Διαφωτισμός Part II

Η ανθρώπινη Ιστορία χαρακτηρίζεται από μια αέναη αλληλουχία ζενίθ και ναδίρ. Οι σκλάβοι γίνονται ελεύθεροι και οι ισχυροί, αδύναμοι. Οι αυτοκρατορίες διαδέχονται –ποτέ όμως αναίμακτα- η μια την άλλη. Πλούσια κράτη καταρρέουν και φτωχά, γιγαντώνονται.

Ενίοτε, σε αυτόν τον ατέρμονα κύκλο, πραγματοποιούνται και επαναστάσεις του πνεύματος. Επαναστάσεις της Λογικής, της σκέψης και της ηθικής, επαναστάσεις του Πολιτισμού.

Άνθρωποι που εντέλει αλλάζουν τον ρου της Ιστορίας, παρουσιάζονται σε δύσκολες, γκρίζες εποχές και συγκρούονται με το κατεστημένο.

Πάντα πίστευα ότι οι άνθρωποι αυτοί, ξεκινούν έναν αγώνα για αλλαγή, ως αποτέλεσμα της κοινωνικής αδικίας και της πνευματικής παρακμής.Πνευματικοί ηγέτες όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Βολταίρος, ο Ρουσσώ, ο Μπέρτραντ Ράσελ,ο Γκάντι και τόσοι ακόμα.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, ελλοχεύει ο κίνδυνος πνευματικής αδιαφορίας και ισοπέδωσης. Ενώ, εξίσου ανησυχητική είναι η παντελής ή έστω αμυδρή παρουσία ενός ηγέτη.

Ποτέ στην Ιστορία του Ανθρώπου, δεν είχαμε τα εργαλεία να επικοινωνήσουμε τόσο εύκολα, να γίνουμε οι ίδιοι αρωγοί ιδεών και προβληματισμών και παρόλα αυτά, η πνευματική σήψη και η αποθέωση της ηλιθιότητας, κρατούν καλά σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο.

Όπως ακριβώς ο Διαφωτισμός ανέτρεψε την ολιγαρχία, τους δυνάστες, τη δεισιδαιμονία και συνέβαλε στη βελτίωση της ζωής των Δυτικών – κυρίως- κοινωνιών, σήμερα είναι επιβεβλημένος ένας νέος Διαφωτισμός που θα αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο.

Είναι καιρός να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, να μελετήσουμε φιλοσοφικά έργα, να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις, να δοκιμάσουμε κοινωνικά μοντέλα που απορρίψαμε στο παρελθόν.

Να μην δεχτούμε διαιώνιση της ηλιθιότητας και της πνευματικής παρακμής.