Λεβέντης µε απ’ όλα

Εκεί που φυλλορροούσε η Κοινοβουλευτική Οµάδα του; Εκεί που ήταν βέβαιη η µη επανεκλογή του, ήρθε στο προσκήνιο; Ξαφνικά µε ένα νεύµα του Πάνου Καµµένου συζητούνται σενάρια περί Ενωσης Κεντρώων. Για την ακρίβεια, µε τη δήλωση του υπουργού Αµυνας στη Βουλή που «έχρισε» το κόµµα του Β. Λεβέντη ως το µόνο µε σταθερή, κρυστάλλινη και καθαρή θέση στο «Μακεδονικό».

Εδώ που τα λέµε -ασχέτως θέµατος- το να αποδίδει κανείς στην Ενωση Κεντρώων σταθερές θέσεις είναι από µόνο του «κοµπλιµέντο». ∆εν τον λες τον συγκεκριµένο πολιτικό χώρο και… βράχο σταθερότητας. Μόνο στραβός πρέπει να είναι κανείς για να µην καταλάβει πώς άγεται και φέρεται (το κόµµα) από τις προσωπικές προτιµήσεις και αναζητήσεις του ιδρυτή του.

Του Βασίλη Λεβέντη, που έβρισκε συµπαθέστατο τον Α. Τσίπρα στην αρχή. Μετά όµως άλλαξε γνώµη. Οχι για κάποιον πολιτικό λόγο, αλλά επειδή ο πρωθυπουργός δεν... σήκωνε το τηλέφωνο όταν τον καλούσε ο Λεβέντης. Ετσι µας τα είπε ο ίδιος στη Βουλή (ο Λεβέντης, όχι ο πρωθυπουργός). Και αυτά είναι ένα µόνον παράδειγµα.

Αφήνω τα περί εξάµηνων κοινοβουλευτικών εδρών και όλα τα άλλα που έχει πει προεκλογικά. ∆εν ξέρω πώς του ήρθε του Πάνου Καµµένου να τον αναφέρει και να δηλώσει µάλιστα ότι «θα πάνε µαζί» στο θέµα το «Μακεδονικό», πάντως ο Βασίλης Λεβέντης... τσίµπησε. Οταν ρωτήθηκε στον αέρα από το OPEN αν βλέπει συµµαχία µε τους ΑΝΕΛ, το χαρακτήρισε µεν «δύσκολο», αλλά το άφησε και ανοιχτό, διότι στην πολιτική όλα είναι πιθανά. Πιο σωστό θα ήταν, πάντως, να έλεγε ότι στην πολιτική... του Βασίλη Λεβέντη όλα είναι πιθανά (αν και σε αυτήν τη χώρα έχουµε δει πολλούς θεωρητικά απίθανους πολιτικούς συνδυασµούς).

Για όσους τα ξεχνάτε, να σας θυµίσω ότι ο Βασίλης Λεβέντης έχει κατέβει υποψήφιος και µε τα δύο κόµµατα το προ-κρισιακού «δικοµµατισµού». Φέρεται να ήταν ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια υποψήφιος βουλευτής του. Επίσης βρέθηκε στα ψηφοδέλτια της Νέας ∆ηµοκρατίας το περιπετειώδες 1989 µέσα από µια µάλλον περίεργη ιστορία.

Ηταν τότε που κατηγόρησε τη Νέα ∆ηµοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ότι του... έκλεψε το προεκλογικό σήµα (ήταν κάτι σαν ουράνιο τόξο που είχε τότε η Ν∆). Χωρίς να καταλάβει κανείς πώς και γιατί βρέθηκε τελικά στις λίστες της και µάλιστα στη ζόρικη πάλαι ποτέ Περιφέρεια της Β’ Αθηνών. Στις εκλογές «πάτωσε» κατά το κοινώς λεγόµενο, αφού ήταν στην 29η από τις 31 θέσεις του ψηφοδελτίου.

Οταν το 2015 ο Βασίλης Λεβέντης βρέθηκε στη Βουλή (µε 3,4% από τα «µηδέν κόµµα κάτι» του παρελθόντος), οι βαθυστόχαστοι αναλυτές και δηµοσιολόγοι µάς µίλησαν για την κρίση και τον χλευασµό του πολιτικού συστήµατος που βρήκε ακόµη µία δίοδο έκφρασης. Αν και µάλλον ξέχασαν το... στασίδι που είχε δοθεί στον Βασίλη Λεβέντη σε συγκεκριµένα τηλεοπτικά στούντιο – ονόµατα ας µην πούµε.

Σήµερα ο Βασίλης Λεβέντης είναι πια τρία χρόνια και βάλε στην πολιτική σκηνή. Παρά τις µεγαλοστοµίες του, βλέπει πού πάει το πράγµα, καθώς µπαίνουµε σε µετα-κρισιακές διπολικές κανονικότητες. Ετσι αναζητά το ρεύµα από το οποίο θα πιαστεί για την πολιτική του επιβίωση. Να το βρει µόνος του, δύσκολο. Να του το δώσουν όµως;