Η πλατεία ήταν γεµάτη...

Η ανυπακοή της πλατείας θα µπορούσε να είναι ένα πολύ ωραίο αφήγηµα. Την ώρα που τα στοιχεία για την ανεργία τους µήνες Μάρτιο και Απρίλιο εµφανίζονται χειρότερα από τους αντίστοιχους µήνες των πρώτων µνηµονιακών χρόνων, η τροφοδότηση σχολίων για τους ατίθασους νέους που συνωστίζονται σε ανοιχτούς χώρους στρέφει το ενδιαφέρον σε συζητήσεις για εκείνους που µε επιπολαιότητα αγνοούν το κοινό καλό και δηµιουργούν εστίες µετάδοσης του κορονοϊού.

Κάπως έτσι η πλατεία της Αγίας Παρασκευής γίνεται το κεντρικό σηµείο διάθεσης ναρκωτικών σε όλη την Αττική, γίνεται εστία εγκληµατικότητας, µετατρέπεται στα Εξάρχεια των βορείων προαστίων... Γενικώς, βέβαια, το θέµα «πλατεία» προκαλεί µια ελαφρά δυσανεξία σε κυβερνώντες και άλλους παράγοντες. Από την υποδειγµατική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ την Πρωτοµαγιά έως τις συγκεντρώσεις οικολογικών και πολιτικών οργανώσεων για το νοµοσχέδιο για το περιβάλλον και τις διαµαρτυρίες των ανθρώπων του πολιτισµού για την έλλειψη µέριµνας της πολιτείας απέναντι στον κλάδο τους.

Πάντως η διάσταση της πλατείας ως χώρου συνάντησης µάλλον υποτιµήθηκε, δεδοµένου ότι αποτελεί σηµείο αναφοράς για κάθε γειτονιά. Οσοι περίµεναν ότι η µερική άρση των περιορισµών της καραντίνας θα σήµαινε την εθελοντική και συγχρόνως προνοητική αυτοσυγκράτηση των πολιτών, και ιδίως της νεολαίας, µάλλον δεν είχαν κατανοήσει τις συνθήκες ασφυξίας που προκάλεσε ο παρατεταµένος εγκλεισµός στα σπίτια από τα µέσα Μαρτίου. Οι δηµοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κοινωνία συντάχθηκε µε τις αποφάσεις της πολιτείας για την προστασία των πολιτών και την ανακοπή της διασποράς του κορονοϊού και της το αναγνωρίζουν. Οµως και τα όρια έχουν τα όριά τους. Η αναίρεση της απαγόρευσης της κυκλοφορίας χωρίς χαρτί ή SMS και ταυτότητα δεν µπορεί να συµβαδίζει µε την αξίωση να αποφεύγει κανείς αλλά και η παρέα του την πλατεία. Τα πράγµατα φαίνονταν ήδη από το Πάσχα.

Οποιος έκανε έναν περίπατο στα τετράγωνα της γειτονιάς του, διαπίστωνε πως οι δρόµοι µετατρέπονταν σε πεζόδροµους, στους οποίους µε δυσκολία µπορούσε κανείς να τηρήσει τις προβλεπόµενες αποστάσεις. Οι δε πλατείες έδιναν τον τόνο. Αυτό που συµβαίνει, για παράδειγµα, στην πλατεία Βαρνάβα, στο Παγκράτι, δεν έγινε ξαφνικά µε τη λήξη του συναγερµού. Η πλατεία -όπως και άλλες πλατείες- πληµµύριζε από κόσµο εδώ και καιρό. Η Αγία Παρασκευή βρέθηκε απλώς στο µάτι του κυκλώνα µε τη... βοήθεια των τοπικών Αρχών. Η προσέγγιση του θέµατος δεν είναι εύκολη, ιδίως όταν η κυβέρνηση κατανοεί πως οι χειρισµοί της µπορούν να οδηγήσουν σε ένα κίνηµα της πλατείας...