Vassilikos: Υπάρχει κακό τραγούδι, αυτό που γράφτηκε χωρίς αγάπη

Ο Vassilikos, συνθέτης, τραγουδιστής και στιχουργός των Raining Pleasure, μετά από το χρυσό «Vintage», όπου προσέγγισε με τη δική του οπτική κομμάτια που έχουν αγγίξει το χρόνο, μεταμορφώνοντάς τα, αλλά και το εξαιρετικά τολμηρό «Sunday Cloudy Sunday» με διασκευές της μουσικής του Βασίλη Τσιτσάνη, επιστρέφει με πρωτότυπο υλικό για πρώτη φορά από την εποχή των Raining Pleasure.

Επηρεασμένος, όπως πάντα, από τα ‘60s, αλλά και με πολλά σύγχρονα και πειραματικά ηλεκτρονικά στοιχεία, διατηρεί την κιθάρα πρωταγωνιστή της μουσικής του, αλλά με πολύ πιο έντονη την παρουσία των συνθεσάιζερ. Το Gazarte φιλοξενεί τον Vassilikos σε δύο από τις σπάνιες, πλέον, ζωντανές του εμφανίσεις, την Κυριακή 14 και την Παρασκευή 19 Ιουλίου στις 22:00 στο Roof Stage. Δύο μοναδικά live, με πρωταγωνιστή το νέο του project «Amazing Grey», που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από την Inner Ear Records. 

Λίγο πριν ανέβει ζωντανά στην σκηνή του Gazarte, o Vassilikos μιλάει στο ethnos.gr για τον νέο του δίσκο, για την απόφασή του να μείνει μόνιμα στο εξωτερικό, καθώς και για το μουσικό του όνειρο που μένει μέχρι και σήμερα απραγματοποίητο. 

Ποιους θεωρείτε τους πιο σημαντικούς σταθμούς της πορείας σας μέχρι τώρα;

Δεν νομίζω ότι θα αποτελέσει έκπληξη αν πω ότι ήταν οι πιο δύσκολες φάσεις που έπαιξαν τον πιο θετικό ρόλο στη ζωή μου. Κάτι συμβαίνει όταν πιεζόμαστε, κάποιος κοιμισμένος μηχανισμός ενεργοποιείται και ανοίγει μπροστά μας πυξίδα. Έτσι, τουλάχιστον έχω βιώσει τα πράγματα εγώ.

Υπήρχαν στιγμές που νιώσατε αδικημένος;

Ναι, ήταν κάποιες φάσεις στη ζωή μου που ξεγελάστηκα και για λίγο νόμιζα πως ήμουν σημαντικός. Ευτυχώς, όμως, δεν κράτησε πολύ.

Σε λίγες ημέρες, θα μας δώσετε την ευκαιρία να σας απολαύσουμε στο Gazarte. Τι να περιμένουμε από εσάς;

Θα κάνουμε δύο συναυλίες best of κατά μία έννοια. Θα παίξουμε υλικό από τα πρώτα χρόνια των Raining Pleasure μέχρι τα εντελώς καινούρια πράγματα. Να έρθετε, έχουμε καλή πρόθεση.

Στον καινούργιο σας δίσκο «Amazing Grey» έχετε συμπεριλάβει δύο κομμάτια των Raining Pleasure. Ποια στοιχεία κρατάτε από το παρελθόν και ποιες αλλαγές παρατηρείτε στον εαυτό σας;

Ξαναέφτιαξα δυο κομμάτια που ένιωθα ότι θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα. Αυτό θα το κάνω πάλι και στο επόμενο άλμπουμ με μερικά άλλα. Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με το παρελθόν, το αποφεύγω. Τα κομμάτια αυτά τα δούλεψα σαν να γράφτηκαν μόλις τώρα.

Μετά από αρκετά μεγάλο διάστημα κυκλοφορήσατε άλμπουμ με δικό σας υλικό. Ποιους προβληματισμούς θίγει ο δίσκος και τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στον κόσμο;

Καταλαβαίνω ακριβώς τι έχω κάνει, μόνο αρκετά χρόνια αφότου έχω τελειώσει ένα δίσκο. Μέχρι τότε, είμαι τόσο βαθιά εμπλεκόμενος που αδυνατώ να το δω καθαρά. Και συνήθως ρωτάω τους φίλους μου να μου πουν τι έκανα.

Είναι ένας δίσκος που σας εκφράζει περισσότερο σε σχέση με τους προηγούμενους που έχετε κυκλοφορήσει;

Ο πιο πρόσφατος, πάντα με εκφράζει περισσότερο. Τον αγαπώ ίσως λίγο περισσότερο από άλλους παλιότερους όμως, γιατί κατάφερα να τον κάνω κάτω από εντελώς διαφορετικές και όχι τόσο ευνοϊκές συνθήκες. Δεν είχα ένα στούντιο και ένα διάστημα χρόνου μπροστά μου όπως παλιότερα. Δούλεψα εντελώς μόνος, σε διάφορα στούντιο, σε διάφορους χώρους που δεν ήταν στούντιο, σε καφέ, πλατείες και παγκάκια. Κι όλα αυτά σε σκόρπια διαστήματα, με μόνη εξαίρεση τη διαδικασία των μίξεων τους τελευταίους μήνες.

Οι διασκευές είναι πάντα ένας καλός τρόπος για να δείξει ο καλλιτέχνης το καλλιτεχνικό του χαρακτήρα πάνω σε ήδη γνωστό υλικό. Ποιες διασκευές σάς έχουν δυσκολέψει περισσότερο και με ποιο κριτήριο επιλέγετε να διασκευάσετε ένα τραγούδι;

Δεν έχω δυσκολευτεί είναι η αλήθεια γιατί πάντα ακούω στο κεφάλι μου ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα και μετά απλά το κάνω ήχο. Δεν το εννοώ υπεροπτικά, σε καμία περίπτωση. Απλά όλο και περισσότερο νιώθω σαν μεσολαβητής στο να πάρουν μορφή κάποιες ιδέες, πάρα δημιουργός τους. Το κριτήριο είναι ο απόλυτος θαυμασμός για μια δημιουργία. Και φυσικά, να νιώσω ότι πρόκειται για κάτι εφικτό και μέσα στις δυνατότητές μου.

Ποια η σχέση σας με τη νοσταλγία;

Έχουμε χωρίσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν έχω νέα της.

Πώς σας φαίνεται η δισκογραφία στην Ελλάδα σήμερα;

Η mainstream δισκογραφία στην Ελλάδα είναι πανικόβλητη και έχει χάσει κάθε αίσθηση κατεύθυνσης και προορισμού. Η ανεξάρτητη δισκογραφία, είτε εδώ είτε έξω, είναι υγιέστατη και δημιουργική. Πρέπει μόνο να προσπαθήσουν να συμβαδίσουν με την εποχή και κάποιες το καταφέρνουν αρκετά καλά.

Υπάρχει «καλό» και «κακό» τραγούδι; 

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα πράγματα είναι υποκειμενικά. Και ισχύει, όταν πρόκειται για τους ακροατές. Ωστόσο, όταν είναι κανείς μουσικός και συνθέτης, νομίζω πως τα πράγματα αλλάζουν. Υπάρχει κακό τραγούδι. Είναι το τραγούδι που γράφτηκε χωρίς αγάπη. Το τραγούδι που αντιμετωπίστηκε σαν προϊόν από τον δημιουργό του, αντί σαν οντότητα. 

Τα τελευταία χρόνια, ζείτε και εργάζεστε κυρίως στο εξωτερικό. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;

Έφυγα το 2004 σαν πολιτισμικός μετανάστης. Είχα ανάγκη από καινούρια ερεθίσματα και κίνηση γύρω μου. Με βοήθησε αρκετά η επιλογή να διατηρήσω κάποια επαφή όμως, κυρίως στο να βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα και εκεί και εδώ. 

Πώς μπήκε στη ζωή σας ο βελονισμός;

Είχα από πολύ μικρός ένα έντονο ενδιαφέρον για την ιατρική γενικότερα και μια πολύ πρώιμη πεποίθηση ότι ο κλασικός δυτικός τρόπος αντιμετώπισης είναι πολύ στενόμυαλος. Έκανα διάφορες σπουδές από απόσταση μέχρι που κάπου το 2010 είχα ήδη αποφασίσει ότι θέλω να σπουδάσω βελονισμό. Πήγα στο Λονδίνο, αποφοίτησα το 2015 και τώρα πια δουλεύω κανονικά. Έχουμε ως ανθρωπότητα ασχοληθεί πάρα πολύ με την αρρώστια και την έχουμε μελετήσει σε βάθος και πολυεπίπεδα. Αλλά νιώθω ότι είναι καιρός πια να μελετήσουμε την υγεία.

Ποιο μουσικό σας όνειρο μένει απραγματοποίητο μέχρι και σήμερα;

Να βρω την απόλυτη σχέση ήχου και ανθρώπινης πάθησης. Να μπορέσω να χρησιμοποιήσω τη μουσική εντελώς θεραπευτικά. Για μένα και για τους γύρω μου.