Alkyone: Η φωνή πίσω από το τραγούδι που ακούγεται στη «Μάγισσα» - «Χαίρομαι που συμμετέχω σε κάτι τόσο συλλογικό και διαφορετικό»

Στον κόσμο της μουσικής, είναι πάντα ενθαρρυντικό ν' ανακαλύπτεις ξαφνικά ένα νέο ταλέντο που αρχίζει να χαράζει το δικό του μοναδικό μονοπάτι, φέρνοντας τη δροσιά της δημιουργίας. Μία τέτοια περίπτωση είναι η Alkyone, την οποία γνωρίσαμε μέσα από τις διασκευές των τραγουδιών «Ξενιτεμένα μου Πουλιά» και «Αερικό», καθώς και με το πρώτο της άλμπουμ «Exit Sign» που κατέκτησε αμέσως τις καρδιές μας. 

Η μουσική της είναι ένας ιδιαίτερος συνδυασμός indie pop ηχοχρωμάτων, παραδοσιακών μελωδιών και κινηματογραφικών στοιχείων. Προσφέρει μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία, σαν ν' ανακαλύπτεις ένα μαγικό φίλτρο που συνδυάζει ανατολικές και δυτικές μουσικές επιρροές, προσφέροντάς μας την εμπειρία ενός συναρπαστικού μουσικού ταξιδιού. Και το κάνει αυτό μ' έναν ταλαντούχο τρόπο, ενίοτε μ' ελληνικούς στίχους και άλλες φορές με αγγλικούς. Το καλλιτεχνικό της ψευφώνυμο προέρχεται από τον μύθο της Αλκυόνης, η οποία γεννάει τα αυγά της τον χειμώνα, ωστόσο, ολόκληρη η φύση τη βοηθάει γιατί για κάποιες ημέρες ο καιρός γίνεται πιο γλυκός. Αυτό συμβολίζει την ελπίδα και ότι τολμάει να πηγαίνει κόντρα σε όλα!

Αφορμή για τη συνέντευξή μας αποτέλεσε το τραγούδι «Χρυσάφι» που ακούγεται στη νέα σειρά «Η Μάγισσα» του ΑΝΤ1, όπου η Alkyone χαρίζει τη σαγηνευτική και τρυφερή φωνή της. Σε μια περίοδο που η μουσική επαναλαμβάνεται συνεχώς, η Alkyone ξεχωρίζει, προσφέροντάς μας μια φρέσκια πνοή και μια αίσθηση ανανέωσης μέσα από την τέχνη της, δηλώνοντας έτοιμη να μοιραστεί τον μαγικό της κόσμο μαζί μας, καθώς ψηλώνει πετώντας προς νέους μουσικούς ορίζοντες...

Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την Ουρανία Πατέλλη και τον Alex Sid στο τραγούδι «Χρυσάφι» για τους τίτλους αρχής της σειράς «Η Μάγισσα» του ΑΝΤ1; Θυμάσαι την αντίδρασή σου ή τις πρώτες σου σκέψεις όταν σου έκαναν την πρόταση;

Aρχικά επικοινώνησε μαζί μου ο Alex και μου είπε ότι θα ήθελε να μιλήσουμε. Μιλήσαμε, λοιπόν, στο τηλέφωνο και η αλήθεια είναι ότι μιλήσαμε αρκετή ώρα για μουσική, ιδέες κι ένα σωρό πράγματα. Κάποια στιγμή μου είπε «έχω γράψει ένα νανούρισμα και πιστεύω ότι θα ήταν πολύ όμορφα αν το τραγουδούσες». Είχα κι εγώ από πάντα μια αγάπη για τα νανουρίσματα, οπότε καταλαβαίνετε. Περιττό να πω ότι το αγάπησα με το πρώτο άκουσμα. Οι στίχοι, η μουσική και οι εικόνες πίσω από αυτό, μου φάνηκαν τόσο οικεία, που δεν ξέρω, αισθάνθηκα πολύ όμορφα τραγουδώντας το. Μου είχε αναφέρει από την αρχή ο Alex ότι προοριζόταν για μια καινούργια σειρά του ANT1, αλλά αυτό που με κέρδισε ειλικρινά, ήταν η μουσική.

Με τον Λευτέρη Χαρίτο και το δίδυμο, Μελίνα Τσαμπάνη και Πέτρο Καλκόβαλη, έχετε γνωριστεί;

Δυστυχώς, δεν είχα ακόμα τη χαρά να τους γνωρίσω, αλλά ελπίζω ότι θα γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον.

Η νέα σειρά του ΑΝΤ1 κάνει ήδη επιτυχία και αυτό σημαίνει ότι θα σε γνωρίσει κι άλλος κόσμος. Είσαι προετοιμασμένη γι' αυτό;

Η σειρά εύχομαι ειλικρινά να πάει πολύ όμορφα, καθώς γνωρίζω ότι έχουν βάλει τον κόπο και την αγάπη τους σε αυτή πολλοί άνθρωποι. Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος είναι μέσα που επικοινωνούν τη μουσική με άλλον τρόπο και άλλη αμεσότητα. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι έχω να προετοιμαστώ για κάτι, αφού αυτά τα πράγματα είναι όμορφα κι όχι για να μας αγχώνουν. Πιστεύω ότι το πόσο θα μας επηρεάσει κάτι, στο τέλος, είναι επιλογή μας. Προς το παρόν, χαίρομαι πραγματικά που συμμετέχω σε κάτι τόσο συλλογικό και διαφορετικό από ό,τι έχω συνηθίσει.

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τις ελληνικές σειρές να έχουν επιστρέψει στη δημιουργία original μουσικής. Πώς το αξιολογείς αυτό και πώς πιστεύεις ό,τι μπορεί να βοηθήσει τους καλλιτέχνες;

Η κινούμενη εικόνα έχει γεννήσει μερικές από τις πιο όμορφες μουσικές που έχουν γραφτεί, τουλάχιστον κατ’ εμέ. Είναι όνειρο πολλών ανθρώπων εκεί έξω μια μέρα να ζωγραφίσουν με μουσική μια εικόνα, οπότε θεωρώ υπέροχο ότι υπάρχει ζήτηση για original μουσική. Επιπλέον, είναι μαγικό να ξέρεις ότι η μουσική που ακούς έχει γεννηθεί από αυτή τη συγκεκριμένη ιστορία που βλέπεις να διαδραματίζεται μπροστά σου.

Παράλληλα, ακούμε κάποια από τα νέα σου τραγούδια, στη σειρά «Ψυχοκόρες» του ΑΝΤ1+. Ποια ανάγκη γέννησε το πρώτο σου ολοκληρωμένο άλμπουμ «Exit Sign» που κυκλοφόρησε αρχές του καλοκαιριού; Από πού αντλείς συνήθως έμπνευση;

Οι «Ψυχοκόρες» ήρθαν τελείως αναπάντεχα και ήρθαν να διπλασιάσουν τη χαρά μου, αφού τις θεωρώ μια επίσης υπέροχη σειρά, όχι μόνο για την ιστορία και τον τρόπο με τον οποίο έχει δημιουργηθεί, αλλά και για το γεγονός ότι παίζουν πολλά νέα παιδιά, που τώρα ανοίγουν τα φτερά τους εκεί έξω, οπότε ταυτίστηκα αρκετά με αυτό. Σχετικά με το “Exit sign”, γεννήθηκε από την ανάγκη να μοιραστώ τον μέσα μου κόσμο. Η μουσική είναι κάτι ιερό στη ζωή μου και μου προσφέρει ατόφια χαρά. Οπότε, το να μοιραστώ αυτή τη χαρά και όλα τα άλλα συναισθήματα, ήρθε ως φυσικό επακόλουθο. Όσο για την έμπνευση, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Τα πάντα μπορούν τα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης. Από μια κουβέντα με ένα φίλο, ένα βλέμμα, ένα δέντρο και τις ρίζες του, μέχρι ένα ταξίδι στο μυαλό σου πριν παραδοθείς στην αγκαλιά του Μορφέα. Ο κόσμος είναι φτιαγμένος για να εμπνέει.

Χρειάστηκες τρεις ολόκληρους χειμώνες για να ολοκληρώσεις το άλμπουμ σου. Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μεγαλύτερο ρίσκο σε αυτό που κάνεις και ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζεις όταν ξεκινάς ένα καινούριο έργο;

Στην εποχή μας, νομίζω ότι το να ασχολείσαι με οποιαδήποτε μορφή τέχνης και να επενδύεις σε αυτήν, είναι από μόνο του ρίσκο. Συναισθηματικό, αλλά και οικονομικό. Κακά τα ψέματα, δεν είμαι κανένας ιδιαίτερα εύπορος άνθρωπος και δεν πιστεύω ότι θα γίνω και ποτέ. Για να ασχολείσαι με την τέχνη όμως, ιδιαίτερα στη χώρα μας, πρέπει να έχεις κατά νου ότι μπορεί να χρειαστεί να κάνεις κι άλλη δουλειά παράλληλα. Το ρίσκο που παίρνω είναι αυτό που παίρνει και κάθε άλλος άνθρωπος. Είναι το ρίσκο για ποιότητα ζωής. Δε θα πω για την επιβίωση, διότι θέλω να πιστεύω ότι σ' έναν πολιτισμένο κόσμο, στοχεύουμε για κάτι πέρα από την απλή επιβίωση. Άλλο βέβαια αν η έννοια του ρίσκου είναι κάτι που έχει γίνει καθημερινότητά μας. Είναι περίεργο ν' ακούς όλο και πιο συχνά τη φράση «ζούμε από τύχη». Όλως περιέργως όμως, όταν αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις, παρόλες τις δυσκολίες, η κύρια πρόκληση όταν ξεκινάς ένα νέο έργο είναι πώς θα το κάνεις όσο πιο ειλικρινά κι ατόφια μπορείς, χωρίς εκπτώσεις στο όνειρο. Αυτό.

Από τις ιδιότητες της συνθέτριας και της ερμηνεύτριας, ποια έρχεται πιο εύκολα, φυσικά και ποια εν τέλει είναι αυτή που σου χαρίζει τη μεγαλύτερη χαρά;

Και τα δυο ειλικρινά τα χαίρομαι με την καρδιά μου. Σίγουρα το κομμάτι της ερμηνείας έρχεται πιο εύκολα και πιο φυσικά. Ωστόσο το κομμάτι της σύνθεσης και της τραγουδοποιίας είναι αυτό που μου δίνει μια αλλιώτικη αίσθηση λύτρωσης, αφού εν αρχή ην ο λόγος. Κι όταν ο λόγος πηγάζει από μέσα σου, τότε κάθε τι που περιπλανιέται στην ψυχή σου, αποκτά ξαφνικά τη δική του φωνή. Και τα δυο μαζί, είναι άφατη χαρά.

Πρωτοσυστήθηκες στο κοινό με τη διασκευή που έκανες στο παραδοσιακό τραγούδι «Ξενιτεμένα μου πουλιά», προκαλώντας τεράστιο ενθουσιασμό στα ραδιόφωνα και το κοινό. Πώς επέλεξες αυτό το κομμάτι; Θα σε ενδιέφερε να κάνεις κάποιο δίσκο με διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών;

Τα «Ξενιτεμένα μου πουλιά» τα πρωτοάκουσα από τον Κωνσταντή τον Πιστιόλη, που τα έχει διασκευάσει μαγικά. Αγάπησα τόσο πολύ το κομμάτι που έπιανα τον εαυτό μου να το τραγουδάει συνέχεια. Οπότε, το επέλεξα από καθαρό έρωτα προς το ίδιο το κομμάτι. Οι στίχοι του, ο τρόπος που παρομοιάζει τους ανθρώπους με πουλιά, η θεματολογία του, είναι πράγματα με τα οποία νιώθω μεγάλη ψυχική συγγένεια. Με ανάλογο τρόπο, έχω πειραματιστεί και με άλλα παραδοσιακά κομμάτια, τα οποία έχω αγαπήσει ανά τα χρόνια. Άλλα έχουν ηχογραφηθεί ήδη κι άλλα είναι ακόμα ιδέες. Και ναι, η ιδέα για ένα ανθολόγιο – άλμπουμ με διασκευές ή μόνο με παραδοσιακά τραγούδια ίσως είναι μια ιδέα που κάποια στιγμή πάρει σάρκα και οστά.

Τι σε γοητεύει στην παραδοσιακή μουσική και σε ποιο βαθμό συνομιλεί με το σήμερα;

Η παραδοσιακή μουσική είναι ένα ζωντανό ον που κατοικεί μέσα και γύρω μας. Αναπνέει, περιφέρεται κι έχει ολόδική της φωνή. Οι ρίζες της τη συνδέουν με τις παραδιπλανές ρίζες και είναι λες κι όλες οι παραδοσιακές μουσικές προέρχονται από το ίδιο δέντρο. Και τα δέντρα ζουν πολλά χρόνια. Τα δέντρα κουβαλούν το χθες, είναι παρόντα σήμερα κι αν τα φροντίσουμε, θα δώσουν οξυγόνο και στο αύριο.

Εχει παρατηρηθεί μια στροφή της νέας γενιάς καλλιτεχνών προς την παράδοση. Πού θεωρείς ότι οφείλεται αυτό;

Αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί πάρα πολύ! Νομίζω ότι όσοι ακολουθούν την παραδοσιακή μουσική νιώθουν το σμίξιμο και αυτές ακριβώς τις ρίζες. Είναι πολύ ισχυρό πράγμα αυτό και δύσκολο να το αγνοήσεις. Με όποιο είδος μουσικής κι αν ασχολείται κανείς, θεωρώ ότι τον πιάνει μια αυθόρμητη συγκίνηση στο άκουσμα παραδοσιακών τραγουδιών. Αν βρεθεί κάποιος σε συναυλία που ακουστεί παραδοσιακό κομμάτι, μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι αλλάζει κάτι στον αέρα. Επιπλέον, τα παραδοσιακά κομμάτια έχουν μια βαθιά σύνδεση με στοιχεία της φύσης, με την έννοια της ευγένειας, του ρομαντισμού και άλλων στοιχείων που σήμερα απειλούνται από τον τρόπο διαβίωσης.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετασχηματίζουν τη μουσική βιομηχανία και αρκετοί καλλιτέχνες διαμαρτύρονται ότι οι δισκογραφικές τούς πιέζουν να παράγουν viral κομμάτια. Πώς το σχολιάζεις;

Ξέρετε, ειλικρινά πιστεύω ότι οι δισκογραφικές εταιρείες θα μπορούσαν να επιφέρουν μεγάλη αλλαγή στον κόσμο. Το τι ακούμε, πολλές φορές καταλήγει να επηρεάζει το τι σκεφτόμαστε κι αυτό με τη σειρά του, το τι πράττουμε. Αν αυτό που προωθείται έχει στόχο απλά να διασκεδάσει κι όχι να ψυχαγωγήσει, τότε δυστυχώς, μπορεί να προκαλέσει μεγάλο κακό. Αν δεν υπήρχε η μόνιμη σκέψη γύρω από τι θα επιφέρει περισσότερα κέρδη, πιστεύω ότι θα ακούγαμε τραγούδια που θα γίνονταν φάροι ελπίδας για τον κόσμο. Αν οι καλλιτέχνες δεν καταπιέζονταν από ένα σύστημα που τους αντιμετωπίζει ως μέσον κέρδους και είχαν τη δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα, τότε ειλικρινά πιστεύω ότι θα ακούγαμε πολύ διαφορετικά πράγματα. Φέρουμε κι εμείς όμως βεβαίως μερίδιο ευθύνης, όταν δεχόμαστε οτιδήποτε μας επιβάλλεται και κάνουμε σοβαρές εκπτώσεις στο όνομα της φιλαυτίας και της φιλοδοξίας. Σε κάθε περίπτωση, ευτυχώς υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις σε όλα αυτά, που παρασύρουν ολοένα και περισσότερο κόσμο στο να απαιτήσει ένα καλύτερο μουσικό κι όχι μόνο αύριο.

Το φετινό καλοκαίρι ακολούθησες τον Θανάση Παπακωνσταντίνου στην περιοδεία που έκανε σε όλη τη χώρα μας. Πώς βίωσες αυτή την εμπειρία και σε τι κατάσταση βρήκες την Ελλάδα;

Αυτό το καλοκαίρι ήταν πρωτόγνωρο από πολλές απόψεις. Η συνεργασία με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, ήταν εμπειρία ζωής. Σαν να πήγα σε ταχύρρυθμα μαθήματα ζωής. Ο Θανάσης έχει ένα όνειρο και θα το υπηρετεί μέχρι το τέλος. Η τιμιότητα σε αυτό είναι συγκινητική κι από τα πράγματα που θα θυμάμαι πάντα. Όσο για την κατάσταση στην Ελλάδα, γυάλινη σφαίρα δεν είχα να βλέπω τα πάντα, αλλά να τι βρήκα με τα αφελή μου μάτια. Βρήκα την Ελλάδα βουτηγμένη στις συγκρούσεις. Από τη μια υπάρχει κόσμος που πιστεύει στο όνειρο και από την άλλη ο ίδιος κόσμος το διαλύει με τις συνήθειές του. Είδα ανθρώπους με φωτιά στα μάτια κι άλλους ανθρώπους να κρατάνε φωτιές στα χέρια μη γνωρίζοντας το λόγο. Βρήκα μια ψυχή που ευτυχώς δε μπορεί να συγκρατηθεί ό,τι κι αν της ορίζουν και βρήκα κι ένα βόλεμα σε καταστάσεις. Αν κάτι έμαθα φέτος το καλοκαίρι είναι ότι συγκρουόμαστε με τους εαυτούς μας. Δεν υπάρχει άλλη σύγκρουση. Και τόσο μεγάλες συγκρούσεις, αρρωσταίνουν όποιον τις κουβαλάει. Πρέπει να γιατρευτούμε κάθε μέρα κι από λίγο. Ο ένας με τον άλλον. Γιατί, κι αυτό το είδα. Στα τραγούδια που άκουγα να τραγουδάνε χιλιάδες άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους, που γίνονταν ξάφνου ένα.

Ζεις στα βουνά της Κεντρικής Μακεδονίας, μεταξύ της Έδεσσας και του χωριού Ξανθόγεια, όπου εργάζεσαι ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής. Θα μπορούσες να μας περιγράψεις πώς είναι η καθημερινότητά σου και ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζει ένας νέος καλλιτέχνης, όπως εσύ, σε ανάλογες περιοχές;

Μη νομίζετε ότι ανεβαίνω σε κάνα Κιλιμάντζαρο! Προσπαθώ να λειτουργήσω με τον κόσμο γύρω μου, ν' αφουγκραστώ το μέσα μου, να διαβάσω όσα βιβλία έχω στα ράφια μου και με κοιτάνε κάθε που πάω για ύπνο. Περνάω χρόνο με οικογένεια και φίλους, στα χωριά και περιπάτους στη φύση. Πολύ πιάνο, πολλή μουσική γενικά και ταινίες.

Πώς αντιλαμβάνεσαι την επιθετικότητα που επικρατεί γύρω μας ειδικά μετά την πανδημία;

Η αύξηση της επιθετικότητας είναι επόμενη, χωρίς να είναι και δικαιολογημένη, αφού κατά την πανδημία ηρθαμε αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες καταστάσεις. Βιώσαμε μία κατάσταση μόνιμου φόβου που, αντί να μας ενώσει, μας δίχασε. Ηρθαμε αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας και ανά περιπτώσεις, δε μας άρεσε αυτό. Στερηθήκαμε την ελευθερία στ' όνομα της ασφάλειας. Ο άνθρωπος, ωστόσο, είναι σαν τα πουλιά. Είναι γεννημένος για να πετά ελεύθερος κι όχι για να ζει σε κλουβιά.

Πιστεύεις ότι η κοινωνία μας επιβάλλει την ανάγκη να μεγαλώνουμε πιο γρήγορα από ό,τι θα έπρεπε, ή να χάσουμε την αγνότητα και την απλότητα σκέψης που χαρακτηρίζουν την παιδική ηλικία;

Σαφώς! Δυστυχώς, όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο πολύπλοκα γίνονται και κάνουμε τα πράγματα. Τα παιδιά βλέπουν τα πράγματα πιο απλά, γιατί βλέπουν την ουσία. Μας πείθουν ότι το μεγάλωμα δε συνάδει με την αθωότητα, την οποία ονομάζουν αφέλεια. Κάλλιο να σε λένε αφελή όμως, αν είναι να κρατήσεις ό,τι αγνότητα κουβαλούσες κάποτε σαν παιδί.

Πώς επηρεάζει η επιλογή του καλλιτεχνικού σου ονόματος «Alkyone» τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο και τη ζωή;

Για να πω την αλήθεια, νομίζω ότι συμβαίνει το αντίστροφο!

Συνήθως τι όνειρα βλέπεις και ποιο είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σου όνειρο;

Συνήθως βλέπω όνειρα που έχουν έντονα στοιχεία φαντασίας. Το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό μου όνειρο ακόμα προσπαθώ να το αφουγκραστώ, αφού κάθε μέρα αλλάζει μορφή και χρώματα.

Τι ετοιμάζεις για τον χειμώνα;

Ετοιμάζουμε αρκετά όμορφα πράγματα, τα οποία θα ανακοινωθούν εν ευθέτω καιρώ. Ένα από αυτά που μπορώ να μοιραστώ, είναι ότι θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ «Exit Sign» σε βινύλιο και CD. Σας ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία και να έχουμε όλοι ένα όμορφο φθινόπωρο!