Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Ο πληθωρικός τύπος που σιχαινόταν τις Δευτέρες

Όταν το τηλέφωνό σου κουδουνίζει μανιασμένα το πρωί της Δευτέρας, σίγουρα δεν είναι για καλό. Αυτό θα μπορούσε να το βεβαιώσει και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο οποίος σιχαινόταν τα κλισέ. Και τις Δευτέρες. Ίσως γι’ αυτό και να  έφυγε νωρίς, το πρωί αυτής της μέρας. Το μυαλό γεμίζει από τις μελωδίες του, η μνήμη από το γέλιο του, τα μάτια από δάκρυα γι’ αυτόν τον πληθωρικό τύπο, γι' αυτή την τεράστια προσωπικότητα που ήξερε καντάρια μουσικής και έγραψε τραγουδάρες.

Ειλικρινά, δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες ραδιοφωνικές συνεντεύξεις είχαμε κάνει μαζί, στις οποίες πάντα μάθαινα κάτι διαφορετικό γι' αυτόν, όταν έκλειναν τα μικρόφωνα. Σε μία από αυτές -θα τη θυμάται ο Φίλιππος Πλιάτσικας, που εμφανιζόταν μαζί του εκείνη την εποχή- προτού μπούμε στο στούντιο, στον RED FM, μου ζήτησε μια χάρη: «Σπυράκο, ας μη συζητήσουμε σήμερα για πολιτική κατάσταση στη χώρα, ας το πάμε μόνο με μουσική. Κουράστηκα και είμαι αηδιασμένος με όσα γίνονται».

Αφότου άρχισε η εκπομπή, κι ενώ είχαμε συνεννοηθεί με τα μάτια με τον Πλιάτσικα, πήγα την κουβέντα στα πολιτικά. Ο Λαυρέντης άρχισε να λέει τη γνώμη του -με εκείνες τις ατάκες που ακούγονταν απόλυτες, αλλά ήταν η αλήθεια που πήγαζε από μέσα του-, άρχισε να φουντώνει, να τα «χώνει», μέχρι που κατάλαβε το «κόλπο» που του είχαμε στήσει με τον Φιλίπ. «Σεραφείμ, είσαι προβοκάτορας» μου είχε πει -on air- γελώντας, σαν παιδί που αντιλαμβάνεται τη φάρσα που του σκάρωσαν τα παλιόπαιδα οι κολλητοί του.    

O Λαυρέντης μου είχε ζητήσει και άλλη χάρη, πολλά χρόνια νωρίτερα: «Όταν θα θέλεις να κάνουμε συνέντευξη, να μην είναι ποτέ Δευτέρα». «Θα ήθελα να απαγορευτεί αυτή η μέρα διά νόμου, να γίνει συνταγματική αναθεώρηση και από τα πρώτα άρθρα του Συντάγματος να αναφέρει ρητά ότι απαγορεύονται οι Δευτέρες από τούδε» μου είχε πει σε μια άλλη συνέντευξη στον Πόλις 88,6, με εκείνο το αξεπέραστο χιούμορ του.

Κι εγώ, ο «προβοκάτορας» κάθε φορά που ήθελα μια συνέντευξη μαζί του πάντα του ζητούσα -με αθώο ύφος, για Όσκαρ- «να τα πούμε, λοιπόν, την ερχόμενη Δευτέρα;». Εκείνος πάντα -πάντα, όμως- ξεχνούσε ότι μου το είχε δηλώσει άπειρες φορές. Ξεκινούσε να μου λέει «ΟΧΙ Δευτέρα». Μετά θυμόταν ότι το γνώριζα και γελούσε μέχρι δακρύων, βρίζοντάς με τον πιο ευγενικό και γλυκό τρόπο που υπάρχει. «Άντε να μη χαθείς, ρε Σεραφείμ, με δουλεύεις…». Έτσι. «Άντε, να ΜΗ χαθείς».    

Τώρα, ο Λαυρέντης που σιχαινόταν τις Δευτέρες ξεκίνησε να συναντήσει τον Σάκη Μπουλά και τα άλλα αδέρφια που έφυγαν νωρίς. Και σίγουρα, τώρα -ήταν πολύ καλός και σε αυτό- θα κανονίζει τις λεπτομέρειες για να παίξουν απόψε με τη μεγάλη μπάντα του παραδείσου. Και μας έβαλε όλους εδώ κάτω, αλαφιασμένους, να τρέχουμε για να γράψουμε για εκείνον, λες κι εμείς, ρε φίλε, δεν σιχαινόμαστε τις Δευτέρες που έχουν τέτοιες ειδήσεις και δάκρυα.

Λαυρέντη, καλή στράτα και φιλιά σε όλα τα παιδιά εκεί πάνω.

Ένας προβοκάτορας