τι θα κρατούσα αν ήταν όντως η τελευταία μου μέρα. Πολύ σύντομα κατάλαβα ότι θα ήταν τα πιο απλά πράγματα. Αυτά με τα οποία δεν ασχολούμαι καθημερινά. Κάποια χαμόγελα, τον ήλιο, κάποιους ήχους.

Η οπτικοποίηση της δουλειάς σου φαίνεται να σε απασχολεί ιδιαίτερα. Τα βιντεοκλίπ σου αλλά και οι live εμφανίσεις σου έχουν πάντα ένα άρτιο αισθητικό – εικαστικό αποτέλεσμα. Η εικόνα για σένα είναι εξίσου σημαντική με τη μουσική;

Τα live τα αντιμετώπιζα πάντα σαν μια οπτικοακουστική παράσταση. Σε αυτόν τον δίσκο, όμως, έφτιαξα για πρώτη φορά βιντεοκλίπ. Ήταν απαραίτητο για εμένα καθώς αυτό το άλμπουμ δημιουργήθηκε πιο πολύ σαν μια ταινία πάρα σαν ένας δίσκος. Έτσι φτιάξαμε με τον Θοδωρη Σελέκο (σκηνοθέτη του Man and His Tools) τον Ιωάννη Νικηφόρο (σκηνοθέτη του Voyage) και τον Μπάμπη Αλεξιάδη (animator του Transcendence of Man) και στον ρόλο του ταξιδιώτη τον Μιχάλη Σαράντη, μία τριλογία που αναδεικνύει την ιστορία μου. Τη διαδικασία αυτή την απήλαυσα όσο και το στούντιο!

«Αυτοί που πάνε παρακάτω είναι όσοι δεν φοβούνται την αλλαγή. Την προσωπική τους αλλαγή και την αλλαγή γύρω τους» έχεις δηλώσει σε συνέντευξή σου. Είσαι ικανοποιημένος με τον τρόπο που έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στη ζωή σου ή έχεις μετανιώσει για πράγματα που δεν τόλμησες;

Υπάρχουν μέρες που δε μου φτάνουν αυτά που κάνω και ψάχνω να βρω τι θα έπρεπε να κάνω καλύτερα, υπάρχουν και στιγμές που κοιτάζω πίσω μου και νιώθω ικανοποίηση. Κυρίως, όμως, κοιτάζω μπροστά σε αυτά που έρχονται. Να τα σχεδιάσω και να παλέψω για αυτά.

Σε έχει απασχολήσει ποτέ η έννοια της καριέρας, η αγωνία για το επόμενο βήμα;

Συνεχώς σκέφτομαι τα επόμενα βήματα. Τις επόμενες ιδέες, τη μουσική, τις επόμενες συναυλίες. Που και που ξεχνάω να ζήσω το παρόν. Θα προσπαθήσω, όμως, να το διορθώσω αυτό!

Έχεις καταλήξει ποιο είναι το πιο μεγάλο σου όφελος από την ενασχόλησή σου με τη μουσική;

Σίγουρα η σχέση με τον κοινό. Οι στιγμές που βρίσκομαι πάνω στη σκηνή και μοιράζομαι με τον κόσμο όλα αυτά που αγαπώ ονειρεύομαι και νιώθω είναι ανεκτίμητες!

Πιστεύεις πως με όλη αυτήν την κοινωνική, πολιτική και υγειονομική αναταραχή έχεις έρθει πιο κοντά στις πραγματικές σου ανάγκες;

Οι μέρες που ζούμε -τα τελευταία χρόνια- είναι άγριες. Οι εξελίξεις και οι αλλαγές είναι τόσο έντονες που νομίζω ότι μας καλούν όλους να επαναπροσδιορίσουμε πολλά πράγματα. Εγώ προσπαθώ κυρίως ν' αποβάλλω κάποια περιττά πράγματα που οι συνθήκες μου δείχνουν ότι δεν είναι απαραίτητα και να συγκεντρωθώ σε αυτά που πραγματικά μετράνε στη ζωή μου.

Τι σχεδιάζεις επαγγελματικά για το μέλλον;

Περιμένω από τον Μάϊο τις συναυλίες που θα κάνω για το «The Voyage». Ανυπομονώ να μοιραστώ αυτό το δίσκο live με το κοινό της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας σε παραστάσεις που θ' ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες. To καλοκαίρι αναμένω κάποια φεστιβάλ στο εξωτερικό για τα οποία επιτέλους θα ξαναταξιδεψω. Αυτές τις μέρες γράφω ένα ορχηστρικό κομμάτι για μια πολύ ωραία συνεργασία που θ' ανακοινωθεί σύντομα. Και ονειρεύομαι το concept του επομένου δίσκου μου!