Όταν σταμάτησα να με κατηγορώ, άρχισα να με φροντίζω

Πώς να αλλάξεις τη ζωή σου όταν δεν ξέρεις τι θέλεις; Από μικρός μου άρεσε να λύνω ασκήσεις μαθηματικών και να αναλύω τα φυσικά φαινόμενα. Τελείωσα πρώτος το Μαθηματικό Θεσσαλονίκης, αλλά όταν με ρωτούσαν τι θα κάνω μετά δεν ήξερα τι να απαντήσω. Συνέχισα για μεταπτυχιακό και διδακτορικό στο Λονδίνο στα χρηματοοικονομικά μαθηματικά. Γιατί εκεί θα είχε λεφτά. Δούλευα σε επενδυτικές τράπεζες και η δουλειά μου δεν με ενθουσίαζε, όμως ήμουν καλούτσικος σ’ αυτήν. Είχα μάθει να κάνω καλά ό,τι κάνω, ανεξάρτητα αν μου αρέσει ή όχι. Το καθήκον πάνω απ’ όλα!

Ταυτόχρονα πληρωνόμουν καλά. Δούλευα 12-14 ώρες την ημέρα, έτρωγα σε Μισελέν εστιατόρια και οδηγούσα σπορ αμάξια. Έμενα στις καλές γειτονιές του Λονδίνου και πήγαινα στην όπερα. Ήξερα όμως ότι αυτό το χρυσό κλουβί δεν ήταν για μένα. Αλλά δεν αφήνεις εύκολα την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά. Με την κρίση του 2008 μειώθηκαν δραστικά οι αποδοχές μου και αναρωτήθηκα: «Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Να φτάσω 55 ετών και να γίνω πλούσιος; Και να μην έχω δει το φως της μέρας;».

Επέστρεψα στην Ελλάδα το 2009. Βρήκα δουλειά σε χρηματιστηριακή εταιρεία. Τότε ήρθε ένα ισχυρό σοκ για μένα, καθώς χώρισα από τον πρώτο μου γάμο. Αυτό με οδήγησε στη θεραπεία. Ευτυχώς. Μέσα την ομαδική ανάλυση είδα τον εαυτό μου αλλιώς, γνωρίζοντάς τον ουσιαστικά για πρώτη φορά. Άρχισα να διαβάζω φανατικά βιβλία ψυχολογίας, ανακαλύπτοντας μια καινούρια αγάπη. Σπούδασα ξανά ψυχολογία εξ αποστάσεως, σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου με ειδίκευση στη Θετική Ψυχολογία. Έθεσα ένα στόχο. Να κατανοήσω τον τρόπο που λειτουργούν οι άνθρωποι. Μπορείς να βγάλεις το παιδί από τα μαθηματικά αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τα μαθηματικά από το παιδί. Ήμουν όμως ακόμα στη χρηματιστηριακή. Πολύ καλές συνθήκες εργασίας, αλλά εγώ δεν την πάλευα. Ήθελα να κάνω κάτι άλλο, όμως φοβόμουν. Υπήρχε κι ένα πρόβλημα: αγαπούσα την ψυχολογία αλλά δεν ήξερα τι ακριβώς θα μου άρεσε να κάνω. Από μικρός είχα μάθει να κάνω τα «σωστά» πράγματα. Όχι αυτά που μου άρεσαν. Για να μάθω τι μου αρέσει έπρεπε να γίνω και πάλι παιδί. Τα παιδιά δοκιμάζουν. Μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ… Επιλέγουν μπάσκετ. Γιατί αυτό τους άρεσε περισσότερο. Οι μεγάλοι «πρέπει» να ξέρουμε τι θέλουμε. Εγώ δεν ήξερα. Τι να κάνουμε τώρα. Έτσι, ακολούθησα τον μόνο τρόπο για να μάθω. Εγώ, ο πρώην αριστούχος, έδωσα στον εαυτό μου το δικαίωμα να αποτύχει. Το σημαντικότερο από όλα όμως, μου έδωσα το δικαίωμα να κάνω κάτι για τη χαρά του να το κάνω. Όχι για το αποτέλεσμα.

Η σκέψη που με παρακίνησε ήταν: «Ξέρω πως αν δεν κάνω αυτό το βήμα, σίγουρα θα το μετανιώσω». Τυχερός αυτός που έζησε δυο ζωές σε μια ζωή. «Πάμε και βλέπουμε», είπα. «Το πολύ πολύ να γίνω σερβιτόρος αν δεν δουλέψει». Όμως δούλεψε. Ξεκίνησα γράφοντας άρθρα για την Εναλλακτική Δράση, τα οποία είχαν μεγάλη απήχηση. Σύντομα έκανα το δικό μου blog και συνέχισα το γράψιμο. Έγραψα το βιβλίο «Ψυχο-λογικές Σχέσεις», το οποίο ξεπέρασε τα 4.000 αντίτυπα ενώ το καινούριο «Ψυχο-λογικά Μυστικά που μακάρι να γνώριζα νωρίτερα», βρίσκεται ήδη στα best sellers γνωστών καταστημάτων. Συνεχίζω να πραγματοποιώ σεμινάρια και διαλέξεις με ποικίλους φορείς σε όλη την Ελλάδα. Έγινα Coach Θετικής Ψυχολογίας, ολοκληρώνοντας την εκπαίδευσή μου στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολούμαι και με το κρασί. Βέβαια, ο νέος τρόπος ζωής μου δεν μου επιτρέπει τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα ακριβά ξενοδοχεία του παρελθόντος, όμως τώρα νιώθω πιο γεμάτος από ποτέ. Συνειδητοποίησα πως όταν σταμάτησα να θέλω να είμαι αλάθητος, κατάφερα να γίνω χαρούμενος.

Όταν σταμάτησα να με κατηγορώ και άρχισα να με καταλαβαίνω, κατάφερα να με φροντίσω. Όταν σταμάτησα να θέλω να κάνω το σωστό, κατάφερα να κάνω αυτό που μου αρέσει. Στα 45 μου, είμαι σε έναν όμορφο γάμο και ακόμα δεν ξέρω τι θα γίνω όταν θα μεγαλώσω. Αλλά δεν βιάζομαι να μεγαλώσω. Θα συνεχίσω να ψάχνω.

[Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Open Life, που κυκλοφόρησε με το Έθνος της Κυριακής, 29 Δεκεμβρίου]