Θεοδοσία Τσάτσου στο ethnos.gr: «Η αφόρητη καταπίεση και όλο το δράμα που βίωσα, μ' έκαναν καλλιτέχνη»

Η Θεοδοσία Τσάτσου είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που η ζωή τους μοιάζει να γράφτηκε από την ίδια την τέχνη. Από τα πρώτα της βήματα στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, η φωνή και η κίνηση της ξεχώρισαν – πριν ακόμα αρχίσει να περπατάει και να μιλάει, όπως έχει αποκαλύψει η ίδια. Με μια μητέρα που ανησυχούσε για τη μοίρα που θα της έφερνε η καλλιτεχνική πορεία και έναν αυστηρό πατέρα μηχανικό αυτοκινήτων στη Mercedes, τ' όνειρό της ν' ασχοληθεί με τη μουσική δεν φαινόταν αυτονόητο. Παρά τις αντιξοότητες και τις ανησυχίες των γονιών της – που ήλπιζαν να τη δουν να γίνεται δασκάλα Αγγλικής Φιλολογίας – η Θεοδοσία χάραξε τον δικό της δρόμο. Από τα πρώτα μικρόφωνα, που «τα έπαιρνε στα χέρια της» από παιδί, μέχρι τις ατυχίες που τη χάραξαν, η πορεία της έγινε το χρονικό μιας αληθινής καλλιτέχνιδας.

Με κάθε εμφάνισή της, γεμάτη συναίσθημα, δύναμη και αυθεντικότητα, η Θεοδοσία Τσάτσου καταφέρνει να «σφραγίζει» τις καρδιές του κοινού της. Η ανατρεπτική της παρουσία, το ανεπανάληπτο ηχόχρωμά της, και οι μουσικές της που παντρεύουν soul, blues, funk και rock, αποτελούν την ψυχή μιας καριέρας που παραμένει αφοσιωμένη στην αλήθεια της. Εγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μέσα από το συγκρότημα «Μπλε», όπου η χαρακτηριστική της φωνή χάρισε διαχρονικά τραγούδια όπως το «Φοβάμαι», το «Νιώθω Ενοχές» και το «Εσύ δε ζεις πουθενά».

Το 1999, αποφάσισε ν' ακολουθήσει τη δική της διαδρομή, αναζητώντας μια πιο προσωπική έκφραση. Ο πρώτος της σόλο δίσκος, «Υποπτος Κόσμος», έφερε στο φως τη δική της στιχουργική και συνθετική ματιά. Η πορεία της συνεχίστηκε με συνεργασίες που ένωσαν διαφορετικά μουσικά ρεύματα, όπως με τους Πυξ Λαξ στο «Μόνο για κείνη μη μου λες», και με τον δίσκο «Κόκκινο», που μας χάρισε κομμάτια όπως το ατμοσφαιρικό «Στη Θάλασσα» και το νοσταλγικό «Που να ’σαι τώρα». Παραμένοντας πιστή στον εσωτερικό της ρυθμό, η Θεοδοσία Τσάτσου συνεχίζει να δημιουργεί και να εξερευνά, κρατώντας την ανεξαρτησία της αδιαπραγμάτευτη.

Την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου, στο Caja de Musica, η Θεοδοσία Τσάτσου επιστρέφει με ένα live που υπόσχεται να μας ταξιδέψει στον πολύπλευρο μουσικό της κόσμο. Συνοδευόμενη από μια εξαιρετική μπάντα, καλεί το κοινό της να αφεθεί στον παλμό της μουσικής, εκεί όπου, όπως η ίδια λέει στο ethnos.gr, «όλα γίνονται μαγικά όταν τ’ αφήνεις μ’ εμπιστοσύνη στα χέρια της μουσικής». Μιλώντας για τα τραγούδια που αποτελούν τη «γέφυρα» ανάμεσα σε εκείνη και τους ακροατές της, η ίδια ξεχωρίζει το «Φοβάμαι», το οποίο, όπως εξομολογείται, «ακινητοποιεί τα πάντα γύρω μας και μας καθηλώνει κάθε φορά». Όσο για το τι θα ήθελε να νιώθει το κοινό φεύγοντας από μια εμφάνισή της, η απάντησή της είναι γεμάτη ουσία: «Να πάρει μαζί του το αίσθημα της δύναμής του και να τον αφυπνίσει, έτσι ώστε η ψυχή του να αρχίσει να του μιλάει και το πνεύμα του να τον γαργαλάει».

Η πιο πρόσφατη δημιουργική της πρόταση, το τραγούδι «Μέσα σε κρυστάλλινα νερά», που κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group, ενσωματώνει τη βαθιά της φιλοσοφία. «Το τραγούδι είναι ένα κάλεσμα της θηλυκής ενέργειας με άξονα το νερό και τις ιδιότητές του. Είναι η έδρα της ψυχής μας και της σεξουαλικότητάς μας, μια περιοχή που πάσχει μέσα στα σώματα του καθενός επειδή δεν έχει γίνει η κατάλληλη επαφή μαζί του», σημειώνει. Το κομμάτι αυτό αποτελεί μέρος ενός επερχόμενου άλμπουμ, για το οποίο δηλώνει με σιγουριά και ενθουσιασμό: «Ναι, είναι!».

Πιστεύετε ότι η αυξημένη πρόσβαση στη μουσική μέσω πλατφορμών όπως το YouTube και το Spotify έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στη μουσική βιομηχανία;

Η μουσική βιομηχανία είναι πλέον αυτές οι πλατφόρμες. Είναι πολύ εξυπηρετικές και βολικές κατά κάποιο τρόπο. Μαθαίνουμε πολλά πράγματα που δεν θα τα γνωρίζαμε τόσο άμεσα. Σίγουρα έχει κινδύνους μια τέτοια πρακτική. Όλα έχουν σχέση με το πώς τα χρησιμοποιεί κανείς.

Πιστεύετε ότι η απήχηση στα social media αντικατοπτρίζει την πραγματική αξία ενός καλλιτέχνη;

Όχι βέβαια! Ο κόσμος των social media είναι και ήταν πάντα πολύ ύποπτος και ψεύτικος. Δεν έχω ασχοληθεί πολύ αλλά γνωρίζω όσα χρειάζεται για να κρατάω τις αποστάσεις μου.

Πώς επηρέασαν τα παιδικά σας χρόνια και η αυστηρή ανατροφή σας την καλλιτεχνική σας ταυτότητα; Αν είχατε την ευκαιρία, τι θα λέγατε σήμερα στη νεαρή Θεοδοσία που μεγάλωνε στην Αυστραλία;

Πιστεύω πως η αφόρητη καταπίεση και όλο το δράμα που βίωσα, μ' έκαναν καλλιτέχνη και οι συνεχές απειλές των γονιών μου να μην τολμήσω να τραγουδήσω ή να κάνω θέατρο. Ότι της λέω τώρα της μικρής Θεοδοσίας τις έλεγα πάντα. «Πάμε. Τώρα. Και ότι γίνει. Και μην ξεχνάς να το γουστάρεις πολύ και να χαμογελάς ότι και να γίνει».

Πόσο έχουν επηρεάσει οι θρησκευτικές πεποιθήσεις της μητέρας σας τη ζωή και την τέχνη σας; Υπάρχει κάτι από αυτές που κρατάτε ακόμα;

Με πίεζε πολύ η μητέρα μου με την Ορθόδοξη μανία της και αναγκαζόμουν να τις λέω πολλά ψέματα για να μην την τσατίζω και φάω ξύλο. Δεν ήξερα και δεν καταλάβαινα γιατί ήταν έτσι αλλά το αποδεχόμουν και έκανα ότι μπορούσα για να μην το αφήνω να μ' εμποδίζει. Η δύναμη που έχει η θρησκεία στον άνθρωπο είναι κάτι που με απασχόλησε πολύ σαν καλλιτέχνη και την έχω ψάξει πολύ. Και ανακάλυψα πόσο σημαντικό είναι για τον άνθρωπο ν' απελευθερωθεί από κάθε δόγμα και πίστη που τον κάνει λίγο απέναντι στον εαυτό του.

Έχετε μιλήσει για τη δυσκολία να διαχειριστείτε την απότομη επιτυχία με τους Μπλε. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που πήρατε από εκείνη την περίοδο;

Το μεγαλύτερο μάθημα ήταν η βία της διασημότητας. Δεν ήμουν καθόλου έτοιμη για κάτι τέτοιο. Εγώ την πλάκα μου έκανα. Είπα ένα τραγούδι τότε «Νιώθω ενοχές» και με πήρε και με σήκωσε. Ανατράπηκαν τα πάντα στη ζωή μου. Φρίκη. Δεν είμαι φτιαγμένη για κάτι τέτοιο. Που να το φανταστώ; Και μου τα έλεγε η μάνα μου ότι εγώ δεν κάνω για τέτοια δουλειά. Είχε δίκιο.

Το «Φοβάμαι» είναι ένα από τα τραγούδια σας που εκφράζει τους φόβους σας. Πώς διαχειρίζεστε αυτούς τους φόβους σήμερα; Έχει αλλάξει η σχέση σας με τις φοβίες σας με την πάροδο του χρόνου;

Ο φόβος είναι ένα τεράστιο αίσθημα που μας κουβαλάει σε όλη μας τη ζωή. Όλα μιλάνε με τον φόβο. Του παραδόθηκα και τον γνώρισα. Ενας δράκος με πολύ μεγάλη ανάγκη γι' αγάπη και κατανόηση και υπομονή. Δικό μας παιδί είναι κι αυτό και θέλει αέρα στην καρδιά και ανοιχτά μυαλά.

Εχετε περάσει από περιόδους θυμού, κατάθλιψης και έντονης εσωτερικής σύγκρουσης. Πώς καταφέρατε να μετατρέψετε αυτά τα συναισθήματα σε έμπνευση και τέχνη;

Είναι σαν μια πληγή που με αρκετή υπομονή και απομόνωση και βαθιές βουτιές μέσα μας αρχίζει και κλείνει. Ο πόνος και η κατάθλιψη είναι αποτελεσματικά συστατικά για τον δημιουργό που προσφέρει τον εαυτό του σαν κανάλι και η τέχνη του τα φιλτράρει και τα μεταμορφώνει στο δημιούργημα που επιθυμεί και σε ακόμα κάτι παραπάνω που ο ίδιος δεν είχε καν υποψιαστεί.

Τι σημαίνουν για εσάς τα Χριστούγεννα; Είναι μια στιγμή για ξεκούραση, περισυλλογή ή περισσότερη δημιουργία;

Είναι η ωραιότερη εποχή του χρόνου για μένα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Το μήνυμα του βρέφους Ιησού Χριστού, όσο και να το έχουν ξεφτιλίσει με την εμπορικότητα των ημερών, συνεχίζει να στέλνει στο σύμπαν την πιο δυνατή δόνηση. Την αφυπνιστική δύναμη της αθωότητας. Της απλότητας και της πνευματικότητας μέσα από τα μάτια της αγάπης. Αυτό που είμαστε. Αυτό που ξεχνάμε.

Υπάρχει κάτι που εύχεστε να βρουν όλοι στις γιορτές;

Ν' ακούσουν. Ν' ακούσουν όπως δεν έχουν ακούσει ποτέ. Να βάλουν αυτί βαθιά μέσα στα κρυστάλλινα νερά τους και να γνωριστούν εκ νέου με τον εαυτό τους.

Διαβάστε ακόμη

«Αρρυθμίες» στο Λαϊκό Νοσοκομείο από τις νέες εφημερίες: Ακυρώνονται μέχρι και χειρουργεία - Επιστολή 258 γιατρών στον Γεωργιάδη

Εύβοια: «Μου θυμίζει την υπόθεση των Σατανιστών» - Ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη ζητεί ο δικηγόρος των παιδιών

Θεοδοσία Τσάτσου στο ethnos.gr: «Η αφόρητη καταπίεση και όλο το δράμα που βίωσα, μ' έκαναν καλλιτέχνη»

Η Κριστίνα Αγκιλέρα γιορτάζει τα 44α γενέθλιά της και ποζάρει ημίγυμνη στο Instagram