Αντώνης Δημητρίου: Πέθανε ο κιθαρίστας των Ενδελέχεια και ραδιοφωνικός παραγωγός

Με μεγάλη θλίψη ο κόσμος της ελληνικής ροκ και του ραδιοφώνου αποχαιρετά τον Αντώνη Δημητρίου, έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στη μουσική και τον πολιτισμό. Σε ηλικία μόλις 57 ετών, ο άλλοτε κιθαρίστας των Ενδελέχεια και ραδιοφωνικός παραγωγός του σταθμού Kosmos της Ελληνικής Ραδιοφωνίας έφυγε από τη ζωή, βυθίζοντας σε πένθος τόσο τους ακροατές όσο και τους φίλους της μουσικής σκηνής που στήριξε για δεκαετίες.

Η είδηση της απώλειάς του έγινε γνωστή από τον πολιτικό και ραδιοφωνικό παραγωγό Γρηγόρη Ψαριανό, ξάδερφο του εκλιπόντος, που ανάρτησε το συγκινητικό μήνυμα: «Γιατί ρε Αντώνη, γιατί; Έφυγε σήμερα το ξαδερφάκι μου, ο γλυκός μας Αντώνης Δημητρίου». 

Το πάθος του για τη μουσική

Σύμφωνα με το ogdoo.gr, o Αντώνης Δημητρίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Νέο Κόσμο, στη γειτονιά των Αρμενίων προσφύγων στο ιστορικό Δουργούτι.  Καταγόταν από μια οικογένεια με πλούσια ιστορία αντίστασης, καθώς ο πατέρας του και οι πρόγονοί του συμμετείχαν στον ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ενώ ο θείος του, Δημήτρης Δημητρίου, υπήρξε γνωστός ως ο «Νικηφόρος» στον αντάρτικο, συμβάλλοντας στην επιτυχή ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Αυτή η πτυχή της ζωής του τον γέμιζε υπερηφάνεια και του ενέπνεε δύναμη και πείσμα.

Από μικρός είχε πάθος με τη μουσική, και αντί να περνά χρόνο στις αλάνες, όπως οι περισσότεροι συνομήλικοί του, επέλεγε να παίζει κιθάρα, μετατρέποντας την αγάπη του για τη μουσική σε μια διαχρονική αφοσίωση. Μέσα από τη μουσική του διαδρομή, που άρχισε στα μαθητικά του χρόνια, απέκτησε ένα διακριτό ύφος, εμπνευσμένο από μεγάλες μπάντες της εποχής, όπως οι U2, οι Cure και οι Bauhaus, οι οποίες τον καθοδήγησαν μουσικά και δημιουργικά.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Δημητρίου σχημάτισε τους Joyful Nurses, ένα σχήμα που ξεχώρισε στη ροκ σκηνή. Οι Joyful Nurses κατάφεραν να κερδίσουν την προσοχή, παίζοντας ακόμα και στη θρυλική συναυλία του Παύλου Σιδηρόπουλου και των Απροσάρμοστων στην πλατεία της Νέας Σμύρνης το 1986. Σύντομα, η μουσική του διαδρομή τον οδήγησε στο συγκρότημα Ενδελέχεια, ένα από τα πιο επιδραστικά ελληνικά σχήματα των δεκαετιών 1990-2000, με μια μουσική πορεία που άφησε πίσω της σπουδαία κομμάτια και αγαπημένους δίσκους, όπως το «Βουτιά από Ψηλά» και το «Δωσ' Μου Ένα Ρόλο».

Μουσικές επιλογές που έκαναν αίσθηση

Παράλληλα με την καριέρα που είχε στη μουσική, ο Δημητρίου έγινε ιδιαίτερα γνωστός ως ραδιοφωνικός παραγωγός, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση του μουσικού γούστου των ακροατών και κρατώντας τους συντροφιά από τη συχνότητα του Kosmos της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Στα χρόνια που το ραδιόφωνο ανθούσε, οι εκπομπές του αναδείκνυαν νέες μουσικές, προσεγγίζοντας με μεράκι και γνώση τον ήχο της παγκόσμιας ροκ και εναλλακτικής σκηνής. Πολλοί τον θυμούνται για το πάθος του, την ανοιχτή καρδιά του και την ικανότητά του να φέρνει κοντά στους ακροατές την ουσία της μουσικής, με επιλογές που έκαναν αίσθηση και παραμένουν ακόμα χαραγμένες στη μνήμη όσων τις άκουσαν.

Τα τελευταία χρόνια, ο Δημητρίου συνέχισε να εξερευνά τα μουσικά μονοπάτια, σχηματίζοντας το δικό του γκρουπ, τους Sugar, όπου τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα. Μαζί με τους Sugar κυκλοφόρησε το πρώτο τους άλμπουμ, στο οποίο συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Λάκης Παπαδόπουλος και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την αγάπη του για τη μουσική και την αφοσίωσή του στη δημιουργία.

Το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησαν ήταν το «Πάλι Κλαις», ένα κομμάτι που μιλά για τον ανείπωτο ανθρώπινο πόνο, τ' ανεκπλήρωτα όνειρα και τη σιωπηλή θλίψη που διατρέχει την καθημερινή ζωή. Το κομμάτι αποτελεί έναν συγκινητικό αποχαιρετισμό και ίσως το πιο συναισθηματικό μήνυμα του Αντώνη Δημητρίου στους ακροατές και φίλους του.