Εγρήγορση, σοφία και δουλειά στη μετά Covid-19 περίοδο

Δεν πάει πολύς καιρός που παρακολουθώντας τις δημόσιες συζητήσεις (ηλεκτρονικής και έντυπης), πάνω στα ζητήματα του τί μέλλει γενέσθαι, να χρησιμοποιούνται τα ίδια και τα ίδια στερεότυπα ανακλαστικά διαλογισμού. Ενός διαλογισμού που φέρει και επαναφέρει σκέψεις αντιθέτων όπως πλούσιος και φτωχός, εργάτης και αφεντικό, καπιταλιστής - νεοφιλελεύθερος και σοσιαλιστής ή κομουνιστής, του αριστερού και δεξιού (σε πιο λάιτ έκφραση), του κεντρώου ή του προοδευτικού κ.ό.κ.

Ορισμένοι μάλιστα συλλογίζονται, δεν λέω, με σοβαρές βάσεις, αλλά φοβάμαι πως λίγοι αντιλαμβάνονται τα τεράστια ζητήματα που απασχολούν ή που οσονούπω θα απασχολήσουν την παγκόσμια κοινότητα όπως για παράδειγμα η φέρουσα ικανότητα του όλου συστήματος του πλανήτη. Το γεγονός της αδυναμίας πολλών κρατών (πληθυσμών) έναντι των ισχυρότερων, είτε από την πλευρά της οικονομίας είτε του μεγέθους των πληθυσμών τους κ.ό.κ. έχει πολύ μικρή σημασία στο αν είσαι αριστερό ή δεξιός. Το σίγουρο είναι ότι χώρες όπως η Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ, κ.α., ως πλουσιότερες είναι σε θέση να αγοράζουν πολύ πιο εύκολα μάσκες από άλλες φτωχότερες. Κατ’ αντιστοιχία όταν έχεις να κάνεις με πληθυσμούς όπως η Τουρκία, Αίγυπτος, Αλγερία, Πακιστάν κ.ο.κ., των οποίων το πληθυσμιακό μέγεθος κυμαίνεται από 80 – 110 εκατομμύρια, (εκτός αυτών της διασποράς τους), τότε τα ζητήματα αλλάζουν καθώς οι πιέσεις που μπορούν να ασκήσουν οι χώρες αυτές είναι εξίσου σημαντικές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Συνεπώς η αγορά δεν έχει σίγουρα να κάνει μόνο με τη διαθεσιμότητα του χρήματος αλλά και με πλήθος άλλων χαρακτηριστικών που διαθέτουν τα κράτη αυτά. Δεν θα ήθελα επί του παρόντος να εμπλακώ σε ανάλυση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών γιατί θα χαθούμε στην ανάλυση και στη μετάφραση.

Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται πως η κατάσταση του περιβάλλοντος, sensu lato, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στην ιστορία του πλανήτη. Εδώ και μια δεκαετία ο πλανήτης μας προετοιμάζει. Μας προειδοποιεί κα μας δοκιμάζει με πλημύρες, πυρκαγιές, αύξηση της θερμοκρασίας κ.ό.κ. Και εδώ δεν πρέπει να συγχέουμε τα φυσικά επακόλουθα των σεισμικών ακολουθιών ή των ηφαιστειακών ενεργοποιήσεων, ή μιας ηλιακής καταιγίδας κ.ά., που επηρέασαν για μεγάλες περιόδους στο παρελθόν το κλίμα του πλανήτη. Εδώ μιλάμε για τον τρόπο διαβίωσης ενός είδους που λειτουργεί ως θανατηφόρο παράσιτο πάνω στον πλανήτη. Η ζωή δεν κινδυνεύει από τον ιό, αλλά από τον ίδιο τον άνθρωπο που πάντα αψηφά τις αναγκαίες λειτουργίες της φύσης. Και να που η φύση κάτω από ένα συνδυασμό παραγόντων, ενδογενών και εξωγενών, που σχετίζεται με τον τρόπο ζωής μας, έδρασαν με μια πανδημία. Κάτι παρόμοιο είχε γίνει εκεί στα τέλη του 19^ου αιώνα, με την πανώλη.

Όλοι βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα. Όλοι θα τραβήξουμε κουπί για να διαχειριστούμε την νέα τάξη πραγμάτων της ΜΕΤΑ COVID 19 περιόδου. Μια περίοδο που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Χρειάζεται προσοχή και σοβαρότητα. Χρειάζεται δουλειά από όλους.

Η περίοδος αυτή, όμως, απαιτεί χρήση μεγάλων ποσοτήτων νερού. Το πλύσιμο των χεριών αλλά και των ρούχων απαιτούν ενέργεια και νερό. Το νερό όμως μας είναι απαραίτητο για τις καλλιέργειες. Το νερό είναι χρήσιμο για τον τουρισμό κ.ό.κ. Αυτό όμως που έζησε η Αυστραλία φέτος δεν περιγράφεται, και δεν θέλω να σκέφτομαι. Η χώρα μας μπορεί να βρίσκεται σε ένα καλό οικόπεδο του πλανήτη μας. Αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι η επανεκκίνηση της πρωτογενούς παραγωγής σε όλα της τα επίπεδα. Οι συνθήκες του πλανήτη μας οδηγούν σε καταστάσεις σπασμού στην παγκόσμια διατροφή. Και το σημείο αυτό πρέπει να το προσέξουμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Η χώρα μπορεί. Αλλά χρειάζεται καλή προετοιμασία και εξορθολογισμό των ενεργειών σε επίπεδο κεντρικής και περιφερειακής εξουσίας. Η άμεση και έμμεση αξία της βιοποικιλότητας υπό τη μορφή του ενδημισμού και όχι μόνο είναι ο πλούτος της χώρας μας. Ο λαός μας πρέπει να σεβαστεί αυτό που του παρέχει το οικόπεδο για να μπορέσει να σταθεί, για μια φορά ακόμα, στα πόδια του.