Κίτρινα Ποδήλατα στο ethnos.gr: «Μας εκφράζει η ενωτική σκέψη της αριστεράς που δεν αναζητά την εξουσία»

Από το 2000 που πρωτοεμφανίστηκαν στην ελληνική δισκογραφία μέχρι και σήμερα, τα Κίτρινα Ποδήλατα έχουν καταφέρει να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού τους, ακολουθώντας το δικό τους μονοπάτι στην ιστορία της ελληνικής ροκ μουσικής σκηνής. Το φετινό χειμώνα, επιστρέφουν δυναμικά στη φυσική τους έδρα και προσκαλούν όλους τους φίλους στην ανανεωμένη live - πρόταση γενικής ανάτασης «Να σε δω να γελάς ΙΙ». Οι δύο δημιουργοί, Αλέξανδρος και Γιώργος Παντελιας, επιστρατεύουν ανεξάντλητη σκηνική ενέργεια, χιούμορ και διάδραση, στοιχηματίζοντας εκ νέου να ενώσουν αληθινές παρέες γύρω από τη φωτιά αγαπημένων τραγουδιών και μηνυμάτων.

Από το Σάββατο 26 Νοεμβρίου και κάθε Σάββατο, το αγαπημένο μας συγκρότημα θα υποδέχεται στο club του Σταυρού του Νότου, όσους πραγματικά πιστεύουν πως… μουσική και χαμόγελο μπορούν ν' αναθερμάνουν την αισιοδοξία μας για μια δυνατή επόμενη μέρα. «Πρόκειται για μια τετράωρη και πολύ απαιτητική παράσταση, η οποία βασίζεται σε επιλεγμένες στιγμές της δισκογραφίας μας και –πάντοτε με λόγο και αιτία– συνδυάζεται με αγαπημένες μουσικές και τραγούδια από την εγχώρια και ξένη σκηνή. Θα υπάρξουν αφιερώματα σε μεγάλους συνθέτες και ποιητές, ενώ έχοντας ενισχύσει τα ηχοχρώματα στις ενορχηστρώσεις μας, θα μπορέσουμε να "ανοίξουμε" κι άλλο τα μουσικά ταξίδια μας» λέει ο Αλέξανδρος Παντελιας στο ethnos.gr για τη νέα μουσική τους παράσταση, με τον Γιώργο να συμπληρώνει: «Χιούμορ και διάδραση θα είναι ανα πάσα στιγμή ενεργά, ως απαραίτητα στοιχεία που θα συμβάλουν και αυτά στο τελικό ζητούμενο της παράστασης. Να νιώσουμε όλοι μας πιο δυνατοί, πιο αισιόδοξοι και μ' ενισχυμένη εσωτερικά την πίστη μας σε μια δυνατή επόμενη μέρα».

Έπειτα από μια αξιόλογη καριέρα που έχετε διανύσει, αισθάνεστε ότι έχετε ακόμη πράγματα ν’ αποδείξετε; 

Ούτως ή άλλως, εξ αρχής, ακόμη και στα πρώτα μας βήματα, που ήμασταν αρκετά νέοι και ριγμένοι μέσα σε μεγάλες δύσκολες θάλασσες, ποτέ δεν νιώσαμε πως κάναμε μουσική για να αποδείξουμε κάτι. Ειλικρινά πιστεύουμε πως, όποιος σκέφτεται έτσι, απέχει από τον πραγματική και μοναδική αποστολή που έχει, όταν του δίνεται η ευκαιρία να εκφραστεί επίσημα μέσα από την τέχνη του. Το να την υπηρετήσει δηλαδή, με συνέπεια, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, όχι για τον ίδιο και την όποια φιλοδοξία του -πόσο μάλλον… ματαιοδοξία του- αλλά για την ίδια την Τέχνη και - αν είναι δυνατόν- τη φωτεινή πλευρά της.

Άλλωστε, μια αξιόλογη πορεία - προσπάθεια, αξιολογείται τελικά μόνο από τον ίδιο τον χρόνο και την αντοχή της στο πέρασμά του. Απ' αυτήν την άποψη, όχι δεν νιώθουμε πως έχουμε ν' αποδείξουμε κάτι, πέρα από το να εξακολουθούμε να παραμένουμε σταθεροί και πιστοί στον εαυτό μας και την «πρώτη μας ύλη», ως άνθρωποι που έχουν την ευλογία να δημιουργούν. Αν για κάτι νιώθουμε πως φέρουμε μια παραπάνω ευθύνη, πέραν όλων αυτών, είναι το να βγάζουμε, μέσω της στάσης και της εξέλιξής μας, ασπροπρόσωπους, όλους τους ανθρώπους του χώρου και ιδιαίτερα τους σημαντικούς καλλιτέχνες που μας έχουν τιμήσει με την εμπιστοσύνη, την αγάπη και τη συνεργασία τους, στα 22 χρόνια που μετρά η προσπάθειά μας.

Έχετε αμφιβολίες;

Αμφιβολίες σε σχέση με το καλύτερο δυνατό αποτύπωμα του έργου μας, πάντα θα έχουμε και πιστεύουμε είναι υγιές να υπάρχει, ως επακόλουθο της αγωνία μας να υπηρετήσουμε σωστά την μουσική. Αυτό άλλωστε μας ωθεί και στην εξέλιξη, στην αέναη αναζήτηση γνώσης και πειραματισμού. Το σημαντικότερο όμως για εμάς, είναι πως δεν έχουμε καμία απολύτως αμφιβολία για το οτι οι προθέσεις μας, πάντοτε είναι αγνές και τίμιες, οι επιλογές μας σταθερές, χωρίς δεύτερες σκέψεις και η όποια προσπάθειά μας χτίζεται επάνω στους δύσκολους δρόμους από ξεκάθαρη επιλογή.

Μπορεί ένας καλλιτέχνης να ζήσει στη σημερινή Ελλάδα από την τέχνη του;

Η αγωνία μας στο συγκεκριμένο θέμα προσανατολίζεται περισσότερο προς τα νέα παιδιά. Τους εκκολαπτόμενους πιθανούς σημαντικούς δημιουργούς που ονειρεύονται να συμπορευτούν με την τέχνη τους σε πολύ δύσκολη, άχαρη, μεταβατική, αλλοιωμένη -και πολλά άλλα «κοσμητικά»- εποχή. Προφανώς και είναι ασύνορα δύσκολο. Ειδικότερα από τη στιγμή που, ελλείπει της παραδοσιακής πλέον δισκογραφίας, αναγκάζονται να αυτοτροφοδοτούν οικονομικά κάθε τους βήμα, με κυρίαρχη την πιθανότητα να «χαθούν κάπου στη μετάφραση» των καιρών. Θα θέλαμε όμως να υποστηρίξουμε παράλληλα και τα παρακάτω. Σίγουρα θα υπάρξουν νέοι δημιουργοί που θα τα καταφέρουν. Θα πετύχουν να ζήσουν ΜΕ και ΑΠΟ την τέχνη τους (αυτή είναι σειρά - ιεραρχία - συνθήκη: «ΜΕ» και «ΑΠΟ»).

Και δε μιλάμε για όσους «γουαναμπήδες» ημιμαθείς κυνηγούν το εύκολο, το γρήγορο, το εφήμερο στα ριάλιτι και τις αηδίες. Αναφερόμαστε σε συνειδητοποιημένους, σοβαρούς ανθρώπους. Αυτοί λοιπόν που θα πετύχουν να ζήσουν αληθινά με την τέχνη τους, σίγουρα θα είναι μόνο όσοι κοπιάσουν και αφιερωθούν πραγματικά σε αυτήν. Δουλεύοντας σκληρά, πέρα και πάνω από οποιαδήποτε όρια, αντισταθμίζοντας κάθε φορά με αγάπη, αυταπάρνηση και ασκητική λογική, το όποιο τίμημα παρουσιαστεί στο δρόμο τους. Όσοι πετύχουν, δε θα έχουν κρυφτεί εύκολα πίσω από δικαιολογίες και κακές συγκυρίες, ενώ δε θα έχουν καραμέλα στο στόμα κάθε φορά πως «τους αδίκησε η διαιτησία».

Αντιθέτως, κάθε δυσκολία που θα ξεπερνούν, θα τους δυναμώνει και θα τους ανανεώνει ξανά και ξανά την αίσθηση πως υπήρξαν για να συμβαδίσουν με την τέχνη τους. Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της. Πάντα θα έχει δυσκολίες αυτός ο δρόμος. Κι όμως, πάντα θα υπάρχουν δημιουργοί που θα φέρνουν τον κόσμο ανάποδα αν χρειαστεί, με δουλειά, με ήθος και συνέπεια, προκειμένου να ζήσουν, υπηρετώντας πρώτα απ όλα την τέχνη τους και εκείνη θα τους επιτρέψει να ζήσουν απ' αυτήν.

Πώς νιώθετε με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Τι σας απασχολεί περισσότερο αυτή την περίοδο;

Μας στενοχωρεί η διαπίστωση που κάνουμε, πως όλο αυτό το κράμα που δημιουργούν εδώ και πολλά - συνεχόμενα χρόνια, από τη μια οι αλλεπάλληλες βαθιές κρίσεις (αξιών, οικονομίας, ηθικής, πολιτισμού, η έλλειψη υγιών προτύπων κ.α.) και από την άλλη τα συγκυριακά ιστορικά τσουνάμι των εποχών μας που ρίχνουν ως ντόμινο το ένα συναισθηματικό «τείχος» μετά το άλλο, έχουν τελικά αλλοιώσει πολύ βασικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Αμηχανία, αναβλητική διάθεση, έλλειψη τόλμης και ρίσκου για εξέλιξη και πρόοδο, γενική συστολή, αγωνία και καταπίεση, έχουν πάρει τα ηνία, κρατώντας δέσμια τη δυναμική νέων ανθρώπων προς το μέλλον.

Ταυτόχρονα, οι ψυχολογίες δεν δείχνουν πια να έχουν ικανά και ισχυρά στεγανά. Αν σε αυτά, προσθέσουμε και τον διετή εγκλεισμό που ήρθε να παγιδεύσει την εντελώς αντίθετη ανθρώπινη φύση, τότε έχουμε ίσως μια πρώτη απάντηση για τα άσχημα που συνεχώς ακούμε και διαπιστώνουμε γύρω μας. Φαίνεται πως τ' απόνερα όλου αυτού του συνονθυλεύματος, παρέσυραν προς τα έξω και ενίσχυσαν κακές, σοκαριστικά απαράδεκτες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Βία, σεξισμό, ανθρωποκτονίες, καιροσκοπισμό, οδεύουν μαθηματικώς στο να γίνουν «συνήθεια» σε μια κοινωνία που μερικές φορές μοιάζει να είναι σε «γενική ανοσία».

Εμείς, προσπαθούμε να παραμένουμε αισιόδοξοι και ρομαντικοί, πιστεύουμε πάντα στους ανθρώπους, πιστεύουμε πάντα στα υγιή ένστικτα όλων μας, πιστεύουμε σε μια καλή επόμενη μέρα, αρκεί να νοιαστούμε με αγάπη και σεβασμό για το αύριο όλων και όχι για το δικό μας «τώρα». Θα υποστηρίξουμε πως είναι εποχές που πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην παιδεία και την πολιτιστική αναβάθμιση. Ν' αναδειχθούν εκ νέου οι αξίες των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ηθικής απέναντι στο περιβάλλον, στα ζώα, στον πλανήτη που μας φιλοξενεί για 70 - 80 -συνήθως ματαιόδοξα- χρόνια.

Θεωρείτε ότι στις μέρες μας τα δικαιώματα και οι ελευθερίες δοκιμάζονται;

Σαφώς και δοκιμάζονται και μάλιστα με τρόπο ωμό, ξεκάθαρο και απροκάλυπτο και φυσικά, αυτό δε συμβαίνει μόνο τώρα, αλλά χρόνια και με διάφορους τρόπους. Απλώς, τώρα πια, στα πλαίσια της γενικότερης ηθικής κατάπτωσης και θόλωσης πολλών κόκκινων γραμμών που αφορούν στον σεβασμό, τον πολιτισμό, την αγωγή και την παιδεία, πλέον συμβαίνει απροκάλυπτα και σίγουρα αναίσχυντα. Η λεπτή γραμμή και το επικινδυνότερο όλων, κατά την άποψή μας, είναι πως ελλοχεύει ο κίνδυνος ν' αναπτύξουμε κάποιο είδος «ανοσίας», με τόσα ακραία που συμβαίνουν γύρω μας πια και που σχεδόν τα παρακολουθούμε «εγκυκλοπαιδικά», τρώγοντας πίτσα στον καναπέ μας, παράλληλα με άλλα «θεάματα», ριάλιτι κλπ, άκοπα και ανέξοδα.

Η Αριστερά είναι διέξοδος;

Εμείς, όπως και πολλοί άλλοι φίλοι και γνωστοί μας από διάφορες πολιτικές θέσεις και παρατάξεις, έχουμε σεβασμό και πίστη στον ίδιο τον άνθρωπο και στο πώς ο ίδιος, με το βαθμό της ποιότητάς του, μεταφράζει, αντιλαμβάνεται και υποστηρίζει την πολιτική ή κομματική του άποψη. Κάθε πραγματική, ρεαλιστική διέξοδος, μπορεί να είναι καλοδεχούμενη απ' όπου κι αν προέρχεται. Κάθε υγιής, τίμια σκέψη που εμπεριέχει στην εξίσωσή της την έγνοια για πρόοδο, ανάπτυξη, ασφάλεια και όλα όσα ευαγγελίζεται κάθε πολιτική τάση, μα… προπάντων που έχει επίκεντρό της τον άνθρωπο και σημαία της την αξιοκρατία, μπορεί να συμβάλει σε μια καλή επόμενη μέρα.. Σεβόμαστε κάθε υγιές επιχείρημα - διάθεση για προσφορά και πρόοδο απ' όπου κι αν μπορεί να προέλθει. Εννοείται του δημοκρατικού πάντα τόξου, καθώς παντού μπορεί να υπάρξουν προσωπικότητες ικανές να εμπνεύσουν ή να απογοητεύσουν, ικανές να συμβάλουν ή να αποδομήσουν. Μας αρέσει να προσπαθούμε να είμαστε ενωτικοί και όχι άγονα άκαμπτοι.

Ωστόσο, σαφώς νιώθουμε την αριστερή σκέψη, περισσότερο ανθρωποκεντρική και προσανατολισμένη σε σταθερές και αξίες που οφείλουν να διατηρηθούν ακέραιες στην εποχή της απόλυτης ηθικής κατάπτωσης. Όσον αφορά το δεύτερο σημαντικό στοιχείο, αυτό της αξιοκρατίας, ακόμη και ενστικτωδώς αν θέλετε, περισσότερο θα εμπιστευτούμε, ειδικά σε τέτοιες εποχές, την αριστερή σκέψη που δεν είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη ν' αναζητήσει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες την εξουσία.

Ποιο είναι το πιο αισιόδοξο πράγμα που ακούσατε τις τελευταίες μέρες;

Γενικότερα, πλέον μόλις ακούσουμε κάποιον ν' απαντάει: «Όλα καλά, μια χαρά είμαι, δόξα τω Θεώ, όλα καλά, υγεία να υπάρχει, δε μασάμε κλπ…» και στη ροή των επόμενων max 4 - 5 φράσεων, δεν έχει καταφέρει ν' αναιρέσει συντριπτικά την ίδια του την εισαγωγή, τότε πραγματικά αυτό μπορεί αυτομάτως να θεωρηθεί ως το πιο αισιόδοξο πράγμα που ακούσαμε!

Τι άλλο περιλαμβάνουν επαγγελματικά για σας οι επόμενοι μήνες;

Παράλληλα με τις εμφανίσεις μας στον Σταυρό Νότου, έχουμε υπογράψει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση «Τι είδε ο μπάτλερ» του Τζο Όρτον στο θέατρο Άλμα, σε σκηνοθεσία Αντώνη Λουδάρου. Με το νέο έτος θα ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις ενός νέου άλμπουμ, ώστε ν' αποτυπώσουμε μέρος του υλικού που δουλεύουμε σε στίχο και μουσική τα τελευταία τρία χρόνια, ακριβώς μετά το τέλος της Τριλογίας μας (2019). Την επικοινωνία των νέων τραγουδιών θα την ξεκινήσουμε όπως πάντοτε κάνουμε 22 χρόνια τώρα, από την περιφέρεια, που πάντοτε μας στηρίζει σε οποιαδήποτε συνθήκη -μακριά από συμφέροντα, μακριά από τακτικές αναίτιων αποκλεισμών, με αξιοκρατία και απλή, καθαρή αναλογική σκέψη-, σε μια περιοδεία που θα ξεκινήσει τον Φεβρουάριο σε πολύ αγαπημένες πόλεις ανά την Ελλάδα.