Luke Elliot στο ethnos.gr: «Η μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή μου είναι η κόρη μου» - Το νέο άλμπουμ, ο χωρισμός και οι συγκρίσεις με τον Tom Waits

Η φωνή του μελωδική και μελαγχολική, δυνατή και εύθραυστη ταυτόχρονα. Οι στίχοι του είναι ποιητικοί, γεμάτοι αισθαντικότητα, οι ιστορίες τους μένουν χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή. Η φωνή του Luke Elliot είναι η φωνή ενός άνδρα ώριμου, που ο χρόνος άφησε το σημάδι του πάνω του, αλλά που ο ίδιος δεν έχασε την ευαισθησία του. 

Ο Luke Elliot  ξεκίνησε με τον παλιομοδίτικο τρόπο - παίζοντας σε μικρά μπαρ στο Lower East Side του Μανχάταν και φτάνοντας σε μερικά από τα πιο θρυλικά κλαμπ των Η.Π.Α, όπως το Mercury Lounge and Webster Hall της Νέας Υόρκης και το World Cafe Live της Φιλαδέλφειας. Μέσα από τις ηχογραφήσεις του και τις συναρπαστικές ζωντανές εμφανίσεις του, τράβηξε την προσοχή του σκηνοθέτη Paul Cantagallo, ο οποίος ζήτησε από τον Elliot να συνθέσει τη μουσική για την ταινία του, Benny the Bum, η οποία κέρδισε το βραβείο για την καλύτερη τοπική ταινία στο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου της Φιλαδέλφειας το 2012. 

«Το στυλ του Luke Elliot είναι διαχρονικό»

Το γερμανικό Rolling Stone συνέκρινε τον Luke Elliot με μερικούς από τους μεγαλύτερους ηχητικούς αφηγητές της εποχής μας: «Το στυλ του Luke Elliot είναι διαχρονικό, τα τραγούδια του λένε ιστορίες και οι συγκρίσεις με τον Leonard Cohen, τον Bob Dylan ή τον Tom Waits δεν είναι ασυνήθιστες».

Το δεύτερο άλμπουμ του Luke Elliot, “The Big Wind” (2020) δημιουργήθηκε σε μια ταραχώδη περίοδο της ζωής του. Είναι ένα άλμπουμ τολμηρό και άμεσα καθηλωτικό με μια φιλμ νουάρ πινελιά που το κάνει κομψό και ταυτόχρονα μοντέρνο. Το Rolling Stone France επέλεξε το “The Big Wind” ως «άλμπουμ του μήνα» του και αναφέρθηκε στον Luke ως ένα «αναμφισβήτητο ταλέντο σε συνδυασμό με μια πραγματικά εκπληκτική φωνή».

Μουσικά, ένας εκλεκτικός συνδυασμός επιρροών ρέει στον ήχο του Elliot που κυμαίνονται από τον John Coltrane , τον Duke Ellington και τον Dylan μέχρι τους Cramps , τους Gun Club και τον Mink DeVille καθώς και ταινίες (από σπαγγέτι γουέστερν έως ταινίες όπως: “Badlands”, “Pulp Fiction” , “Natural Born Killers”.

Το ενδιαφέρον του για τον κινηματογράφο δεν έχει μείνει μόνο στη μουσική αλλά τον έχει μεταφέρει και στη μεγάλη οθόνη. Αποδείχθηκε ότι ο πολυτάλαντος Elliot έχει και υποκριτικές ικανότητες. Ερμήνευσε το τραγούδι του, “All On Board”, στη πετυχημένη νορβηγική σειρά «Έξοδος» και έπαιξε με την Κάρι-Αν Μος (The Matrix) στην αστυνομική σειρά “Wisting”.

Το νέο του άλμπουμ «Let 'em All Talk»  κυκλοφόρησε πρόσφατα μέσω της Icons Creating Evil Art και ο Luke Elliot βρέθηκε στην Αθήνα στο πλαίσιο προώθησής του. Ο καλλιτέχνης που τραγουδά για την αγάπη, τον πόνο και τις απογοητεύσεις μίλησε στο ethnos.gr για το νέο του άλμπουμ, τα μελλοντικά του σχέδια, τη ζωή του στη Νορβηγία και τον νέο του ρόλο τα τελευταία -σχεδόν- πέντε χρόνια, εκείνον του πατέρα.

Υποθέτω ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της ζωής στη Βόρεια Ευρώπη και εκείνης στο Νιού Τζέρσεϊ. Πώς σε επηρέασε αυτό;

Κάνει σίγουρα περισσότερο κρύο! Όσον αφορά την πολιτιστική διαφορά...οι Νορβηγοί είναι λίγο δύσκολοι στην αρχή. Εγώ είμαι πολύ περισσότερο Μεσογειακός τύπος στην καρδιά μου, έχω ρίζες από τη Σικελία και τη Γαλλία. Έτσι βρίσκω ειδικά τους Έλληνες να είναι πολύ πιο ανοιχτοί και φιλόξενοι. Είναι απλά οι άνθρωποι που νιώθω πιο οικεία. Στη Νορβηγία, χρειάζεται χρόνος για να γνωρίσεις τους ανθρώπους, οπότε είναι απλώς διαφορετική νοοτροπία. Μόλις τους μάθεις είναι υπέροχοι, αλλά χρειάζεται καιρός για να τους γνωρίσεις.

Πώς επηρεάζει αυτό τη μουσική σου και τον τρόπο που δημιουργείς;

Νομίζω ότι οπουδήποτε ζεις, αυτό αντανακλάται στον τρόπο που συμπεριφέρεσαι. Αλλά δεν το έχω σκεφτεί ποτέ πραγματικά. Θα μπορούσα να πω ότι προέρχομαι από μια βαθιά αμερικανική παράδοση στη μουσική, οπότε όταν ήρθα στη Νορβηγία, ήταν ήδη παγιωμένη μέσα μου αυτή η παράδοση. Οπότε, νομίζω ότι μπόρεσα να το διαχωρίσω.

Είσαι έβδομος στο iTunes στη Νορβηγία και ένας από τους πέντε καλύτερους νέους καλλιτέχνες σύμφωνα με το Tidal. Σου προκαλεί άγχος αυτό; Νιώθεις ότι πρέπει να αποδείξεις κάτι;

Όχι, εννοώ, είναι ένα νέο άλμπουμ. Χαίρομαι που έχουν υποδεχθεί το νέο άλμπουμ μου τόσο καλά, που όλοι είναι τόσο ευχαριστημένοι στην Ευρώπη και παντού. Αλλά όχι, δεν νιώθω καμία πίεση. Νομίζω ότι όσο περισσότερη πίεση προσθέτεις στον εαυτό σου, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα. Οπότε απλά κάνω το δικό μου και προσπαθώ να αγνοήσω τι λέει κάποιος.

Έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου; Νιώθεις ότι τίποτα δεν είναι ποτέ αρκετό; 

Συνεχώς. Και αυτό δεν είναι καλό πράγμα, νομίζω. Θέλω να προχωρώ πάντα και να προοδεύω. Αλλά είμαι πολύ επικριτικός και με τους γύρω μου, που νομίζω ότι μπορεί να κάνει πολύ δύσκολη την συνεργασία μαζί μου, επειδή πάντα ζητώ περισσότερα. Θέλω περισσότερα. Και, ξέρεις, για τα τελευταία 10 χρόνια που ασχολούμαι με τη μουσική αποκλειστικά, δεν έχω αφιερώσει χρόνο για να κάνω μια παύση και απλά να είμαι ευγνώμων, που νομίζω ότι δεν είναι καλό. Θα πρέπει να είσαι ευγνώμων για αυτά που έχεις. Οπότε θέλω να πω ότι είμαι πολύ ευγνώμων.

Δεν απολαμβάνεις δηλαδή την επιτυχία σου; Δεν λες ποτέ «έχω καταφέρει να φτάσω ως εδώ»;

Όχι, ποτέ. Δεν το σκέφτομαι. Είναι πάντα ο επόμενος στόχος στο μυαλό μου.

Η μουσική σου έχει χαρακτηριστεί «διαχρονική» και τα media συχνά σε συγκρίνουν με τον Τιμ Γουέιτς ή τον Μπομπ Ντύλαν. Πώς το σχολιάζεις;

Δεν συγκρίνομαι με αυτούς τους τύπους. Τους αγαπώ. Είναι πολύ ωραίο που με βάζουν σε αυτές τις κατηγορίες καλλιτεχνών. Δεν είμαι σίγουρα σε αυτο το επίπεδο, αλλά χαίρομαι που εκτιμάται με αυτόν τον τρόπο η μουσική μου.

Ποιες είναι οι επιρροές σου στη μουσική;

Πολλές και διάφορες. Οι καλλιτέχνες που ανέφερες, ο Hank Williams, ο Big Joe Turner, η τζαζ, πολλή χιπ χοπ - στην πραγματικότητα μεγάλωσα με την ραπ μουσική. Και μετά πολλοί συγγραφείς και σκηνοθέτες, ο Quentin Tarantino ήταν ένας από εκείνους που με επηρέασαν όταν μεγάλωνα και ο Scorsese και ο Terrence Malick. Είναι ένας συνδυασμός από πολλά διαφορετικά πράγματα.

 Έχει κάποια ταινία επηρεάσει τη δημιουργία συγκεκριμένων τραγουδιών;

Κάθε ταινία που παρακολουθώ, σκέφτομαι τη μουσική για αυτή. Και όταν γράφω μουσική, πάντα σκέφτομαι πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για μια ταινία ή ποιο είδος ταινίας θα έφτιαχνα... Δεν έχω γράψει ποτέ ένα τραγούδι για μια ταινία. Έχουν χρησιμοποιήσει τραγούδια μου όμως. Αλλά πάντα σκέφτομαι κινηματογραφικά. Και ο κινηματογράφος είναι μεγάλο μέρος αυτού, είναι πάντα οπτικό το ζήτημα για μένα.

Έχεις πει σε μία παλαιότερη συνέντευξή σου ότι θέλεις να νιώθεις σαν να παρακολουθείς μια ταινία όταν γράφεις ένα τραγούδι. Τι είδος ταινιών ή σκηνών έχει το άλμπουμ «Let'em All Talk»;

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά βίαια θέματα. Θέλω να πω... το «William Tell» είναι ένα τραγούδι που είναι πολύ κινηματογραφικό. Και βασίζεται στον William Burroughs και τον φόνο της συζύγου του. Φαντάζομαι πολλές συγκρούσεις σε αυτόν τον δίσκο. Πολλές συγκρούσεις και πολλές πληγωμένες καρδιές, είναι σαν ένα δραματικό έργο.

Υπάρχουν προσωπικά βιώματα σε μερικά τραγούδια και πρόσφατα μάλιστα πέρασες και μια δύσκολη περίοδο μετά από έναν χωρισμό. Πόσο δύσκολο είναι να βάλει κανείς στα τραγούδια του κάτι τόσο προσωπικό; O καλλιτέχνης αναγκάζεται να ζήσει ξανά, μέσα από το τραγούδι, αυτή τη δύσκολη κατάσταση;

Οι συνθέσεις πάντα γίνονται για κάτι άλλο, παρά για αυτό που αρχικά σήμαιναν για μένα. Τα τραγούδια είναι πάντα διαφορετικά. Ξέρεις, όταν γράφω ένα τραγούδι για ένα συγκεκριμένο πράγμα, μερικά χρόνια αργότερα, μπορεί να είναι για κάτι άλλο. Είμαι σε θέση να προσαρμοστώ και να αλλάξω. Δεν το βλέπω έτσι, αν και γνωρίζω ότι πολλοί το κάνουν. Αν σκεφτώ πώς τα έγραψα και για ποιο θέμα ήταν, θα ήμουν ακόμη σε εκείνο το «έγκλημα». Αλλά με κάποιο τρόπο είμαι σε θέση να τα προσαρμόσω και να τα μετατρέψω σε κάτι άλλο, συνεχώς εξελίσσοντας τα σε τραγούδια.

Οι στιγμές που πονάμε, οι δύσκολες καταστάσεις ή ακόμα και η αποτυχία, είναι ένας άλλος τρόπος προσέγγισης της δημιουργικής διαδικασίας; Πάντα λένε ότι όταν είμαστε στα χειρότερά μας, είναι η περίοδος όπου μπορούμε να γίνουμε πιο δημιουργικοί. Όταν είμαστε ευτυχισμένοι, δεν το σκεφτόμαστε τόσο πολύ.

Οχι, πραγματικά, όταν είμαι στα χειρότερά μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να είσαι ούτε πολύ καλά, ούτε πολύ κακά, αλλά κάπου στη μέση για να είσαι δημιουργικός, εγώ τουλάχιστον. Αν είμαι εντελώς χαμένος... Όχι. Δεν σκέφτομαι τη μουσική. Σκέφτομαι την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, αν φτάσω σε εκείνο το σημείο. Οπότε, για μένα, πρέπει να επανέλθω κάπως. Η δημιουργία έρχεται όταν μπαίνω στην διαδικασία να προχωρήσω.

Τι να περιμένουν οι Έλληνες θαυμαστές από αυτόν τον δίσκο;

Φαίνεται να είναι πολύ ευχαριστημένοι με το «I Who Have Nothing», το οποίο παίζει παντού στο ραδιόφωνο. Αυτό είναι υπέροχο. Δεν ξέρω τι θα σκεφτούν. Θέλω να πω, είναι ένας πολύ συναισθηματικός δίσκος. Και οι Έλληνες... Συνήθως, οι Έλληνες θαυμαστές που έχω δει είναι πολύ συναισθηματικοί άνθρωποι, κάτι που μου αρέσει πολύ. Έτσι, είναι λογικό να τους αρέσει αυτό το είδος. Αλλά δεν ξέρω τι πρέπει να περιμένουν. Νομίζω ότι είναι απλά ένας σημαντικός δίσκος.

Eίσαι άνθρωπος που δρα με βάση το συναίσθημα ή τη λογική περισσότερο;

Προσπαθώ να κάνω το μυαλό και τη λογική μου να παρεμβαίνουν. Αλλά είμαι απελπιστικά συναισθηματικός. Προσπαθώ να μην είμαι έτσι. Προσπαθώ... να βρω ξανά την ισορροπία.

Ποια είναι η βασική διαφορά ανάμεσα σε αυτόν τον δίσκο και τον προηγούμενο;

Αυτό είναι ένα πολύ πιο ευάλωτο άλμπουμ. Είναι πολύ ειλικρινές. Δεν προσπάθησα να το κάνω όμορφο. Οπότε πιστεύω ότι είναι διαφορετικό σε αυτή την έννοια. Στιχουργικά, είναι πολύ πιο βιογραφικό, αυτοβιογραφικό. Ναι, είναι ένα πολύ πιο ακατέργαστο άλμπουμ.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Να συνεχίσω την περιοδεία, να βγάλω μια Deluxe έκδοση αυτού του δίσκου με νέα τραγούδια, ένα live άλμπουμ έπειτα. Και μετά απλά να συνεχίσω, να προχωρήσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Έχεις σκεφτεί να επιστρέψεις στις ΗΠΑ;

Για να ζήσω μόνιμα, ναι. Αλλά μόνο αν μπορούσα να φέρω την κόρη μου μαζί, δεν μπορώ να φύγω χωρίς το παιδί μου. Αλλά μπορώ να περιοδεύω εκεί και να ταξιδεύω προς και από εκεί. Αλλά δεν μπορώ να φύγω από την Ευρώπη χωρίς την κόρη μου, δεν πάω πουθενά χωρίς το παιδί μου.

Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσει κανείς τη ζωή ενός καλλιτέχνη με το ρόλο του πατέρα;

Καθόλου δύσκολο, το βρίσκω πολύ εύκολο. Ως σύζυγος, είναι σχεδόν αδύνατο, αλλά ως πατέρας, είναι υπέροχο. Της αρέσει να με παρακολουθεί και να μιλάει μαζί μου για πράγματα. Είναι απλά συναρπαστικό, αυτό το μικρό όμορφο πλάσμα. Τραγουδάει κι εκείνη. Έκανα ένα πολύ μικρό σόου για περίπου 150 άτομα. Πολύ μικρό. Ήταν πίσω από τη σκηνή και είχα έναν φίλο να την προσέχει. Κάποια στιγμή του ξέφυγε και απλά ανέβηκε στη σκηνή και κάθισε εκεί και με ρώτησε αν χρειαζόμουν κάτι. Είναι απλά ένα μαγικό πλάσμα. Το να είσαι καλλιτέχνης σημαίνει να αγκαλιάζεις αυτόν τον τρόπο ζωής. Και στην κόρη μου, νομίζω, αρέσει. Υπάρχουν στιγμές που δεν βλέπει το μπαμπά της και αυτό είναι δύσκολο. Αλλά καθώς μεγαλώνει, ελπίζω να ταξιδεύει μαζί μου και αυτό θα ήταν υπέροχο. Όταν είμαι στο σπίτι, είμαι πραγματικά εκεί. Και ο πατέρας μου δούλευε πέντε, έξι μέρες την εβδομάδα, και όταν ήταν στο σπίτι, πάλι δούλευε. Και ήταν ένας υπέροχος πατέρας. Αλλά δούλευε συνεχώς. Όταν ταξιδεύω, ταξιδεύω, αλλά όταν είμαι σπίτι, μπορώ πραγματικά να είμαι εκεί μαζί της. Οπότε νομίζω ότι είναι εντάξει. Νομίζω ότι τα παιδιά προσαρμόζονται σε αυτό. Γνωρίζει ότι αγαπιέται.

Ασχολείται κι εκείνη με τη μουσική;

Η μητέρα της και εγώ συζητάμε για να ξεκινήσει μαθήματα μουσικής. Της είπα ότι σκόπευα να ξεκινήσω να την διδάσκω πιάνο και δεν της άρεσε αυτό! Ή είπε ότι ήταν οκ, αλλά δεν ήθελε μαθήματα. Δεν ήθελε να νιώθει ότι πρέπει να το κάνει, ήθελε να το κάνει από μόνη της. Προσπαθώ να μην είμαι πιεστικός. Αλλά ναι, αγαπά τη μουσική,  της αρέσει να τραγουδάει, να συνθέτει τα δικά της τραγούδια. 

Έχεις γράψει ποτέ τραγούδι για εκείνη;

Νομίζω ότι αυτός ο δίσκος έχει να κάνει με την Freya, είναι αφιερωμένος σε αυτήν. Νομίζω ότι πολλά από όσα έγραψα έχουν να κάνουν με την Freya. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο που αφορά μόνο αυτήν, αλλά εμπλέκεται σε όλα. Ναι, είναι η μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή μου.

Ποιο είναι το όνειρό σου ως καλλιτέχνης αλλά και ως Luke για αυτή τη χρονιά; 

Παγκόσμια κυριαρχία! (αστειεύομαι). Περισσότερες περιοδείες, περισσότερη μουσική και να συνεχίσω να εξελίσσομαι ως πατέρας, να είμαι ο καλύτερος μπαμπάς που μπορώ να είμαι για την Freya.