Τις µάχες τις κερδίζουν οι καλοί υπολογισµοί

Οπως και να το δει κανείς, είτε µε όρους κινεζικής στρατηγικής σοφίας (ανατρέχοντας στους φιλοσόφους Λάο Τσε και Σουν Τσου) είτε µε όρους… αθλητικού ρεπορτάζ (ανατρέχοντας στον διάσηµο σχολιαστή της πυγµαχίας Τζιµ Λάµπλεϊ), είναι επικίνδυνο να υποτιµάει κανείς τον εχθρό.

Μια λάθος εκτίµηση αρκεί για να οδηγήσει σε µια συντριπτική ήττα, όπως έχει άλλωστε αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν. Από την άλλη, βέβαια, και το να υπερεκτιµάει κανείς τον εχθρό µπορεί επίσης να αποδειχθεί εάν όχι επικίνδυνο, τότε οπωσδήποτε αποπροσανατολιστικό.

Η Ελλάδα περιβάλλεται από «εχθρούς», µε τον όρο να χρησιµοποιείται εντός εισαγωγικών ως διπλωµατικά αδόκιµο σε καιρό παγκόσµιας ειρήνης, αλλά και καταχρηστικά δόκιµο συνάµα µέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον ενδοσυµµαχικών λυκοφιλιών, αλληλοσυγκρουόµενων ανταγωνισµών κ αι πολέµων δι’ αντιπροσώπου.

Οι Ελληνες, ωστόσο, έχουν την τάση άλλους από τους «εχθρούς» τους να τους υποτιµούν και άλλους να τους υπερεκτιµούν. Κατά έναν παράδοξο τρόπο, µάλιστα, είναι εκείνοι οι περισσότερο θερµόαιµοι µεταξύ των Ελλήνων που δηλώνουν αποφασισµένοι ακόµη και να πάνε σε πόλεµο... αύριο µε την Τουρκία (τον δεύτερο µεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ), οι ίδιοι που εµφανίζονται παράλληλα να νιώθουν «απειλή» από τα στρατιωτικά «ανύπαρκτα» Σκόπια ή τη στρατιωτικά πολύ κατώτερη (58 θέσεις πιο κάτω σε σύγκριση µε την Ελλάδα, σύµφωνα µε το globalfirepower.com) Αλβανία. Παράξενα πράγµατα...

Η ΠΓ∆Μ, µια χώρα εθνοτικά ανοµοιογενής, χωρίς στρατό, χωρίς οικονοµικό εκτόπισµα, χωρίς αρχαιολογικά µνηµεία και χωρίς θέση στους διεθνείς οργανισµούς, εµφανίζεται στο µυαλό κάποιων να µας απειλεί σε σηµείο… παλλαϊκού ξεσηκωµού.

Αλλά και δυτικότερα, το όραµα µιας «Μεγάλης Αλβανίας» εµφανίζεται έτοιµο να µας κατασπαράξει, λες και το Κόσοβο των Χαραντινάι και Θάτσι θέλει πράγµατι να γίνει προτεκτοράτο του Εντι Ράµα (που στην πραγµατικότητα δεν θέλει και δεν έχει κάνει καµία ουσιαστική πρόοδο προς αυτή την κατεύθυνση, τουλάχιστον όχι προσώρας).

Οι εξωτερικοί «µπαµπούλες» υπάρχουν (και) για να εξυπηρετούν συγκεκριµένες εκλογικές στοχεύσεις, που συχνά όµως δεν έχουν καµία σχέση µε την πραγµατική προάσπιση του υπερκοµµατικού εθνικού συµφέροντος.

Υπάρχουν (και) για να σπρώχνουν τους φοβισµένους πολίτες προς ακροδεξιές κατευθύνσεις ή µακριά από άλλα κοινωνικοοικονοµικά προβλήµατα (ναι, συνεχίζουν να υπάρχουν και τέτοια την εποχή του «Μακεδονικού»). Ορθή η εγρήγορση και απαραίτητη η επαγρύπνηση στα εθνικά θέµατα.

Τα δεδοµένα ενδέχεται, άλλωστε, να αλλάξουν στο µέλλον, οπότε ας είµαστε προετοιµασµένοι για τα χειρότερα. Τις µάχες ωστόσο τις κερδίζουν οι καλοί υπολογισµοί και οι ορθές εκτιµήσεις, και ορθές εκτιµήσεις δεν γίνονται στη σκιά φαντασµάτων. Ολα τα άλλα είναι παραµύθια… για µικρά ή µεγάλα παιδιά