Ενα δύσκολο «αύριο»

Κραυγές απόγνωσης ήδη ακούγονται από πολλές διαφορετικές κατηγορίες εργαζομένων, μεροκαματιάρηδες, καθαρίστριες ,υπάλληλοι σε εμπορικά καταστήματα, σε εποχιακές δουλειές, στον τουρισμό, στα κομμωτήρια, στα κέντρα διασκέδασης, στην εστίαση, στα βιβλιοπωλεία, στους παιδότοπους .Η οικονομία παραπαίει.

Ο τουρισμός, το μεγάλο μας όπλο, βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή του.

Το μεγαλύτερο λάθος θα ήταν ,μπροστά στον πανικό για την κατάρρευση της οικονομίας να αρθούν επιπόλαια τα μέτρα.

Ο εξωτερικός τουρισμός θεωρείται από τους ειδικούς μεγάλος κίνδυνος, μια και όσα τεστ κι αν έχει κάνει κάποιος παραμονή του ταξιδιού, χρειάζονται 14 μέρες για να αποδειχτεί πως δεν νοσεί .

Οι μαθητές δεν κινδυνεύουν με το άνοιγμα των σχολείων, κινδυνεύουν όμως, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς ,οι παππούδες, δηλ. ο γενικός πληθυσμός.

Για τους πιο κυνικούς , η προσπάθεια αναθέρμανσης της οικονομίας, χωρίς σύμφωνη γνώμη της επιστημονικής κοινότητας, μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη μετάδοση του ιού, πολλούς θανάτους, και το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα πιο μεγάλη ζημιά στην οικονομία.

Η μόνη λύση είναι ένα σχέδιο στήριξης της οικονομίας , με άλλους όρους, ένα προσαρμοσμένο στις σημερινές συνθήκες, New Deal, και όχι βιαστικές κινήσεις αγνοώντας τους υγειονομικούς κινδύνους.

Να σκεφτούμε αλλιώς ,να αισθανθούμε αλλιώς, οι γνωστές καλιές παλιές τακτικές, δεν αποδίδουν σε καιρό κορονοιού.

Ακόμα και το άπληστο και ανάλγητο, μεγάλο κεφάλαιο είναι ανάγκη να προσαρμοστεί γιατί σε μια έρημη γη δεν υπάρχουν κέρδη.

Και οι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να σκεφτούν και να εφαρμόσουν πολιτικές με κέντρο των άνθρωπο. Ακόμα και όσοι απεχθάνονταν τις σοσιαλιστικές πρακτικές του κοινωνικού κράτους ,και θέλουν να κρατήσουν τις αγορές ευχαριστημένες ,και τους μεγαλοεπιχειρηματίες ευνοημένους.

Η επιδημία αλλάζει τα δεδομένα, δεν γνωρίζει ταξικούς φραγμούς.

Μια στρατιά απελπισμένων και πεινασμένων ανθρώπων, χωρίς πρόσβαση σε στοιχειώδη αγαθά δεν μπορεί να κρατήσει τους κανόνες υγιεινής που επιβάλλει η πανδημία,. Εκτός από τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, εκτός από λόγους ανθρωπισμού, η μεγάλη και εκτεταμένη φτώχεια θα δημιουργήσει κοινωνικές ομάδες που θα λειτουργούν σαν υγειονομική βόμβα.

Πριν είναι αργά, η Ευρώπη αλλά και η ελληνική πολιτεία πρέπει να σκεφτεί και να δράσει με τρόπους που δεν αντιστοιχούν σε κλασσικές κομματικές πολιτικές, σε μονεταριστική λογική , σε ταξική θεώρηση υπέρ των ισχυρών.

Οι καταστάσεις που ζούμε και αυτές που έρχονται ,είναι πρωτόφαντες. Χρειάζονται θάρρος και φρέσκιες ιδέες για να μην φτάσουμε σε καταστάσεις του μαύρου θανάτου το Μεσαίωνα.

Θέλει αρετήν και τόλμη η έξοδος από την πανδημία χωρίς ανθρώπινες, υλικές και ηθικές απώλειες.