«Ροκ εντ ρολ είναι αυτό που συμβαίνει όταν τα κινητά κλείνουν»

Αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα ιστορικότερα και σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα στην Ελλάδα. Ύστερα από την κυκλοφορία του ομώνυμου δίσκου τους «The Last Drive» την περασμένη άνοιξη, μερικές μέρες πριν κλείσουν τα 35 χρόνια από την πρώτη τους συναυλία στο «Ροντέο» το 1983 και λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή του Gagarin 205 το ερχόμενο Σάββατο για άλλη μία μεγάλη συναυλία, ο Αλέξης Καλοφωλιάς και ο Γιώργος Καρανικόλας κουβέντιασαν μαζί μας.

Γιατί πέρασαν 9 χρόνια για να βγάλετε νέο δίσκο;

Α.K.: Μέσα σε αυτό το διάστημα συνέβησαν πολλά: ο Στέφανος Φλώτσιος ήρθε στο γκρουπ και έφερε τον ήχο του, κάναμε τη γιορτή μας για τα 30 χρόνια παίζοντας με πάρα πολλούς φίλους μουσικούς και έπειτα για δύο χρόνια παίζαμε μόνο ακουστικά. Όλο αυτό το διάστημα δεν σταματήσαμε να παίζουμε ζωντανά. Νομίζω ότι ο δίσκος είναι το αποτύπωμα των πέντε χρόνων από τότε που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με τη νέα μας σύνθεση. Το μοναδικό κίνητρο έπρεπε να είναι πλέον τα τραγούδια και όταν υπήρξαν αρκετά, υπήρξε και η ανάγκη να ηχογραφηθούν. Από ένα σημείο και πέρα ο χρόνος είναι υποκειμενικός· άλλες φορές χρειάζεται να κοιτάξεις προς τα μέσα πριν εξωτερικεύσεις όσα νιώθεις, άλλες να κερδίσεις πράγματα μέσα από τη δράση, αλλά η σωστή στιγμή έρχεται πάντα στην ώρα της.

Μετά το «Ηeavy Liquid» παρατηρείται μια αλλαγή στον ήχο σας…

Γ.Κ.: Ανάμεσα σε κάθε δίσκο των Last Drive υπάρχουν αλλαγές, αφού αποτυπώνουμε τον τρόπο που μεταβολίζουμε όσα ερεθίσματα παίρνουμε – μουσικά ή μη, εξωτερικά ή εσωτερικά. Δεν σκεφτήκαμε ποτέ αν θα μας έκανε καλό ή κακό να αλλάξουμε. Μάλλον το υποσυνείδητο παίζει τον ρόλο του, και έτσι έρχεται η εξέλιξη.

Μέσα σε όλη την πορεία σας εντοπίζετε διαφορές στους τρόπους που ανταποκρίνεται το κοινό όταν βρίσκεστε στη σκηνή;

Α.K.: Σε επίπεδο συναισθημάτων, όχι. Όταν βγαίνεις στη σκηνή νιώθεις την έξαψη και τη χαρά, προσπαθείς να ενεργοποιήσεις τον κύκλο της ενέργειας ανάμεσα στην μπάντα και στον κόσμο της, γιορτάζεις το γεγονός ότι μοιράζεστε μια κοινότητα. Αυτό συνέβαινε στις πρώτες συναυλίες μας, αυτό συμβαίνει και τώρα. Είναι κάτι πηγαίο, το ροκ εντ ρολ. Αυτό που συμβαίνει όταν τα κινητά κλείνουν και η στιγμή σταματάει να είναι εικόνα και ξαναγίνεται εμπειρία.

Στην καθημερινότητά σας τι μουσική ακούτε;

Α.K.: Παλιά αλλά και καινούργια, πάρα πολλά πράγματα από πολλά είδη. Μερικές στιγμές θέλεις να ακούσεις κάτι που σε έχει σημαδέψει, είναι σαν να επικυρώνεις τη μουσική σου ταυτότητα. Αλλες θέλεις να γεμίσεις τα αυτιά σου με νέα πράγματα, που επιδιώκουν να αφήσουν το ηχητικό τους αποτύπωμα στις μέρες σου. Είμαστε και παραμένουμε πρώτα απ’ όλα φαν της μουσικής. Αυτό είναι το κίνητρο που σε οδηγεί να παίξεις κι εσύ. Επίσης, ένα στοιχείο που μας όριζε εξαρχής είναι ότι προσπαθούσαμε να απαλλαγούμε από στεγανά, και σε αυτό είχε να κάνει και το περιβάλλον όπου μεγαλώσαμε μουσικά, τη δεκαετία του ’80, όταν το πεδίο ήταν πολύ ευρύ. Έτσι φτάσαμε να ακούμε κάθε έκφανση της μπλουζ και της τζαζ, ροκ κάθε είδους με έμφαση στην ακατέργαστη πλευρά του, μέχρι και σάουντρακ. Δεν μας ενδιαφέρουν τα είδη, αυτό που μας νοιάζει είναι η μουσική φλόγα που μπορείς να τη βρεις δίχως ετικέτες. 

Υπάρχει κάποιο περιστατικό, κάποια ιστορία, που έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Last Drive;

Γ.Κ.: Η περιοδεία που κάναμε με τους Dead Moon μετά τον δίσκο «Blood Nirvana» ξεχωρίζει. Μάθαμε πολλά από αυτούς τους ανθρώπους, από το ψυχικό σθένος και την πίστη τους, από την επιμονή και την αγάπη γι’ αυτό που έκαναν. Ταυτόχρονα διαλύθηκαν οι όποιοι μύθοι είχαμε για το ροκ εντ ρολ και το πού μπορούσε να σε οδηγήσει. Καταλάβαμε ότι αυτός ήταν ο παράδεισος που ψάχναμε: να ταξιδεύεις και να παίζεις μαζί με ανθρώπους που αγαπάς, έτοιμος να αντιμετωπίσεις κάθε είδους αναποδιά και να την ξεπεράσεις, λες και είσαι σε ένα είδος μυστικής αποστολής.

Πολλά από τα τραγούδια σας έχουν κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα. Ποια είναι η γνώμη σας για την Ελλάδα σήμερα;

Γ.Κ.: Είναι δύσκολα. Ζούμε εποχές βαρβαρότητας, και όχι μόνο στην Ελλάδα. Ο φασισμός, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία απειλούν την κοινωνία σε ένα περιβάλλον αποσαθρωμένο από την κρίση. Όπως συμβαίνει πάντα, το πεδίο της αναμέτρησης αυτού του σκοτεινού κύματος με τη θέληση των ανθρώπων για αληθινή ζωή και αξιοπρέπεια είναι η καθημερινότητα. Πρέπει μέσα σε όλο αυτό να βρεις ό,τι σε κάνει να νιώθεις άνθρωπος, να το στηρίξεις και να προχωρήσεις.