Η έκρηξη της ανεργίας αλλάζει τα δεδομένα

Το πέρασμα του κορονοϊού έχει αφήσει πίσω του πληγές στο οικονομικό οικοδόμημα της Ελλάδας, αλλά και των περισσότερων χωρών. Μετά από ενάμιση μήνα πρωτοφανών περιορισμών, το σταδιακό άνοιγμα ωστόσο επιτρέπει την εξαγωγή κάποιων πρώτων συμπερασμάτων ως προς τις συνέπειες που είχαν για την απασχόληση και την ανεργία. Είναι μια κρίσιμη στιγμή για να δούμε την πραγματική κατάσταση και να σχεδιάσουμε πολιτικές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και τη μετάβαση με μεγαλύτερη αισιοδοξία προς το μέλλον.

Βασική επίπτωση της κρίσης του κορονοϊού είναι η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας. Ο ΣΕΒ, στο τελευταίο του Flash Report, ανέλυσε τα στοιχεία από το ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ και βλέποντας τις ροές μισθωτής απασχόλησης του Μαρτίου, το συμπέρασμα είναι πως κατευθυνόμαστε προς τη μεγαλύτερη ανεργία της δεκαετίας. Οι αποχωρήσεις είναι 144.000, ενώ οι προσλήψεις μόλις 103.000, κάτι που σημαίνει πως το ισοζύγιο είναι αρνητικό κατά 41.000. Παράλληλα, η κατάρρευση των εποχιακών προσλήψεων κατά 49%, στις περίπου 100.000 σημαίνει πως το μέγεθος του προβλήματος υπερβαίνει ακόμα και την κορύφωση της οικονομικής κρίσης. Κοιτώντας τους κλάδους, τα αποτελέσματα είναι αναμενόμενα με την εστίαση και τα καταλύματα να έχουν τη μερίδα του λέοντος των χαμένων θέσεων. Από την άλλη όμως, η βιομηχανία και η μεταποίηση, που δεν απασχολούν εποχιακό προσωπικό αλλά ανθρώπινο δυναμικό μεσαίας και υψηλής εξειδίκευσης, παρά την κρίση κατάφεραν είχαν περιορισμένες απώλειες, ενώ υπάρχουν και κλάδοι με θετικό ισοζύγιο όπως η Δημόσια Διοίκηση – Άμυνα και οι δραστηριότητες υγείας.

Τα μηνύματα από αυτά τα στοιχεία δεν πρέπει να πάνε χαμένα. Όπως, τα μέτρα στήριξης που έλαβε η κυβέρνηση στη διάρκεια της πανδημίας, από τη διεύρυνση της τηλεργασίας, μέχρι τη στήριξη των εργαζομένων και τη ρήτρα διασφάλισης των θέσεων εργασίας περιόρισαν την κλιμάκωση των απολύσεων, έτσι πρέπει και τώρα να δούμε κατάματα το παραγωγικό μας υπόδειγμα και να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να ενισχύσουμε τη δυνατότητα αντίδρασης σε μεγάλα και απρόβλεπτα εξωγενή σοκ όπως η πανδημία.

Σε αυτή την κατεύθυνση, ο ΣΕΒ προτείνει πέντε κεντρικές πολιτικές: 1. Ενεργητικές αλλά και παθητικές πολιτικές στο πλαίσιο μιας προληπτικής, ευέλικτης και ολοκληρωμένης πολιτική απασχόλησης. 2. Στρατηγική απασχόλησης, άρρηκτα συνδεδεμένη με πολιτικές για την οικονομική επανεκκίνηση. Όπως δεν υπάρχουν δουλείες χωρίς παραγωγικό ιστό, έτσι πρέπει να υποστηριχθεί και η ρευστότητα των επιχειρήσεων, αλλά και μια συγκροτημένη επενδυτική πολιτική με οριζόντια προσέγγιση και επιτάχυνση. 3 Πρόσβαση και αξιοποίηση των δεδομένων στην αγορά εργασίας. 4. Αποτελεσματικό σχεδιασμό για την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να ξοδεύουμε πόρους στη βάση συγκεκριμένης στρατηγικής και στόχων. 5. Ενισχυμένο κοινωνικό διάλογο, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ΕΕ.

Η πανδημία ανέδειξε τέλος και κάτι άλλο. Την εντυπωσιακή δυνατότητά μας να πετυχαίνουμε. Οι μεταρρυθμίσεις υπήρξαν εντυπωσιακές τις τελευταίες εβδομάδες. Η ευκαιρία για το νέο ελληνικό rebranding βρίσκεται στη συνειδητοποίηση της αξίας του στρατηγικού σχεδιασμού και της επίμονης εφαρμογής του.