Η απάντηση στον εκλογικό σχεδιασμό

Ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να δηλώνει ότι δεν τον απασχολεί σενάριο πρόωρων εκλογών και ότι είναι αφοσιωμένος στο έργο του. Οι πρόωρες εκλογές όπως και παλαιότερα η υποτίμηση του νομίσματος δεν προαναγγέλλονται. Παρ’ όλα αυτά, είναι προφανές ότι με τη σύμφωνη γνώμη του συντηρείται το σχετικό σενάριο, με τη μορφή εισηγήσεων συνεργατών του και σχετικής αρθρογραφίας.

Διάφοροι δημοσιολόγοι - με πρώτους τους προερχόμενους από την Αριστερά σημερινούς συνομιλητές του κ. Μητσοτάκη - του εισηγούνται να προχωρήσει τώρα που οι δημοσκοπήσεις είναι ευνοϊκές. Τώρα πριν η επερχόμενη κοινωνική και οικονομική κρίση αποσταθεροποιήσει την κοινωνική συμμαχία που τον έφερε στην εξουσία. Πριν τα ευμετάβλητα μεσαία στρώματα αρχίσουν να εγκαταλείπουν τη ΝΔ μπροστά στο φάσμα της φτωχοποίησής τους.

Επείγονται, δε, για εκλογές τώρα που από αδράνεια ή κεκτημένη ταχύτητα σε πολιτικό επίπεδο διατηρείται ακόμα σε έναν βαθμό το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης ανιχνεύουν διστακτικά δυνατότητες κοινής δράσης. Η δικαιολογητική βάση της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία υπάρχει και την προσφέρει η δραματική και απρόβλεπτη αλλαγή των συνθηκών. Η πανδημία, υγειονομική και οικονομική, ανέτρεψε τα πάντα, με άλλη ατζέντα εξελέγη η κυβέρνηση και άλλο πρόγραμμα θα εφαρμόσει, ακόμα και αν τα πράγματα εξελιχθούν με το πιο ευνοϊκό για την οικονομία σενάριο.

Το πρόβλημα, λοιπόν, για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες δεν βρίσκεται στην απουσία δικαιολογητικής βάσης, αλλά στις τεράστιες τεχνικές δυσκολίες διεξαγωγής των εκλογών όσο διαρκεί η πανδημία και είναι άγνωστο αν και πότε θα υπάρξει υποτροπή και δεύτερο κύμα. Πιθανή πολιτική επίπτωση της διεξαγωγής εκλογών σε συνθήκες αβεβαιότητας θα είναι να εκληφθεί από το εκλογικό σώμα ως ακραίος τακτικισμός και να υπάρξει μη αναμενόμενη αντίδραση.

Σε κάθε περίπτωση η πρόταση είναι στο τραπέζι, και τα ΜΜΕ και ένας περίγυρος της ΝΔ, ανοίγοντας και συντηρώντας συστηματικά τη συζήτηση, εξοικειώνουν την κοινή γνώμη με το ενδεχόμενο.

Με αυτό το δεδομένο και χωρίς να χάνει χρόνο σε προβλέψεις και εικασίες, η αντιπολίτευση οφείλει να πάρει τα μέτρα της και να συντονίσει άμεσα τον βηματισμό της. Ολη η δημοκρατική αντιπολίτευση. Αλλά, ρεαλιστικά μιλώντας, η υπόθεση αυτή αφορά κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Τα εμπόδια είναι πολλά και γνωστά. Για μεγάλο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εξοβελίσει το ΚΙΝΑΛ από τις δυνάμεις του προοδευτικού χώρου και το ΚΙΝΑΛ είχε ρίξει άφθονο τσιμέντο στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Η συμπεριφορά αυτή, όσο και αν έβρισκε γόνιμο έδαφος στην τότε πραγματικότητα, τελικά έβλαψε αμφότερους, ενώ ωφέλησε τη ΝΔ. Η νέα πραγματικότητα επιβάλλει αναθεώρηση αυτής της πολιτικής και νέες προσεγγίσεις. Η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, η οποία πάνω σε ένα κοινό πρόγραμμα θα θέσει τις βάσεις για μια προοδευτική διακυβέρνηση, δεν είναι μόνο εφικτή αλλά και επείγουσα. Και αυτό ανεξαρτήτως της πιθανότητας πρόωρων εκλογών. Ανεξαρτήτως ακόμα και του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, το οποίο σε κάθε περίπτωση ωθεί σε συμμαχίες. 

Πρέπει να είναι μόνιμη επιδίωξη, η μόνη αποτελεσματική απάντηση στον νεοφιλελευθερισμό και στη Δεξιά. Πρέπει να καταστεί σαφές σε κάποιους κύκλους της Αριστεράς ότι δεν υπάρχουν οι συνθήκες για επανάληψη του κύματος που σήκωσε τον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2012- 2015. Και σε κάποιους κύκλους της Κεντροαριστεράς ότι δεν υπάρχει περιθώριο αλληθωρισμού προς τη Δεξιά. Είναι επείγουσα η άρση κάθε πολιτικού και ψυχολογικού εμποδίου πρώτα για την κοινή δράση και μετά για τη συμμαχία πάνω σε δεσμευτικό πρόγραμμα των προοδευτικών δυνάμεων.

Την πρωτοβουλία οφείλει να την έχει η ισχυρότερη δύναμη. Με ειλικρίνεια και χωρίς ηγεμονισμούς. Η μικρότερη οφείλει να ανταποκριθεί. Επίσης με ειλικρίνεια και χωρίς μικρομεγαλισμούς. Απλά πράγματα. Τα απλά, βέβαια, είναι και τα πιο δύσκολα.