Παυλίνα Βουλγαράκη στο ethnos.gr: «Ακολουθώ πάντα την καρδιά μου, δεν έχω εμπορικό πλάνο»

Η Παυλίνα Βουλγαράκη, μια καλλιτέχνης που έχει κερδίσει τις καρδιές του κοινού με την ευαισθησία και το μοναδικό της ερμηνευτικό στίγμα, επιστρέφει στη σκηνή του Σταυρού του Νότου, γεμάτη ενέργεια, πάθος και νέες μουσικές προτάσεις. Με τις αποσκευές της φορτωμένες αγαπημένα τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία, αλλά και καινούργιες μελωδίες από τον πολυαναμενόμενο δίσκο της «Λύκοι», η Παυλίνα υπόσχεται να μας ταξιδέψει σ' ένα πρόγραμμα χωρίς όρια και στεγανά.

Επειτα από μια άκρως επιτυχημένη συνεργασία με τη Δήμητρα Γαλάνη, που σφραγίστηκε με το ντουέτο «Καρδιά μου», η Παυλίνα ανεβαίνει ξανά στη σκηνή, με μια μπάντα που συνδυάζει έμπειρους συνεργάτες, δημιουργώντας ένα μαγικό μωσαϊκό ήχων. Από την Adele και τη Sade μέχρι τον Μάνο Χατζιδάκι και τη Χάρις Αλεξίου, η μουσική της φέρνει μαζί αναμνήσεις και νέα συναισθήματα, σε μια διαδρομή γεμάτη όνειρα και πειραματισμό.

Ο νέος της δίσκος «Λύκοι», που κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες, σηματοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο στην πορεία της, ενώ οι ζωντανές της εμφανίσεις στον Σταυρό του Νότου μοιάζουν με μια επιστροφή στο «σπίτι» της, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.

Η επιστροφή στον «Σταυρό του Νότου» έχει συμβολική σημασία για σένα, δεδομένου ότι από εκεί ξεκίνησες; Τι νιώθεις που επιστρέφεις σε αυτόν τον χώρο;

Στον Σταυρό του Νότου έζησα τα πολύ αγνά χρόνια της μετεφηβείας, αλλά και τα βαθειά σκοτάδια που φέρνουν οι υπαρξιακές αναζητήσεις της. Νιώθω κάθε φορά μια μικρή νοσταλγία και μια αίσθηση ιδιαίτερη, σα να λέω κοίτα να δεις που υπάρχω ακόμα.

Επειτα απ' όλα αυτά τα χρόνια, τι έχει παραμείνει το ίδιο σ' εσένα;

Η διαδικασία που γράφω τα τραγούδια είναι η ίδια. Επίσης το γεγονός ότι οι επιλογές μου είναι πάντα με γνώμονα την καρδιά. Κανένα επιχειρηματικό ή εμπορικό πλάνο για την ώρα. Δεν το λέω -απαραίτητα - για καλό αυτό.

Στο πρόγραμμά σου περιλαμβάνονται τραγούδια από την Adele, τη Sade μέχρι την Αλεξίου και τον Χατζιδάκι. Πώς επιλέγεις τι θα εντάξεις στις παραστάσεις σου;

Γενικά δυσκολεύομαι πολύ με τα προγράμματα. Δεν το’χω. Κυρίως γιατί θέλω να τραγουδήσω 1.000.000 πράγματα χωρίς καμία συνοχή και χαόνομαι κάθε φορά. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια συνεργάζομαι με τον Σεραφείμ (Γιαννακόπουλο), ο οποίος με ξέρει πολύ καλά και με βοηθάει να καταλάβω τι είναι πηγαία ανάγκη και τι έρχεται ως παρόρμηση που θα περάσει μετά από 1-2 παραστάσεις.

Παράλληλα, το κοινό θα έχει τη χαρά ν' ακούσει τραγούδια από το νέο σου δίσκο «Λύκοι». Ποια συναισθήματα ή εμπειρίες αποτέλεσαν την έμπνευση για τη δημιουργία του καινούργιου άλμπουμ σου;

Αυτόν τον δίσκο τον λατρεύω. Μπορεί να είναι η ηλικία κι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα πράγματα πλέον, μπορεί να είναι και τα ίδια τα τραγούδια. Σε κάθε περίπτωση δεν το έχω ξανά νιώσει αυτό για κανέναν άλλο δίσκο μου. Υπάρχουν μέσα όλες οι πλευρές μου. Δεν υπάρχει κάτι που ήθελα να πω αλλά δε βρέθηκε ο χώρος να το κάνω. Αυτή η δουλειά επι της ουσίας συμβολίζει το εσωτερικό ταξίδι μου της τελευταίας διετίας, αλλά και τη σχέση μου με τον Σεραφείμ αφού τον γράψαμε μαζί.

Το τραγούδι «Καρδιά μου» που ερμηνεύεις με τη Δήμητρα Γαλάνη έχει αγαπηθεί πολύ. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό;

Το «Καρδιά μου» είναι στην κυριολεξία ένας διάλογος με την καρδιά μου. Πόσο αυστηρή είμαι μαζί της αρκετές φορές που έχω μάθει να την «πεθαίνω» όταν νιώθω ότι απειλούμαι. Δηλαδή η γέφυρα που λέει «άπονο στο χω παράπονο που δεν μου στάθηκες μια φορά» είναι μια δήλωση της καρδιάς μου σ' εμενα. Μέσα από τις παραστάσεις με τη Δήμητρα πέρσι στο Vox, ένιωσα ότι βρίσκω χώρο για όλα τα συναισθήματα σιγά - σιγά και ότι αυτό το πυροδότησε εκείνη. Έτσι της ζήτησα να πούμε μαζί αυτό το τραγούδι. Στο ρεφρέν λογική και καρδιά ενώνονται «Μη με φοβάσαι εδώ είσαι καλά. Ελα όπως είσαι κι ας είσαι πολλά»

Οι στίχοι σου έχουν μια εξομολογητική διάθεση. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να εκθέτεις τόσο προσωπικές σκέψεις μέσω της μουσικής σου;

Δεν το σκέφτομαι. Δεν μου κοστίζει, είναι κομμάτι της διαδικασίας. Ο τρόπος που μου βγαίνει να γράφω.

Σε μια εποχή που πολλοί καλλιτέχνες επιλέγουν την ανεξάρτητη κυκλοφορία των έργων τους, βασιζόμενοι στις ψηφιακές πλατφόρμες, εσύ παραμένεις συνεργάτης δισκογραφικής εταιρείας. Τι σημαίνει για σένα αυτή η συνεργασία και τι πιστεύεις ότι προσφέρει στην καλλιτεχνική σου πορεία;

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, παρότι η Cobalt με στηρίζει πολύ και πολλά χρόνια ο λόγος που είμαι σε εταιρία ακόμα, έχει να κάνει με το πρώτο μου συμβόλαιο. Εάν με αποδέσμευε δεν ξέρω τι θα έκανα διαφορετικά ως τώρα. Σίγουρα η δισκογραφική είναι μια στήριξη, έχεις μια ομάδα με την οποία ακόμα και να διαφωνείς ξέρεις ότι ο στόχος είναι κοινός κι ότι υπάρχει πάντα η πρόθεση να πιάσετε τα πράγματα από την αρχή.

Θεωρείς ότι η μουσική που παράγεται από AI έχει ψυχή ή συναίσθημα; Μπορεί να θεωρηθεί «συνεργάτης» ενός καλλιτέχνη, ή παραμένει απλά ένα εργαλείο;

Δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με το ΑΙ. Δεν ξέρω καν πως δουλεύει. Έχω δει φίλους μουσικούς που ασχολούνται λίγο για πλάκα λίγο από περιέργεια αλλά ειλικρινά δεν το έχω ψάξει. Δεν μπορώ να φανταστώ όμως πως θα μπορούσε να έχει ψυχή και συναίσθημα η μουσική που δεν προέρχεται από μέσα μας.

Γενικότερα, πώς βλέπεις την πρόοδο στην τεχνολογία και την επίδραση που έχει στην ανθρώπινη ψυχολογία;

Είναι τεράστιο θέμα συζήτησης αυτό. Σχεδόν κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής μπορεί να πραγματοποιηθεί με ευκολότερο τρόπο, με αποτέλεσμα λιγότερα προβλήματα σε κάποια πράγματα και περισσότερα προβλήματα σε άλλα. Σ' έναν βαθμό μειώθηκε η αίσθηση της αποξένωσης επειδή οι αποστάσεις μίκρυναν. Η άμεση πρόσβαση στη γνώση και την εκπαίδευση συντελεί στην αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία. Δίνεται η ευκαιρία μέσω πρακτικών διευκολύνσεων για περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Όμως από την άλλη η εξέλιξη της τεχνολογίας μας τρώει απίστευτο χρόνο και μας αποβλακώνει, εμένα τουλάχιστον. Μου δημιουργεί θλίψη και πολύ άγχος. Η αίσθηση ότι τα κάνω όλα λάθος σε σχέση με άλλους. Παράλληλα υπάρχει μια υπερβολή στην πληροφορία, παραπληροφόρηση, ψηφιακό στρες, σύγκριση, εξάρτηση. Μεγάλη κουβέντα. Σε εμένα κάνει κακό σίγουρα.

Αν μπορούσατε να αλλάξεις κάτι στον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;

Θα ήθελα να καλλιεργείται από πολύ μικρή ηλικία η αίσθηση της ευθύνης μας στον κόσμο. Αυτό που είχε γράψει ο Καζαντζακης «Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω».

Τι θεωρείς ότι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή;

Το μόνο πράγμα που ποτέ δεν δίνουμε αρκετά και ποτέ δεν μας φτάνει. Η αγάπη. Τα πάντα βρίσκονται εκεί. Στους ανθρώπους που αγαπάμε, στο να μάθουμε ν' αγαπάμε τον εαυτό μας. Στις αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνονται με γνώμονα την αγάπη κι όχι τον φόβο και το αίσθημα της επιβίωσης.

Κλείνοντας, πώς βλέπεις την εξέλιξή σου τα επόμενα χρόνια;

Θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω μουσική που αγαπώ. Να μένω μακριά από την Αθήνα. Ολοκληρώνοντας το μεταπτυχιακό μου ν' ασχοληθώ ενεργά με την μουσικοθεραπεια. Και να έχω κοντά μου ανθρώπους που με πιάνουν και τους πιάνω.