Για τη βία μέσα κι έξω από τα σίδερα

Εννοώ την απόδοση δικαιοσύνης που εθιµικά βρίσκεται σε κελιά φυλακών, µέσα από τον κώδικα των φυλακισµένων. Το σύµβολο του «κέλτικου φιδιού» είναι µια εικόνα που ιστορεί ένα φίδι που τρώει την ουρά του. Υπάρχει και παραλλαγή, περισσότερων φιδιών, που το καθένα τρώει την ουρά του µπροστινού του και τρώει τη δική του ουρά το κατοπινό.

Θεωρητικά, οι έγκλειστοι δεν πληρώνουν απλώς ένα χρέος. Θεωρητικά βρίσκονται έγκλειστοι για να αναµορφωθούν. Η αναµόρφωση δεν κερδίζεται βάζοντας οµάδες ανθρώπων να ζουν µε έναν κώδικα όπου οι διακρίσεις και η συµπεριφορά ορίζονται από την κλειδαριά, αλλά µέσα από ανθρώπους που το κοινωνικό κράτος προσλαµβάνει για να τους ανοίξει δυνατότητες, µη έκνοµες, όσο διάστηµα κι αν χρειαστεί. Η δουλειά του ανθρωποφύλακα είναι λειτούργηµα σηµαντικό.

Αλλά η αποφυλάκιση, ακόµη κι αν τηρούνται οι κανονισµοί, σπανίως εµφανίζει κάποιον µετανοηµένο που µπορεί να αλλάξει πλέον η ζωή του. ∆εν υπάρχει περίπτωση, όσο υπάρχουν νόµοι, η ανθρώπινη παραβατικότητα να εξαερωθεί. Αλλά κάθε άσκηση βίας που τελείται σε τιµωρητικούς χώρους, όπως η βία σε κρατουµένους που δεν εγκληµάτησαν σε αδικήµατα που σιχαίνονται οι συγκρατούµενοι, δεν θα έπρεπε να παράγει επαίνους από τους έξω από τα σίδερα. Κάθε άλλο.

Κανένα «καλά του κάνανε» δεν έπρεπε να είναι ανεκτό. Αλλά δεν χρειάζονται ψευδαισθήσεις. Στις φυλακές πρέπει να έχει το ελεύθερο να µπαίνει ο παπάς, αυτός που θέλει χέρια για τη δουλειά του, ο φιλάνθρωπος και ο δάσκαλος, ο µάστορης που θα διδάξει µια τέχνη χρήσιµη, το θεατρικό έργο που θα προετοιµάσει ένας φιλότιµος αναχωρητής της τέχνης, ο προπονητής ενός σπορ. Περιττό να σας υπενθυµίσω πού καταλήγουν οι αποφυλακισµένοι - οι εταιρείες του υποκόσµου και της παφούκας ξεφυτρώνουν συνεχώς, σαν τα µανιτάρια. Η εξουσία, η κάθε εξουσία, έχει άµεση ανάγκη από ρίζες. Επειγόντως. Αντί για ρίζες, ακούµε, διαβάζουµε και βλέπουµε έντονους διαλόγους, παντού. Και το Κράτος έχει ανάγκη από παραγωγική συνέπεια και σιωπή. Ιδίως αποτελεσµατική σιωπή