Monika στο ethnos.gr: «Ήμουν drama queen, έψαχνα να βρω έναν τρόπο να πονέσω»

Κάθε φορά που βρίσκομαι σε μία από τις συναυλίες της Monika, η μαγεία της μουσικής της δημιουργεί έναν μοναδικό καταιγισμό συναισθημάτων. Πρόκειται για μια μουσική περιπέτεια που ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια μου εικόνες και αναμνήσεις από τη ζωή μου. Η μαεστρία της δημιουργεί μια αίσθηση ότι μ' έναν στροβίλισμα νότων, μπορεί να σε τραβήξει από το χέρι και να σε παρασύρει σε άλλους κόσμους, επιτρέποντας σου να τα διορθώσεις όλα. Καθώς παρατηρείς τη σκηνική της παρουσία, οι στιγμές ζωντανεύουν, ενώ η μουσική της αναζωογονεί τις προσωπικές σου αναμνήσεις, προκαλώντας μια εκ νέου ανακάλυψη και αποτύπωση των στιγμών που έχουν σημαδέψει το παρελθόν σου. 

Αυτή τη φορά, αφορμή για τη συνέντευξή μας στάθηκαν οι νέες παραστάσεις στο VOX, κάθε Πέμπτη στις 21:00. Rock, cinematic, έντεχνα, funk και disco ηχοχρώματα μαζί με rock στοιχεία, με τις μελωδίες να υπερισχύουν πάνω απ’ όλα, και στίχος που αποτυπώνει με τον πιο ποιητικό και τρυφερό τρόπο όλα τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τα μηνύματα που θέλει να περάσει η Monika, συνθέτουν ένα cinematic pop ταξίδι γεμάτο συγκίνηση αλλά και πολύ ρυθμό που μας ξεσηκώνει. Οι θεατές ακούν τραγούδια απ' όλους τους δίσκους της και κάποια τραγούδια που αγαπά και έχει διασκευάσει με την μπάντα της. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως όσοι βρεθούν στις δύο επόμενες παραστάσεις στο VOX, θα βιώσουν ένα ταξίδι. «Πιστεύω πως σε κάθε τραγούδι η μπάντα και το κοινό γίνονται ένα, βιώνουμε όμορφα συναισθήματα, συγκινούμαστε, αγκαλιαζόμαστε, χορεύουμε και χαμογελάμε» λέει η Monika στο ethnos.gr.

Πρόσφατα κυκλοφορήσατε το νέο σας δίσκο με τίτλο «Proud». Αλλάζουν τα κριτήρια σας όταν γράφετε τραγούδια με το πέρασμα των χρόνων;

Όχι δεν έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο με τον οποίο γράφω. Οι μελωδίες έρχονται συνήθως σε ανύποπτο χρόνο, ακόμη και στον ύπνο μου. Αλλά επίσης και το αντίθετο, καμιά φορά πηγαίνω στο στούντιο χωρίς να έχω κάτι συγκεκριμένο να πω και με το που ανοίγω το πρόγραμμα κι αρχίζω να αυτοσχεδιάζω προκύπτει πάντα κάτι που θα κρατήσω, είτε είναι μια σύντομη μελωδία που θα ταίριαζε στο sountrack μιας ταινίας, είτε είναι ένα ρεφρέν για κάποιο τραγούδι που ίσως εξελίξω αργότερα. Σχετικά με την παραγωγή των δίσκων μου έχω πλέον περισσότερες γνώσεις και εφόδια αλλά και εκεί προσπαθώ ν' ακούω και να εμπιστεύομαι το ένστικτο που διαφυλάσσει κατά κάποιο τρόπο την μουσική μου ταυτότητα.

Είστε περήφανη για την καλλιτεχνική σας πορεία; Εχετε μετανιώσει για κάποιο «όχι» σας που θα μπορούσε να σας φέρει περισσότερο φήμη και χρήματα;

Εχω σταθεί πολύ τυχερή στη ζωή μου κι ελπίζω να συνεχίσω να ζω τόσες όμορφες εμπειρίες χάρη στη μουσική. Αλλά φυσικά έχω κάνει λάθη για τα οποία μετανιώνω αλλά δεν λυπάμαι πλέον, γιατί μέσα από αυτά απέκτησα ισχυρά «εργαλεία», για άλλες περιστάσεις που ακολούθησαν. Καλώς ή κακώς λειτουργώ πολύ με το συναίσθημα και κάποιες φορές θα έπρεπε να το είχα καταπιέσει, όπως τότε που ακύρωσα κατά τη διάρκεια των προβών μία παράσταση που ετοιμάζαμε με τον Δημήτρη Παπαιωάννου, είτε τότε που κυκλοφόρησα πολλά ελληνικά τραγούδια μαζί χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο και να προετοιμαστώ για ό,τι ακολούθησε. Εχω απορρίψει προτάσεις με πολλά χρήματα αλλά ποτέ δεν αρνήθηκα προτάσεις που θα μου έδιναν χαρά και θα μοιραζόμουν με το κοινό, με άγνωστους σ’εμένα ωραίους ανθρώπους που δείχνουν πόσο απολαμβάνουν τη μουσική και με φίλους.

Τι συναισθήματα σας κυριεύουν όταν ακούτε τον πρόσφατο δίσκο σας σε σχέση με τους προηγούμενους;

Συγκινούμαι πάρα πολύ κάθε φορά όταν ακούω το ομώνυμο τραγούδι «Proud», το «Griffith Park» και το «Amerika». Γενικά όλος ο δίσκος με κάνει ν' αναπολώ το παρελθόν, είναι σαν να εμπεριέχει όλους τους προηγούμενους δίσκους μου μαζί. Και μετά νιώθω ότι θέλω να γράψω κι άλλον δίσκο πολύ σύντομα. Ξανά και ξανά.

Αν υποθέσουμε ότι η σύνδεση με το κοινό χτίζεται με την πάροδο του χρόνου, σε ποιο στάδιο αυτού του «κτιρίου» πιστεύετε ότι βρίσκεστε, και τι θέα έχετε από εκεί;

Τι να σου πω, έχω περάσει από τόσα πολλά διαφορετικά «είδη» κοινού που πλέον για εμενα δεν έχει καμία σημασία, όλοι και όλες, όσοι αγαπούν τη μουσική μου είναι φίλοι μου. Από το underground κοινό των Εξαρχείων, του Αν Club κα του Gagarin, μέχρι το κοινό της Αμερικής, της Γαλλίας, της ελληνικής επαρχίας, είναι όλοι άνθρωποι που ζητούν να αισθανθούν κάτι ξεχωριστό, να ξεχάσουμε όλοι μαζί για λίγο τη πραγματικότητα και να αφεθούμε σε κάτι πολύ πιο εσωτερικό, αγνό και ουσιαστικό για την ψυχή μας.

Σας απασχολούν τα εισιτήρια, το ταµείο;

Φυσικά με απασχολούν, γιατί δεν έχει να κάνει μόνο με εμένα, πρόκειται για μία ολόκληρη ομάδα που δουλεύει για μία συναυλία και θέλω όλοι να είναι ευχαριστημένοι και να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Εγώ μπορεί να περνάω ωραία με τα τραγούδια μου γιατί ούτως ή άλλως εκφράζομαι μέσα από αυτά αλλά το θέμα της παραγωγής είναι δουλειά, κι αν πάει καλά σημαίνει ακόμη περισσότερη δουλειά για όλους.

Είστε από τους καλλιτέχνες που έχετε δεχτεί έντονα αρνητική κριτική είτε για τη μουσική σας είτε για τις συνεντεύξεις σας. Ποιες είναι οι δικές σας άμυνες κάθε φορά που σας συμβαίνει κάτι κακό;

Η καλοπροαίρετη κριτική είναι πάντοτε καλοδεχούμενη. Τη σέβομαι, την ακούω και την απορροφώ ώστε να διορθώσω όσο μπορώ κάτι που έχω κάνει λάθος. Οταν όμως η κριτική είναι κακόβουλη και γίνεται προσωπική τότε με πληγώνει πολύ, μου δημιουργεί θυμό και απογοήτευση. Την προσπερνώ βέβαια, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου την τόση πολλή αγάπη που έχω δεχτεί από τον κόσμο και τα πόσα όμορφα πράγματα έχω ζήσει χάρη στους φανς της μουσικής και των τραγουδιών μου. Ετσι είναι όμως, όταν είσαι στο προσκήνιο οφείλεις να είσαι έτοιμος να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, δεν έχω προσβάλει ποτέ κανέναν, δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν και αν έχω κάνει ή πει κατά καιρούς κάτι λάθος, τότε μόνο εγώ η ίδια είμαι αυτή που επωμίζομαι τις συνέπειες.

Πώς προέκυψε η ιδέα να δηλώσετε πέρυσι συμμετοχή στη Eurovision; Ποια είναι τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει ένας τέτοιος διαγωνισμός σ’ έναν καλλιτέχνη, όπως είστε εσείς;

Οπως ένα αθλητής νιώθει μεγάλη υπερηφάνεια να εκπροσωπήσει τη χώρα του σε κάποιο διεθνές τουρνουά έτσι και για εμένα στη μουσική η Eurovision είναι αυτή η ευκαιρία. Να δώσεις όλο σου το είναι, ό,τι καλύτερο έχεις για να ξεχωρίσει η χώρα σου σε μια γιορτή με παγκόσμιο κοινό. Εφόσον είχα την ευκαιρία έστω να προσπαθήσω να πλησιάσω σε αυτήν την εκπροσώπηση, το έκανα και μάλιστα με όλη μου τη καρδιά. Η αναγνώριση θα ήταν μεγάλη και αν καταφέρεις με τους κατάλληλους ανθρώπους να χειριστείς σωστά αυτή τη προβολή, ναι, τότε βγαίνεις κερδισμένος σε πολλά επίπεδα, κυρίως όμως ανεβαίνεις δέκα επίπεδα επαγγελματισμού μέσα σ' ένα βράδυ, βλέπεις τόσα διαφορετικά πράγματα, κουλτούρες, γνωριμίες, είναι μοναδική πρόκληση. Είχα την τύχη να το ζήσω πολλές φορές αυτό όταν έπαιξα σε μεγάλα φεστιβάλ στη Γαλλία, το Βέλγιο και την Αγγλία. Από παντού απορροφούσα και μάθαινα. Δεν προχώρησε, όμως, η Eurovision για εμένα πέρυσι. Δεν πειράζει, ίσως κάποια άλλη στιγμή.

Έχετε αποκτήσει δύο πανέμορφα αγγελούδια. Τι σημαίνει για σας οικογένεια; Είναι η αρχή των π'αντων;

Ευχαριστώ πολύ. Ναι είναι το θαύμα της ζωής. Για εμένα αυτό είναι το νόημα. Όπως μέσα από τη μουσική μου αρέσει να μοιράζομαι έτσι και τα παιδιά μου μου υπενθυμίζουν κάθε μέρα ότι η ομορφιά της ζωής κρύβεται στην αγκαλιά, στην αγάπη, στη συνέχεια… Να ζήσουμε κάτι που να αντέχει στον χρόνο, ενάντια στη φθορά, να μοιραστούμε, να προχωρήσουμε παρακάτω μαζί. Αγνά, χωρίς φίλτρα και ανησυχίες, αληθινά και απλά.

Εχετε υμνήσει σε αρκετά τραγούδια τον έρωτα. Τι σημαίνει ο έρωτας για εσάς;

Ήμουν πολύ drama queen κάποτε. Επειδή, όπως είπα, πάντοτε λειτουργώ με το συναίσθημα. Μεγαλώνοντας ωρίμασα λίγο. Αλλά εντάξει δεν σου κρύβω ότι ακόμη βλέπω τον άντρα μου και λιώνω. Απλά τώρα μπορώ να εκθειάσω και τις όμορφες στιγμές μιας σχέσης. Παλιότερα έψαχνα το δράμα για να βρω έναν τρόπο να πονέσω. Τώρα κουράστηκα, πόνεσα αρκετά, δεν θέλω άλλο. Τώρα έχω ανάγκη να βρίσκω ηρεμία και γαλήνη.

Πέρα από τα παιδιά σας, για τι άλλο νιώθετε ευγνωμοσύνη και μπροστά σε τι κάνετε μεγάλη υπόκλιση;

Νιώθω ευγνωμοσύνη που δεν σταμάτησα ποτέ να αγαπώ τη ζωή σαν να είμαι παιδί. Ενθουσιάζομαι εύκολα και γελάω εύκολα. Είμαι αφελής, ανασφαλής αλλά και αισιόδοξη. Υποκλίνομαι στους ανθρώπους που είναι ευγενείς, διεκδικητικοί και σταθερά εργατικοί. Πού ό,τι και να γίνεται στη ζωή τους, θα παράγουν έργο.

Φτάνουμε στο τέλος του 2023. Πώς ήταν αυτή η χρονιά για σας και τι εύχεστε για την επόμενη;

Γεννήθηκε ο γιος μου και αυτό το γλυκό μωράκι που από τη πρώτη μέρα της ζωής του άρχισε να χαμογελάει, με στήριξε σε πολλές προσωπικές δυσκολίες που είχα αυτή τη χρονιά. Έγιναν κάποιες σημαντικές αλλαγές σε πολλούς τομείς. Αλλά κατάφερα να ξαναρχίσω και πολλά πράγματα που μου δίνουν χαρά και είχαν μείνει πίσω, όπως οι συναυλίες μου! Επομένως, θα θεωρήσω το 2023 μια χρονιά επανεκκίνησης κι εύχομαι το 2024 να εξελιχθούν αισίως όλα τα καινούργια βήματα. Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία και αγάπη.